گلایه مدال آوران تیم رباتیک از مسئولانی که باورشان ندارند/ تحریم‌ها هم نتواست مانع پیشروی دانشجویان شود

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، مسابقات جهانی ربوکاپ 2018 کانادا در بخش دانشجویی برگزار شد و تیم‌هایی از بهترین دانشگاه‌های دنیا با یکدیگر رقابت‌ها ‌کردند که تیم دانشگاه آزاد اسلامی قزوین نیز به عنوان پرافتخارترین تیم ایرانی در این مسابقات جهانی حضور یافت.

 

بر همین اساس تیم MRL دانشگاه آزاد اسلامی قزوین با کسب 9 مقام،‌ عنوان پرافتخارترین تیم مسابقات را به دست آورد. در بخش دانشجویی این مسابقات و در لیگ ربات شبیه ساز امداد تیم MRL دانشگاه آزاد اسلامی قزوین، به مقام اول رسید و قهرمان شد. در لیگ ربات انسان نما سایز نوجوان تیم MRL دانشگاه آزاد اسلامی قزوین در بخش رقابت فنی دراپ به مقام نخست رسید و در رقابت بخش اصلی نایب قهرمان شد. در لیگ ربات انسان نما سایز کودک هم تیم MRL دانشگاه آزاد اسلامی قزوین نایب قهرمان شد. این تیم همچنین دو مقام هم در بخش رقابت فنی کسب کرد.

برهمین اساس میزگردی با حضور اعضای تیم‌های رباتیک دانشگاه آزاد قزوین در خبرگزاری دانشجو برگزار شد.

کسب مقام نخست رقابت فنی «دراپ این» دانشگاه آزاد قزوین

 

پرهام ساقریچی‌ها، دانشجویی فوق لیسانس دانشگاه آزاد قزوین و عضو تیم رباتیک گفت: بنده از بدو ورود در دوره لیسانی وارد مرکز تحقیقات mrl شدم. دوره لیسانس و فوق لیسانس را بر روی ربات انسان نما کار کردم.

وی ادامه داد: تیم ما در لیگ ربات انسان نما سایز نوجوان MRL دانشگاه آزاد اسلامی قزوین توانست در بخش رقابت فنی «دراپ این» مقام نخست را به دست آورد و در رقابت بخش اصلی نایب قهرمان شود. در لیگ ربات انسان نما سایز کودک نیز تیم MRL دانشگاه آزاد اسلامی قزوین نایب قهرمان شده است. این تیم همچنین دو مقام هم در بخش رقابت فنی کسب کرد.

نایب قهرمانی تیم دانشگاه آزاد قزوین در در لیگ ربات امدادگر واقعی

 

محمدرضا احدی، عضو آزمایشگاه ربات پای متحرک پیشرفته دانشگاه آزاد قزوین و عضو تیم ربات‌های امدادگر این دانشگاه هم گفت: تیم ما در سال 2003 شروع به فعالیت و تا سال 2018  در مسابقات کانادا شرکت کرد.

 

احدی تاکید کرد: این تیم در لیگ ربات امدادگر واقعی تیم MRL دانشگاه آزاد اسلامی قزوین عنوان نایب قهرمانی را از آن خود کرد. این تیم همچنین مقام اول در بخش بهترین ربات در کلاس جابجایی اجسام را به خود اختصاص داد.

وی بیان کرد: سال 2015 در مسابقات چین مقام اول در جهان را کسب کرد و در سال 2016 در مسابقات آلمان مقام دوم و 2017 در مسابقات ژاپن مقام سوم و 2018 مقام دوم و یک مقام اول در بخش جابه جایی را به دست آورد.

 

پویا منصورنیا، عضو تیم ربات های صنعتی دانشگاه آزاد قزوین هم در ادامه گفت: تیم ما 18 ماه است که تشکیل شده و در این مدت سه مقام مختلف کسب کرده است و در مسابقات اخیر که در کانادا برگزار شد، مقام سوم مسابقات جهانی را کسب کرد.

 

دانشجو: تیم ربات انسان نما را معرفی کنید
پرهام: تیم رباتیک دانشگاه آزاد قزوین دو تیم ربات انسان نما دارد، ربات انسان نانو و ربات انسان نما که خود دانشجویان آن را ساخته اند. فرق بین این ربات در این است که در ربات نانو نمی توان سخت افزار آن را تغییر داد و باید آن را آماده از کشور فرانسه خرید که لیگ استاندار گفته می شود.

 

ساخت ربات انسان نما به دو تیم کلی تقسیم بندی می شود؛ الکترونیک و مکانیک. قسمت مکانیک ربات انسان نما به دو بخش تقسیم بندی می شود؛ قسمت اول ساخت و تولید ربات است و قسمت دوم طراحی الگوریتم کنترلی و بررسی الگوی حرکت ربات است که ربات را به رفتارهای انسان نزدیک می کند. بخشی که مربوط به ساخت است، دانشجویان از کارگاه دانشگاه استفاده می کنند و یک قسمت طراحی کنترلر است که شما باید کنترل باید شوید.

 

 

قسمت کامپیوتر باز هم به چند بخش تقسیم بندی می شود؛ قسمت اول و مهمترین بخش بینایی است که کار این قسمت این است که بتواند آبجکت و دروازه و توپ و حریف را تشخیص بدهد که این  قسمت مربوط به کامپیوترها می شود. قسمت دوم مربوط به کنترل رفتار و هوش مصنوعی ربات هاست که تشخیص بدهند باید شوت کنند یا باید پاس بدهند یا به سمت دروازه حریف حرکت کنند.

 

دانشجو: آیا مسابقات رباتیک هر سال برگزار می‌شود؟

 

دانشجو: چگونه ربات‌ها را در بازی کنترل می‌کنید؟
ربات ها کاملا خودمختار هستند؛ هیچ عامل خارجی در حین مسابقه نیست که بخواهد ربات را کنترل کند که الان باید شوت بزنی یا پاس بدهی؛ همه اینها هوش مصنوعی ربات است که تشخیص می دهد باید چه کار کند. سرعت عمل ربات ها نسبت به انسان ها پایین تر است و این مسئله بستگی به سخت افزار ربات دارد.

 

دانشجو: آیا ربات هایی که در مسابقات شرکت کردند، ساخت ایران است؟ برای وارد کردن قطعات مشکلی دارید؟
ربات ها کاملا ساخت ایران است؛ به غیر از بخش الکترونیک  که آن را بیشتر از کشورهای آلمان و چین وارد می کنیم و برای وارد کردن قطعات نیز مشکلات زیادی داریم.

 

وی ادامه داد: بارها شده قطعات ربات ها به ما نرسیده؛ چون از این قطعات استفاده نظامی می شود، ما را تحریم می کنند.

 

 

احدی: در ربات امدادگر همان طور که از اسمش مشخص است، برای امداد نجات در حوادث طبیعی ساخته شده اند. ربات امدادگر از چند بخش تشکیل شده یکی بخش حرکتی ربات است که کمک می کند تا در موانع و مسیرهای صعب العبور بتواند راحت حرکت کند. یک سری سنسور و علایم تشخیص حیات، دوربین های حیاتی و تشخیص گاز بر روی ربات وجود دارد که علاوه اینکه لیزراسکنی روی ربات هاست، می تواند نقشه محیطی که درآن حرکت می کند را به صورت آنلاین و طولی برای کاربر ارسال کند.

 

ربات امداگر از طریق میز کنترل هدایت می شود که هدایت کننده ربات هیچ دیدی نسبت به محیط اطرافی که حوادث اتفاق می افتد، ندارد و راننده باید با توجه به دوربین ها و علایمی که روی ربات تشخیص بدهد، مصدومان وعلایم حیاتی آنها را پیدا کند یا یک سری اجسام را به مصدوم برساند و یک سری شیرها را باز و بسته کند شیر گاز یا محیط رادیواکتیو باشد. ربات ها استانداردهای مختلف از نظر سایز در جهان دارند، ربات ادامدگری ما ماکسی سایز است و ابعاد آن 60 سانتی متر در 1/5 است، در حالت فول اکس سندر بازوهایش.

دانشجو: قوی ترین مرکز تحقیقات رباتیک در کدام دانشگاه است؟
احدی: دانشگاه آزاد قزوین قوی ترین مرکز تحقیقات رباتیک در ایران را دارد، امکاناتی که ما داریم، دانشگاه‌های دیگر ندارد. دانشگاه آزاد قزوین هزینه های ساخت ربات و اعزام به سفر و مسابقات را ساپورت می‌کند. ربات صنعتی، بیشتر برای صنایع کارخانجات طراحی شده و وظیفه اش این است که بتواند قطعاتی را از انبار بردارد و به دست مصرف کننده که نیاز دارد، برساند. مثلا یک کارگری برای ماشینی که اسمبل می کند، چسب نیاز دارد؛ یک نفر نمی فرستند از انبار چسب بیاورد. به ربات از بالا اپراتور دستور می دهد؛ بدون اینکه کسی ربات را هدایت می کند، به صورت هوشمند از انبار چسب را تشخیص می دهد و به وسیله بازویش آن را برمی دارد و به محیط صنعتی می آورد. در محیط های رادیو اکتیو سازمان انرژی هسته ای می تواند ماده رادیواکتیو یا مواد شیمیایی را بدون دخالت انسان و با دوربین ها بردارد و به محیط دیگر انتقال دهد.  

 

 

ساقریچی ها: مسابقات رباتیک معیار و شاخصی برای ارزیابی دانش رباتیک است. دانشجویان دانشگاه آزاد قزوین مدال رنگارنگ آورده اند و این نشان می دهد که ما شبانه روزی روی این ها کار می کنیم و همین موضوع باعث قوی شدن تیم های ما می شود. جایگاه ما در جهان براساس مدال هایی که آورده ایم مشخص می شود، دوم، تری سایز شدیم؛ سوم ربات صنعتی بودیم و تیم ربات امدادگر هم که یکی از پرافتخارترین تیم های رباتیک از بدو ورود بوده است. 

دانشجو: رقیب اصلی ایران در علم رباتیک کدام کشور است؟

رقیب اصلی ایران آلمان است؛ البته کشورهای دیگر هم هستند؛ اما آلمان رقیب جدی است. قطعات و سنسورهایی مورد نیاز برای ربات‌ها به خاطر تحریم دیر دستمان می‌رسد.

 

 

منصورنیا: بزرگترین مشکل ما در بحث واردات است، اصولا همه ربات ها با فناوری خود دانشجویان  طراحی و ساخته می شود. همه چیز بومی است قطعات و سنسورهایی که نیاز داریم در ربات استفاده کنیم، به خاطر تحریم ها خیلی طول می کشد تا به دست ما برسد و به غیر از این مشکلات دیگری نداریم.

 

18 ماه پیش زمانی که می خواستیم تیم تشکیل دهیم قصد داشتیم ربات صنعتی را از شرکت کوکا بخریم؛ اما به خاطر اینکه ایران تحریم است، قطعات را به ما نفروختند. در صورتی که این ربات هیچ کار موثری در صنایع نظامی نداشت، ما عکس این ربات را داشتیم وخودمان این ربات با دیزاین و نگرش دیگر طراحی کردیم. 

 

جالب است بدانید امسال در مسابقات ربات کوکا 5 دقیقه و 40 ثانیه طول کشید مسابقه را انجام دهد، اما ربات دانشگاه آزاد قزوین 2 دقیقه و 20 ثانیه طول کشیده بود، ما دو پیشنهاد قوی از دانشگاه آلمان برای همکاری ایران با آلمان داریم که بتوانیم ربات ها را تجاری کنیم و به آنها بفروشیم.

 

دانشجو: آیا از ربات ها در صنایع استفاده می شود؟
احدی: به ازای هر تعداد کارگر در هر کشوری یک تعداد رباتی باید وجود داشته باشد. کشور آلمان بیشترین تعداد ربات را نسبت به جمعیت کارگر دارد. مثلا به ازای هر 10 تا نیروی انسانی یک ربات وجود دارد که در ایران چنین چیزی نیست و در رتبه بندی کشورها ایران در قعر است. کشور آلمان به ازای هر 10 نفر صد ربات و در چین به ازای هر 10 نفر 80 ربات وجود دارد.

 

دانشجو: به نظر شما ضعف استفاده از ربات ها را در صنعت در کجا می بینید؟

 

 ساقریچی‌ها: به نظر من دلیل اصلی این است که دانشگاه از صنعت دور شده است، به گفته دکتر موسی خانی «باید دانشگاه و صنعت به هم نزدیک شوند که باعث پیشرفت کشور می شود» وی در مصاحبه ها خود می گویند «ما می توانیم با فروش علم ارز وارد کشور کنیم».

 

 

منصورنیا: مهمترین مشکل باور صنعت به دانشگاه است. در حادثه پلاسکو می توانستند از ربات های امدادگر استفاده کنند که متاسفانه این کار را نکردند. ربات های امدادگر در بحث های انرژی هسته ای می توانند کمک کنند. ربات صنعتی هم می تواند این کار را انجام دهد. متاسفانه این باور وجود ندارد و تا زمانی که باور از سمت مسئولان رخ ندهد، اتفاق خاصی نمی افتد.

ما دانشجویان ربات می سازیم و مقام می آوریم؛ اما خیلی از دانشجویان در ایران نیستند تقریبا می شود گفت خیلی از دوستان عزیزمان در کشورهایی مثل امریکا، ژاپن، مالزی و اسپانیا درس می خوانند؛ یعنی در دانشگاه، دانشجو را پرورش داده و دانشجو مقام می آورد؛ اما برای ادامه مقطع دیگر به کشورهای دیگر رفته اند؛ چون ایران نتوانسته او را نگه دارد.