نوحجتيه و مذهبي‌هاي بي‌آرمان–بخش دوم و پاياني
گروه دين و انديشه «خبرگزاري دانشجو»؛ پس از درگذشت امام خميني(ره)، با روي كار آمدن جناح راست و كنار زده شدن جناح چپ، فشار تبليغاتي روي انجمن بسيار كاهش يافت و كادرهاي اوليه انجمن امثال شيخ محمود حلبي، سيد حسن افتخار زاده، محمد صالحي آذري، سيد حسين سجادي، محمدحسين سجادي، محمد حسين عطار، غلامحسين حاج محمد تقي باقر، سيدرضا آل رسول، مهندس هوشمند، دخانچي، هاشمي و دكتر محمد مهدي پورگل و ... همچنين كادرهاي جديدي چون «نادر فضلي» و «سيد محمد بني هاشمي» فعاليتشان بيشتر شد.
كادرسازي قوي انجمن حجتيه موجب رشد اين گرايش در دين و سياست شد
هر چند در برهه بعد از امام(ره)، تشكيلات رسمي به نام انجمن حجتيه وجود نداشت، اما كادرسازي قوي كه اين انجمن طي سال‌ها كرده بود و همچنين انضباط تشكيلاتي كه به اعضاء آموخته بود، باعث شد گرايش حجتيه‌اي در دين و سياست دوباره رشد كند و با سيطره بر بسياري از مساجد و هيئت‌ها و كانون‌هاي مذهبي، روحيه انقلابي خط امامي را كنار بزند و چون گذشته، نوعي بي‌تفاوتي به عدالت و اوضاع مسلمين ايران و جهان را بر بخش وسيعي از اين نهادهاي مهم حاكم كند.
تربيت شدن طبقه تكنوكرات در دولت‌هاي هاشمي و خاتمي نيز فرصتي ويژه براي انجمن بود تا روياي نفوذ به جمهوري اسلامي را كه در دهه شصت تعبير نشده بود تحقق بخشد.
كمرنگ شدن شاخصه تعهد انقلابي در دولت‌هاي سازندگي و اصلاحات فرصتي طلايي براي انجمن بود
حاكم شدن روحيه فن‌سالاري در دولت‌هاي سازندگي و اصلاحات و كمرنگ شدن شاخصه تعهد انقلابي، براي حجتيهايها فرصتي طلايي بود.
حجتيهايها كه علاوه بر ظاهر مذهبي‌شان، به علت كناره‌گيري از سياست و برخي ويژگي‌هايي كه در تشكيلات‌شان آموخته‌اند، همواره در هيئت نخبگان اقتصادي، علمي و مديريتي ظاهر مي‌شوند به سرعت در مديريت كشور نفوذ كردند و به عنوان متخصصاني ديندار معرفي شدند.
مي‌توان بسياري از مسئولان با تجربه را كه بخشي از آن‌ها در دولت نهم و دهم از كار بركنار شدند و برخي ديگر كماكان بر سركارند نام برد كه تربيت شدگان مكتب حجتيه هستند، مسئوليني كه گرايش حجتيه‌اي در كردار و گفتارشان هويداست.
نفوذ انجمن حجتيه: زنگ خطر نو نوحجتيه
با توجه به اينكه انجمن حجتيه انديشه تاسيس حكومت ندارد و تنها انديشه نفوذ در حكومت‌ها را در سر مي‌پروراند (نمونه عظيم اولياءالله در نزد آن‌ها كساني هستند كه در دستگاه ظلمه نفوذ كرده‌اند، چنان كه از علي بن يقطين و عبدالله نجاشي و ابوالقاسم ابن روح بسيار نام مي‌برند) و همچنين از طبقات برخوردار جامعه هستند، لذا منافع زيادي براي دفاع كردن دارند و خطر نفوذ آن‌ها در جمهوري اسلامي و دگرديسي در آرمان‌ها و اهداف آن جدي است.
در سال‌هاي اخير، گرايش حجتيه‌اي با نفوذ به بسياري از مراكز فرهنگي دولتي و غيردولتي، پيكان دشمن‌شناسي غيرهوشمندانه خود را به سمت وهابيت و بعد از آن بهائيت گرفته است.
تفكر حجتيه خطر اسرائيل و آمريكا را در ديد مخاطبينش كمرنگ كرده است
اين گرايش با بزرگ‌نمايي خطر وهابيت سياسي، عملاً خطر اسرائيل و آمريكا را در ديد مخاطبينش كمرنگ كرده است و از طرف ديگر با بررسي‌هاي كاريكاتوري و بعضاً دروغ انديشه وهابيت، خطر انديشه‌هاي الحادي ليبرال و انحطاط اخلاقي را در ذهن بسياري به حاشيه رانده است.
حجتيهايها با ساختن غول وهابيت، مارك هم‌سويي با وهابيت، را تبديل به عنصري كردند كه مي‌شود با آن به راحتي يك گروه يا فرد را ناجوانمردانه ترور شخصيت كرد.
تخطئه حماس در جريان جنگ 22 روزه غزه توسط يكي از بزرگان مرتبط با انجمن
چند روز قبل از جنگ بيست و دو روزه غزه، يكي از بزرگان مرتبط با انجمن در مشهد، طي سخنراني‌اي حماس را ناصبي خواند و حمايت از اين جنبش را تخطئه كرد.
در جريان جنگ غزه، علاوه بر حكايات عجيب از ناصبي بودن فلسطينيان و مبارزان حماس، خبرسازي يك سايت عربي عراقي به سرعت در وبلاگ‌هاي بي شمار حجتيه‌اي منتشر شد و آن اين بود كه يكي از فرماندهان حماس گفته كه بر اسرائيل پيروز خواهيم شد، همان طور كه يزيد بر حسين پيروز شد! و اين مصادف بود با دهه اول محرم (همان ايام بود كه مسئول دفتر حماس در تهران در سخنراني‌اي از حسيني بودن حركت حماس و اهالي غزه گفته بود) در آن ايام بسياري از هيئات حتي از دعا كردن براي مردم مظلوم غزه و مجاهدان فلسطيني هم اجتناب داشتند.
گلايه مقام معظم رهبري از ناصبي خطاب كردن اهل غزه
در نتيجه بخش مهمي از پتانسيل اصلي دفاع از نهضت اسلامي فلسطين يعني قشر مذهبي نتوانستند عكس‌العمل مناسبي نشان دهند.
مقام معظم رهبري چند ماه بعد گلايه كردند و فرمودند: «يك وقت ديديم كه ويروسي دارد تكثير مثل مي‌كند، دائم مي‌روند پيش بعضي از بزرگان، بعضي از علماء، بعضي از محترمين، كه آقا! شما داريد به كي كمك مي‌كنيد، اهل غزه ناصبي‌اند! ناصبي يعني دشمن اهل بيت، يك عده هم باور كردند! ديديم پيغام و پسغام كه آقا، مي‌گويند اين‌ها ناصبي‌اند، گفتيم پناه بر خدا، لعنت خدا بر شيطان رجيم خبيث، در غزه مسجد الامام اميرالمومنين علي بن ابي طالب هست، مسجد الامام الحسين هست، چه‌طور اين‌ها ناصبي‌اند؟!»
حجتيه در تاريخ فعاليت‌هاي خود همواره از دشمن‌شناسي غيرهوشمندانه رنج برده است، گاهي بهائيت به جاي رژيم شاه و آمريكا، گاهي ماركسيسم و التقاط (آن هم خيالي) به جاي آمريكا و اسرائيل و صدام بعثي و اكنون وهابيت به جاي آمريكا و اسرائيل، حجتيه با اين نگاه خود همواره بين صفوف مستضعفين، درگيري‌ها و اشتغالات كم فايده به وجود آورده است و از اين رهگذر خدمت‌هاي بزرگي به دشمن اصلي كرده است.
فراتر از اختلاف در دين شناسي، مهم‌ترين نقد ما به گرايش حجتيه، همين دشمن شناسي بيمار آنهاست.
منبع:
1- نشريه تشكيلاتي بسيج دانشجويي دانشكده فني دانشگاه تهران؛ مقاله انجمن و سرمايه سالاري، محمد ثقفي
2- مركز اسناد انقلاب اسلامي؛ انجمن حجتيه چونان يك فرقه گنوسي، حسن ماني
3- كاش حجتيه يك جريان فكري بود، مصاحبه با سيد عباس نبوي، نشريه سوره، اسل 1384، ش4
4- http://farsi.khamenei.ir/speech-content?id=6772
ارسال نظرات