به گزارش گروه ورزشی خبرگزاری دانشجو، در حالی که فدراسیون فوتبال ایران بارها برای حل این مشکل راهکار جدی و عملیاتی پیشنهاد کرده، طرف آسیایی زیر بار عدالت و حرف حساب نمی‌رود که نمی‌رود.
البته اینکه فدراسیون فوتبال ایران در این مدت نقش مهم و درستی را در قبال این پرونده ایفا کرده یا خیر، جای بحث جدی دارد و شاید خود مقامات فدراسیون فوتبال ایران نیز این را قبول داشته باشند که در این پروژه، رفتاری ایده‌آل و مطلقا درست نداشته‌اند.
در هر حال پس از جدی و پررنگ شدن اختلافات دو کشور ایران و عربستان سعودی در عرصه ورزش فوتبال، این عربستان بود که با توجه به نفوذش در کنفدراسیون فوتبال آسیا تا حدودی برگ‌های برنده را به سود خودش جمع‌آوری کرد اما دیری نپایید که این برگ برنده‌ها در کنفدراسیون فوتبال آسیا از آن ایران و طرف قطری شدند و سر عربستان در این ماجرا بی‌کلاه ماند.
با درنظر گرفتن تمامی ابعاد این موضوع، کنفدراسیون فوتبال آسیا همچنان قصد ندارد برای خودش دردسرسازی کند و هر بار در قبال پرسش و مطالبه‌گری طرف ایرانی، توپ را به زمین فیفا انداخته و بهانه کسب اجازه از فیفا را روی میز مذاکرات قرار می‌دهد.
در سفر اخیر شیخ سلمان به ایران به بهانه فینال لیگ قهرمانان آسیا، مقرر شد که حکم دادگاه عالی ورزش در محوریت نباشد و به جای آن دو کشور ایران و عربستان به حکم AFC تن بدهند. موضوعی که برای طرف ایرانی بسیار غیرمنطقی است اما در انتها شاید به احترام کنفدراسیون فوتبال آسیا آن را بپذیرد.
آنچه مسلم است اینکه به‌رغم حکم تعادل گرایانه CAS، بازی‌های ایران و عربستان همچنان در زمین بی‌طرف برگزار می‌شود.
شیخ سلمان طبق آنچه در وب‌سایت رسمی AFC نیز آمده بر این باور است که رای دادگاه عالی ورزش بالاتر از تصمیم کنفدراسیون فوتبال آسیاست و بهتر است این موضوع ضمن آرامش دو طرف، در خود AFC تحلیل و بررسی شود.
مقامات فدراسیون فوتبال ایران نیز مدعی هستند نقش مثبت و ممکن خود را در این پرونده ایفا کرده و اکنون باید طبق قانون مطیع دستور و صلاحدید کنفدراسیون فوتبال آسیا باشند.
وب‌سایت «بین اسپورت» نیز در گزارشی از تصمیم‌گیری اخیر دادگاه عالی ورزش و نگاه خاص کنفدراسیون فوتبال آسیا به این موضوع آورده است: «عربستان در فصل پیش روی لیگ قهرمانان آسیا، چهار نماینده دارد و ایران با توجه به تعداد سهمیه خود باید خود را برای پذیرایی از عربستان در کشور ثالث آماده کند.» این موضوع برای عربستان هم صدق می‌کند اما مشخص است که برای کدام طرف هزینه بیشتری خواهد داشت و تیم‌های ایرانی هر بار در این فرآیند از تجربه بازی در کنار هواداران زیاد و قابل توجه خود محروم می‌شوند.
«بین اسپورت» در ادامه گزارش خود می‌نویسد: «این اتفاق ممکن است در مراحل حذفی نیز گریبان ایران و عربستان را بگیرد و در آن مرحله خاص و سخت است که نقش این اتفاق منفی را بیش از پیش می‌شود حس و تجربه کرد.»
ادعای چند روز پیش مدیران فوتبال ایران مبنی‌بر پیروزی برابر عربستان در CAS نیز با توجه به اظهارات شیخ سلمان آغشته به تضاد و دوگانگی به نظر می‌رسد. اگر ایران با همان قاطعیتی که مدعی بود، در دادگاه عالی ورزش به پیروزی رسیده، دو اتفاق، قابل مطالبه‌گری است؛ اول آنکه مدارک این پیروزی حقوقی منتشر شود و دوم اینکه مشخص شود چرا شیخ سلمان به این راحتی زیر بار حکم این دادگاه نرفته و در کمال آرامش از تداوم این وضعیت و بازی ایران و عربستان در زمین بی‌طرف سخن می‌گوید؟
فوتبال جایی برای سیاست ندارد، این را ریاست فیفا و شاید ریاست کنفدراسیون فوتبال آسیا با صدای بلند می‌گویند اما کیست که نداند و تایید نکند که سیاست به هر حال وارد فوتبال می‌شود و شاید هم برعکس. در هر حال نمی‌شود در خلأ، فوتبال را تماشا کرد و آن را زیر تیغ قضاوت ناموجه گرفت، فوتبال یک پدیده فراورزشی است و این یک واقعیت انکار‌ناپذیر است که حوادث اجتماعی و سیاسی در طول تاریخ از فوتبال استفاده کرده‌اند تا بهتر و بیشتر صدای خود را به مدیریت جهانی و مردم برسانند.
ارسال نظرات