داستان چادری شدن ۶۰ دانشجوی دانشگاه تبریز

 به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، واحد‌های فرهنگی و دانشجویی دانشگاه‌ها به عنوان متولیان فرهنگی در محیط علمی و آکادمیک رسیدگی به دغدغه‌های فکری و فرهنگی دانشجویان را باید به عنوان یک مطالبه اصلی پیگیری کنند. موضوعات فرهنگی زیادی در دانشگاه‌ها وجود دارند که متاسفانه در برخی موارد شاهد هستیم که در غفلت نهاد‌های نظارتی دانشجویی مورد بی‌مهری قرار می‌گیرند.

قطعا انجام طرح‌ها و برنامه‌های فرهنگی در طول سال یکی از راهکار‌های مقابله با تهدیدات فرهنگی در محیط‌های دانشگاهی و دانشجویی است.

حسین کاظمی مسوول بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز با اشاره به برنامه‌های فرهنگی دانشگاه تبریز گفت: موضوعات فرهنگی در دانشگاه تبریز در قالب‌ها و محور‌های مختلف انجام می‌شود که از جمله آن‌ها می‌توان به انتشار نشریه، کرسی‌های آزاداندیشی با موضوع " حجاب اجباری"، "دوستی‌های قبل از ازدواج " در فضای مجازی، برگزاری جشنواره و کرسی‌های آزاداندیشی به مدت یک ماه برگزار می‌شود و سپس این بحث‌ها به سمت عقلانیت و با افزایش کیفیت بیشتری ادامه پیدا می‌کند.

وی با اشاره به اینکه این برنامه‌های فرهنگی به صورت مداوم در طی سال برگزار می‌شود، خاطرنشان کرد:در خوابگاه‌های دانشجویی خواهران هر هفته یک شب برنامه خاص فرهنگی اجرا می‌شود. در این برنامه‌ها شامل مشاوره دانشجویی به صورت مداوم و مباحث عقلانی به صورت تخصصی هر هفته دوشنبه‌ها برگزار می‌شود.

وی با بیان اینکه برگزاری مرتب و مداوم دوره‌های آموزشی و مباحث عقلانی موجب اعتمادسازی بین دانشجویان می‌شود، ادامه داد: ساختار برنامه‌های فرهنگی به گونه‌ای نیست که بتوان در یک روز به اهداف مورد نظر رسید، بلکه هر چقدر این برنامه‌ها و مباحث به طور جدی و با استفاده از ظرفیت استادان و مشاوران متخصص صورت گیرد، باعث اعتمادسازی در بین دانشجویان می‌شود.

وی با اشاره به نتیجه کلاس‌ها و مباحث عقلانی و تفکری دوره‌های برگزار شده، افزود: بعد از اینکه مباحث نظری و استدلالی و اعتمادسازی صورت گرفت، دانشجویان به اردوی راهیان‌نور اعزام می‌شوند، اردوی راهیان نور و انس گرفتن با شهیدان تاثیر بسیاری زیادی روی دانشجویان دارد. بسیار اتفاق افتاده است که تعدادی از دانشجویان بعد از بازگشت از اردوی راهیان نور حال و هوای خاصی دارند و نسبت به پوشش خود نیز مقیدتر شده و حتی سال گذشته۴۰ تا۵۰ نفر از دانشجویان دختر پوشش چادر را برای خود انتخاب کرده‌اند که توسط حجت‌الاسلام والمسلمین آل‌هاشم، نماینده، ولی فقیه و امام جمعه تبریز تقدیر شدند.

مسوول بسیج دانشجویی دانشگاه تبریز در ادامه با اشاره به استقبال دانشجویان از برنامه سخنرانی افراد تازه مسلمان شده اظهار داشت: یکی از برنامه‌های مهم و تاثیرگذار فرهنگی دانشگاه تبریز دعوت از مهمانانی است که تازه به دین مبین اسلام مشرف شده‌اند.

وی ادامه داد: سال گذشته یک مهمان از کشور برزیل داشتیم که تازه مسلمان شده بود و به شدت با استقبال دانشجویان مواجه شد همچنین از خانم مرضیه هاشمی نیز برای سخنرانی در دانشگاه تبریز دعوت شده بود که این برنامه نیز مورد توجه دانشجویان قرار گرفت.

کاظمی، معرفی الگو‌های اسلامی برای ترویج سبک زندگی اسلامی را یکی دیگر از برنامه‌های فرهنگی دانشگاه تبریز ذکر کرد و افزود: اجرای برنامه " طریق سعادت" در جهت ترویج سبک زندگی دینی و اسلامی تلاش می‌کند دانشجویان را با این موضوع آشنا کند.

وی ادامه داد: برنامه" طریق سعادت" در تالار وحدت دانشگاه تبریز و با حضور دو هزار نفری دانشجویان برگزار می‌شود و این نشانگر علاقه و استقبال دانشجویان از این نوع مباحث است همچنین نشریه" راه بانو" با پرداختن به موضوعات زنان و خانواده، معرفی الگو‌های الگو‌های برتر و ... نیز در بین دانشجویان طرفداران و علاقمندان خاص خود را دارد.

کاظمی، در بخش دیگر صحبت‌های خود با اشاره به نامناسب بودن پوشش در بین بانوان به عنوان یک معضل فرهنگی و اجتماعی اشاره کرد و گفت: متاسفانه شرایط به گونه‌ای است که نه تنها چادر بلکه یک مانتو مناسب آبرومند در بازار نمی‌توان تهیه کرد. مانتو‌ها به شدت تنگ شده یا غیرمتعارف هستند، مانتو‌های بدون دگمه به اصطلاح مانتو جلوباز، بازار را تسخیر کرده و خانواده‌ها برای تهیه مانتو مناسب ساعت‌ها در بازار می‌گردند و دست آخر هم مانتو آبرومند پیدا نمی‌کنند.

وی گفت: در حالی که ایران بزرگترین مصرف‌کننده چادر است، ولی کارخانه‌ای که بتواند در داخل کشور چادر تولید کند، وجود ندارد. بسیاری از خانواده‌ها از افزایش قیمت چادر به شدت ناراحت و ناراضی هستند، اما در عوض مانتو‌هایی که هیچ تناسبی با فرهنگ و سبک زندگی ما ندارند، به وفور و با قیمت خیلی کمتر و نازل در بازار جولان داده و به فروش می‌رسند و همه این موارد ناشی از سهل‌انگاری و ولنگاری فرهنگی است و مسوولانی که به این موضوع بی‌توجه هستند.

مسوول بسیج دانشجویی خواهران دانشگاه تبریز در پاسخ به این سوال که کدام یک از برنامه‌های اجرا شده به تغییر رفتار دانشجویان در مورد حجاب و پوشش منجر می‌شود گفت: تغییر رفتار دانشجویان در مورد پوشش و حجاب با توجه به سلیقه مخاطبان فرق می‌کند. نمی‌توان گفت با حضور در یک برنامه دیدگاه دانشجویان نسبت به حجاب تغییر می‌کند. در بحث سیر حجاب وقتی مبانی تبیین می‌شود بعد پرسش و پاسخ دانشجویی در حلقه ترنم باران و کرسی‌های آزاد اندیشی مطرح شده و سپس صحبت‌های بانوان تازه مسلمان شده درباره حجاب و سختی‌هایی که آن‌ها برای حجاب متحمل می‌شوند بازگو شده و سپس دانشجویان به اردوی راهیان نور اعزام می‌شوند می‌بینیم تغییرات رفتاری بسیار چشمگیری به وجود آمده و حتی در سال‌های اخیر بیش از ۶۰ نفر از دانشجویان حجاب و پوشش چادر را برای خود انتخاب کرده اند. در واقع اردوی راهیان نور نقطه طلایی است، فضای معنوی مناطق عملیاتی و عهدی که با شهدا بسته می‌شود باعث می‌گردد که دانشجویان با مبانی حقیقی و فضای معنوی این مناطق در تصمیم خود برای انتخاب حجاب برتر ثابت قدم شوند.

عظیم پور ادامه داد: ما انتظار نداریم تغییر نگرش‌ها به یک باره و با یک برنامه صورت بگیرد بلکه سلسله مراتب برنامه‌های برگزار شده در این زمینه بسیار مهم است. جالب است اشاره کنم وقتی دانشجویان به روش اصولی و منطقی حجاب و پوشش چادر را انتخاب می‌کنند بیشتر از گذشته به ارزش وجود خود پی برده و تغییر نگرش خود در مورد پوشش را به دوستان خود منتقل می‌کنند.

وی با اشاره به برگزاری مراسم تقدیر از دانشجویانی که حجاب چادر را برای خود انتخاب کرده بودند اظهارداشت: در اردیبهشت ماه سال ۹۸با برگزاری همایش" طریق سعادت" و بزرگداشت حضرت معصومه با حضور حجت الاسلام آل هاشم امام جمعه تبریز از این دانشجویان تقدیر شد.

سمیرا- الف، دانشجوی رشته مدیریت دانشگاه تبریز است، دختری از یک خانواده مذهبی که دلش نمی‌خواست تحت فشار و اجبار پدر و مادر و برادرش پوشش چادر را برای خود انتخاب کند. او در جواب اصرار‌های خانواده‌اش برای پوشیدن چادر می‌گفت «هیچ وقت با اصرار شما چادر سر نمی‌کنم، چرا دخترخاله‌هایم چادری نیستند و کسی به آن‌ها نمی‌گوید چادر سر کنند، چرا به سایر اعضای اقوام و فامیل نمی‌گویید چادر بپوشید و همه دست به دست هم داده‌اند تا مرا چادری کنند؟»

سمیرا یک دختر ورزشکار بود و دلش می‌خواست مانند دختران جوان مانتو‌های شیک و مجلسی بپوشد و به اصطلاح خوش‌پوش و شیک‌پوش باشد، دختران چادری را افرادی عقب مانده تصور می‌کرد که شاید دانش و سواد آنچنانی نیز نداشتند. او با وجود اینکه چادر را دوست نداشت، ولی یک دختر مانتویی محجبه با آرایش ملایم بود و در دلش قبول شدن در دانشگاه افسری اوج آرزوهایش بود و این علاقه او به دانشگاه افسری از روحیه ورزشکاری و ورزش‌های رزمی که کار کرده بود، ناشی می‌شد.

سمیرا، برای قبول شدن در دانشگاه افسری دو سال به صورت مداوم در سال‌های ۹۲ و ۹۳ در آزمون ورودی دانشگاه افسری شرکت کرد، ولی موفق نشد، این بار با خدا عهد کرد اگر در دانشگاه افسری قبول شوم، چادر سر می‌کنم، ولی باز هم موفق به پذیرش در دانشگاه افسری نشد، او هر چند از خدا شاکی بود که چرا در دانشگاه افسری پذیرفته نشده، ولی دیگر نمی‌توانست بیش از این منتظر بماند، بنابراین در سال ۹۴ در کنکور سراسری دانشگاه تبریز را انتخاب کرد و در رشته مدیریت پذیرفته شد و شروع به تحصیل کرد.

او، وقتی می‌خواهد از روز‌های دانشجویی خود حرف بزند، از روحیه شاد و نشاط‌آور خود در دانشگاه و مانتو‌های رنگی که در دانشگاه می‌پوشید، حرف زده و می‌گوید: دختر شاد و رنگی‌پوش دانشکده بودم و هر روز صبح در دانشگاه و محیط خوابگاه ورزش می‌کردم. دانشجوی ترم سوم بودم، یکی از همکلاسی‌هایم خواستگارم شد، خانواده‌اش در شهر دیگری بودند و، چون خانواده مذهبی بودند، اصل بر چادری بودن من بود، دو هفته برای آشنایی و دیدار خانواده‌ها در نظر گرفته شد، بنا به درخواست این همکلاسی خواستگار، برای اینکه پدر و مادرش بهانه‌تراشی نکنند، چادر سر کردم، ولی خانواده او به علت دوری راه و شهر دیگر راضی به این وصلت نبودند، بنابراین موضوع خاتمه یافت و من هم دیگر چادر نپوشیدم.

این دختر دانشجو افزود: من معتقد بودم اگر من به اصرار یک فرد چادر را به عنوان حجاب انتخاب کنم، مطمئنا در نبود آن فرد حتما چادر را کنار می‌گذارم.

سمیرا، حرف‌های خود را این چنین ادامه داد: موضوع خواستگاری دیگر کلا تمام شده بود و من حالا دانشجوی ترم چهارم بودم و تمام تلاشم برای درس خواندن متمرکز بود، از آنجایی که هر روز صبح در محیط خوابگاه دانشگاه ورزش کرده و سرحال سر کلاس می‌رفتم، یک روز صبح وقتی سر کلاس رفتم، در سالن دانشکده متوجه نگاه‌های ناپاک و هوس‌آلود تعدادی از پسران دانشجو و چند نفر از کارکنان دانشگاه نسبت به خودم شدم و صحبت یکی از پسران دانشجو را که شنیدم باعث شد آن روز کلاس‌ها را تعطیل کنم.

او تاکید کرد:به قدری از این رفتار آن‌ها منزجر و متنفر شده بودم که دیگر نمی‌خواستم در آن محیط باشم و به خوابگاه برگشتم، خیلی ناراحت بودم چرا باید این حرف‌ها را بشنوم؟ چرا باید مردان نامحرم در مورد آمادگی بدنی و جسمی من با یکدیگر حرف بزنند؟ به طوری که خودم نیز آن‌ها را بشنوم، چرا من باید به عنوان کالای جنسی مورد صحبت مردان نامحرم قرار بگیرم؟ هرچند که من دختر محجبه‌ای بودم، ولی باز هم آن‌ها به خودشان جرات داده بودند، نسبت به من نگاه‌های آلوده‌ای داشته باشند.

سمیرا افزود: آن روز وقتی نماز مغرب و عشاء را خواندم، از ته دلم احساس کردم به چادر نیاز دارم. این بار با خدا عهد کردم و پوشیدن چادر را نه با اجبار و اصرار فردی بلکه برای امنیت خودم انتخاب کردم. برای اینکه دیگر هیچ فردی مرا مورد آزار قرار ندهد. به خدا گفتم می‌خواهم چادر سر کنم نه به خاطر پدر و مادرم یا برادرم بلکه فقط به خاطر خودم، کمکم کن تا هیچ‌وقت دیگر از این کار منصرف نشوم.

این دانشجوی دانشگاه تبریز تاکید کرد:بعد از نماز، زیارت عاشورا خوانده و به حضرت امام حسین (ع) و حضرت فاطمه زهرا متوسل شدم و تصمیم قطعی گرفتم که همیشه و برای حفظ حرمت و شخصیت خودم، هیچ‌وقت دست از چادرم برندارم.

سمیرا با اشاره به واکنش دوستان و همکلاسی‌هایش بعد از چادری شدنش گفت: روز بعد وقتی با چادر به کلاس رفتم، دوستانم مسخره‌ام کردند، هرکدام متلک‌پرانی کردند، یکی گفت «کلاغ سیاه شده‌ای»، «دانشگاه را رها کن، برو معلم شو»، «با ما حرف نزن» و خیلی حرف‌های دیگر، ولی دیگر برایم مهم نبود، من تصمیم خود را گرفته بودم، دیگر نمی‌خواستم کالای جنسی مردان هوسران باشم.

او با یادآوری خاطرات آن روز‌ها با ناراحتی بسیار ادامه داد: آن روز‌ها به حدی تحت فشار بودم که یک روز در وسط سالن دانشکده با صدای بلند گریه کردم که چرا من باید به خاطر چادر سر کردن اینقدر تحت فشار بوده و اذیت شوم؟ چرا باید اینقدر حرف‌های نامربوط بشنوم؟

سمیرا، در تعریف واکنش خانواده‌اش نیز گفت: پدر و مادرم اصلا باور نمی‌کردند که من به اختیار خودم چادری شده باشم، خیلی خوشحال بودند، برادرم به عنوان اولین هدیه، یک چادر برایم هدیه گرفت و حالا من با افتخار می‌گویم که حجاب فاطمی بر سر دارم.

یکی دیگر از دانشجویان دانشگاه تبریز تاکید می‌کند اسمی در گزارش آورده نشود می‌گوید: قبلا وقار و سنگینی چادر رو روی سرم احساس نمی‌کردم و به همین خاطر گاهی رفتار‌های بچه گانه‌ای ازم سر میزد، اما در مدتی که حجاب برتر و زیبای ملی و اسلامی رو به عنوان پوشش بیرون برای خودم انتخاب کردم احساس بزرگی می‌کنم، همین چادر ناخودآگاه حس زیبای وقار و متانت رو به انسان القاء می‌کنه و باعث میشه آدم خیلی از حرمت‌ها رو حفظ کنه و از رفتار‌های بچه گانه و خودنمایی‌های بیجا دوری کنه، حس نابِ ارزشمند بودن قشنگترین حسیه که من با این انتخاب زیبا بهش رسیدم.

مهتاب دیگر دانشجویی دانشگاه تبریز می‌گوید: از نظر من حجاب نه تنها مانع پیشرفت نیست بلکه می‌تونه یک سکوی پرتاب عالی باشه، من الأن باهمین حجابم در عرصه‌های مختلف علمی-فرهنگی و هنری فعالیت می‌کنم و نه تنها احساس محدودیت نمی‌کنم بلکه با آرامش بیشتری به فعالیت‌های خودم ادامه می‌دهم، الأن در محیط آزمایشگاه و پراتیک من با چادر حضور پیدا نمی‌کنم، اما حجابم رو بصورت کامل رعایت می‌کنم و در این حالت هم به فعالیت‌های علمی خودم می‌رسم هم آرامش درونیم حفظ میشه، مطمئنآ در آینده و در محیط‌های مختلف کاری نیز به همین صورت خواهد بود.

لیلا دانشجوی دانشگاه تبریز به خبرنگار ما می‌گوید: اسلام گفته حجاب همراه با آراستگی در کمال لطافت و سادگی، نگفته شلختگی! اسلام گفته حفظ عفت و وقار در برابر نامحرم نه اخم کردن و خود رو از فعالیت‌های اجتماعی عقب کشیدن اون هم صرفا بخاطر حضور جنس مخالف در این فعالیت ها!

علت دیگه هم می‌تونه احساس کمبود عاطفه باشه، وقتی انسان سعی نکنه خودش رو به مدارج بالای علمی برسونه و پرستیژ اجتماعی خوبی نداشته باشه و در کانون خانواده از محبت‌های بی دریغ و جلب توجه اشباع نشده باشه، برای اینکه این کمبود‌ها رو جبران کنه و نگاه‌ها روبه سمت خودش بکشونه و محبت‌های دروغین و کاذب رو جلب کنه با آرایش‌های زننده و پوشیدن لباس‌های بدن نما در جامعه حاضر میشه.