به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، اثر آلبرتو جاکومتی با عنوان «مرد در حال قدم زدن ۱» با اندازه ۱۸۲/۵ سانتی‌متر و «زن‌ایستاده ۱» با اندازه ۲۶۷/۵ سانتی‌متر برنز (۱۹۶۰) در گالری یک و اثر ایلا هیلتونن با عنوان «آب زندگانی (۶-۱۹۷۵)» با اندازه ۷۳ در ۶۳ در ۲۱۴ سانتی‌متر، از مجموعه گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران در فضای داخلی موزه جانمایی شد.
آلبرتو جاکومتی (۱۹۰۱ – ۱۹۶۶) طراح، نقاش و مجسمه‌ساز سوییسی فعالیت‌اش را با نقاشی و مجسمه‌سازی فیگوراتیو آغاز کرد. آثار او در ابتدا متأثر از کوبیسم و آثار مجسمه‌های غیر اروپایی بود. جیاکومتی در درجه نخست یک مجسمه ساز به شمار می‌آید و در مجسمه‌سازی او، ماده و جسمیت نقش اساسی دارد. آثار جاکومتی به صورت سه‌بعدی و دوبعدی خلق شده است، به این صورت که مجسمه‌سازی در تعریف کلاسیک و اروپایی‌اش بیشتر در تکریم جسم و ستایش از جنبه‌های مادی و جسمانی آن است. دو اثر دیگر از جیاکومتی در گنجینه موزه نگهداری می‌شود.
ایلا هیلتونن (۱۹۲۲- ۲۰۰۳) اولین مجسمه‌ساز انتزاعی فنلاندی است که ابتدا به سبک طبیعت‌گرایانه سردیس و یادمان‌های جنگ می‌ساخت و در ساخت پیکره‌ها عمدتاً از برنز، مرمر، سنگ و گرانیت استفاده می‌کرد.
در اواخر دهه ۱۹۵۰ با اسلوب جوشکاری فولاد آشنا شد و به مجسمه‌سازی اتنزاعی روی آورد. یادمان سیبلیوس (آهنگساز فنلاندی)، مشهورترین اثر انتزاعی او، همچون آشیانه‌ای از لوله‌های فولادی شکل گرفته است (یادآور لوله‌های ارگ و تنه‌های درختان کاج در جنگل فنلاند). این بنا نماد آهنگسازی نابغه، ملتی قدرشناس و پیکرتراشی مصمم و خوش ذوق است. بعد‌ها، او تکنولوژی جوش را نه تنها در فولاد، بلکه در مس، برنز و آلومینیوم نیز به کار برد. مجسمه‌ای دیگر از هیلتونن که شبیه نسخه کوچکتر بنای یادبود سیبلیوس است در محوطه مقر سازمان ملل شهر نیویورک قرار دارد. آثار این هنرمند در دیگر شهر‌های جهان مانند نیویورک، مونترال، رم، برلین و تهران وجود دارد.
اثر مجسمه نخل طلایی این بانوی مجسمه‌ساز که در پارک ملت تهران نصب شده بود، بعد‌ها بازسازی شد و دو اثر دیگر از وی در گنجینه موزه هنرهای معاصر تهران نگهداری می‌شود.
ارسال نظرات