به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، حسین دهباشی در گفتگو با شرق اظهار داشت: در ماجرای برجام من گفتم که به هیچ وجه با آمریکا مشکل ندارم. من حتی در چارچوب منافع ملی کشور و نظام، با مذاکره با هیچ کشوری مشکل ندارم؛ اما این نکته وجود دارد که من با عقل خودم سنجیدم چه چیزی به طرف مقابل دادیم و چه چیزی گرفتیم! من می‌گویم هرکسی سهمی داشت و به اندازه سهمش مسئول است.
وی در پاسخ این سؤال که برخی‌ها در تحلیل سخنان شما معتقدند که به دلیل اختلافتان در گرفتن مسئولیت در دولت روحانی، حب مسئولیت باعث شده که دچار چنین چرخش‌هایی شوید. نظرتان چیست؟ می‌گوید: این افراد شاهدمثال یا دلیلی هم برای این تحلیل شتابزده و نادرست خود دارند؟ اولین یادداشت‌های انتقادی من زمانی بود که بیشترین مسئولیت را در دولت داشتم. زمانی که در مرکز استراتژیک ریاست جمهوری و سازمان مناطق آزاد حضور داشتم.
دهباشی در پاسخ این سؤال که با این نگاه چرا زودهنگام از دولت خارج نشدید؟، گفت:
یعنی شما نمی‌دانید من در هیچ سمتی برکنار نشده و همه جا و با وجود اصرار مقامات بالاتر خودم استعفا دادم؟ من مدتی را در ابتدای دولت تحمل کردم. چون فکر کردم اگر کمی تحمل کنم، شاید وضعیت بهتر بشود. تا اینکه برجام اتفاق افتاد و برای من حکم تیر خلاص داشت. روزی دوست عزیزم، دکتر هادی خانیکی، من را به دفترشان دعوت کردند. آن روز به من گفت: «حسین! آقای روحانی و اطرافیانش تو را دوست دارند و به همین دلیل نگاه به تو مثل نگاه به یک کارمند نیست؛ اما سؤالی از تو دارم: آیا دوست داری روشنفکر باشی یا فعال سیاسی؟». پرسیدم که فرق آن دو چیست؟ دکتر گفتند: معنی فعال سیاسی این است که شما در یک تیم کار می‌کنید و در قالب آن تیم نظرات خودت را مطرح می‌کنی.
تا جایی که توانستی از آن دفاع می‌کنی، اما اگر به نظرات تو تمکین نکردند، در نهایت باید حرف رئیس تیم را گوش دهی. اما روشنفکر یعنی داور وسط بازی فوتبال. او به نفع هر کسی که از نظر داوری خودش درست باشد، سوت می‌زند. حالا تو می‌خواهی کدام یک را انتخاب کنی؟ همان موقع گفتم آقای دکتر بار سنگینی را از دوش من برداشتید. با این تعریف شما از واژه‌ها، من می‌خواهم روشنفکر باشم. گفت: پس دیگر تو نمی‌توانی داخل تیم باشی. همان موقع کاغذ و قلم برداشتم و از تمام مسئولیت‌هایم استعفا دادم. خانیکی به من گفت: منظورم این نبود که استعفا بدهی؛ هدفم این بود که رفتارت را اصلاح کنی. اما من خودم را می‌شناسم و نمی‌توانستم فعال سیاسی باشم. آمدم بیرون و کل حقوقم را برگرداندم به جز سکه‌ای که آقای روحانی یادگاری به من داده بودند.
مشاور سابق روحانی در پاسخ این سؤال که «از اکثر اصلاح‌طلبان چه دیده‌اید که فکر می‌کنید براندازند؟»، اظهار داشت: من شخصی نیستم که در هسته مرکزی همه جناح‌های سیاسی باشم، ولی وقتی به یادداشت‌های آن نگاه می‌کنم که منتقد ولایت فقیه، منتقد شورای نگهبان و به قرائت امروز مخالف حتی ظواهری مثل حجاب اجباری‌اند، خب نتیجه می‌گیرم قائل به نظام جمهوری اسلامی نیستند!
وی در پاسخ این سؤال که برخی‌ها در تحلیل سخنان شما معتقدند که به دلیل اختلافتان در گرفتن مسئولیت در دولت روحانی، حب مسئولیت باعث شده که دچار چنین چرخش‌هایی شوید. نظرتان چیست؟ می‌گوید: این افراد شاهدمثال یا دلیلی هم برای این تحلیل شتابزده و نادرست خود دارند؟ اولین یادداشت‌های انتقادی من زمانی بود که بیشترین مسئولیت را در دولت داشتم. زمانی که در مرکز استراتژیک ریاست جمهوری و سازمان مناطق آزاد حضور داشتم.
دهباشی در پاسخ این سؤال که با این نگاه چرا زودهنگام از دولت خارج نشدید؟، گفت:
یعنی شما نمی‌دانید من در هیچ سمتی برکنار نشده و همه جا و با وجود اصرار مقامات بالاتر خودم استعفا دادم؟ من مدتی را در ابتدای دولت تحمل کردم. چون فکر کردم اگر کمی تحمل کنم، شاید وضعیت بهتر بشود. تا اینکه برجام اتفاق افتاد و برای من حکم تیر خلاص داشت. روزی دوست عزیزم، دکتر هادی خانیکی، من را به دفترشان دعوت کردند. آن روز به من گفت: «حسین! آقای روحانی و اطرافیانش تو را دوست دارند و به همین دلیل نگاه به تو مثل نگاه به یک کارمند نیست؛ اما سؤالی از تو دارم: آیا دوست داری روشنفکر باشی یا فعال سیاسی؟». پرسیدم که فرق آن دو چیست؟ دکتر گفتند: معنی فعال سیاسی این است که شما در یک تیم کار می‌کنید و در قالب آن تیم نظرات خودت را مطرح می‌کنی.
تا جایی که توانستی از آن دفاع می‌کنی، اما اگر به نظرات تو تمکین نکردند، در نهایت باید حرف رئیس تیم را گوش دهی. اما روشنفکر یعنی داور وسط بازی فوتبال. او به نفع هر کسی که از نظر داوری خودش درست باشد، سوت می‌زند. حالا تو می‌خواهی کدام یک را انتخاب کنی؟ همان موقع گفتم آقای دکتر بار سنگینی را از دوش من برداشتید. با این تعریف شما از واژه‌ها، من می‌خواهم روشنفکر باشم. گفت: پس دیگر تو نمی‌توانی داخل تیم باشی. همان موقع کاغذ و قلم برداشتم و از تمام مسئولیت‌هایم استعفا دادم. خانیکی به من گفت: منظورم این نبود که استعفا بدهی؛ هدفم این بود که رفتارت را اصلاح کنی. اما من خودم را می‌شناسم و نمی‌توانستم فعال سیاسی باشم. آمدم بیرون و کل حقوقم را برگرداندم به جز سکه‌ای که آقای روحانی یادگاری به من داده بودند.
مشاور سابق روحانی در پاسخ این سؤال که «از اکثر اصلاح‌طلبان چه دیده‌اید که فکر می‌کنید براندازند؟»، اظهار داشت: من شخصی نیستم که در هسته مرکزی همه جناح‌های سیاسی باشم، ولی وقتی به یادداشت‌های آن نگاه می‌کنم که منتقد ولایت فقیه، منتقد شورای نگهبان و به قرائت امروز مخالف حتی ظواهری مثل حجاب اجباری‌اند، خب نتیجه می‌گیرم قائل به نظام جمهوری اسلامی نیستند!
منبع: کیهان
ارسال نظرات