یک روانشناس بالینی مطرح کرد
لیلا محمدی روانشناس بالینی با بیان اینکه والدین نگرانند که پس از آغاز سال تحصیلی چگونه وابستگی فرزندشان به این ابزار‌ها را کاهش دهند، گفت: از طرفی وجود اوقات فراغت برنامه ریزی نشده، دسترسی به گوشی و لب تاپ و راحتی ورود به فضای مجازی منجر به وابستگی شدید فرزندان و به خصوص نوجوانان به این ابزار‌ها شده است.
وی با اشاره به اینکه یکی از جذابیت‌های استفاده از این ابزار‌ها وجود بازی‌های رایانه‌ای آنلاین است، افزود: بازی‌های آنلاین بازی هایی هستند که بصورت مراحل تدریجی و گام به گام طراحی شده اند. این بازی‌ها در مراحل ابتدایی ساده هستند و هر مرحله سخت‌تر از مرحله قبلی است.
این روان شناس بالینی ادامه داد: به علاوه بازی بصورت هوشمند طراحی شده است. یعنی امکان ذخیره سازی اطلاعات، تصویربرداری و عکس برداری از بازی کننده و تشخیص مکان زندگی وی از طریق نرم افزارهای مکان یابی وجود دارد. همچنین در این نوع بازی‌ها افراد بازی کننده می‌توانند به صورت آنلاین با سایر بازی کننده‌ها و پشتیبان نرم افزار بازی در ارتباط باشند. همه عوامل بالا منجر می‌شوند که بازی‌ها جذابیت زیادی داشته باشند.
وی با تاکید بر اینکه در قشر نوجوانان که علاقمند به ارتباط با همسالان و تشکیل روابط تیمی و گروهی هستند، گفت: مشکل زمانی آغاز می‌شود که یک نوجوان با دلایل متفاوتی به حضور در فضای مجازی و بازی‌های رایانه‌ای وابسته می‌شود. برخی از بازی‌ها که اخیرا رواج یافته است تهدید کننده سلامت روان و حتی زندگی نوجوانان است.
محمدی در ادامه بیان کرد: در این بازی‌ها بصورت آنلاین از نوجوان خواسته می‌شود که ترس از انجام برخی رفتارهای پرخطر را به تدریج و با انجام یکسری فعالیت‌ها کاهش دهد. در صورتی که نوجوان آن فعالیت را انجام داد و تصویری از آن را برای پشتیبان برنامه ارسال کرد می‌تواند وارد مرحله بعدی بازی می‌شود. هدف این بازی‌ها تشویق نوجوان برای آسیب رساندن به خودش است؛ اما بصورت تدریجی و با حساسیت زدایی مکرر.
وی در ادامه تاکید کرد: مثلا برای تشویق یک نوجوان برای اقدام به خودکشی جدی و واقعی پرت کردن خودش از طبقه ۱۰ یک ساختمان، ابتدا بصورت تدریجی ترس نوجوان از مرگ و ایستادن بر روی لبه بلندی درطبقه سوم، سپس طبقه ششم و به تدریج طبقه دهم را کاهش می‌دهد.
این روانشناس بالینی در گفت‌وگو با شبکه رادیویی سلامت اظهار داشت: تشویق نوجوان به انجام برخی فعالیت‌های آسیب زا از طریق همراهی با همسالان و گاهی تهدید شدن از سوی پشتیبان بازی به صورت کاملا تدریجی اتفاق می‌افتد و نوجوان را آماده انجام رفتارهای آسیب به خود از جمله بازی با تیغ، بریدن دست با آن، شکستن شیشه‌ها با دست، و سایر موارد می‌کند.
وی با اشاره به اینکه یکی از جذابیت‌های استفاده از این ابزار‌ها وجود بازی‌های رایانه‌ای آنلاین است، افزود: بازی‌های آنلاین بازی هایی هستند که بصورت مراحل تدریجی و گام به گام طراحی شده اند. این بازی‌ها در مراحل ابتدایی ساده هستند و هر مرحله سخت‌تر از مرحله قبلی است.
این روان شناس بالینی ادامه داد: به علاوه بازی بصورت هوشمند طراحی شده است. یعنی امکان ذخیره سازی اطلاعات، تصویربرداری و عکس برداری از بازی کننده و تشخیص مکان زندگی وی از طریق نرم افزارهای مکان یابی وجود دارد. همچنین در این نوع بازی‌ها افراد بازی کننده می‌توانند به صورت آنلاین با سایر بازی کننده‌ها و پشتیبان نرم افزار بازی در ارتباط باشند. همه عوامل بالا منجر می‌شوند که بازی‌ها جذابیت زیادی داشته باشند.
وی با تاکید بر اینکه در قشر نوجوانان که علاقمند به ارتباط با همسالان و تشکیل روابط تیمی و گروهی هستند، گفت: مشکل زمانی آغاز می‌شود که یک نوجوان با دلایل متفاوتی به حضور در فضای مجازی و بازی‌های رایانه‌ای وابسته می‌شود. برخی از بازی‌ها که اخیرا رواج یافته است تهدید کننده سلامت روان و حتی زندگی نوجوانان است.
محمدی در ادامه بیان کرد: در این بازی‌ها بصورت آنلاین از نوجوان خواسته می‌شود که ترس از انجام برخی رفتارهای پرخطر را به تدریج و با انجام یکسری فعالیت‌ها کاهش دهد. در صورتی که نوجوان آن فعالیت را انجام داد و تصویری از آن را برای پشتیبان برنامه ارسال کرد می‌تواند وارد مرحله بعدی بازی می‌شود. هدف این بازی‌ها تشویق نوجوان برای آسیب رساندن به خودش است؛ اما بصورت تدریجی و با حساسیت زدایی مکرر.
وی در ادامه تاکید کرد: مثلا برای تشویق یک نوجوان برای اقدام به خودکشی جدی و واقعی پرت کردن خودش از طبقه ۱۰ یک ساختمان، ابتدا بصورت تدریجی ترس نوجوان از مرگ و ایستادن بر روی لبه بلندی درطبقه سوم، سپس طبقه ششم و به تدریج طبقه دهم را کاهش می‌دهد.
این روانشناس بالینی در گفت‌وگو با شبکه رادیویی سلامت اظهار داشت: تشویق نوجوان به انجام برخی فعالیت‌های آسیب زا از طریق همراهی با همسالان و گاهی تهدید شدن از سوی پشتیبان بازی به صورت کاملا تدریجی اتفاق می‌افتد و نوجوان را آماده انجام رفتارهای آسیب به خود از جمله بازی با تیغ، بریدن دست با آن، شکستن شیشه‌ها با دست، و سایر موارد می‌کند.
ارسال نظرات