به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، رضا ادیب در یادداشتی نوشت: دیپلماسی از دیرباز بعنوان ابزار ارتباط دولت‌ها شناخته شده است. در این ارتباط متعارف، دولت‌ها در واقع هویت خود را از ملت می‌گیرند و ملت‌های خود را نمایندگی می‌کنند. به همین دلیل، یکی از اهداف برجسته دولت‌ها در روابط خارجی، حفظ و تامین و تقویت کرامت ملت و شهروندان خود است. این اصل مورد اجماع موجب شکل گیری اصل کلیدی «احترام متقابل» در روابط بین دولت‌ها و ملت‌ها شده است. به سخن دیگر، احترام به یک دولت، احترام به آن ملت دانسته می‌شود.
بخش قابل توجهی از دیپلماسی، معطوف به آداب روابط بین دولت‌ها است که با عنوان تشریفات یا پروتکل شناخته می‌شود. تشریفات دیپلماتیک در روابط بین الملل اهمیت کم نظیری دارد بگونه‌ای که تاثیر مستقیمی بر رویدادهای دیپلماتیک دارد به این معنی که می‌تواند برگزاری یک رویداد دیپلماتیک را تسهیل کند یا برعکس، برگزاری آن را غیرممکن سازد. به همین دلیل، مذاکره و توافق در مورد ترتیبات دیپلماتیک، مقدمه تردیدناپذیر هر رویداد دیپلماتیک است. در عین حال، تشریفات اصول و رویه‌های شناخته شده‌ای دارد. یکی از این اصول، حفظ احترام جایگاه نمایندگی دولت‌ها بعنوان نماینده ملت مربوطه است که عموما ذیل مفهوم نزاکت شناخته می‌شود.
در پی زلزله اخیر در مناطق غربی کشور بویژه استان کرمانشاه، بسیاری از دولت‌ها طبق عرف بین المللی پیام‌های تسلیتی برای رئیس جمهور، رئیس مجلس شورای اسلامی و وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران ارسال کرده اند. در عین حال دولت آمریکا به رسم همیشگی خود با خانواده قربانیان ابراز همدردی کرده است. نخست وزیر کانادا و احیانا یک یا دو مقام دیگر هم این رفتار آمریکایی را تقلید کرده اند. بر اساس عرف و نزاکت دیپلماتیک، دولت‌های متمدن در اینگونه موارد ابتدا با دولت و ملت حادثه دیده و سپس با خانواده قربانیان ابراز همدردی می‌کنند و تسلیت می‌گویند. اگر هدف این کشور‌ها نمایش یک ژست اخلاقی باشد، هم باید گفت: جایگاه تردید ناپذیر نزاکت و عرف دیپلماتیک در این زمینه بگونه‌ای است که نادیده گرفتن آن موجب بی ارزش شدن چنین ژست اخلاقی می‌شود. اگر این کشور‌ها با بروز کمترین مشکل برای کسانی که بصورت غیرقانون شهروندی آن‌ها را دریافت کرده اند خود را محق و موظف می‌دانند از جایگاه نمایندگی حق شهروندی این افراد پیگیر سرنوشت آن‌ها از دولت ایران باشند، طبعا نمی‌توانند حقوق حاکمیتی دولت ایران در نمایندگی ملت خود را نادیده بگیرند. تسلیت سیاست زده در عرف بین المللی ارزشی ندارد و هیچ ملتی آن را نمی‌پذیرد. این روش تسلیت گفتن صرفا شاید در قالب تعامل خصومت آمیز دولت آمریکا با ملت ایران قابل درک باشد، اما بدون تردید از هرکس دیگری که مایل باشد در قالب عرف و نزاکت بین المللی این حادثه ناگوار را به ملت و دولت ایران تسلیت بگوید، پذیرفته نیست.
اگر قصد آمریکا و معدودی از سیاستمداران غربی، جدا دانستن یا جدا کردن دولت و ملت ایران با سوءاستفاده از یک واقعه تلخ است، ملت ایران با مشارکت بالای خود در آخرین انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب دولت مورد نظر خود، پیشاپیش این رویکرد را رد کرده است. بدون تردید داغ دیدگان این حادثه هم چنین تسلیت سیاست زده‌ای را نمی‌بپذیرند.
بخش قابل توجهی از دیپلماسی، معطوف به آداب روابط بین دولت‌ها است که با عنوان تشریفات یا پروتکل شناخته می‌شود. تشریفات دیپلماتیک در روابط بین الملل اهمیت کم نظیری دارد بگونه‌ای که تاثیر مستقیمی بر رویدادهای دیپلماتیک دارد به این معنی که می‌تواند برگزاری یک رویداد دیپلماتیک را تسهیل کند یا برعکس، برگزاری آن را غیرممکن سازد. به همین دلیل، مذاکره و توافق در مورد ترتیبات دیپلماتیک، مقدمه تردیدناپذیر هر رویداد دیپلماتیک است. در عین حال، تشریفات اصول و رویه‌های شناخته شده‌ای دارد. یکی از این اصول، حفظ احترام جایگاه نمایندگی دولت‌ها بعنوان نماینده ملت مربوطه است که عموما ذیل مفهوم نزاکت شناخته می‌شود.
در پی زلزله اخیر در مناطق غربی کشور بویژه استان کرمانشاه، بسیاری از دولت‌ها طبق عرف بین المللی پیام‌های تسلیتی برای رئیس جمهور، رئیس مجلس شورای اسلامی و وزیر امور خارجه جمهوری اسلامی ایران ارسال کرده اند. در عین حال دولت آمریکا به رسم همیشگی خود با خانواده قربانیان ابراز همدردی کرده است. نخست وزیر کانادا و احیانا یک یا دو مقام دیگر هم این رفتار آمریکایی را تقلید کرده اند. بر اساس عرف و نزاکت دیپلماتیک، دولت‌های متمدن در اینگونه موارد ابتدا با دولت و ملت حادثه دیده و سپس با خانواده قربانیان ابراز همدردی می‌کنند و تسلیت می‌گویند. اگر هدف این کشور‌ها نمایش یک ژست اخلاقی باشد، هم باید گفت: جایگاه تردید ناپذیر نزاکت و عرف دیپلماتیک در این زمینه بگونه‌ای است که نادیده گرفتن آن موجب بی ارزش شدن چنین ژست اخلاقی می‌شود. اگر این کشور‌ها با بروز کمترین مشکل برای کسانی که بصورت غیرقانون شهروندی آن‌ها را دریافت کرده اند خود را محق و موظف می‌دانند از جایگاه نمایندگی حق شهروندی این افراد پیگیر سرنوشت آن‌ها از دولت ایران باشند، طبعا نمی‌توانند حقوق حاکمیتی دولت ایران در نمایندگی ملت خود را نادیده بگیرند. تسلیت سیاست زده در عرف بین المللی ارزشی ندارد و هیچ ملتی آن را نمی‌پذیرد. این روش تسلیت گفتن صرفا شاید در قالب تعامل خصومت آمیز دولت آمریکا با ملت ایران قابل درک باشد، اما بدون تردید از هرکس دیگری که مایل باشد در قالب عرف و نزاکت بین المللی این حادثه ناگوار را به ملت و دولت ایران تسلیت بگوید، پذیرفته نیست.
اگر قصد آمریکا و معدودی از سیاستمداران غربی، جدا دانستن یا جدا کردن دولت و ملت ایران با سوءاستفاده از یک واقعه تلخ است، ملت ایران با مشارکت بالای خود در آخرین انتخابات ریاست جمهوری و انتخاب دولت مورد نظر خود، پیشاپیش این رویکرد را رد کرده است. بدون تردید داغ دیدگان این حادثه هم چنین تسلیت سیاست زده‌ای را نمی‌بپذیرند.
ارسال نظرات