به گزارش گروه اجتماعی «خبرگزاری دانشجو»، یکی از مشکلاتی که امروزه سلامت و بهداشت جسمی و روحی جامعه را تهدید می­ کند، مشکلات حوزه امور جنسی و به طور خاص، ارتباطات جنسی است. برای واکاوی این مسئله به سراغ حجت الاسلام و المسلمین فاطمی، کارشناس حوزه خانواده رفتیم. وی مدت یازده سال است که به امر مشاوره در مسایل خانواده مبادرت دارد و توانسته است با تلفیق روانشناسی بالینی و دستورات دین اسلام، به نظرات جدیدی درباره افزایش سلامت جنسی خانواده­ دست یابد.

آقای فاطمی، لطفا برای شروع بحث، مروری داشته باشید بر مهم ترین توصیه های جنسی اسلام برای زن و شوهر.

زن و شوهر می­بایست نسبت به امور جنسی یکدیگر اهتمام بورزند و تفاوت­های یکدیگر را کاملا درک نمایند. زوجین باید در امور جنسی یکدیگر «بی­حیا» باشند و البته این قبیل امور را محرمانه تلقی کنند؛ تا جایی که از مبادرت به ارتباطات زناشویی در حضور نوزاد حتی یک ساعته نیز، پرهیز نمایند. از جمله نکات مهم این است که زوجین سعی کنند از قوای جنسی خود که نعمتی الهی است، برای تقرب به خدا بهره جویند.

یکی از مشکلات شایع در زوج ها، تفاوت طبع طرفین از حیث میزان نیازهای جنسی است. راهکار حل این مشکل چیست؟

من به اینکه تفاوت طبع­ها منشاء بروز مشکلات باشد اعتقادی ندارم. کسی که طبع جنسی او گرم یا سرد است با آموزش می تواند آن را کنترل کند. چیزی که اختلاف زاست عدم آموزش است. وقتی یکی از طرفین سرد و دیگری گرم باشد با آموزش صحیح می توانند به تعادل و هماهنگی برسند.

چگونه زوجین می توانند به شرایطی برسند که هر دو در یک زمان به بالاترین حد از تلذذ جنسی برسند؟ چرا که یکی دیگر از مشکلات زن و مرد امروز، عدم تطبیق زمانی آن­ها در احساس نیاز جنسی و رسیدن به ارگاسم است.

پاسخ به این سوال، چند مقدمه دارد. زن و شوهر باید برای یکدیگر خوب شناسایی شوند. زن و مرد دو قطب مخالف یکدیگرند. زن استواری مرد را می پسندد و مرد هم لطافت زن را می پسندد. اگر مرد، ریز فاکتور های لطافت و خانم، ریز فاکتورهای استواری را بداند، بسیاری از این نیازها پاسخ داده می شوند. برای آنکه موضوع به خوبی جا بیفتد، باید گفت، اگر ما بخواهیم برای حیا، نیاز جنسی و نیاز عاطفی یک بازه عددی از 1 تا 10 تعریف کنیم. سهم زن در همه موارد 9 عدد است و مرد 1 عدد. من از افراد زیادی این نمره دهی را خواسته ام و از 100 نفر شاید 1 نفر هم پاسخ درست نداده است. این نشان دهنده­ این است که آموزش صحیح نداشته اند. اگر ما نیازهای یکدیگر را درست شناسایی کنیم، آنها را بدون مشکل پاسخ خواهیم داد. اسلام بسیار روی شناسایی طرف مقابل تاکید دارد. مثلا به مردان توصیه می کند قبل از اینکه بخواهند رابطه ­ی جنسی برقرار کنند، حتما ملاعبه کنند، تا نیاز عاطفی زن تامین شود. زن در این ملاعبه به لحاظ عاطفی به بلوغ می رسد و سپس تلذذ جنسی در زن شروع می­شود. همزمان با تلذذ جنسی زن، مرد از رخ دادن این حالت در همسر خود، از لحاظ عاطفی محضوض می­شود و نیاز عاطفی­ اش برطرف می­ شود و سپس خودش به ارضای جنسی می­رسد. یعنی اول نیاز عاطفی طرفین تامین می شود بعد نیاز جنسی.

آیا قبل از ازدواج راهی برای اطلاع از ویژگی های جنسی طرف مقابل، و میزان هماهنگی جنسی دو طرف وجود دارد؟

نیازی به این نیست که طرفین قبل از ازدواج، بطور کامل از ویژگی­های جنسی یکدیگر با خبر شوند. بهترین کار، انجام یک تست نزد مشاور است. چرا می گوییم نیازی نیست؟ چون تالی فاسد آن زیاد است. مثلا قبل از اینکه بخواهند محرم شوند، باید راجع به این مسائل صحبت کنند و این با شرع منافات دارد. نکته حائز اهمیت این است که طرفین، قبل و بعد از ازدواج از تفاوت­ها و نیازهای جنس مخالف، آگاهی کسب کنند. بسیاری از تفاوت­ها و نیازها بین یک جنس (مثلا زن­ها) مشترک است و منابع گوناگون در این زمینه نیز موجود است. بنابراین نیازی نیست پسر و دختر قبل از ازدواج، مستقیما در باب این مسایل با یکدیگر گفتگو و ارتباط برقرار سازند؛ اما همین پسر و دختر، پس از ازدواج باید به شناسایی اختصاصی تفاوت­ها و نیازهای طرف مقابل خود بپردازند و در واقع، این شناخت اختصاصی را به آگاهی­های عمومی قبل از ازدواجشان بیافزایند و به درک متقابل از یکدیگر و تعادل و هماهنگی در امور جنسی دست پیدا کنند.

درمان هایی که به صورت رسمی و غیر رسمی برای حل مشکلات جنسی در تبلیغات مشاهده می شود را چقدر توصیه می کنید؟

در ایران حدود 70 درصد طلاق­ها ناشی از مشکلات در روابط جنسی است، اما در اروپا 80 درصد است. پس اگر درمان­هایی که هم اکنون تبلیغ می­شود، نظیر قرص­ها، ژل­ها و ... کارگر بود، برای اروپائیان که مهد این نوع درمان­ها هستند، مفید واقع می­شد. بسیاری از مواردی که به عنوان مشکل یک طرف مطرح می­شود، در واقع مشکل نیست، بلکه یک طرف یا طرفین از یک­دیگر تقاضاهای غیرانسانی دارند؛ بنابراین تامین نیازها اتفاق نمی افتد. برای مثال: به ارگاسم رسیدن مرد بین یک تا چهار دقیقه زمان می­برد؛ اما چون او می­خواهد یک ساعت به عمل جنسی بپردازد، از تاخیراندازها استفاده می کنند. در واقع او مشکلی ندارد، بلکه می­خواهد از حالت طبیعی بدن خود پا را فراتر بگذارد؛ اما دیگر تبعات آن را در بلند مدت در نظر نمی گیرد. خداوند وقتی انسان را خلق کرد، می دانست چه نیازهایی دارد و چگونه تامین می شود؛ اگر خلاف طبیعت عمل کنند به نتیجه نمی رسند و ایجاد مشکل می­کند.

بهترین منبع برای اطلاع از توصیه های جنسی اسلام چیست؟

من در این زمینه کتاب واحدی نمی توانم معرفی کنم. توصیه اصلی ام این است که زوج های جوان، قبل از ازدواج نزد کارشناسان و مشاورانی که کتب مختلف را مطالعه کرده اند مراجعه نمایند و آموزش­های لازم را ببینند. در این زمینه، کتاب «حلیه المتقین» را می توانم معرفی می کنم و همچنین کتاب دیگری به نام «ازدواج، مکتب انسان ساز» نوشته­ی آقای رضا پاک نژاد.

بر اساس نگاه اسلامی، آیا ازدواج موقت، نسخه ای برای همه مقاطع و همه افراد است؟

ازدواج موقت در جامعه امروزی ما، علی­­رغم آنکه اسلام آن را مجاز دانسته، مورد پسند نیست. اسلام می ­گوید: اگر دستتان برای ازدواج باز بود ازدواج دائم کنید، و الا عفت پیشه نمایید و در مرحله آخر، ازدواج موقت را در دستور کار قرار دهید. اسلام تاکید دارد که تحت هیچ شرایطی گناه جایز نیست. تفاوت­های ازدواج موقت با دائم، صرفا منحصر در نتایج حقوقی آن نیست. ما اینجا راجع به محتوای عاطفی و روانی ازدواج موقت صحبت می­کنیم. در روایات داریم که اگر این موضوع در جامعه رواج پیدا کند، فساد کاهش می یابد. توصیه اول اسلام این است که ازدواج دائم داشته باشید؛ اما توصیه­ هایی هم هست که اگر امکان ازدواج دائم نبود، از جایگزین (ازدواج موقت) استفاده شود.

آیا ترویج ازدواج موقت را در جمهوری اسلامی صحیح می دانید؟

اسلام هیچ وقت با این امر مخالف نبوده است، پس چطور می ­تواند پیاده ­سازی آن برای جمهوری اسلامی صحیح نباشد؟ البته بسترهای آن هم باید فراهم شود. در حال حاضر بسترهای آن به جهاتی فراهم نیست، اگر فراهم شود هیچ منافاتی با نظر اسلام ندارد.

این یک واقعیت است که اگر ازدواج موقت در جامعه باب شود، ممکن است بعضی افراد آن را مستمسکی برای هوس بازی خود قرار دهند. اسلام چه نگاهی به این مساله دارد؟

ازدواج وسیله رسیدن به خداست، نباید آن را مبتذل کرد. ما در روایات داریم که شخصی خدمت امام صادق (ع) رسید و حضرت به او گفت: خدا لعنتت کند، چون شما رفتید فلان جا و عقد موقت کردید. آن شخص گفت: مگر شما اجازه ندادید این کار را انجام دهیم؟ حضرت فرمودند: تو با این کارت در آنجا باعث زینت ما نبودی، بلکه باعث خجالت ما شدی. یعنی از نظر اسلام، ازدواج موقت این چنین نیست که بی حد و حصر باشد. یک سری کارها هست که شرع انجام آن را مجاز کرده است تا انسان­ها به گناه نیفتند، نه اینکه آن را مستمسک هوس­بازی خود قرار دهند.

به نظر شما بهترین راهکار برای حل مشکلات جنسی جامعه چیست؟

آموزش صحیح اسلامی و انسانی می­بایست برقرار شود. باید راه و روش­ها برای بهداشت جنسی نظیر: عفت پیشه کردن درست تبیین شود. در کنار این­ها، باید محرک­هایی مانند ماهواره­ها نیز، با فرهنگ­سازی و آگاهی بخشی کنار گذاشته شود؛ چرا که ذات انسان لذت گراست و این­ها به شدت بر انسان تاثیر می­گذارد. یک اقدام حیاتی دیگر آن است که ازدواج، اعم از دائم و موقت، سهل الوصول گردد. از نظر اسلام، ازدواج کار بسیار آسانی است؛ اما ما این­طور برخورد نمی کنیم.

آیا طرح هایی نظیر: «خانه عفاف» که در دوره هایی و در برخی دولت ها مطرح شده بود را قبول دارید؟ ضعف های آن طرح چه بود و چرا اجرا نشد؟

حکومت ها نمی­توانند یک سری کارها را با بخشنامه و به صورت فرمایشی انجام دهند. علت عدم توفیق طرح­هایی مثل: خانه عفاف نیز همین است؛ زیرا این طرح­ها صرفا دولتی بوده است و با عوض شدن دولت­ها و تبعا نظرات ایشان، این طرح­ها نیز کنار گذاشته شده است. مجموعه های فرهنگی باید متکفل اجرای این طرح­ها باشند؛ یعنی این کار، کار فرهنگی و ملتی است؛ نه اجباری و حاکمیتی.

آیا می توان مکانیزمی طراحی کرد که ازدواج موقت در جامعه برای مطلقه ها و زنانی که همسران شان فوت کرده اند، ساده و رسمی شود و قبحی نداشته باشد؟

اسلام می گوید: ازدواج به صورت دائم و موقت، برای خانم دوشیزه، نیازمند اذن پدر است؛ اما کسانی که حداقل یک بار ازدواج کرده اند، نیازی به اذن ندارند. چرا؟ چون افراد مطلقه یا بیوه بتوانند بدون آنکه جنبه عمومی آنچنانی پیدا کند، مجددا ازدواج نمایند، اعم از دائم و موقت. به هرشکل، این­ افراد نیز، عاطفه و نیازهای جنسی دارند. همان طور که گفته شد، متکفل این امر نهادهای فرهنگی هستند که باید جامعه را اقناع کنند تا این امر - ازدواج موقت – را به ویژه، برای این دسته از افراد بپذیرند.

متولی اصلی ترویج ازدواج موقت در جامعه چه کسی باید باشد؟ وزارت ارشاد؟ سایر دستگاه های فرهنگی؟ یا حوزه علمیه؟

اگر خواست ملی نباشد، این مشکل حل نخواهد شد. فرهنگ به گردن یک ضابط قضایی، نظیر نیروی انتظامی نیست، فرهنگ به دوش ملت و نهادهای فرهنگی است. البته برای آگاه سازی ملت، حوزه هایی مانند: دانشگاه­ها، وزارت ارشاد، حوزه­های علمیه و ... باید تلاش کنند. دستگاه های دیگر نیز، باید صرفا به بسترسازی و ارائه آموزش بپردازند. هر چیزی که توسط ملت ها اتفاق می افتد ثبات هم دارد. جامعه باید خودش به اقناع برسد و این نیاز را احساس کند.

 منبع: روزنامه هگمتانه استان همدان