به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، الهه صادقی، جراح و دندانپزشک، در ارتباط با تحلیل شدید استخوانی و امکان ایملنت در این افراد اظهارداشت: افرادی که دندان کشیدن آن‌ها تا زمان کاشت ایمپلنت فاصله‌ای بیش از یک سال وقفه دارد اغلب دچار تحلیل رفتن استخوان می‌شوند که اگر این فاصله زمانی طولانی شود استخوان بسیار کوتاه خواهد شد.
وی با بیان اینکه همین امر باعث محدودیت در استفاده از ایمپلنت برای جایگزینی دندان از دست رفته خواهد شد، افزود: همچنین نزدیکی ریج استخوان به فضا‌های آناتومیک فک مثل کانال عصب، سینوس‌ها، شریان و عروق فکی در زمان کاشت ایمپلنت، میزان ریسک آسیب رسیدن به این فضا‌های مهم فکی را به شدت بالامی‌برد به همین دلیل پیشنهاد می‌شود این بیماران از ایمپلنت‌های پایه کوتاه استفاده کنند.
این جراح و دندانپزشک تصریح کرد: بار‌ها دیده شده که برخی از درمانگر‌ها به دلیل حساسیت بالای تکنیکی این روش و بافت ضعیف استخوان ولثه، بیماران را از انجام ایمپلنت منصرف می‌کنند درحالی که فیکسچر‌های پایه کوتاه به دلیل عدم آسیب رساندن به ساختار دندانی در هنگام جراحی، صدمه ندیدن عصب‌ها، رگ‌های خونی، سینوس‌ها و یا دندان‌های مجاور می‌توانند شیوه درمانی مناسب‌تری برای کاشت مجدد دندان باشند.
صادقی یکی دیگر از مزیت‌های این نوع ایمپلنت را جوش خوردن سریع پایه تیتانیومی با بافت استخوانی دانست و افزود: استخوان اطراف ایمپلنت که نگه دارنده ریشه مصنوعی داخل استخوان است، به دلیل آسیب کمتر در هنگام جراحی سریعتر بهبود می‌یابد و در نتیجه احتمال عفونت و درد کمتری دارد.
وی خاطرنشان کرد: کاشت ایمپلنت‌های کوتاه باید توسط افراد متخصص و متبحر صورت بگیرد چرا که جاگذاری آن باید با ظرافت و توجه ویژه‌ای صورت بگیرد به عبارت ساده‌تر اگر پایه تیتانیومی در هنگام جراحی با زاویه نامناسب نصب شود می‌تواند محور نامناسب نیروی جویدن روی پایه ایجاد کند و همین امر باعث شل شدن پیچ و در نهایت لق شدن دندان شود.
این دندانپزشک با بیان اینکه طول عمر ایمپلنت‌های پایه کوتاه هیچ تفاوتی با نمونه‌های پایه بلند ندارد افزود: در صورت رعایت اصول بهداشتی دهان و دندان، ایمپلنت‌های پایه کوتاه می‌تواند برای مدت طولانی نقش دندان طبیعی را برای بیمار ایفا کند.
وی تاکید کرد: پایه تیتانیومی ایمپلنت‌های کوتاه حدود ۶ میلیمتر است و همین ارتفاع کوتاه باعث می‌شود تا روند کاشت و درمان برای بیمار در یک یا دوجلسه به اتمام رسد به همین دلیل این شیوه مناسب افراد مسن و گروه حساس است.
صادقی گفت: بیماران باید توجه داشته باشند که ایمپلنت همواره دوام بیشتری نسبت به بریج (روکش دندان) دارد و تا آخر عمر می‌تواند به عنوان جایگزین دندان طبیعی عمل کند و از لثه و استخوان پیرامون محافظت کند، نباید از این نکته به سادگی گذشت که بریج فقط جای خالی دندان را درگیر نمی‌کند بلکه دندان‌های مجاور نیز باید تراشیده شوند تا آماده قرارگیری روکش باشند، اما در مورد ایمپلنت دندان، فقط یک پروتز محکم و بادوام و دائمی در فک جایگذاری می‌شود و دندان‌های مجاور دست نخورده باقی می‌مانند.
وی با بیان اینکه همین امر باعث محدودیت در استفاده از ایمپلنت برای جایگزینی دندان از دست رفته خواهد شد، افزود: همچنین نزدیکی ریج استخوان به فضا‌های آناتومیک فک مثل کانال عصب، سینوس‌ها، شریان و عروق فکی در زمان کاشت ایمپلنت، میزان ریسک آسیب رسیدن به این فضا‌های مهم فکی را به شدت بالامی‌برد به همین دلیل پیشنهاد می‌شود این بیماران از ایمپلنت‌های پایه کوتاه استفاده کنند.
این جراح و دندانپزشک تصریح کرد: بار‌ها دیده شده که برخی از درمانگر‌ها به دلیل حساسیت بالای تکنیکی این روش و بافت ضعیف استخوان ولثه، بیماران را از انجام ایمپلنت منصرف می‌کنند درحالی که فیکسچر‌های پایه کوتاه به دلیل عدم آسیب رساندن به ساختار دندانی در هنگام جراحی، صدمه ندیدن عصب‌ها، رگ‌های خونی، سینوس‌ها و یا دندان‌های مجاور می‌توانند شیوه درمانی مناسب‌تری برای کاشت مجدد دندان باشند.
صادقی یکی دیگر از مزیت‌های این نوع ایمپلنت را جوش خوردن سریع پایه تیتانیومی با بافت استخوانی دانست و افزود: استخوان اطراف ایمپلنت که نگه دارنده ریشه مصنوعی داخل استخوان است، به دلیل آسیب کمتر در هنگام جراحی سریعتر بهبود می‌یابد و در نتیجه احتمال عفونت و درد کمتری دارد.
وی خاطرنشان کرد: کاشت ایمپلنت‌های کوتاه باید توسط افراد متخصص و متبحر صورت بگیرد چرا که جاگذاری آن باید با ظرافت و توجه ویژه‌ای صورت بگیرد به عبارت ساده‌تر اگر پایه تیتانیومی در هنگام جراحی با زاویه نامناسب نصب شود می‌تواند محور نامناسب نیروی جویدن روی پایه ایجاد کند و همین امر باعث شل شدن پیچ و در نهایت لق شدن دندان شود.
این دندانپزشک با بیان اینکه طول عمر ایمپلنت‌های پایه کوتاه هیچ تفاوتی با نمونه‌های پایه بلند ندارد افزود: در صورت رعایت اصول بهداشتی دهان و دندان، ایمپلنت‌های پایه کوتاه می‌تواند برای مدت طولانی نقش دندان طبیعی را برای بیمار ایفا کند.
وی تاکید کرد: پایه تیتانیومی ایمپلنت‌های کوتاه حدود ۶ میلیمتر است و همین ارتفاع کوتاه باعث می‌شود تا روند کاشت و درمان برای بیمار در یک یا دوجلسه به اتمام رسد به همین دلیل این شیوه مناسب افراد مسن و گروه حساس است.
صادقی گفت: بیماران باید توجه داشته باشند که ایمپلنت همواره دوام بیشتری نسبت به بریج (روکش دندان) دارد و تا آخر عمر می‌تواند به عنوان جایگزین دندان طبیعی عمل کند و از لثه و استخوان پیرامون محافظت کند، نباید از این نکته به سادگی گذشت که بریج فقط جای خالی دندان را درگیر نمی‌کند بلکه دندان‌های مجاور نیز باید تراشیده شوند تا آماده قرارگیری روکش باشند، اما در مورد ایمپلنت دندان، فقط یک پروتز محکم و بادوام و دائمی در فک جایگذاری می‌شود و دندان‌های مجاور دست نخورده باقی می‌مانند.
ارسال نظرات