به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، آشنایی دارم در کرمانشاه؛ فردای زلزله، تلگرام زدم که حال و احوال تان چطور است؟ با تأخیر چندساعته پاسخ داد که دیوارهای خانه ما ترک خورده، اما نریخته است. شیشه ها، شکسته و ویترین‌ها خرد شده است. ولی خانه‌های محله مجاور خسارت‌های زیادی خورده است. چند نفر از اقوام فوت کرده اند. دختری دارم که از قبل بیماری قلبی داشته و الان به خاطر شوک این حادثه مدام می‌لرزد.
غروب بود که دوباره پیغام داد اینجا اوضاع اصلا روبراه نیست. از خاکسپاری اقوام بر می‌گردیم. دخترم لکنت گرفته و نمی‌تواند حرف بزند.
اما اینورِ ماجرا، توی تلگرام عده‌ای به طنزپردازی مشغول بودند و گروه هایی در کش و قوس دعواهای سیاسی، از کمک به مردم، غفلت می‌کردند. فضای رد و تأیید و تکذیب، گُر گرفته بود. گفتم شاید راه حل‌های ساده بتواند حداقل سهم ما در این روزهای هولناک باشد.
سعی کنیم چند بند از این موارد ساده را به صورت شخصی و خانوادگی، اجرا کنیم:
۱. در این شرایط تلخ، تا می‌توانیم به هم امید و روحیه بدهیم. آرامش را حاکم کنیم و برای دوباره ساختن زندگی ها، نشاط و انگیزه تولید کنیم.
۲. به هیچ عنوان عکس‌های خشن و یا تصویر مستقیم جنازه‌ها را برای هم منتقل نکنیم. کنجکاوی‌های بیهوده به خرج ندهیم و از آسیب زدن به روح و روان جامعه، خودداری کنیم. حس ناامنی یا خطر را ترویج نکنیم.
۳. بین تلخی‌های زلزله، صحنه‌های زیبا را با ضریب بیشتری منتقل کنیم: نوزادی که همین روز‌ها به دنیا آمده؛ سربازی که حین کمک رسانی اشک می‌ریزد؛ داور فوتبالی که پزشک است و به جای لیگ برتر، خودش را به منطقه حادثه رسانده؛ ورزشکاری که برای امدادرسانی، مدال طلایش را به حراج گذاشته؛ گروه‌های جهادی که بی معطلی خودشان را به منطقه رسانده اند.
۴. به دعواهای سیاسی دامن نزنیم. شارلاتان‌های سیاست زده، مثل جغد به دنبال شکاف‌های اجتماعی می‌گردند. با هوشمندی و متانت، چشم‌های شان را کور کنیم. عزم ملی را قربانی اختلافات سیاسی نکنیم. مردم را نسبت به دولت و حاکمیت بدبین نکنیم.
۵. از دامن زدن به شایعات بپرهیزم. تولید شک و تردید نکنیم: اینجا به محموله کمک‌ها حمله کرده اند؛ آنجا دزدهای حرفه‌ای به شهر وارد شده اند؛ فلان کنسرو و آب معدنی مسموم بوده است؛ این‌ها خبرهای غرض ورزانه‌ای است که اعتماد مردم را هدف گرفته است؛ باهوش و دقیق باشیم.
۶. به دولت و دستگاه‌های مرتبط کمک کنیم وظایف شان را به نحو کامل انجام دهند. سد راهشان نشویم. غر نزنیم. گیر بیخود ندهیم.
۷. از کمک‌های خرد و کوچک غفلت نکنیم: خون دادن؛ ارسال حوائج اولیه؛ تبلیغ شماره حساب هلال احمر؛ واریز پول‌های کم...
۸. اگر تخصصی داریم که به کار می‌آید آن را در معرض استفاده بگذاریم: پزشکان، روان شناسان، مهندسان، روحانیون، دانشجویان، بسیجی ها، ...
۹. اگر در جامعه و یا حتی فامیل، از سطحی از مرجعیت و اعتبار برخورداریم آن را به نفع حادثه دیدگان خرج کنیم. از رفتارهای نمادین و حرکت آفرین غفلت نکنیم.
۱۰. با فاصله گرفتن از چند روز اول حادثه، سرد و خنثی نشویم. برای زلزله زدگان، تازه روزهای سخت و دردناکی، پیش روست؛ بی خانمانی، یتیمی، سرما، فقر امکانات؛ شعله حمایت را روشن نگه داریم. در طول ماه‌های آینده از دولتمردان و رسانه ها، مدام مطالبه گری کنیم تا وعده‌ها فراموش نشود.
۱۱. بی بی سی و آمد نیوز و امثال آن ها، دلسوزِ ما و کشور ما نیستند. حلقه اتصال و نفوذشان را قطع کنیم. گرچه این حادثه تلخ، از لجن زار این بنگاه‌های شیطان، پرده برداشت و بی اعتباری رسانه ای، اخلاقی و حرفه‌ای شان را لو داد.
۱۲. از دعا کردن غفلت نکنیم. جبران همه درد‌ها و نزول عافیت، فقط به دست اوست. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
غروب بود که دوباره پیغام داد اینجا اوضاع اصلا روبراه نیست. از خاکسپاری اقوام بر می‌گردیم. دخترم لکنت گرفته و نمی‌تواند حرف بزند.
اما اینورِ ماجرا، توی تلگرام عده‌ای به طنزپردازی مشغول بودند و گروه هایی در کش و قوس دعواهای سیاسی، از کمک به مردم، غفلت می‌کردند. فضای رد و تأیید و تکذیب، گُر گرفته بود. گفتم شاید راه حل‌های ساده بتواند حداقل سهم ما در این روزهای هولناک باشد.
سعی کنیم چند بند از این موارد ساده را به صورت شخصی و خانوادگی، اجرا کنیم:
۱. در این شرایط تلخ، تا می‌توانیم به هم امید و روحیه بدهیم. آرامش را حاکم کنیم و برای دوباره ساختن زندگی ها، نشاط و انگیزه تولید کنیم.
۲. به هیچ عنوان عکس‌های خشن و یا تصویر مستقیم جنازه‌ها را برای هم منتقل نکنیم. کنجکاوی‌های بیهوده به خرج ندهیم و از آسیب زدن به روح و روان جامعه، خودداری کنیم. حس ناامنی یا خطر را ترویج نکنیم.
۳. بین تلخی‌های زلزله، صحنه‌های زیبا را با ضریب بیشتری منتقل کنیم: نوزادی که همین روز‌ها به دنیا آمده؛ سربازی که حین کمک رسانی اشک می‌ریزد؛ داور فوتبالی که پزشک است و به جای لیگ برتر، خودش را به منطقه حادثه رسانده؛ ورزشکاری که برای امدادرسانی، مدال طلایش را به حراج گذاشته؛ گروه‌های جهادی که بی معطلی خودشان را به منطقه رسانده اند.
۴. به دعواهای سیاسی دامن نزنیم. شارلاتان‌های سیاست زده، مثل جغد به دنبال شکاف‌های اجتماعی می‌گردند. با هوشمندی و متانت، چشم‌های شان را کور کنیم. عزم ملی را قربانی اختلافات سیاسی نکنیم. مردم را نسبت به دولت و حاکمیت بدبین نکنیم.
۵. از دامن زدن به شایعات بپرهیزم. تولید شک و تردید نکنیم: اینجا به محموله کمک‌ها حمله کرده اند؛ آنجا دزدهای حرفه‌ای به شهر وارد شده اند؛ فلان کنسرو و آب معدنی مسموم بوده است؛ این‌ها خبرهای غرض ورزانه‌ای است که اعتماد مردم را هدف گرفته است؛ باهوش و دقیق باشیم.
۶. به دولت و دستگاه‌های مرتبط کمک کنیم وظایف شان را به نحو کامل انجام دهند. سد راهشان نشویم. غر نزنیم. گیر بیخود ندهیم.
۷. از کمک‌های خرد و کوچک غفلت نکنیم: خون دادن؛ ارسال حوائج اولیه؛ تبلیغ شماره حساب هلال احمر؛ واریز پول‌های کم...
۸. اگر تخصصی داریم که به کار می‌آید آن را در معرض استفاده بگذاریم: پزشکان، روان شناسان، مهندسان، روحانیون، دانشجویان، بسیجی ها، ...
۹. اگر در جامعه و یا حتی فامیل، از سطحی از مرجعیت و اعتبار برخورداریم آن را به نفع حادثه دیدگان خرج کنیم. از رفتارهای نمادین و حرکت آفرین غفلت نکنیم.
۱۰. با فاصله گرفتن از چند روز اول حادثه، سرد و خنثی نشویم. برای زلزله زدگان، تازه روزهای سخت و دردناکی، پیش روست؛ بی خانمانی، یتیمی، سرما، فقر امکانات؛ شعله حمایت را روشن نگه داریم. در طول ماه‌های آینده از دولتمردان و رسانه ها، مدام مطالبه گری کنیم تا وعده‌ها فراموش نشود.
۱۱. بی بی سی و آمد نیوز و امثال آن ها، دلسوزِ ما و کشور ما نیستند. حلقه اتصال و نفوذشان را قطع کنیم. گرچه این حادثه تلخ، از لجن زار این بنگاه‌های شیطان، پرده برداشت و بی اعتباری رسانه ای، اخلاقی و حرفه‌ای شان را لو داد.
۱۲. از دعا کردن غفلت نکنیم. جبران همه درد‌ها و نزول عافیت، فقط به دست اوست. اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم.
منبع: جهان نیوز
ارسال نظرات