یادداشت/
به گزارش گروه دانشگاه «خبرگزاری دانشجو»-امید وفایی؛ «مشکلات اقتصادی» شاید کمتر کسی باشد که با این عبارت در زندگی روبرو نشده باشد. همه مردم جهان با «مشکلات اقتصادی» سروکار دارند ورشکستگی اقتصاد سرمایه‌داری، بدهی‌های نجومی دولت‌های مختلف خصوصا در بلوک غرب، نرخ بالای بیکاری، تورم، رکود و ... گواهی این حرف است.
ملت ایران نیز با این مشکلات روبرو است که البته دلایلی دارد که شاید در نظر برخی‌ها دلیل آن «تحریم‌ها» از همه چیز بیشتر به چشم می‌خورد، اما نکته قابل توجه این جاست که آیا رفع تحریم‌ها مساوی با پایان مشکلات اقتصادی است؟ و آیا اگر طرف‌های مقابل و دشمنان ما تحریم‌ها را در هیچ صورتی لغو ننمودند، راه‌حل دیگری وجود ندارد؟
سؤال دیگر اینکه در صورتی که یک تلاش عمومی و سازمان یافته برنامه‌ریزی شده برای رونق تولید انجام بگیرد، می‌تواند تأثیر بسزایی بر رفع مشکلات اقتصادی بگذارد؟
پیشرفت در زمینه‌های گوناگون علمی نظیر زیست فناوری، صنایع دانش‌بنیان، صنایع نظامی، صنعت سدسازی، سلول‌های بنیادی، نانو تکنولوژی، هسته‌ای و... همگی نمونه‌هایی از این تلاش‌ها می‌باشد و می‌توان گفت که با اندکی تأمل درمی‌یابیم که کلید حل مشکلات اقتصادی در مسئله تولید است، اما شاید این جمله به نظر کلیشه‌ای آید و نخستین سؤالی که ایجاد می‌کند این است که چگونه؟
پاسخ، ساده است، لوازمی دارد این کار، کار یک بعدی نیست و می‌بایست بخش‌های گوناگون وارد شوند و همکاری کنند در کنار بخش‌های دولتی و دستگاه مبارزه با فساد و قاچاق(که در اینجا مورد بحث ما نیست) بخش‌های ملموس دیگری هم وجود دارد، یکی می‌تواند سرمایه گذار باشد که تشخیص دهد و احساس دغدغه کند که سرمایه خویش را در راه تولید و نه در زمینه‌های غیر تولیدی بکار گیرد ولو با سود خیلی کمتر دیگری کارگر است، کارگری که مستقیما با مسئله تولید دست و پنجه نرم می‌کند، در صورتی که فردی با وجدان و درستکار باشد قطعا تلاشی که می‌کند در بهبود کیفیت تولید نقش دارد.
مورد بعدی، مصرف کننده است که طیف وسیعی از جامعه را دربرمی‌گیرد شاید در مقام حرف، بسیاری از ما از کارگران درستکار حمایت کنیم و به نفع او شعار دهیم! اما آیا این شعار را در مقام عمل هم نشان می‌دهیم؟ آیا با مصرف تولیدات داخلی، بر ادعای خود صحه می‌گذاریم و به کارگر ایرانی کمک می‌کنیم یا با مصرف اجناس خارجی گاها خواسته و یا ناخواسته به کارگر ایرانی و اقتصاد داخلی ضربه می‌زنیم؟
نتیجه آنکه مخاطب باید موارد گوناگون ذکر شده و تأثیرگذار در بهبود وضعیت اقتصادی را در کنار هم بچیند و نسبت خود را با آن ها بسنجد، بدیهی است که همه عوامل با همکاری هم باید کار را جلو ببرند؛ حال، نقش ما چیست؟ آیا تابه حال به این فکر کرده‌ایم که در قبال بهبود وضعیت اقتصاد کشور و رونق تولید داخلی، یک مصرف کننده باانصاف هستیم یا نه؟ این، سؤالی جدی است که هر فردی می بایست از خود بپرسد... لااقل به عنوان دانشجویی که در هر ساعت از زندگی خویش به فکر آینده کاری خود و بازار کار می‌باشد به عنوان یک مصرف کننده پیدا کنید و ببینید آیا قانع کننده است یانه؟ راه حل پیش خودمان است، البته اگر بخواهیم.
ارسال نظرات