به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو ، در اردوی دوره ششم دختران آفتابگردان با عنوان «شعر انقلاب و نیازهای روز» حضور وحید جلیلی از فعالان فرهنگی برای شاعران سخنانی بیان کرد.
جلیلی در ابتدا با ترسیم فضای سینما گفت: «ما در ایران نقد فیلم داریم اما نقد سینما نداریم. سینمای خوب صرفا با یک فیلم خوب به دست نمی‌آید. در شعر انقلاب هم همین‌گونه است، شاید یک شعر خوب گفته شده باشد اما کلیت این‌ها و کنار هم قرار گرفتن‌شان جذاب نیست.»
او ادامه داد: «در زمان انقلاب، شاعران با مطالعه شعر شعرای بزرگ مثل حافظ، از آن‌ها در فضای شعر روز بهره گرفتند، مثل مصراع «دیو چو بیرون رود فرشته درآید»؛ یعنی تلاش کردند ببینند گنجینه ادبی ما چه در چنته دارد.»
وی خاطر نشان کرد: «شعری که طبق احتیاج روز گفته شود به‌عنوان یک نیاز اساسی برای جامعه امروز مطرح است و به هیچ عنوان نباید به‌عنوان شعر سطحی و سفارشی به آن نگاه شود. حتی گاهی این تعهد به احیای قالبی منجر می‌شود، نظیر کاری که قیصر امین‌پور انجام داد و قالب رباعی را احیا کرد. بنابراین ما هم باید با نگاه به ادبیات کلاسیک این بازآفرینی‌ها را داشته باشیم.»
جلیلی از این‌که اکثر شاعران امروزی صرفا به قالب غزل می‌پردازند گله کرد و افزود: «شعر باید در همۀ قالب‌ها و برای همۀ مخاطبین باشد.»
او با اشاره به قالب‌هایی نظیر لالایی، بحر طویل، تک‌بیت، رجز، هجو و ... اظهار داشت: «هرکدام از این‌ها پتانسیل بالایی دارند که متاسفانه مغفول مانده است. برای مثال بحر طویل قالبی است که می‌تواند در مضامین شاد معنوی مورد استفاده شاعران قرار گیرد یا هجو در مورد بسیاری از مسائل سیاسی کاربرد دارد. حلقه گم شدۀ هنر امروز عدم همنشینی افراد دارای هنرهای مختلف با یکدیگر است.»
وی همچنین جای منظومه را در شعر امروز خالی دانست و اضافه کرد: «امروزه هم قهرمانانی وجود دارند که نظیر آرش می‌توانند قهرمان یک منظومه بلند باشند.»
جلیلی از شاعران خواست در همه زمینه‌ها شعر بنویسند، چه برای هیئت و چه برای مراسم جشن و شادی. او همچنین از این‌که هنرمندان ما از یکدیگر پشتیبانی نمی‌کنند انتقاد کرد و گفت: «گاهی بعد از یک فیلم انقلابی موفق باید ترانه‌ای در همان فضا گفته شود و حرکت «دومینو»وار در جنبه‌های مختلف هنری ادامه پیدا کند.» او در پاسخ به گلایه یکی از حاضرین از عدم وجود بستر مناسب برای شاعران در انواع فضاها اذعان داشت: «شاعر انقلابی نباید هیچ محدودیت و مانعی را بهانه کند و به عبارتی نباید معطل کسی شود.»