به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری تسنیم، عبدالباری عطوان در مقاله امروز خود در روزنامه رای الیوم به بررسی پیامدهای حمله هوایی بامداد دوشنبه رژیم صهیونیستی به پایگاه تیفور در استان حمص سوریه و بالاگرفتن تنش بین روسیه و آمریکا در سایه اظهارات تازه دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا بر سر سوریه پرداخت و نوشت: با توجه به تشدید تهدیدهای آمریکا مبنی بر حمله نظامی به سوریه و هم‌پیمانانش، منطقه در فضای "جنگ داغی" به سر می‌برد. کار به جایی رسید که دونالد ترامپ رئیس جمهور آمریکا شخصا ولادیمیر پوتین همتای روس خود را مسئول حمله شیمیایی ادعایی به منطقه غوطه شرقی دمشق دانست. این گفته احتمال حمله آمریکا به پایگاه‌ها و نیروهای روسیه در سوریه را مطرح می‌کند.
روشن شده است که ترامپ به تجاوز بامداد دوشنبه رژیم اسرائیل به پایگاه نظامی تیفور سوریه بسنده نخواهد کرد. وی تهدید کرده است که در طول 24 ساعت آینده درخصوص پاسخ آمریکا تصمیم گیری کند و چه بسا با توجه به اظهارات رسمی فرانسه و آمریکا، پاریس نیز به این حمله ملحق شود.
کسی نمی‌تواند پیش بینی کند که تجاوزگری جدید آمریکا کجا خواهد بود اما می‌توان از لحن تند ترامپ این برداشت را کرد که او به یک پایگاه نظامی یا فرودگاه هوایی سوریه - بعد از تجاوزگری رژیم اسرائیل- بسنده نخواهد کرد و چه بسا تاسیسات نظامی مشترک سوریه و روسیه در شهر دمشق را هدف قرار دهد که این امر ممکن است پاسخ قوی روسیه را به همراه داشته باشد.
مسائل زیر سبب می‌شود تا پیش بینی کنیم که روسیه و سوریه به احتمال زیاد به طور مشترک به هرگونه تجاوزگری آمریکا و فرانسه پاسخ خواهند داد.
نخست: موفقیت سامانه های پدافند هوایی سوریه در سرنگون کردن پنج موشک از مجموع هشت موشک شلیک شده از سوی جنگنده‌های اسرائیلی به پایگاه نظامی تیفور. این بدان معنا است که ارتش سوریه موشک‌های بازدارنده پیشرفته‌ای از هم پیمان روس خود دریافت کرده است.
دوم: تاکید ژنرال یوری شویتکین نایب رئیس کمیته امور دفاعی پارلمان روسیه که گفته است: سوریه حق دارد تا به پایگاه‌هایی که موشک‌های اسرائیل از آنجا به فرودگاه نظامی تیفور شلیک شده است، حمله کند. وی افزود: سوریه همچنین حق دارند که به پایگاه‌های نظامی در داخل سوریه حمله کند. شویتکین این مطلب را در اشاره به پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه التنف در مرز اردن و عراق و نیز در مناطق عین العرب، قامشلی، رقه و منبج در شمال غرب و شمال شرق سوریه بیان داشت.
سوم: شلیک موشک توسط جنگنده‌های اف 15 رژیم اسرائیل به پایگاه هوایی نظامی از فراز خاک لبنان. این امر بدان معنا است که فرماندهان رژیم اسرائیل به خوبی درک می‌کنند که احتمال سرنگونی جنگنده‌های آنها در صورت ورود به حریم هوایی سوریه زیاد است. این وضعیت نشان می‌دهد که احتمالا ارتش سوریه موشک‌های اس 300 یا اس 400 روسیه دست یافته و از روسیه برای استفاده از آنها به منظور مقابله با هرگونه جنگنده رژیم اسرائیل که حریم هوایی سوریه را نقض کند، چراغ سبز گرفته است.
ترامپ از شکست طرح خودش در سوریه و به طور کلی در خاورمیانه به نفع رقیب روس احساس اهانت می‌کند و می خواهد با حمله‌ای نظامی، به این اهانت پاسخ دهد. ترامپ فکر می‌کند با این حمله می‌تواند هیبت نیروهایش و هم پیمانانش را بازگرداند. او در جریان مبارزات انتخاباتی خود گفت که می‌خواهد آمریکا را کشوری قوی کند اما هرگونه اقدام متهورانه ترامپ -به ویژه اگر به کشته شدن نیروهای روس منجر شود- ممکن است یک رویارویی بی پایان با مسکو را به همراه داشته باشد.
وقتی ترامپ مسئولیت حمله شیمیایی ادعایی به غوطه شرقی را متوجه شخص پوتین می‌کند و وی را تهدید می‌کند که هزینه گزافی خواهد پرداخت؛ این امر به منزله "اعلام جنگ" است. براساس شناخت ما از پوتین و تاکید او بر حفظ وجهه روسیه و توان پوتین در گرفتن تصمیمات سخت، مسکو نیز در رویارویی با این وضعیت دست روی دست نخواهد گذشت.
بعید نمی‌دانیم که رئیس جمهور آمریکا خواسته باشد تا از تجاوزگری بامداد دوشنبه رژیم اسرائیل به سوریه -که خودش پیشتر از آن آگاه بود و برای آن نقشه کشید- به عنوان طعمه استفاده کند تا سوریه یا روسیه را به واکنش وادارد و آنگاه، به بهانه حمایت از هم‌پیمان خود یعنی رژیم اسرائیل، مداخله نظامی کند. اما خویشتن داری در مقابله با این تجاوزگری رژیم اسرائیل، نقشه‌های ترامپ را برهم زد و نا امیدی و سرخوردگی ناشی از این مسئله نیز سبب شد تا لحن تهدید آمیز خود را بالا ببرد.
ما در 48 ساعتِ بسیار دشواری به سر می‌بریم که خطر هر نوع احتمالی وجود دارد اما همگی مطمئن هستیم که آمریکا و هم‌پیمانانش نیز هزینه گزافی را - به ویژه اگر رژیم اسرائیل آغازگر تجاوزگری به سوریه باشد- خواهند پرداخت.
روشن شده است که ترامپ به تجاوز بامداد دوشنبه رژیم اسرائیل به پایگاه نظامی تیفور سوریه بسنده نخواهد کرد. وی تهدید کرده است که در طول 24 ساعت آینده درخصوص پاسخ آمریکا تصمیم گیری کند و چه بسا با توجه به اظهارات رسمی فرانسه و آمریکا، پاریس نیز به این حمله ملحق شود.
کسی نمی‌تواند پیش بینی کند که تجاوزگری جدید آمریکا کجا خواهد بود اما می‌توان از لحن تند ترامپ این برداشت را کرد که او به یک پایگاه نظامی یا فرودگاه هوایی سوریه - بعد از تجاوزگری رژیم اسرائیل- بسنده نخواهد کرد و چه بسا تاسیسات نظامی مشترک سوریه و روسیه در شهر دمشق را هدف قرار دهد که این امر ممکن است پاسخ قوی روسیه را به همراه داشته باشد.
مسائل زیر سبب می‌شود تا پیش بینی کنیم که روسیه و سوریه به احتمال زیاد به طور مشترک به هرگونه تجاوزگری آمریکا و فرانسه پاسخ خواهند داد.
نخست: موفقیت سامانه های پدافند هوایی سوریه در سرنگون کردن پنج موشک از مجموع هشت موشک شلیک شده از سوی جنگنده‌های اسرائیلی به پایگاه نظامی تیفور. این بدان معنا است که ارتش سوریه موشک‌های بازدارنده پیشرفته‌ای از هم پیمان روس خود دریافت کرده است.
دوم: تاکید ژنرال یوری شویتکین نایب رئیس کمیته امور دفاعی پارلمان روسیه که گفته است: سوریه حق دارد تا به پایگاه‌هایی که موشک‌های اسرائیل از آنجا به فرودگاه نظامی تیفور شلیک شده است، حمله کند. وی افزود: سوریه همچنین حق دارند که به پایگاه‌های نظامی در داخل سوریه حمله کند. شویتکین این مطلب را در اشاره به پایگاه‌های نظامی آمریکا در منطقه التنف در مرز اردن و عراق و نیز در مناطق عین العرب، قامشلی، رقه و منبج در شمال غرب و شمال شرق سوریه بیان داشت.
سوم: شلیک موشک توسط جنگنده‌های اف 15 رژیم اسرائیل به پایگاه هوایی نظامی از فراز خاک لبنان. این امر بدان معنا است که فرماندهان رژیم اسرائیل به خوبی درک می‌کنند که احتمال سرنگونی جنگنده‌های آنها در صورت ورود به حریم هوایی سوریه زیاد است. این وضعیت نشان می‌دهد که احتمالا ارتش سوریه موشک‌های اس 300 یا اس 400 روسیه دست یافته و از روسیه برای استفاده از آنها به منظور مقابله با هرگونه جنگنده رژیم اسرائیل که حریم هوایی سوریه را نقض کند، چراغ سبز گرفته است.
ترامپ از شکست طرح خودش در سوریه و به طور کلی در خاورمیانه به نفع رقیب روس احساس اهانت می‌کند و می خواهد با حمله‌ای نظامی، به این اهانت پاسخ دهد. ترامپ فکر می‌کند با این حمله می‌تواند هیبت نیروهایش و هم پیمانانش را بازگرداند. او در جریان مبارزات انتخاباتی خود گفت که می‌خواهد آمریکا را کشوری قوی کند اما هرگونه اقدام متهورانه ترامپ -به ویژه اگر به کشته شدن نیروهای روس منجر شود- ممکن است یک رویارویی بی پایان با مسکو را به همراه داشته باشد.
وقتی ترامپ مسئولیت حمله شیمیایی ادعایی به غوطه شرقی را متوجه شخص پوتین می‌کند و وی را تهدید می‌کند که هزینه گزافی خواهد پرداخت؛ این امر به منزله "اعلام جنگ" است. براساس شناخت ما از پوتین و تاکید او بر حفظ وجهه روسیه و توان پوتین در گرفتن تصمیمات سخت، مسکو نیز در رویارویی با این وضعیت دست روی دست نخواهد گذشت.
بعید نمی‌دانیم که رئیس جمهور آمریکا خواسته باشد تا از تجاوزگری بامداد دوشنبه رژیم اسرائیل به سوریه -که خودش پیشتر از آن آگاه بود و برای آن نقشه کشید- به عنوان طعمه استفاده کند تا سوریه یا روسیه را به واکنش وادارد و آنگاه، به بهانه حمایت از هم‌پیمان خود یعنی رژیم اسرائیل، مداخله نظامی کند. اما خویشتن داری در مقابله با این تجاوزگری رژیم اسرائیل، نقشه‌های ترامپ را برهم زد و نا امیدی و سرخوردگی ناشی از این مسئله نیز سبب شد تا لحن تهدید آمیز خود را بالا ببرد.
ما در 48 ساعتِ بسیار دشواری به سر می‌بریم که خطر هر نوع احتمالی وجود دارد اما همگی مطمئن هستیم که آمریکا و هم‌پیمانانش نیز هزینه گزافی را - به ویژه اگر رژیم اسرائیل آغازگر تجاوزگری به سوریه باشد- خواهند پرداخت.
ارسال نظرات