باید یک جریان زنده فرهنگی ایجاد کنیم

به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو؛ در برنامه شب گذشته «چهل چراغ» که به گفت و گو با شخصیت‌های فرهنگی و هنری فعال در زمینه هنر عاشورایی اختصاص دارد، بحث تحریف دین به میان آمد و کارگردان فیلم عاشورایی «عصر روز دهم»، گفت: «یک کتابی چاپ شد درباره فضای آن دوران که خیلی دهشت آور است. در آن جا اشاره شده که چند مسیحی بودند که خنزیر می‌کشتند و برای دربار یزید می‌آوردند، اما این مساله کاملا به شکل مخفی انجام می‌شد، چون جامعه یزید را جانشین رسول خدا می‌دانست! ما الان فکر می‌کنیم که یزید در آن زمان جلوی مردم میمون بازی می‌کرد و شراب می‌خورد، اما واقعیت این است که آن زمان انقدر یزید تسلط بر مردم داشت که آن‌ها چاره‌ای جز جانشینی پیامبر و مقدس بودن یزید نمی‌توانستند داشته باشند. تن‌ها خواص می‌دانستند که یزید چه موجودی است. آن‌ها برای اشاعه دین دوم خیلی تحریف می‌کردند تا دین خود را رسمی کنند.»

کارگردان فیلم سینمایی «صنوبر» در برنامه «چهل چراغ» در خصوص محدوده و موانع ساخت آثار عاشورایی گفت: «حقیقت این است که ساخت این گونه آثار خیلی سخت است و موانع هم زیاد است. خیلی‌ها در این زمینه شعر گفتند. حتما در سینما آدم هایی پیدا می‌شوند که با توجه به اهلیتی که دارند می‌توانند به فضای درست نزدیک شوند. می‌شود فیلم‌های خوبی ساخت البته به نظرم هیچ انسانی نمی‌تواند به فضای عاشورا و شخصیت‌های دینی کاملا نزدیک شود و تن‌ها کسانی که بال پرواز دارند مانند حافظ و مولانا می‌توانند به حرف‌های بزرگ برسند.» مجتبی راعی ورود به ساحت هنر قدسی را داشتن آمادگی روحی و اخلاص هنرمند دانست و در این باره توضیح داد: «هر فیلمی که ساخته می‌شود تن‌ها بخشی به اراده هنرمند است و عوامل بسیاری برای ساخت آن فیلم تاثیر دارند مانند مشکلاتی که یک بازیگر در حین کار پیدا می‌کند و موارد دیگری که امکان وقوعش وجود دارد. وقتی می‌گوییم عنایت خداوند باید باشد دیگر زمانی است که همه چیز حل می‌شود.»

مجتبی راعی در پاسخ به پرسش محمدرضا شهیدی فرد مبنی بر این که کدام اثر تولیدی به نگاه دینی نزدیکتر بوده است، عنوان داشت: «من فکر می‌کنم ما باید خیلی فیلم بسازیم تا آن مطلوبیت پیدا شود. فخرالدین عراقی شعرهایی گفت و بقیه هم گفتند. اما حافظ از همین شعر‌ها به بهترین نحو استفاده کرد. شاید برخی‌ها فکر کنند حافظ از دیگری برداشته است، اما هنر حافظ در شکل دادن به شعر است. ما باید یک جریان زنده فرهنگی ایجاد کنیم و درس‌های لازم را از آن به دست آوریم.» این نویسنده و کارگردان به لزوم نزدیکی اندیشه در تولید آثار اشاره داشت و در این ارتباط گفت: «در غرب افرادی فیلسوف آمدند و به سینما نزدیک شدند و برای سینما تئوری گفتند و این تئوری‌ها برای یک جوان تازه کار به کار آمد. اما در اینجا بزرگان ما تن خود را به سینما نزدند و کسر شان می‌دانستند. خیلی آسان است که بگوییم کل سینما فسق و فجور است و همه چیز را تمام شده بدانیم!»

کارگردان فیلم «تولد یک پروانه» که سابقه داوری جشنواره فیلم فجر را دارد، یکی از مشکلات محدودیت تولید آثار دینی را عدم توجه اندیشمندان و متفکران به این حوزه دانست و گفت: «خیلی از متفکران باید می‌آمدند و سینما را بررسی می‌کردند. یک فیلم مذهبی که ساخته می‌شود باید درباره اش حرف زده شود تا کارگردانش برای کار بعدی وسعت نظر پیدا کند. اما ما این مساله را نداشتیم و به نظرم تا این لحظه هم نداریم. این یک جریان زنده نیست. باید درباره فیلم‌ها حرف زده شود تا ذهنیت فیلمساز تغییر کند، اما چون جریان موثری وجود ندارد، فیلمساز باز هم خود را تکرار می‌کند.»

مجتبی راعی با نقد برخی از نگره‌های نامناسب در تولید فیلم، گفت: «یکسری از جریان‌های سینمایی دنبال این هستند که با شکستن تابوها، توجه جامعه را به خود جلب کنند و فروش بالایی داشته باشند. شکستن تابو‌ها در موضوعات مختلف وجود داشته است و متاسفانه فیلم‌های مبتذل بیشتر می‌فروشد. یک عده می‌خواهند با سینما جیب خود را پُر کنند و صاحب این تفکر هستند. هر چقدر جامعه به دنبال آن فیلم‌ها باشد، فیلم‌های ارزشی بی مشتری می‌ماند.»