دستگیری و حمایت از فقرا از اصول سیره اهل بیت (ع) بود

پورازغدی تصریح کرد: یک میلیون نفر در یمن به وبا مبتلا شدند و هزاران کودک به خاطر بی غذایی و بی آبی مردند، ولی متاسفانه صدایی از کسی بر نمی‌آید؛ متاسفانه خیزشی که باید و شاید در این زمینه شکل نگرفت و قشر مذهبی و غیر مذهبی ما نسبت به این مساله واکنشی نشان نمی‌دهند.

وی گفت: آنچه در گزارش‌های تاریخی در خصوص حکم امام علی (ع) در تاریخ اسلام گزارش می‌شود و این مطلب را می‌توان یافت آن است که ایشان تنها کسانی را اعدام کرد که ایشان را خدا می‌دانستند؛ این افراد در حین اعدام هم می‌گفتند که علی (ع) خدااست و دست از سخنان خود بر نمی‌داشتند؛ امام علی (ع) بار‌ها سعی کردند که با هدایت این افراد آن‌ها را نجات دهند، ولی این افراد حاضر به استغفار نبودند.

وی افزود: فقرا و مستضعفان و طبقه سفلی در مکتب ما جزو مهمترین افرادی هستند که باید در جامعه به داد آن‌ها رسید، زیرا این افراد بی دفاع هستند و توان دفاع در مقابل کوچکترین مسایل طبیعی و غیر طبیعی را ندارند؛ امروز خانواده‌هایی داریم که کل زندگی آن‌ها با یارانه می‌گذرد؛ امروزه زنان بی سرپرست و بیماران بیکار و... بسیاری در جامعه ما حضور دارند، ولی متاسفانه هنوز آن حسی که اهل بیت (ع) از ما انتظار داشتند در خصوص این افراد شکل نگرفته اند در حالی که امام علی (ع) فرمودند که هرجا که این افراد حضور دارند ما و انبیا هم هستیم، ولی متاسفانه پیروان حضرت حضور ندارند.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: وقتی این حس در میان پیروان امام علی (ع) وجود ندارد قطعا در میان ادارات نیز نباید این مساله را جستجو کرد؛ ایشان فرمودند که خدا در میان این طبقه هستند؛ این طبقه انسان‌های بی ادعا و بسیار قانع هستند؛ این افراد غم‌هایی دارند که شاید برای اکثر جامعه قابل درک نباشد؛ هیاتی و روحانی هیاتی و مکتب اهل بیت (ع) باید در کنار این مردم زندگی کنند و آن‌ها را با کمک‌های کوچک دلگرم کنند.

پورازغدی تصریح کرد: امروزه اجاره‌های خانه‌های شمال شهر تهران به اندازه قیمت خانه است؛ باید مقابل خانه‌های ثروتمندان رفت و پرسید که این مال را از کجا آورده اید؟ امام علی (ع) فرمودند که بخش مهمی از بیت المال را باید صرف پایین‌ترین طبقات کنید و در این کمک بین دورترین و نزدیک‌ترین منطقه نباید تبعیضی قائل شد؛ امام از درد گرسنگی مردم در دورترین مناطق تا صبح نمی‌خوابیدند و اگر این امام را با رفتار خود مقایسه کنیم به چه نتیجه‌ای می‌رسیم؟

وی گفت: یک بلای دیگر که دچار برخی از مسئولین و برخی مذهبیون شده، مساله رفاه زدگی است؛ نباید پنداشت که اگر مذهبی و هیاتی بودیم حق داریم هرگونه که دوست داریم زندگی کنیم؛ نباید این رفاه ما را از زندگی محرومان دور کند.

وی افزود: امام علی (ع) به جناب مالک اشتر فرمودند که حتی کار‌های عمرانی بزرگ نیز نباید تو را از رسیدگی به محرومان باز بدارد، زیرا آن‌ها برای همه کمک‌های کوچک نیز نیازمند فوری هستند؛ پروژه‌های بزرگ نباید ما را نسبت به فقرا بی تفاوت کنند؛ زیرا مشکلات فقرا برای ما کوچک، ولی برای آن‌ها بسیار بزرگ است؛ امام همچنین فرمودند که حاکم نباید برای طبقات مردم رو ترش کند و یا برای آن‌ها ژست و قیافه بگیرد.

عضو شورای عالی انقلاب فرهنگی بیان کرد: امام علی (ع) و اهل بیت (ع) نسبت به حقوق کودکان بسیار حساس بودند؛ ایشان که می‌فرمودند: اگر تمام دنیای عرب در مقابل من بایستند از آن‌ها نمی‌ترسم در محضر خدا و در مواجهه با انسان‌های مظلوم و به خصوص کودکان یتیم به لرزه می‌افتادند؛ روایت شده است که زمانی که ایشان صدای گریه کودکان و ایتام را می‌شنید به ضعف می‌افتادند.

پورازغدی تصریح کرد: رسیدگی امام به ایتام به حدی بود که برخی از کودکان می‌گفتند که‌ای کاش ما هم یتیم بودیم؛ چرا نباید در جامعه چنین رفتاری با مستمندان داشته باشیم؟ ائمه ما اسوه خدمت به مردم و حل مشکلات مردم بودند؛ مردم همیشه باید حس کنند که حامی آن‌ها از همین قشر هستند؛ امام علی (ع) برای یک مهمان فقیر خود بخشی از باغ خود که ۱۲ هزار درهم بود را فروختند تا ۴ هزار درهم این جوان فقیر با بخشی از آن پول بتواند ازدواج کرده و شغلی بیابد و خانه بخرد؛ پس از شنیدن این خبر، فقرای مدینه صف کشیدند و امام نیز ۸ هزار درهم از ۱۲ هزار درهم پول باغ را به آن‌ها بخشید.

وی گفت: مدل زندگی امامان ما استثنایی است که از ما هم می‌خواهند در این مسیر گام برداریم؛ فضه وحضرت زهرا (س) کار‌های منزل را با هم تقسیم می‌کردند و خدمت کاری محض معنی نداشت؛ حتی روایت شده است که حضرت زهرا (س) فضه را که در خواب بود را نیز باد می‌زدند تا او راحت بخوابد و ایشان نیز کار‌های منزل را به جای فضه انجام می‌دادند؛ سلمان نقل می‌کند که معلوم نبود که کدام یک از این خانم‌ها خدمت کار این خانه است.