لزوم حضور سیاه پوستان در جای جای دنیای لیبرالیسم و هالیوود، امری ضروری است. با همین فرمانی که آنها پیش می‌روند، هیچ بعید نیست که حاکمیت کالیفرنیا تصمیم بگیرد تا جلوی سفید‌پوستانی که به دیزنی‌لند می‌روند را گرفته و از آنها بازجویی کند که چرا هیچ بچه سیاه‌پوستی را با خود به پارک نیاورده‌اند؟ سر میزهای شام رستوران‌های لوکس بروند و از مشتری سفیدپوست بپرسند که چرا هیچ سیاه‌پوستی را به شام دعوت نکرده‌اند؟ و اقداماتی مشابه. جدای از امتیازات به ناحقی که در چند سال اخیر به غیر سفیدپوستان در تمامی عرصه‌های هنری، سیاسی و فرهنگی داده شده، ایالت کالیفرنیا تصمیم گرفت تا از محل دریافت مالیات از ساکنان، بجای اینکه فکری به حال وضعیت کارتن خواب‌ها یا زیرساخت‌های فرسوده لس آنجلس و حومه بکند، به سیاه‌پوستان غرامت بدهد. این قبیل مسائل، به گستاخی امثال جرود کارمایکل همجنس‌گرا ختم شده است.
کارمایکل در پایان مونولوگ به نحوه قبول کردن اجرای این مراسم اشاره کرد: وقتی من جواب آره به پیشنهاد دادم، از مدیریت با من تماس گرفتند و گفتند که می‌خواهند یک جلسه حضوری داشته باشند. من گفتم نه. دوباره درخواست کردند و من گفتم نه. بعد به کارگردان مراسم امسال گفتم که من به این جلسه نمی‌روم و آنها هیچ کاری هم نمی‌توانند بکنند. آنها پس از هشتاد سال نمی‌آیند اولین مجری سیاه‌پوست را اخراج کنند. اما برای بار سوم با من تماس گرفتند و گفتند که مدیریت می‌خواهد تو را در رابطه با تغییرات سازمانی، «شیر فهم» کند!
قطعا مدیریت گلدن گلوب از عبارت «شیر فهم» استفاده نکرده است، اما کارمایکل، با علم به اینکه می‌داند مدیران جرات نمی‌کنند پس از به اصطلاح رسوایی پارسال، دروغ او را برملا کنند، این کلمه را بکار برد. جناب جرود کارمایکل، کمدینِ با مزه‌ای نیست، او صرفا بدلیل رانت سیاه‌پوستی و همجنس‌گرایی، انتخاب شده بود.
با توجه به نکاتی که اشاره داشتیم، جایزه گرفتن دست‌اندرکاران «مدرسه ابتدایی ابوت» و «بلک پنتر» که توسط یک تیم سیاه‌پوست ساخته و بازی شده است، جای تعجب ندارد.
یک فیلم هندی، جایزه بهترین آهنگ را برد. مدیریت گلدن گلوب می‌پنداشت از آنجایی که هندی‌ها به هر چیزی که بسازند افتخار کرده و نمره بالا در imdb می‌دهند، با دادن جایزه به این فیلم، کلمه گلدن گلوب در توییتر توسط هندی‌ها، ترند شود.
در گلدن گلوب و اسکار، به خاطر کوتاه بودن وقت یک موسیقی به نشانه تمام شدن زمان صحبت کردن برندگان پخش می‌شود؛ میشل یوه هنگام گفتن تشکرات دریافت جایزه، به مدیر مراسم گفت: خفه شو. من می‌تونم بزنمت‌ها… چیزی که میشل نمی‌داند اینست که کنگ‌فو او، در فیلم‌ها صرفا جنبه نمایشی دارد.
هالیوود نمی‌تواند صبر کند تا به زندایا جایزه بدهد. گویا هیچ کسی بهتر از او در سه سال اخیر نبوده است. از طرفی هم اسکار نمی تواند جلوی خود را بگیرد و مریل استریپ را نامزد جایزه نکند.
رایان مورفی حین گرفتن جایزه دستاورد هنری، از حضار خواست تا بپاخیزند و به افتخار اولین بازیگر ترنس که جایزه بهترین بازیگر را برده، دست بزنند. مورفی جزو آن دسته از سریال سازانی است که بیشتر نمایش عناصر همجنس‌گرایی و تراجنسیتی را در آثارش، نمایش داده است.
شان پن بر روی صحنه رفت و دامن به پروپاگانداهای این‌روزهای لیبرال‌ها زد. او به شجاعت زنان افغانی و جوانان ایرانی اشاره کرد و در پایان، زلینسکی را معرفی کرد. زلیسنکی دست از سر هالیوود بر نخواهد داشت، جدای از هفتاد میلیارد دلاری که حکومت بایدن از جیب مردم آمریکا به اوکراین داد، بایدن قرار است تا چهل میلیارد دلار دیگر نیز به زلینسکی بدهد. شایان ذکر است که او حین ملاقات با بایدن، لباس استتار سبز پوشیده بود و در ویدیوی گلدن گلوب نیز تی شرت پوشیده بود، اما برای ملاقات چند روز پیش با کلاس شواب (یکی از اربابان جهان) کت و شلوار پوشیده بود. زلیسنکی در پیام خود به هالیوود گفت: «قهرمانان اصلی، مردم آزاده دنیای آزاد هستند». خنده دار بودن حرف او اینست که اجبارهای رفتاری، پزشکی و کلامی چند سال اخیر حکومت‌های آمریکایی و اروپایی و اینکه مردم به اطاعت کردن ملزم بودند، سنخیتی با «دنیای آزاد» و «مردم آزاده» ندارد.
در ادامه چند ترنس بر روی صحنه رفتند تا برندگان جوایز دیگر را معرفی کنند؛ رئیس گلدن گلوب نیز از تغییرات اساسی در سازمان گفت و قول داد تا تنوع نژادی و جنسیتی بیشتری در اعضای اصلی داشته باشند.
جرود کارمایکل تا آخر برنامه، هیچ خنده واقعی از بینندگان نگرفت و فقط چند بار به حضار در سالن گفت: خفه شید، برنامه زندست!!! با توجه به اینکه هیچ هایلایتی از مراسم وجود نداشت و همه چیز «لولایت» بود، علت کم بیننده بودن این قبیل از دورهمی‌های هالیوود، مشخص می‌شود. جایزه سگ اواردز بدلیل اینکه هیچ شبکه تلویزیونی حاضر به خریدن حق پخش آن نشده، مراسم امسال را در یوتیوب پخش خواهد کرد.
زمانی وجود داشت که گلدن گلوب را بعد مسابقه فوتبال آمریکایی یکشنبه شب پخش می‌کردند؛ اما امروز، شبکه NBC ترجیح می‌دهد که یک سریال پلیسی را بجای این مراسم، پس از فوتبال پخش کند. لذا ارزش ندارد که مخاطبان فوتبال را بواسطه نشان دادن چنین مراسمی، از دست بدهند. شایان ذکر است که تا چند سال پیش، شبکه NBC برای حق پخش گلدن گلوب، رقمی در حدود سی میلیون دلار می‌پرداخت. به نظر می‌رسد اگر با همین دست فرمان پیش بروند جشن‌های اهدای جوایز زین پس باید یک چیزی هم به تلویزیون بدهند تا فقط آنها را کسی پخش کند.