به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو از مشهد،دهمین جشنواره بین المللی هنرهای تجسمی فجر  با حضور هنرمندان داخلی و خارجی از سه بهمن ماه در موسسه فرهنگی- هنری صبا تهران برگزار می شود و در طول مدت برپایی این جشنواره آثار هنرمندان که به این جشنواره راه یافته اند به نمایش گذاشته می شود به همین مناسبت به سراغ رضا قره‌ باغی، عضو هیئت علمی و مدیرگروه مجسمه سازی دانشکده هنر نیشابور و یکی از شرکت کنندگان این جشنواره در بخش مدعو رفتیم.

نام اثری که امسال در جشنواره هنرهای تجسمی فجر کشور شرکت کردید، چیست؟

قره باغی: عنوان کاری که امسال در جشنواره هنرهای تجسمی فجر شرکت کردم «سرزمین پدریم همان جا است» است.

چرا سرزمین پدریم؛ اصولا همه می گویند سرزمین مادریم؟

قره باغی: این کار به نوعی  اقتباسی است از کتاب«سپیده دمان» نیچه، که عنوان اثر من در یکی از قطعات ادبی آن کتاب اقتباس شده است که به گمان من این جمله بخشی از کتاب مقدس انجیل مسیحیان است و نیچه هم از آن استفاده کرده و من نیز این جمله را برای عنوان اثرم که یک چیدمان حجمی است را انتخاب کردم.

 

هنر چیدمان جزو هنرهای مفهومی است و من در این اثر سعی کرده ام ترکیبی از خاطره و هویت را کانسپت (هدف طراحی یک پروژه)کار خودم قرار دهم.

در رابطه با اجرا کارتان توضیح بدهید از چه امکاناتی استفاده کردید؟

قره باغی: در این کار من از 91عدد استوانه استفاده کردم که این استوانه ها طبق یک نمودار ریاضی به شکل یک منحی برش خورده و در یک ردیف هفت به 13 عدد به صورت یک مستطیل چیدمان شده است.

که بر روی سطح آن تصویر ناقصی از یک قالی است اینها برای من نشانه های تصویری و مفهومی و استوانه ها برای من نمادی از لوله های پالاشگاه نفت آبادان را دارد که این تصویر از دوران کودکی در ذهن من نقش بسته است؛ تصویر لوله های پالاشگاه و صدای شروع کار کارگران در پالایشگاه که با یک آژیر خاص در ساعت هفت صبح در فضای شهر می پیچید، عناصر زنده ذهن من میباشند.  این لوله ها  که حضور بصری اش را در جای جای شهر می توانستیم ببینم، چیزهایی شخصی است و گذشته تصویری را شامل میشود.

تصویری از یک قالی که در این لوله ها به کار برده ام تصویر یک قالی است که از پدرم به من رسیده. این فرشی است که من در کودکی روی آن بزرگ شده ام در روی آن بازی کردم تکالیفم را روی آن انجام دادم نقاشی کشیدم و خاطرات بسیاری از این فرش دارم. این فرش از قبل از انقلاب، بعد از آن و در زمان جنگ همراه ما بود و این فرش برای من یاد آور آن سیر تاریخی است.

ترکیب این نشانه بصری و مفهومی کار مرا تشکیل می دهد و برای من این هویت را دارد.

با توجه به صحبتهای شما  این کار بیشتر مدرن است یا سنتی؟

قره باغی: این کار ترکیب برخورد سنت و مدرنینه است؛ در واقع این کار نشان دهنده این است که در دل مدرنیته، سنت  و در دل سنت، مدرنیته قرار دارد.

به نظر می رسد پدر برای شما مفهوم قوی تر از سرزمین تان دارد تا مادرتان؛ چراکه شما با پدرتان یاد سرزمینتان می افتید درست است؟

قره باغی: درست است؛ البته این اقتباسی از کتاب نیچه است که قبلا عنوان کردم هرچند که برای من بیشتر یک فضای مردان را تداعی می کند، فضای پالاشگاه نفتِ آبادان را تداعی می کند و از سوی دیگر فرش را بیشتر بانوان می بافند پس می توان آن را تلفیقی از زن و مرد دانست.

جشنواره امسال هنرهای تجسمی فجر امسال را چگونه ارزیابی می کنید؟

قره باغی: جشنواره امسال هم درحال گذر از فراز و نشیبهای خود است چیزی که می توانم بگویم (چون من یک دوره داور بخش حجم این جشنواره و یک دوره هنرمند مدعو و یک دور هم به عنوان هنرمند در بخش مسابقه بودم) این است که جشنواره باید به سمت شفاف سازی حرکت و سیاست گذاری و تعریف جامع و دقیق تری پیدا کند.یعنی ما نباید صرفا متکی به آثار هنرمندانی باشیم که به دبیرخانه ارسال می شود.

 به نظر شما این عدم شفاف سازی چه تاثیری در روند جشنواره می گذارد؟

قره باغی: این عدم شفاف سازی و عدم سیاست گذاری دقیق چه بسا پیامدهایی در برداشته باشد در یک زمانی امکان دارد که هنرمندان نسبت به این جشنواره بی تفاوت و یا برعکس حساس شوند؛ یک زمان کار بدهند و یک زمان کار ندهند و این جشنواره تبدیل به یک جریان آماتور و یا جریان غیر حرفه ای شود.

امسال دهمین دوره این جشنواره را پشت سر می گذاریم و تمام آزمون و خطاها تمام شده و تجربیات به بوته امتحان گذاشته شده است و باید از این موضوع تحلیل داشته باشیم.

معتقدم باید با جشنواره برخورد حرفه ای تر شود و به سمت هنر جدید حرکت کند که این خود می تواند هنرهای مختلف تجسمی  را در بر بگیرد؛ اما مسلما هنری مثل کاریکاتور، تصویر سازی جایگاهی در این جشنواره ندارند؛ چراکه هنر های مستقل از هنرهای جدید اند.

لذا در هنر جدید که به نام «نیو آرت» شناخته می شود این دو هنر به عنوان هنر جدید شناخته نمی شود و حتی خوشنویسی وسرامیک در این دسته جای نمی گیرند.

جشنواره هنرهای تجسمی فجر کشور می خواهد مدعی هنرهای جدید و دستاورهای هنر معاصر باشد که خوشبختانه در دهمین دوره این جشنواره بیشتر نمود یافته است.

در دوره های قبل هر بخش تفکیک شده بود و هر بخش ساز خود را میزد و این جشنواره را به یک آشفته بازار تبدیل کرده بود.

باید به این نکته توجه داشت که آثار طبق یک سیاست گذاری مشخصی وارد نمایشگاه شود، بنابراین انتخاب داوران مهم است. در بخش داوران حضور افراد جامع شرایط الزامی است؛ افرادی که به هنر جدید مسلط باشند؛ بعد به گزینش آثار پرداخته می شود.

همچنین دبیرخانه باید دائمی و اطلاع رسانی دائم داشته باشد و به سمت انتخاب هنرمند بروند یعنی ما زمان ندهیم کار تحویل بگیریم برای جشنواره؛ چراکه این امر به نظر من این کار غیر حرفه ای است.

باید جشنواره به این سمت حرکت کند که خودش هنرمندان نخبه و فعال را دعوت کرده و فضای را در اختیارشان قرار بدهد و از آنها کار منحصر به آن فضا را تقاضا کند.