گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، امیرحسین عباسی‌زاده؛*: این روزها بحث از معامله قرن و الحاق بخش‌هایی از کرانه باختری به خاک اسرائیل بار دیگر توجه همه را به سمت مسئله فلسطین جلب کرده است؛ مسئله‌ای که به جرأت می‌توان آن را سرسلسله همه بحران‌های موجود در منطقه غرب آسیا دانست.
پس از پیروزی انقلاب اسلامی در ایران توجه به آرمان قدس و آزادی فلسطین از اهداف مهم انقلاب به شمار آمده و در زمره اصول اساسی سیاست خارجی حکومت برآمده از آن قرار گرفت اما متاسفانه تا به امروز که قریب به ۴۲ سال از عمر انقلاب می‌گذرد هنوز عده کثیری از مردم ایران و چه بسا بسیاری از ملت‌های منطقه منطق و چرایی این هدف گذاری در سیاست خارجی توسط جمهوری اسلامی را به درستی درک نکرده اند و در بهترین حالت مبانی ایدئولوژیک نظام را دلیل آن می دانند؛ این در حالی است که در مقایسه با اراضی اسلامی اشغال شده دیگری همچون قره باغ و کشمیر به نظر می‌آید که جمهوری اسلامی حساسیت بسیار بیشتری نسبت به فلسطین دارد و این مسئله سوال مرکزی ما را بیش از پیش دارای اهمیت می‌نماید که چرا جمهوری اسلامی ایران تا این درجه نسبت به مسئله فلسطین توجه دارد تا جایی که می‌توان آن را از آرمان های بنیادین این نظام دانست که عدول از آن می‌تواند به استحاله اش منجر شود؟
در این مرقومه با عبور از ادبیات مألوف مرتبط با وظایف بشردوستانه و یا حتی تکلیف دینی یاری رساندن به مسلمانان قصد داریم که این موضوع را از منظر امنیت ملی و در ادامه آن تمدنی بررسی کرده تا قدری مسئله برایمان روشن تر گردد.
ابتدا باید با این نکته آغاز کنیم که وجود رژیم صهیونیستی چه تهدیدی بر سر راه منافع و امنیت ملی ایران ایجاد می‌کند و این تهدید تا چه اندازه ای دارای اهمیت است که چنین واکنشی را از جانب ایران ایجاب می‌کند؟
لازم به ذکر است که طرح کلان جمهوری اسلامی ایران برای منطقه غرب آسیا از همان ابتدای انقلاب به صورت شفاف ارائه شد که ایران به دنبال طراحی و ایجاد یک نظم منطقه‌ای است که در آن قدرتها و ابرقدرتها های بیگانه نقش و نفوذی نداشته باشند، سیستمی که بازیگران اصلی آن کشورهای همین منطقه باشند و مسائل آن توسط همین دولت ها حل و فصل شود. این نظم یا سیستم در طرح کلان جمهوری اسلامی مرحله گذاری جهت تشکیل یک بلوک منطقه ای و طبیعتاً اسلامی جهت نقش آفرینی کلان تر در سطح جهانی است که می تواند مرحله ای از مراحل ایجاد تمدن نوین اسلامی باشد بدیهی است در این مسیر وجود اسرائیل به عنوان حافظ منافع غرب در این منطقه و همچنین عدم تجانس و تناسخ آن با این نظم مفروض مانعی اساسی بر سر راه جمهوری اسلامی می باشد و به تبع آن مشکلات و تقابل های امنیتی فراوانی برای آن به وجود خواهد آورد.
از طرفی دست گذاشتن بر روی مسئله فلسطین توانایی اجماع و وحدت جریانی میان گروه‌های اسلامگرا و حتی غیر آن را در سطح جهان اسلام دارد که این خود گام بسیار مهمی در جهت حرکت به سمت ایجاد نظم مورد نظر ایران است علاوه بر این تلاش جمهوری اسلامی در جهت آزادسازی قدس شریف امکان گفتگو و همبستگی میان ایران و کشورهای اسلامی به خصوص کشورهای عربی منطقه را به رغم همه شکاف‌های موجود فراهم می‌کند که به نوبه خود اهمیت فراوانی در تحصیل منافع و حفظ امنیت ملی ایران دارد.
نکته دیگر ذات اشغالگر و سلطه جویی رژیم اشغالگر قدس است که همزیستی با آن را یقیناً ناممکن می سازد. از ابتدای تاسیس این دولت، تجاوز و سلطه گری آن نسبت به همسایگان و دیگر قدرت های منطقه ای در جهت کسب مطامع پلید خویش مشهود است؛ بدین ترتیب که جنگ های متعددی که میان اسرائیل و کشورهای عربی رخ داد به وضوح نشاندهنده تمایل این رژیم به تصاحب اراضی همسایگان و گسترش مرزهای خود بود این مسئله ثابت کرد که امنیت آن در ناامنی دیگران قرار گرفته است اشغال صحرای سینا، جنوب لبنان و رودخانه لیتانی، بلندی های جولان و گسترش روزافزون و غیر قانونی شهرکسازی ها در مناطق فلسطینی نمونه بارز این ذات اشغالگر است. همچنین اقدامات فراوان این رژیم در جهت انهدام زیرساخت‌های هسته‌ای و ترور دانشمندان کشورهای منطقه مشخص کرد که اسرائیل به هیچ عنوان خواهان پیشرفت کشورهای این منطقه نیست علاوه بر این تلاش‌های کثیف آن در جهت تجزیه کشورهای بزرگ منطقه و تبدیل آنها به اقلیت های سلطه پذیر این حجت را تمام کرد که موجودیت اسرائیل خطر بسیار بزرگی بر علیه امنیت و ثبات و وحدت سرزمینی کشورهای منطقه است لذا می توان ادعا کرد که تقریباً سرمنشأ تمامی بحران‌های منطقه طی هفتاد سال اخیر در موجودیت این رژیم جنایتکار نمود پیدا می کند به عنوان مثال مخالفت کشورهای اردن و مصر با معامله قرن نشان داد که حتی در صورت سازش و صلح با این رژیم به هیچ عنوان از خطرات جدی امنیتی آن نمیتوان در امان بود.
مضافاً بر این که این سیاست پلید باز هم در نقطه مقابل سیاست جمهوری اسلامی در جهت حفظ یکپارچگی کشورها و جلوگیری از تجزیه آنان برای رسیدن به نظم مطلب قرار می‌گیرد.
اما از نقطه‌نظر تمدنی که به قضیه نگاه کنیم مسئله کلان تر نشان می دهد مسئله فلسطین نقطه مرکزی نزاع تمدنی میان اسلام و غرب است نقطه ای که تمام اسلام در برابر تمام غرب قرار می‌گیرد و شکست هرکدام تبعات فراوانی را هم در سطح منطقه و هم در سطح جهان به بار خواهد آورد جمهوری اسلامی در تلاش است که با تحقق آرمان قدس و آزادی فلسطین رستاخیز تمدنی در سطح جهان اسلام ایجاد کند تا در راستای تحقق آرمانهایی چون بازگشت به قدرت و عظمت گذشته مسلمانان در برابر غرب گام بردارد.
در این میان هیچ مسئله دیگری مانند قضیه فلسطین چنین پتانسیل بالایی برای این منظور ندارد بدین‌ترتیب آزادی قدس از منظر جمهوری اسلامی کلید بسیاری از مشکلات حال حاضر کشورهای اسلامی است و گامی اساسی در جهت حرکت به سمت تمدن نوین اسلامی به شمار می‌آید.
امیرحسین عباسی‌زاده، فعال دانشجویی
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.