از بررسی کیفیت و امنیت پیام‌رسان «سروش» تا تأمین کاستی‌های نظام سلامت در سایه دیوار کوتاه پرستاران!

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- امیررضا غلامی؛  نشریات دانشجویی در این هفته،  با توجه به آغاز سال جدید با تیتر‌ها و سرمقاله‌‍‌های خود را به مهمترین مسائل روز کشور و حواشی پیش آمده در حوزه‌های مختلف اختصاص داده اند که با هم تعدادی از آن‌ها را می‌خوانیم.

بررسی کیفت و امنیت پیام‌رسان سروش

نشریه دانشجویی«میدان انقلاب» بسیج دانشچویی دانشگاه شریف، در این هفته در گفت‌گویی با مدیر روابط عمومی پیام رسان داخلی «سروش» به بررسی برخی شبهات و سوالات کاربران از کیفیت و امنیت پیام رسان‌های داخلی و شایعاتی که گاهاً حتی دل خود مدیر عاملان پیام رسان ها را میلرزاند, پرداخته است. بخشی از این مصاحبه را با هم میخوانیم: 

 

 استقبال از پیام رسان سروش را چطور می بینید؟ خوشبختانه در حال حاضر با اعتماد مردم و نظر مثبتی که نسبت به پیام رسان سروش و خدمات آن داشته اند، سروش به مرز 5 میلیون کاربر رسیده است و انتظار داریم در روزهای آتی این تعداد بیشتر شود. در حال حاضر تلاش پیام رسان سروش این است که بهترین سرویس‌ها را به کاربران جدید و قدیم ارائه کند.

 

 

 

 

 

 

 

 

نشریه دانشجویی«الف» انجمن اسلامی دانشجویان مستقل دانشگاه سمنان در شماره این هفته نشریه به مسئله قاچاق و برنامه ریزی دشمنان انقلاب اسلامی برای فشار مردم از طریق مسائل اقتصادی پرداخته است.

 

نویسنده در این یادداشت نوشته است: قاچاق، پدیده شوم و مخربی است که صدمات فراوانی بر پیکر اقتصاد ملی کشور وارد کرده و فعالیت اقتصاد رسمی، برنامه ها و سیاست های کشور ما را تحت الشعاع قرار داده و دچار اختلال نموده است. کشورهای سلطه گر در ادامه ی حربه های به کار گرفته بر ضد نظام جمهوری اسلامی، اکنون از مسیر جبهه اقتصادی وارد شده اند.

نقاط ضعف موجود در اقتصاد کشور از نظر وابستگی به درآمدهای نفتی، اتکاء مصرف به واردات و وابستگی بسیاری از صنایع از نظر قطعات و فناوری، این امید را برای آنها به وجود آورده است تا امروز از حربه فشار و تحریم اقتصادی استفاده کنند. قاچاق کالا در بسیاری موارد، با ایجاد و تشدید رویه های اقتصادیِ مغایر با اقتصاد مقاومتی ارتباط دارد و از ای ن رو، مبارزه با قاچاق یکی از شیوه ها و ابزارهای اصلاح نقاط ضعف اقتصاد در راستای تحقق اقتصاد مقاومتی است. این نوشته، به دنبال شناخت  مفهوم قاچاق و عوامل موثر بر آن و شناخت دقیق تر اقتصاد مقاومتی و در نهایت، بیان خصیصه ها و مولفه های آن است. باید توجه داشت که اگر به مفهوم قاچاق و لزوم مبارزه با آن توجهی صورت نگیرد، روند تحقق اقتصاد مقاومتی در کشور مختل خواهد شد.

قاچاق کالا، معلول عوامل مختلفی بوده است که مبارزه با آن، نیازمند عزم ملی و توجه دقیق به شاخ ص های علمی است. تجارب قبلی نشان داده که در مبارزه با قاچاق کالا، برخورد قضائی چندان مثمرثمر نبوده و توجه به راهکارهای فرهنگی، پیش‌گیرانه و ایجاد شغل نقش موثرتری در کاهش قاچاق خواهد داشت. بدیهی است که تدوین قوانین، حمایت از تجارت و تولید داخلی و توجه به ارز ش های انسانی و اخلاقی موجب تأمین امنیت عمومی به ویژه در مناطق مرزی خواهد گردید.

 

 

سازوکارهای یک کشور بایستی چنان طراحی شوند که به لحاظ پدافندی و در صورت تحریم، فشار و تهاجم آسیب کمتری به کشور وارد شود و در عین حال، کشور بتواند به لحاظ آفندی، منافع نظام سلطه در سطح بین الملل را با چالش مواجه نماید. همچنین طراحی حوزه اقتصادی چنان باشد که دشمنان خارجی نتوانند با ابزار قرار دادن مسایل اقتصادی، جلوی حرکت رو به رشد کشور را بگیرند. این مسئله زمانی اهمیت بیشتری می یابد که توجه شود که حوزه اقتصاد، بزرگترین برگ برنده و مزیت نظام سلطه است و می تواند از این مسیر، نظام اسلامی را به شدت تهدید کند.

بسیاری از خصیصه هایی که طی سالیان متمادی گذشته در ساختار تولید، سازمان توزیع و الگوهای مصرفی جامعه شکل گرفته است، امروزه به صورت نقاط ضعف و دریچه های امید دشمن در تهاجم اقتصادی درآمد ه اند. پدیده قاچاق به شکل مستقیم و یا غیرمستقیم در پاره ای از این زمینه ها دخالت داشته است. از این روست که به نظر می رسد پوشش دادن این نقاط ضعف و از میان برداشتن آ ن ها
بدون توجه به برنامه جامع در پیشگیری از قاچاق کالاها و مبارزه با این پدیده ممکن نباشد.

یکی از ویژگی های اقتصاد ایران که در واردات بی رویه کالاهای مصرفی بی تاثیر نیست، روحیه مصرف گرایانیه ایرانیان است. اقتصاد ایران از زمان صفویه و با گشوده شدن پای اروپائیان به کشور، دستخوش دگرگونی و مصر ف زدگی شده است. پس از استخراج نفت نیز، مصر ف زدگی با تولید تک محصولی عجین شده و حاصل این دو، چیزی جز مصرف زدگی شدید نبوده است. برای مثال، مصرف آب در کشور ما سه برابر استاندارد جهانی و مصرف سوخت های فسیلی به اندازه یک جامعه 205 میلیون نفری است. و جای تأسف است که رشد مصرف از رشد جمعیت پیشی گرفته که این، به معنای شتاب در مصر ف زدگی و تشدید الگوهای غلط مصرفی است. 

 

با توجه به مفهوم و مضامین قاچاق و اقتصاد مقاومتی، ارتباط تنگاتنگ این دو روشن و آشکار است. طبیعی است که در شرایط ورود کالاهای قاچاق به کشور که تعطیلی تولید داخلی، پیامد گریزناپذیر آن است، بستر لازم برای حمایت از سرمایه گذاران و کارآفرینان ایرانی فراهم نیست. سرمای ه گذار تا وقتی نسبت به سودآوری کار خود اطمینان نداشته باشد، دست به سرمایه گذاری نخواهد زد. یکی از وجوه امنیت سرمایه گذاری، اطمینان از وجود بازار است که وقتی در اختیار محصول خارجی قرار گرفت، این امنیت و اطمینان خاطر از میان خواهد رفت. بنابراین در کنار سایر عوامل و بسترهای حمایتی از تولید ملی و کار و سرمایه ایرانی، پیشگیری از ورود کالاهای خارجی به طریق قاچاق نیز یکی از این عوامل و زمینه ها است و این ها، خود همه وجوهی از اقتصاد مقاومتی به شمار می روند.

 

نشریه دانشجویی «سپیدار» دانشگاه علوم پزشکی تبریز در شماره این هفته خود به بررسی مشکلات صنفی دانشجویان رشته پرستاری و کاستی های نظام سلامت کشور پرداخته است.

 

نویسنده این یادداشت نوشته است: در این نوشتار برآنیم که تعدادی از اقداماتی را که بر علیه یک گروه بخصوص از جامعه کارگری کشور روا شده اند، زیر ذرّه بین قرار داده و حقیقت امر نهفته ای را که زیر عبارات پرطمطراق پنهان اند، آشکار کنیم.

حرفه پرستاری، جزو مشاغل سخت محسوب شده و پرستاران یکی از مهم ترین گروه از کارگران متخصص هر کشوری را تشکیل می دهند. پرداختن به اهمیت وجودی این حرفه بیهوده گویی است؛ چون بر همگان آشکار است و نقش پرستاران در امر سلامت و درمان شهروندان یک جامعه، بر کسی پوشیده نیست. مشکل از آن جایی آغاز می شود که عده ای، تمامی تلاش خود را به کار گرفته اند تا این رشته را زنده به گور و پرستاران را خانه خراب بکنند. پرستاری یک رشته آ کادمیک است؛ یعنی نیاز به تحصیلات دانشگاهی به مدت حداقل چهار سال دارد.

پرستاران در این مدّت مهارت های علمی و عملی مورد نیاز برای شغل آینده خود را پیدا می کنند و وارد بازار کار می شوند. از آنجایی که زندگی در آسایش و رفاه، اساسا حقّ هر انسان زحمتکشی است، رفاه مالی و اقتصادی پرستاران باید به حدّ لازم توسط دولت و کارفرما تأمین شود. این شغل سخت و زیان آور بوده و نیازمند کار طاقت فرسا و تحمل استرس شدید می باشد؛ پس توجه ویژه بر نیاز های روانی
و معیشتی پرستاران باید حائز اهمیت باشد. این اصل مهم هم بخاطر تأمین سلامت روانی خود پرستاران و هم بخاطر پیش نیامدن هرگونه مشکل و خطری بر جان مددجویان، بایستی جزو اولویت های تمامی مراکز درمانی باشد.

روحیه روانی پرستاران را می توان به طرق مختلف بهبود بخشید؛ مثلا کاهش بار زحمت آنان از طریق رساندن نسبت تعداد مددجویان به هر پرستار به حدّ نصاب اصولی، افزایش میزان ساعات استراحت و مرخصی های مسافرتی و افزایش حقوق ایشان. حال نگاهی به وضعیت پرستاران کشورمان بیندازیم و مقایسه ای انجام دهیم. بنده فقط به یک سطر خبر کوتاه از آمار رسمی کشور بسنده می کنم تا حساب کار به دست خودتان بیاید. در سال پیش تعداد 14 پرستار در ایران، بر اثر فشار کاری زیاد متأسفانه فوت شدند. همین خبر کافیست تا بدانیم تنها چیزی که برای مسئولین اهمیتی ندارد، جان زحمتکشان بطور کلی و در این مورد بخصوص، جان پرستاران است. باید از خود پرسید مگر تعداد شیفت های پرستاران و میزان استرس کاری آنان تا به چه حدّی از شدت خود رسیده بود که منجر به مرگ آن عزیزان شد؟ 

 

همه مسئولین حوزه سلامت و درمان در کشورمان، از کمبود شدید پرستار شاکی اند و برای جبران این کمبود، طرح های به واقع مضحکی ارائه داده اند که خدمتتان توضیح داده خواهد شد. از طرفی، تعداد 10000 پرستار بیکار در کشورمان وجود دارد. این تناقض را چگونه می توان پاسخ داد؟ یکی از بزرگ ترین گروه از مهاجران با استعداد و متخصص کشورمان را نیز پرستاران تشکیل می دهند. رئیس سازمان
نظام پرستاری کشورمان اظهار داشت که تعداد مهاجرت پرستاران ایرانی به کشورهای دیگر، امسال افزایش 300 درصدی داشته است. چرا پرستاران ایرانی میلی به کار کردن در داخل کشور نداشته و با اولین فرصت خود را به کشورهای دیگر می رسانند؟

سیستم اقتصادی حاکم بر کشور ما فوق العاده طمّاع است و این طرز نگرش سودجویانه، متأسفانه خود را در سیستم سلامت و درمان کشور نیز نشان می دهد. این سیستم به جای آنکه مثل کشورهای با شاخص توسعه انسانی بالا از ثروت بالایی ها زده و به پایینی ها کمک کند، دقیقا نگاهش را به جیب کوچک پایینی ها دوخته تا جیب سیری ناپذیر و گشاد بالایی ها را پر کند! 

 

آنچه که درباره مسئله کمبود پرستار در ایران گفته نمیشود، کمبود استخدام است. مراکز درمانی و پزشکی، قراردادهای پیمانی و موقت را به استخدام پرستار ترجیح می دهند و در این میان نیز، دولت متأسفانه از این اقدام آنان حمایت میکند. با عدم استخدام رسمی پرستاران، می توان حقوقی کمتر از حقوق پایه به آنان پرداخت کرد.(بماند که خود همان حقوق پایه نیز، کفاف یک زندگی معمولی و بی دغدغه را نمی دهد!) این عدم استخدام پرستار، به کارفرما (چه دولتی و چه خصوصی) این اجازه را می دهد که تا حدّ ممکن، نیروی کار پرستار را ارزان تر بخرد و مزایای شغلی وی را تا آنجا که می تواند پایین بیاورد. 

وقتی فردی از خواب راحت و زندگی خود زده و بخاطر عدم تأمین مالی خود و خانواده اش )کارانه هایی که با یک سال تأخیر پرداخت می شوند و حقوق پایه ای که زیر خط فقر قرار می گیرد(، مجبور به کار کردن بیشتر می شود و به مدد کمبود پرستار با فشار کاری زیاد و اثرات روانی شدید مواجه می شود، معلوم است که میتواند همچون آن 14 پرستار درگذشته، دچار سندرم کاروشی یا همان مرگ بر اثر فشارکاری گردد.
اینجاست که میتوان پرستاران مهاجرت کرده را درک کرد؛ وقتی آنها می توانند همین کار را در کشوری دیگر با ساعات کمتر، حقوق بیشتر و مهم تر از همه با منزلت بیشتر و در یک جایگاه اجتماعی والاتر انجام دهند، مشخص است که عطای ماندن در داخل کشور را به لقایش خواهند بخشید. 

قطعا ماجرای آموزش پرستاران یک ساله و ورود این رشته جدید به دفترچه های کنکور در چندین ماه قبل را شنیده اید. تعدادی از مسئولان به بهانه کمبود پرستار در ایران، طرحی را ارائه دادند که فوق العاده مغلطه آمیز بود. به این شکل که افرادی به جای چهار سال، فقط یک سال آموزش پرستاری ببینند و بعنوان پرستار در بیمارستان ها مشغول کار شوند.

سوالی که باید از بانیان و مجریان این طرح پرسید این است؛ آیا می توان حرفه ای چون پرستاری را ظرف یک سال آموزش داد؟ اگر آری پس چرا سه سال از عمر دانشجویان پرستاری بیهوده تلف می شود؟ اگر که خیر (که قطعا پاسخ خیر است)، چرا از این چنین طرح مضحکی با این جدّیت و پشتکار مثال زدنی حمایت کردید؟ آیا راهکار افزایش تعداد پرستاران، در افزایش ظرفیت های دانشگاهی خود رشته پرستاریست یا در عَلَم کردن رشته ای جعلی و تیشه زدن به ریشه آ کادمیک حرفه پرستاری؟! خوب که به بطن این ماجرا دقت کنیم، هدف و مقصود غایی بانیان این طرح را متوجه خواهیم شد. طرح تربیت پرستار یک ساله در بیمارستان دو مزیت جدی برای جیب های گشاد خواهد داشت. اولی آن سه میلیون تومان وجه نقدی می باشد که از داوطلبین این رشته اخذ می شود (که به مدد بیکاری متأسفانه گسترده و نیروی کار جوان کشورمان، تعدادشان کم نیست)، دومین مزیت، آن کاهش شدید در میزان حقوق و مزایای پرستاران دیگر به سبب استخدام نیروی کار ارزان تر و غیرمتخصص خواهد بود.

تقاص یک تیر و دو نشان سودجویان را ابتدا پرستاران  و سپس مددجویانی خواهند پرداخت که با کاهش در کیفیت ارائه خدمات پرستاری، دچار مشکل خواهند شد. برای زالو صفتان، خانه خرابی تعداد زیادی زحمتکش و به فنا رفتن سلامتی مردم هیچ اهمیتی نداشته، ندارد و نخواهد داشت. آنها برای به بیشینه رساندن سود مالی خود، درصدد چپاول معیشت یکی از شریف ترین و فداکارترین گروه های کارگری جامعه هستند.

امّا چاره چیست؟ چاره همان است که پرستاران در سال های اخیر انجام دادند و باید آنرا به شکل بهتر و مؤثرتری ادامه دهند؛ اتحاد. پرستاران (اصولا همه گروه های زحمتکش و مظلوم جامعه)، باید بدانند که جز با آ گاهی و اتحاد، نخواهند توانست بر مشکلات صنفی خود غلبه نمایند. اگر آن اعتراضات گسترده پرستاران نسبت به لوایح ظالمانه چند سال اخیر نبود، حتی همین حداقل ها هم به یغما رفته بودند. البته که مطالبات پرستاران هنوز به شکل جدی وجود دارند. مطالباتی همچون حذف فرهنگ و سیستم پزشک سالاری در کشور که ضررها و هزینه های فوق العاده زیادی را به مردم تحمیل می کند، بازنشستگی پیش از موعد به جهت سختی کار و زیان بالا و اجرای قانون تعرفه گذاری که در سال 86 تصویب شد ولی با گذشت ده سال هنوز به مرحله عمل نرسیده است. در زمانی که عده ای در تلاشند تا پرستاری را به شغلی غیرتخصصی و غیرعلمی تبدیل کنند، پرستاران باید درجهت افزایش سطح آ کادمیک و علمی حرفه خود نیز بکوشند.

پرستاری شغل مقدسی است و نیازمند عشق، آ گاهی و حوصله است. با وجود تمامی تلاش هایی که عده ای سیری ناپذیر در جهت زدودن این مفاهیم از این حرفه به خرج می دهند، پرستاران نباید اجازه دهند که سیاست های ارزان سازی، اقدامت غیرانسانی و تبعیض آمیز بر
حس همدردی و لطافت پرستاران اثر سوء داشته باشند؛ آنها باید اثبات کنند که نیروی عشق آنها به همنوعانشان، بر تمامی سیاست های مذکور می چربد.  

 

نشریه دانشجویی «بی تعارف» انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه الزهرا(س) نیز در این شماره خود بر ضرورت استفاده از کالای ایرانی اشاره کرده است و شعار سال 1397 را مورد بررسی و تبیین قرار داده است.