باشگاه دانشجویان/
به گزارش گروه دانشگاه«خبرگزاری دانشجو»-یادداشت دانشجویی* دولت یازدهم کار خود را در مرداد ماه ۱۳۹۲ در شرایطی شروع کرد که کشور توسط احمدی نژاد، رئیس جمهور ۲۴ میلیونی برای هشت سال با همه پستی و بلندی ها اداره شده و مردم نیز به صورت نسبی از وی رضایت داشته اند.
روحانی در ایام انتخابات همانند رقبای خود شروع به دادن وعده های انتخاباتی کرد و توانست با جمع کردن نصف آراء ماخوذه+ 350000 رای رئیس جمهور ایران شود و دولت تدبیر و امید با نماد کلید را تشکیل دهد.
از وعده های انتخاباتی وی، راه حل های 100 روزه برای حل مشکلات داخلی و خارجی بود.
که دولت توانست ظرف 100روز به توافق هسته ای اولیه یا همان برنامه اقدام جامع مشترک(ژنو) دست یابد که از آن زمان تا به امروز مورد نقد بسیاری از کارشناسان متخصص قرار گرفت.
مخالفت ها با صورت گرفتن یک توافق بد که ملزم کردن ایران به انجام اقداماتی که نه براساس عزت و منفعت ایران؛ بلکه بر اساس قبول هژمونی قدرت طرف مقابل بود شروع شد و دلواپسان را دور هم جمع کرد.
دولت سرگردان روحانی منتقدان خود را در مواقعی مورد تکریم و در مواقعی هم مورد حمله قرار داده و روحانی یادش نبود که در مراسم تالیف خود گفت: «خدایا به تو پناه می‌برم از بستن دهان منتقدان و رقیبان» و برچسب های مختلفی من جمله بی سوادان، بی شناسنامه ها و افراطی ها و...را به آنان چسباند.
پس از گذشت ماه ها و تمدید مذاکرات دولت در فروردین سال 94 به بیانیه لوزان دست یافت که آغاز دور جدیدی از ایجاد اختلاف بین مسئولین دلواپس و نادلواپس بود.
در حال حاضر بحث هسته ای به موضوع ملی تبدیل شده است، منتهی باید در این قضیه با کمترین هزینه و بیشترین فایده عمل کنیم) http://www.tasnimnews.com/Home/Single/110968(
زمانی‌که رئیس جمهور خوب می داند که باید با کمترین هزینه و بیشترین فایده عمل کرد، شاهد آن هستیم که راه حل های شدیدا غیرقابل قبولی برای دستیابی به توافق در تیر94در دستور کار قرار دارد.
یکی از چالشی ترین موضوعات بیانیه لوزان(پی ام دی) و بازرسی های ویژه از ایران اسلامی بود. تا جایی که 1+5درخواست مصاحبه که اسمش را بگذارید بازجویی از دانشمندان(هسته ای و دفاعی و نظامی) و برخی از مسئولین امنیتی مانند دبیر شورای عالی امنیت ملی و وزرای دولت سابق را مطرح می‌کرد. مقام معظم رهبری به میان مردم آمدند و فرمودند مسئولین اجازه ندهند بازرسی ها و مصاحبه ها با مسئولین و فرزندان این ملت صورت گیرد. به فاصله کوتاهی معظم له در دانشگاه امام حسین(ع) در جمع پاسداران حریم انقلاب اسلامی حضور یافته و جمله مهمی را ایراد کردند که دور جدیدی از ایجاد بلوغ سیاسی در عموم جامعه را به دنبال داشت. ایشان فرمودند: «اجازه نمیدهیم از هیچ یک از مراکز نظامی هیچ بازرسی‌ای از سوی بیگانگان صورت بگیرد. می‌گویند بایستی ما بیاییم با دانشمندان شما مصاحبه کنیم. یعنی در واقع بازجویی کنیم. من اجازه نمی‌دهم بیگانگان بیایند با دانشمندان ما، با فرزندان برجسته و عزیز ملّت ایران بخواهند بنشینند حرف بزنند.»
مسئولین مذاکره کننده به میدان آمدند و گفتند مدیریت دسترسی شده به آنان می دهیم. که این هم باز جای سوال دارد، وقتی رهبری می گویند اجازه نمی دهم، دستور می دهند اجازه ندهید، مدیریت دسترسی شده به سایت‌های نظامی چه معنی ای می‌تواند داشته باشد؟ تریبون های نماز جمعه خصوصا مشهد مقدس با جوشش به صدا در آمد و مردم را هوشیار نمود تا جایی که جنبش«ما اجازه نمی دهیم» نماد تبلور رشد سیاسی ملت، پا به عرصه میدان شهدای مشهد گذاشت و به گفتمان غالب کشور تبدیل گردید. به سرعت موج برخواسته از حرکت مشهد فراگیر شده و به اقسی نقاط کشور کشیده شد. نمازجمعه‌های شهرهای مختلف و همینطور تشکل های مردمی شیراز، اصفهان، قزوین، قم و شهرها یک به یک تجمعات«ما اجازه نمیدهیم» را برگزار کردند.
تشکل های دانشجویی پا به عرصه میدان گذاشته و در نامه های جداگانه به ریاست جمهور عنوان کردند: در صورت عدم حصول توافق خوب و برهم خوردن میز مذاکره از رئیس جمهور و دولت وی حمایت کرده و حتی دست ظریف را می‌بوسند. در شیراز بیش از600 نفر از دانشجویان تحصن کردند و نتیجه آن این شد که دولت به صورت محسوسی ادبیات خود را تغییر داده تا جایی که اسحاق جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور در جمع فرماندارن کل کشور گفت: به ولله چشم به بیرون ندوخته ایم. ما خود را آماده تحریم‌های بیشتری کرده ایم. کدهای دیگری نیز مانند گفته های وزاری 1+5 وجود دارد که در صورت رد پی ام دی از سوی ایران توافق صورت نخواهد گرفت. صحبت های ظریف که در مجلس می‌گوید: پذیرفتن پروتکل با نمایندگان است اگر مخالف هستید نپذیرید و صالحی که می‌گوید طرف آمریکایی دبه کرده است به خوبی نشان دهنده شکاف در مذاکرات و احتمال قوی، این یعنی آغاز شکست مذاکرات.
تغییر ادبیات دولت به این شکل نشان دهنده شنیده شدن صدای مردم و احزاب و دانشجویان توسط دولتمردان روحانی شده و به نظر می‌رسد دولت فهمیده است که مردم می خواهند در موضوع هسته ای شریک تمام عیار دولت گردند حتی به قیمت تحریم‌های دیگر و در آخر جمله رئیس جمهور که در مراسم تالیف خود گفتند: خدایا به تو پناه می‌برم از استبداد رای و عجله در تصمیم گیری و تقدم نفع شخصی و گروهی به منافع مردم.
منصور موید- کارشناسی حسابداری غیرانتفاعی مشهد
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تایید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات