به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، مجتبی باقی از شاعران کشورمان شعری را درباره اسرائیل و اینکه 25سال آینده را نخواهد دید، سروده است.
می‌چکد از دفتر غم شعله‌‌های درد نیز
می‌کشم از عمق دل فریاد و آه سرد نیز
بشنوید این واژه‌های تیزِ چون شمشیر را
اشک جاری از قلم بر دفتر و تصویر را
ما دماوندِ پُر از آتش فشان و آتشیم
از نژاد آریایی از تبار آرشیم
چون لهیب آذر و سوزان مثال اخگریم
خشم ما طوفانی و بُرّان شبیه خنجریم
موج دریاییم و دائم در خروش و جنبشیم
خرمن خصم ستمگر را به آتش می‌کشیم
سرببازد از کلام و منطق و تدبیر ما
می‌چشد زهر عتاب و چرخش شمشیر ما
گر به آب و خاک ما حتی نگاه چپ کُند
ریشه ناپاک او را نسل رستم می‌کَنَد
می‌رسد بر گوششان "أینَ تفِرّوُا" های ما
رقص تیغ و خنجر و آهنگ هوهوهای ما
شمر دوران را به گاه رزم رسوا می‌کنیم
در مصافی بی امان اینگونه غوغا می‌کنیم
کل اسراییل را با خاک یکسان می‌کنیم
دشمن این خطه را خوار و پشیمان می‌کنیم
در خروشیم و به جنگ خصم ناکس می‌رویم
"بی محابا تا خود بیت المقدس می‌رویم"
قدس را ما قبله گاه کل عالم می‌کنیم
شر اسراییل را از منطقه کم می‌کنیم
در مسیر حق و ایمان محکم و پاینده‌ایم
با ولایت زنده‌ایم و در رهش رزمنده‌ایم