پس از ۴۰ روز
رضا بیات، مسئول گروه جهادی فیاض بخش در گفت‌وگو با خبرنگار اجتماعی خبرگزاری دانشجو، پیرامون وضعیت فعلی کوهبنان، ۴۰ روز بعد از زلزله گفت: زلزله کوهبنان به دلیل مصادف شدن با شب یلدا از نگاه خبرگزاری‌ها و خبرنگاران و همچنین افکار عمومی دور ماند، البته بعضی از خبرگزاری‌ها روی آن کار کردند و انتقال دادند که خرابی‌هایی داشته است که البته تعداد این خبرگزاری‌ها معدود است و گروه‌های معدودی نیز یکسری از کار‌های آواربرداری و توزیع اقلام را انجام دادند.
وی افزود: ما به عنوان گروه جهادی در آن منطقه حضور پیدا کردیم تا به مردم کمک برسانیم، اما شاهد این بودیم که هنوز نیاز‌های اولیه مردم مثل نیاز به وسایل گرمایشی برطرف نشده است چه برسد به کانکس و چادر و امثالهم. در حال حاضر مردم آنجا نیاز اساسی به کانکس دارند و چیزی حدود ۱۵۰۰ خانواده در این زلزله آسیب دیده اند که از این تعداد حدودا بین ۲۵۰ الی ۳۰۰ خانوار نیاز مبرم به کانکس دارند و غالب این افراد نیازمند را افراد مستاجر تشکیل می‌دهند چرا که بنیاد مسکن به مستاجر‌ها کانکس نمی‌دهد.
این جهادگر ادامه داد: چادر‌هایی که در این منطقه برپا شده یا به صورت کمپی و گروهی است و یا خانواده‌ها در حیاط خانه شان چادر برپا کرده اند و یا در کوچه‌ها و پارک‌ها دسته جمعی با هم زندگی می‌کنند.
وی افزود: متاسفانه مردم کوهبنان در سرمای شدید منفی ۱۲ درجه در چادر‌ها زندگی می‌کنند و وضعیت چادر‌ها به گونه‌ای است که با هیچ وسیله گرمایشی نمی‌توان آن را به طور کامل گرم کرد چرا که هر وسیله گرمایشی زیاد در چادر روشن باشد حس گرفتگی و نفس تنگی ایجاد می‌کند به همین دلیل مردم زلزله زده کوهبنان ۴۰ روز پس از زلزله هنوز از آسیب‌های آن فاصله‌ای نگرفته اند.
بیات تصریح کرد: متاسفانه هیچ کدام از دستگاه‌هایی که باید پاسخگو باشند از جمله فرمانداری، بخشداری، مدیریت بحران و بنیاد مسکن و جمعیت هلال احمر پاسخگو نیستند. ما به تمام این ارگان‌ها سر زدیم و هیچ کمکی به ما نکردند حتی لیست خانواده‌های نیازمند را نیز در اختیار ما قرار ندادند که ما بتوانیم شناسایی کنیم و بین آنان اقلام مورد نیازشان را توزیع کنیم البته ناگفته نماند که فرمانداری از ما می‌خواست تا کمک‌ها را به خود فرمانداری بدهیم و خود فرمانداری آن را توزیع کند لیکن ما آمار‌های بسیار زیادی داریم مبنی بر اینکه اقلام زیادی به فرمانداری آمده، اما در میان مردم به صورت کامل توزیع نشده است و هنوز معلوم نیست که چه بر سر آن کمک‌های مردمی آمده است. علی الحساب کاری که ما توانستیم انجام دهیم این بود که خودمان اقلامی را برای مردم آنجا بردیم و شناسایی کردیم که چه خانواده‌هایی چه اقلامی را نیازمندند.
وی افزود: ما با خود مردم که صحبت می‌کردیم گفته هایشان مبنی بر این بود که از مواد غذایی و خوراکی چیزی به آنان داده نشده است و مستند از گفته هایمان نیز داریم و باید از دستگاه‌های مسئول پرسید که در این ۴۰ روز برای کوهبنان چه کار کرده اند.
این جهادگر با اشاره به مسئله مسکن در کوهبنان گفت: مبحث مسکن از حیطه اختیارات ما خارج است و کمیته امداد نیز مددجوهایش را به ما معرفی کرده که ما به آنان رسیدگی کرده ایم و تا جایی که من می‌دانم کمیته امداد نیز تسهیلات خاصی به آنان نداده است چرا که ما به کمک مددجوهایشان رفتیم.
وی با اشاره به وضعیت مطلوب بهداشتی در این منطقه گفت: به دلیل خسارات کم پزشکی و بهداشتی نیاز چندانی به پزشک نیست و از نظر وضعیت بهداشتی نسبتا حالت مطلوبی در این منطقه وجود دارد. گفتنی است که حدود سه تیم پزشکی در دو سه هفته اول به منطقه فرستاده شد، اما در حال حاضر آنچه که برای مردم اولویت دارد خوراک و تغذیه آنان و کانکس می‌باشد. مسئله تغذیه که به معیشت مردم برمی گردد و از اولیات زندگی روزمره هر انسانی می‌باشد بسیار مهم است بهتر است گروه‌های جهادی و مسئولان این موضوع را در صدر امدادرسانی قرار دهند.
بیات با اشاره به فقر حداکثری در منطقه کوهبنان حتی پیش از زلزله گفت: همان طور که می‌دانید شغل اکثر مردم این منطقه کار در معدن می‌باشد، حقوق معدنکاران نیز پایه وزارت کار و چیزی حدود ۸۰۰ هزار تومان است که کفاف زندگی معمولی را نمی‌دهد، اما با این حال همین مقدار را نیز حدود ۴، ۵ ماه است به این مردم نداده اند و عملا فقر را در مناطق زلزله کوهبنان به صورت عینی مشاهده می‌کنید. اینکه زلزله وضعیت این مردم را بدتر کرد شکی نیست، اما باید گفت: وضعیت مردم این منطقه پیش از زلزله نیز بسیار بد بود و این حادثه مزید بر علت شد.
وی در ادامه با انتقاد به نهاد‌های خدمت رسان و گروه‌های جهادی گفت: به گروه‌های جهادی انتقاد دارم چرا که پس از ۴۰ روز ما جزو چهارمین یا پنجمین گروه جهادی بودیم که به این منطقه سر زده است و دیگر گروه‌ها این منطقه را جدی نگرفتند و بعضی به صورت نمادین در آن منطقه فعالیت کردند و رفتند. از گروه‌های جهادی دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان، دانشگاه آزاد یزد و دانشگاه کرمان تقدیر و تشکر می‌کنم که تنها می‌توان گفت: حدودا همین گروه‌ها در این منطقه فعال هستند.
وی افزود: ما به عنوان گروه جهادی در آن منطقه حضور پیدا کردیم تا به مردم کمک برسانیم، اما شاهد این بودیم که هنوز نیاز‌های اولیه مردم مثل نیاز به وسایل گرمایشی برطرف نشده است چه برسد به کانکس و چادر و امثالهم. در حال حاضر مردم آنجا نیاز اساسی به کانکس دارند و چیزی حدود ۱۵۰۰ خانواده در این زلزله آسیب دیده اند که از این تعداد حدودا بین ۲۵۰ الی ۳۰۰ خانوار نیاز مبرم به کانکس دارند و غالب این افراد نیازمند را افراد مستاجر تشکیل می‌دهند چرا که بنیاد مسکن به مستاجر‌ها کانکس نمی‌دهد.
این جهادگر ادامه داد: چادر‌هایی که در این منطقه برپا شده یا به صورت کمپی و گروهی است و یا خانواده‌ها در حیاط خانه شان چادر برپا کرده اند و یا در کوچه‌ها و پارک‌ها دسته جمعی با هم زندگی می‌کنند.
وی افزود: متاسفانه مردم کوهبنان در سرمای شدید منفی ۱۲ درجه در چادر‌ها زندگی می‌کنند و وضعیت چادر‌ها به گونه‌ای است که با هیچ وسیله گرمایشی نمی‌توان آن را به طور کامل گرم کرد چرا که هر وسیله گرمایشی زیاد در چادر روشن باشد حس گرفتگی و نفس تنگی ایجاد می‌کند به همین دلیل مردم زلزله زده کوهبنان ۴۰ روز پس از زلزله هنوز از آسیب‌های آن فاصله‌ای نگرفته اند.
بیات تصریح کرد: متاسفانه هیچ کدام از دستگاه‌هایی که باید پاسخگو باشند از جمله فرمانداری، بخشداری، مدیریت بحران و بنیاد مسکن و جمعیت هلال احمر پاسخگو نیستند. ما به تمام این ارگان‌ها سر زدیم و هیچ کمکی به ما نکردند حتی لیست خانواده‌های نیازمند را نیز در اختیار ما قرار ندادند که ما بتوانیم شناسایی کنیم و بین آنان اقلام مورد نیازشان را توزیع کنیم البته ناگفته نماند که فرمانداری از ما می‌خواست تا کمک‌ها را به خود فرمانداری بدهیم و خود فرمانداری آن را توزیع کند لیکن ما آمار‌های بسیار زیادی داریم مبنی بر اینکه اقلام زیادی به فرمانداری آمده، اما در میان مردم به صورت کامل توزیع نشده است و هنوز معلوم نیست که چه بر سر آن کمک‌های مردمی آمده است. علی الحساب کاری که ما توانستیم انجام دهیم این بود که خودمان اقلامی را برای مردم آنجا بردیم و شناسایی کردیم که چه خانواده‌هایی چه اقلامی را نیازمندند.
وی افزود: ما با خود مردم که صحبت می‌کردیم گفته هایشان مبنی بر این بود که از مواد غذایی و خوراکی چیزی به آنان داده نشده است و مستند از گفته هایمان نیز داریم و باید از دستگاه‌های مسئول پرسید که در این ۴۰ روز برای کوهبنان چه کار کرده اند.
این جهادگر با اشاره به مسئله مسکن در کوهبنان گفت: مبحث مسکن از حیطه اختیارات ما خارج است و کمیته امداد نیز مددجوهایش را به ما معرفی کرده که ما به آنان رسیدگی کرده ایم و تا جایی که من می‌دانم کمیته امداد نیز تسهیلات خاصی به آنان نداده است چرا که ما به کمک مددجوهایشان رفتیم.
وی با اشاره به وضعیت مطلوب بهداشتی در این منطقه گفت: به دلیل خسارات کم پزشکی و بهداشتی نیاز چندانی به پزشک نیست و از نظر وضعیت بهداشتی نسبتا حالت مطلوبی در این منطقه وجود دارد. گفتنی است که حدود سه تیم پزشکی در دو سه هفته اول به منطقه فرستاده شد، اما در حال حاضر آنچه که برای مردم اولویت دارد خوراک و تغذیه آنان و کانکس می‌باشد. مسئله تغذیه که به معیشت مردم برمی گردد و از اولیات زندگی روزمره هر انسانی می‌باشد بسیار مهم است بهتر است گروه‌های جهادی و مسئولان این موضوع را در صدر امدادرسانی قرار دهند.
بیات با اشاره به فقر حداکثری در منطقه کوهبنان حتی پیش از زلزله گفت: همان طور که می‌دانید شغل اکثر مردم این منطقه کار در معدن می‌باشد، حقوق معدنکاران نیز پایه وزارت کار و چیزی حدود ۸۰۰ هزار تومان است که کفاف زندگی معمولی را نمی‌دهد، اما با این حال همین مقدار را نیز حدود ۴، ۵ ماه است به این مردم نداده اند و عملا فقر را در مناطق زلزله کوهبنان به صورت عینی مشاهده می‌کنید. اینکه زلزله وضعیت این مردم را بدتر کرد شکی نیست، اما باید گفت: وضعیت مردم این منطقه پیش از زلزله نیز بسیار بد بود و این حادثه مزید بر علت شد.
وی در ادامه با انتقاد به نهاد‌های خدمت رسان و گروه‌های جهادی گفت: به گروه‌های جهادی انتقاد دارم چرا که پس از ۴۰ روز ما جزو چهارمین یا پنجمین گروه جهادی بودیم که به این منطقه سر زده است و دیگر گروه‌ها این منطقه را جدی نگرفتند و بعضی به صورت نمادین در آن منطقه فعالیت کردند و رفتند. از گروه‌های جهادی دانشگاه ولیعصر (عج) رفسنجان، دانشگاه آزاد یزد و دانشگاه کرمان تقدیر و تشکر می‌کنم که تنها می‌توان گفت: حدودا همین گروه‌ها در این منطقه فعال هستند.
ارسال نظرات