نگاهي به اجراهاي نمايشي جشنواره تئاتر دانشگاهي؛
گروه فرهنگي «خبرگزاري دانشجو»، تمام تلاش نويسنده و كارگردان نمايش «تيم شنا» براي ايجاد يك فضاي كنايي در غالب يك رعايت استعاري است.
نمايش «تيم شنا» را مي توان در ايجاد فضايي ذهني براي گسترش يك مضمون فرهنگي و اجتماعي اثر قابل توجهي دانست به شرطي كه بتوانيم دغدغه آن را براي مخاطب به عنوان دغدغه جدي و قابل تعميم نسبت به دختران اين سرزمين مفروض بگيريم.
تئاتر «تيم شنا» داستان سه دختر جوان است كه به همراه مربيشان تلاش مي كنند در استخري خيالي و فرضي بدون آب شنا كنند و از اين ره يافت در مسابقات شنا حضور يابند و «تيم» بدهند.
آنها براي رسيدن به اين خواسته به تمرين و ممارست در استخري مبادرت مي ورزند كه ظاهرا از آب خبري نيست و همين موقعيت فضاي جالب توجهي را براي روند روايت تئاتر فراهم مي آورد.
در واقع تنها نكته جالب توجه تئاتر «تيم شنا» به غير از ايده و سوژه اي كه انتخاب كرده در بخش محتوايي قابل تامل است، شكل اجرايي آن است كه از نوعي خلاقيت خاص در شكل تمرين شنا در استخري بدون آب خبر مي دهد همين موضوع تمرين شنا در استخر خيالي به لحاظ فرمي و ساختاري فضاي بكري را براي تئاتر تيم شنا فراهم مي كند تا موقعيتي براي بروز خلاقيت هاي ذهني نويسنده و كارگردان مهيا شود.
شكل تمرين ها، حركت در آب خيالي، شيرجه زدن ها در استخر و حتي نحوه راه رفتن، نفس گرفتن، بازي با آب كليت ساختار تئاتر «تيم شنا» را تشكيل مي دهد.
با تمام اينها در منظومه فكر و اجراي يك تئاتر مي تواند منتهي به اين نكته شود كه دغدغه مضموني اين تئاتر تا چه حد در دغدغه هاي عمومي جامعه دختران كشور منطبق است و به عبارت ديگر آيا حرف اصلي اين تئاتر را مي توان برآيندي واقعي و حقيقي از دختران جامعه مان دانست؟ آيا شنا براي آنها يك اولويت و دغدغه اصلي است و اگر هست آيا با كنايات و اشارات «تيم شنا» مبني بر نبودن آب و تاكيد شديد بر آن به عنوان يك كنايه سياسي، اجتماعي و فرهنگي مي توان با اطمينان كامل بر نمادها و نمودهاي محتواي تئاتر «تيم شنا» صحه گذاشت.
تئاتر «تيم شنا» يكي از معدود آثار نمايشي جشنواره تئاتر دانشگاهي بود كه به لحاظ اجرايي و محتوايي تلاش كرده بود حرف خود را در غالبي خلاقانه و رويكردي ساختارمند در غالب تئاتر بدمد و اين امر را مي توان در ميزانسن هاي كوچك اما مبتكرانه تئاتر جستجو كرد. اگر چه هم به لحاظ مضموني و محتوايي و هم از جهت دكور، ميزانسن و حركت، با تئاتر كوچكي روبه رو هستيم اما مهم اين است كه در همين ساختار و فرم تلاش مجموعه عوامل براي انتقال حس و پيام و ساير عناصر هنرورزانه تئاتري با موفقيت روبه رو بوده.
توجه و تمركز اصلي كارگردان به همان بحث تمرين در استخر خيالي معطوف مي شود و دقايقي كوتاه كه خلاقيت هاي ذهني او به بار مي نشيند و تمرين شنا به لحاظ بازي در فضاي فرمي تئاتر با در نظر گرفتن كنايات و استعاراتش درست از آب در مي آيد. اما بايد ديد به لحاظ محتوايي دغدغه اين تئاتر تا چه حد قابل تعميم به واقعيت ها و حقايق جامعه دختران و زنان ايران است آيا شنا كردن و شنا نكردن مسئله و دغدغه آنهاست و اين نكته اي است به لحاظ مضموني تئاتر «تيم شنا» را به شدت زير سوال مي برد اگر تئاتر قرار است آينه جامعه و زمينه اي براي بازتاب حقايق و واقعيت هاي آن باشد تئاتر تيم شنا» تا چه حد از صافي و سيقلي قابل اعتماد و اطميناني برخوردار است؟/انتهاي پيام/
ارسال نظرات