به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، علامه فقید شیخ عباس مخبر دزفولی از علمای معاصر استان خوزستان است که در سال ۱۳۴۷ در خانواده‌ای روحانی در دزفول متولد شد. وی علوم حوزوی را تا اخذ گواهی اجتهاد فراگرفت و از محضر آیات عظام در نجف اشرف کسب علم کرد. او صاحب تألیفات متعددی در حوزه اخلاق، قرآن، حدیث و فقه و فلسفه است.
یکی از آثار برجای مانده از مرحوم علامه مخبر دعای وداع ماه مبارک رمضان است که با صدای دلنشینی خوانده شده است. این دعا بیش از بیست سال است که در سحرهای آخر ماه رمضان از رادیو دزفول پخش می‌شود. قرائت این دعا توسط علامه حکایت شیرینی دارد که فرزند علامه آن را برای ما نقل کرد.
دکترعلیرضا مخبردزفولی، فرزند علامه مخبردزفولی در گفت‌وگو با ایکنای خوزستان به بیان خاطره‌ای از مرحوم علامه هنگام خواندن دعای وداع ماه مبارک رمضان پرداخت و گفت: این دعا حکایت خاصی دارد. مرحوم پدر سرطان داشت و متأسفانه خیلی زود فوت کرد؛ در سن ۵۷ سالگی. با این وجود، علی‌رغم اینکه عمرشان در دوران انقلاب و جنگ آن هم در دزفول با آن شرایط بحرانی گذشت و به صلح و آرامش نرسیدند که کارهای علمی خود را سر حوصله انجام دهند، توانستند ۱۷ جلد کتاب بنویسند.
کتاب «قاموس‌الاخلاق» علامه که به زبان عربی نوشته شده در کنگره بین‌المللی اخلاق و فضیلت کتاب برگزیده شناخته شد.
اواخر عمر مرحوم پدر خیلی نحیف، تکیده و رنجور شده بود. ملاقات‌های ایشان کم بود و تلفنی سؤالات را جواب می‌داد. شرایط جسمی علامه به قدری بد بود که همواره پزشکی در کنار ایشان حضور داشت. روزی از رادیو خوزستان آمدند و با ایشان صحبت کردند که شما دعای سحر را بخوانید که بتوانیم این دعا را هر شب از رادیو پخش کنیم. چون علامه نمی‌توانست استودیو بروند دستگاه مختصری در خانه آوردند.
ایشان سر تخت نشست، بسیار رنجور و ضعیف شده بود. وقتی نشست ناگهانی گفت: من «دعای وداع ماه رمضان» را می‌خوانم. دوستانی که از رادیو آمده بودند گفتند ما به قصد دعای سحر آمدیم. پدرم گفت من به نیت شما کاری ندارم. نیتم این است که دعای وداع را بخوانم. اگر مایلید ضبط کنید. اصرار دوستانی که از رادیو آمده بودند به نتیجه نرسید و به علامه گفتند هر طور صلاح می‌دانید.
مرحوم پدرم آن روز دعای وداع را از حفظ خواند. ایشان قرآن و ادعیه را حفظ بودند. اینکه گفته‌ام این صدا از بهشت است و مطمئنم این دعا مورد عنایت خداست، چون در شرایط طبیعی خوانده نشد، شما اگر دعا را گوش کنید به فکرتان نمی‌رسد که علامه در اوج ضعف این دعا را می‌خواند.
مرحوم پدر همان سال فوت کردند و ما متوجه شدیم حکمت اصرارشان بر خواندن دعای وداع چیست. علامه با این دعا هم با ماه رمضان وداع کردند هم با دنیا.
علامه مخبردزفولی ۸ فروردین سال ۱۳۶۵ در روز جمعه همزمان با بلندشدن صدای الله اکبر اذان جان به جان آفرین تسلیم کرد.