حاشیه‌ای بر متن مصاحبه اخیر حسین مرعشی:
گروه سیاسی «خبرگزاری دانشجو»؛ سپهر سیاسی ایران در دوران پس از انقلاب اسلامی، روزهای پرنشیب و فرازی را بر خود دیده است. بر خلاف آنچه پروپاگاندای رسانه‌ای غرب همواره سعی داشته است تا نظام خشن لیبرالیسم را به عنوان جامعه ای آزاد به جهانیان معرفی کند، ولیکن بررسی تاریخ فعالیت های احزاب و گروه های سیاسی پس از انقلاب در ایران، مواردی گاه اعجاب آور را پیش روی خواننده قرار می دهد.
نظیر این موارد را می توان در نضج و پاگرفتن دولت موقت و به ریاست جمهوری رسیدن شخصی چون ابوالحسن بنی صدر در کوران پرحرارت سالهای ابتدایی انقلاب مشاهده کرد.
پس از ذکر این مقدمه کوتاه، به نظرمی رسد بایستی فعالیت حزب "لیبرال" کارگزاران سازندگی و اعضای آن را نیز به فهرست پیش گفته از عجایب آزادی بی حد و حصر در نظام جمهوری اسلامی اضافه نمود.
حزبی دولت ساخته که اگر بخواهیم در کنار لیبرال بودن، دیگر ویژگی اصلی شخصیت شناسی اعضا و فعالان آن را نام ببریم، بی شک "چسبندگی افراطی آنها به قدرت" را باید نام برد.
افرادی که در انتهای دوره ی دوم ریاست جمهوری هاشمی، برای ادامه ی تسلط بر مناصب اجرایی کشور، طرح ریاست جمهوری مادام العمر هاشمی را به مجلس پیشنهاد دادند.
بررسی تاریخی مواضع حزب کارگزارن سازندگی، حرکتی خزنده در جهت انحراف اعضای شورای مرکزی از مواضع ابتدایی آن را نشان می دهد که به نظر می رسد آن را می توان با ویژگی " قدرت طلبی مفرط" اعضای آن تحلیل کرد.
در واقع، حزب به مثابه ی یک دستگاه تفکر، تحت تاثیر تمرکز افراط گونه بر حفظ قدرت، به تدریج از اصول و مواضع مذکور در مرامنامه خود دور شده است.
چنانکه حجت مرتجي در کتاب" جناح‌هاي سياسي در ايران امروز"؛ چاپ سال 1378، در تشریح دیدگاه های سیاسی کارگزاران اینگونه می آورد: «سرچشمه مشروعیت همه نهادها از نهاد ولایت مطلقه فقیه است».
از طرفی، به نظر می رسد ویژگی دیگری که به آسیب پذیری حزب در برابر انحراف از خط مشی اولیه دامن زده است، خانوادگی بودن آن و عدم نظارت بر فعالیت اعضا بوده است.
در واقع کارگزاران به دست محفلی از مدیران تاسیس شد که اغلب از ۳ استان کشور برخاسته بودند؛ کرمان، اصفهان و یزد.
در روز تاسیس این حزب، مرعشی علاوه بر مدیران داخل دولت و اقوام نزدیک، از شماری از افراد چپ آن روز نیز دعوت به عمل آورد. هاشمی که به عنوان پدر معنوی حزب از او یاد می‌شود اصلیتی کرمانی دارد. حسین مرعشی، فائزه هاشمی، محمد هاشمی، علی هاشمی و محسن هاشمی نیز خاستگاهی کرمانی دارند.
بدین ترتیب حزب نه نهادی برای تفکر در باب مدیریت کشور و رفع مشکلات جامعه که بیشتر شبیه محفلی دوستانه و خانوادگی برای کسب قدرت می شود.
با این شرایط، مشی مدیریتی و عملکرد حزب، از همان ابتدا بر مبنای کسب هرچه بیشتر قدرت و ثروت و ماندگاری بیشتر در مناصب شکل می گیرد. همین مشی مدیریتی به تخلفات گسترده کرباسچی؛ یکی از اعضای ارشد حزب در شهرداری تهران و نهایتاٌ محاکمه و اخراج او منجر شد.
اظهارنظرهای اعضای اصلی این حزب فامیلی در چند سال اخیر، پرده از اعتقادات و باورهای انحرافی آنها برداشته است. با این حال، اعضای اصلی شورای مرکزی گویا تا مدتی در حرکتی هماهنگ شده، به تدریج در صدد حساسیت زدایی از جامعه برای آشکار نمودن انحراف عقیدتی-تشکیلاتی خود برآمده بودند.
تکذیب اظهارات یک عضو شورای مرکزی توسط اعضای دیگر و یا عدم پاسخگویی اعضا نسبت به مواضع اعلام شده توسط خود، را می توان در چارچوب همین راهبرد تعریف نمود.
در این راستا، غلامحسین کرباسچی از توضیح پیرامون اظهارنظر خود در زمینه اعلام "لیبرالیسم سیاسی" به عنوان خط مشی حزب متبوعش، خوداری کرده است.
در حرکتی متهورانه، اعضا گاهی پا را از این فراتر گذاشته و مواضعی می گیرند که در خود تناقضی آشکار را پنهان کرده است و بیشتر به طنز سیاسی شبیه است تا یک اظهار نظر قابل بحث.
آنگونه که محمد قوچانی، در اظهارنظری طنازانه می گوید: «یک مسلمان می‌تواند با تأکید بر«حکومت قانون»، «حقوق انسان» و «اقتصاد آزاد» ادعای لیبرالیسم داشته باشد!».
این در حالی است که محمد عطریانفر، دیگر عضو کلیدی حزب پس از حوادث فتنه سال 88 در دادگاه اقرار می کند که: «به دلیل زاویه گرفتن از ولایت فقیه ما دچار نوعی نفاق شدیم و ظاهر و باطن ما متفاوت شد و در این نقطه قرار گرفتیم. با صدای بلند اعلام می‌‌کنم هر گروهی چه اصلاح‌طلب و چه اصولگرا که با رویکردش و رفتارش در جریان تضعیف نظام قرار گرفت باید پس از درک موضوع، پایان رفتار سیاسی خود را اعلام کند.»
مواضع متناقض و چندپهلوی اعضای مادام العمر شورای مرکزی این حزب فامیلی، چندی پیش با انتشار مصاحبه ی سخنگوی حزب در شماره 16 هفته نامه صدا وارد مرحله ای جدید شد.
مرعشی که گویا با استفاده از قدرتی که از نزدیکی حزب به دولت حسن روحانی احساس می کند، خود را در اظهار نظرات هتاکانه اش، آزادتر می بیند، ماهیت اصلی و واقعی خود و حزب متبوعش را آشکار می کند.
او در چرخشی آشکار، تمامی اعتقادات ذکرشده در مرامنامه ی حزب خود را زیر پا می گذارد و بی اعتقادی خود و اعضای حزب را به چیزی به نام "ولایت فقیه" آشکارا مطرح می کند. او در حالی که دو پهلو ادعا می کند حزبش به دنبال ادامه ی راه امام(ره) در اصلاح کشور است، آشکارا مواضع بنیادین و اصلی معمار کبیر انقلاب را زیر سوال می برد.
موضع گیری های مطرح شده توسط مرعشی را در این مصاحبه، می توان به صورت زیر دسته بندی کرد. او ابتدا با زیر سوال بردن کمک به کشورهای محور مقاومت، اساس این تفکر را ساخته عده ای افراد! که معرفی شان نمی کند، می داند و نظام جمهوری اسلامی را به کشورگشایی! متهم می کند.
مرعشی می گوید:« ما در انقلاب هیچگاه دنبال چیزهایی که عده ای ساخته اند نبودیم. ما هیچوقت نمی گفتیم که باید با دنیا مبارزه و مقابله کنیم. ما دنبال کشورگشایی یا برخی از این مفاهیم نبودیم. ما قرار نبود هزینه های یک مبارزه جهانی علیه استکبار را از طرف ملت ایران پرداخت کنیم.».
در این باره باید گفت که این اظهارنظر ضد امنیت ملی در حالی ابراز می شود که حتی اصلاح طلبان تندرو نیز که روزی نظام را به دخالت در سوریه متهم می کردند، با مشاهده ی عملکرد گروه وحشی داعش و ترس از اینکه این جریانات ممکن است روزی به زندگی آرام و روشنفکرانه آنها لطمه ای وارد کنند!، از شهدای مظلوم سپاه در سوریه تجلیل می کنند و به تمجید از عملکرد سردار سلیمانی مشغول اند!
مرعشی در جای دیگر از مصاحبه با حمله به اصل ولایت فقیه و توهین تلویحی به رهبر معظم انقلاب(دام ظله)، می گوید: « قرار نبوده عده خاصی فکر کنند به خداوند نزدیک ترند و به ارزش ها نزدیک ترند و دین بر مدار آنها می چرخد و نتیجه بگیرند که باید بلامنازع دولت را در دست گیرند. اینها موضوعاتی است که در عمل اتفاق افتاده و علت آن هم پاره ای از اشتباهات! یا پاره ای از ضرورت ها بوده است».
او در ادامه با بیان بی اعتقادی اصلاح طلبان به حکومت دینی و اعتقاد به عرفی بودن حکومت می گوید: «اصلاح طلبان حکومت را عرفی می دانند ولی بخش افراطی اصولگرایان، منشاء ماورای بشری برای حکومت قائل هستند. معتقدند حکومت از سوی خدا به رهبری تفویض شده و خبرگان، تنها ایشان را کشف می کنند. ما معنی این حرف را نمی فهمیم!».
مرعشی در حالی که این اظهارات سخیف را ابراز می کند، همزمان در همین مصاحبه، خود را معتقد به ادامه راه امام راحل(ره) می داند. ادعاهای دو پهلویی که هر مخاطبی را به شگفتی وامی دارد.
در این زمینه، باید به آقای مرعشی گفت: با فرض درست دانستن نگاه عرفی به حکومت، بایستی اصل وجود کتاب "ولایت فقیه" امام(ره)،وجود جمهوری اسلامی که شما از طریق آن به نان و نوا رسیده اید، و در نهایت اصل وجود فردی به نام روح الله الموسوی الخمینی(ره) در عالم واقع را نفی کرد. با این حال چگونه خود را ادامه دهنده راه امام راحل(ره) خطاب می کنید؟!
مرعشی اما پس از حمله و زیر سوال بردن اصول اساسی نظام جمهوری اسلامی، با القای وجود فضای امنیتی در کشور، خود را در موضع طلبکار از نظام قرار داده و می گوید: « وقتی حزب درست می کنیم، یعنی نمی خواهیم مبارزه کنیم و می خواهیم اصلاح کنیم. اگر قرار باشد هر وقت دور هم جمع شویم، بریزند و بازداشتمان کنند، تشکیل جلسه نمی دهیم.».
در این مورد نیز به مرعشی که مصداق کاملی از حاجی گرینوف های انقلاب می باشد، باید گفت که اگر فضای امنیتی بر کشور حاکم بود، شما و دوستانتان از وزارت ارشاد جمهوری اسلامی بودجه نمی گرفتید تا با استفاده از همان بودجه، در نشریات تان همه اصول جمهوری اسلامی را زیر سوال ببرید و در اظهارنظری طنزآلود از وجود فضای امنیتی در کشور، گلایه کنید!
مرعشی در انتها دوستان خود را به همدلی و اتحاد دعوت کرده است و اعلام کرده است که برای انتخابات مجلس شورای اسلامی و مجلس خبرگان در حال برنامه ریزی هستیم. این دعوت را در شرایطی که نظام جمهوری اسلامی همواره در مقابله با این جماعت روشنفکرنما مظلوم واقع شده است، به راستی می توان به "لشکرکشی سربازان لیبرال با پرچم عموتام" برای تصاحب مناصب کرسی های مجلسین خبرگان و شورای اسلامی در نظامی دانست که هیچ اعتقادی به مبانی آن ندارند!
در پایان ذکر چند نکته در باب عملکرد حزب کارگزران و معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد لازم به نظر می رسد.
اول اینکه این اظهارات ساختارشکنانه در رسانه ای که از یارانه دولتی ارتزاق می کند، خطر تکرار توهین های بیشتر به مقدسات اسلامی و نظام جمهوری اسلامی را در سایه ی بی نظارتی هیئت نظارت بر مطبوعات گوشزد می کند و فضای متعفن حاکم بر مطبوعات زنجیره ای دوره اصلاحات را زنده می کند. سوال اینجاست که معاونت مطبوعاتی وزارت ارشاد تا کی چشم بر روی اینگونه تخلفات آشکار خواهد بست؟!
مسئله ی دیگر آنکه انتظار از نهادهای نظارتی چون شورای نگهبان این است که نسبت به فعالیت سیاسی افراد مرتبط با حزب لیبرال کارگزارن سازندگی، بدون ملاحظه تجدید نظر کند. در حالی که انتظار می رود وزارت کشور نسبت به فعالیت اینگونه احزاب و افراد، واکنشی مناسب نشان دهد.
ارسال نظرات