به بهانه آغاز هفته تربیت بدنی؛
گروه ورزشی «خبرگزاری دانشجو»؛ هفته تربیت بدنی همزمان با 26 مهر ماه آغاز شد و نخستین روز آن از سوی وزارت و ورزش و جوانان روز "ورزش؛ ولایتمداری، اخلاق و معنویت" نامگذاری شد، از همین رو پرداختن به موضوع اخلاق در ورزش در این روزها لازم به نظر می رسد.
ورزشکاران کشورمان در رشته های مختلف بارهای مدال های ارزشمندی را برای ملت ایران به ارمغان آورده اند و شادی وصف ناپذیری را در جامعه ایجاد کرده اند اما آنچه بیش از هر چیز برای مردم ارزشمند است، اخلاق مداری و پایبندی ورزشکار بر مبانی دینی و اسلامی است.
اهمیت اخلاق تا این حد بالا است که همواره در کنار ورزش به کنار برده می شود و نشان می دهد سلامت و قوای جسمی بدون اخلاق هیچ معنایی ندارد و ماندگاری نخواهد داشت.
در این روزها ورزش در سطح جهان بیشتر بعد حرفه ای و قهرمانی به خود گرفته است. ورزش حرفه ای بر برخلاف ورزش آماتور کمتر رنگ و بوی عشق و علاقه به ورزش را دارند و بیشتر ابعاد مادی و بیرونی را دارد لذا بیشتر در آسیب و دسترس بی اخلاقی ها قرار دارد. البته در ورزش ما با توجه به تاکیدات دینی و اسلامی، ابعاد اخلاقی مورد توجه قرار می گیرد و ورزشکاران و مربیان و مسئولان ورزش سعی در حفظ ارزشهای اخلاقی دارند.
البته بروز برخی بی اخلاقی ها در ورزش غیر قابل اجتناب است اما نکته مهم اینجاست که پرداختن به بی اخلاقی ها و انتشار آن در جامعه لطمات زیادی را به دنبال دارد و نباید قلیل ورزشکاران بی اخلاق جای اکثریت ورزشکاران اخلاق مدار را در جامعه بگیرند.
ورزشکاران با توجه به نقشی در جامعه دارند باید به یاد داشته باشند که هرگونه رفتار ناشایست و نابجا از سوی آنها اثرات مخربی بر جایگاه ورزشکار و حتی فرهنگ جامعه دارد. ورزشکار بی اخلاق محبوبیت و مقبولیت خود را از دست می دهد و به تدریج از صحنه ورزش محو می شود اما ورزشکار اخلاق مدار به عنوان یک مربی اخلاق در جامعه جاودان و ماندگار خواهد شد.
مطمئنا احترام به مربی، هم تیمی، داور، حریف، تماشاچیان و پیشکسوتان، تواضع و خشوع، انتقال آموزه های اخلاقی به تازه کار ها، رعایت ادب و شئونات فرهنگی و شرعی، کنترل خشم و پرهیز از خشونت، احترام به قوانین بازی، پوشش مناسب متناسب با هنجار های اجتماعی، دوری از دوپینگ و بازی ناجوانمردانه، رعایت مسائل محیط زیست و ....از مهم ترین موضوعاتی که مردم از قهرمانان و رزشکاران ملی خود انتظار دارند.
البته مربیان، مدیران و مسئولان ورزشی نیز از این امر مستثنی نیستند و بار سنگینی را بر دوش خود احساس می کنند. از مدیران ورزشی کشور انتظار می رود تا خواسته های معقول و اخلاقی ورزشکاران را پاسخگو باشند و در تعیین آرمان های اخلاقی در تیم پیش قدم باشند؛ به علاوه شفافیت مالی و مبارزه با رشوه خواری و تجارت گرایی منفی نیز از دیگر اصول لازم در اخلاق مداری مسئولان است.
در کشور ما روح ديني در ورزش زورخانه اي تجلي يافته و به عنوان نماد اخلاق ورزشي محسوب مي شود و ورزشکاران اين رشته با توسل به امير مؤمنان حضرت علي(ع)، اخلاق را به قهرماني ترجيح مي دهند و اين ورزش مصداق بارز روح فتوت و دستگيري از افتادگان در آيين ورزشي ايرانيان است اما اخلاق در ورزش ما تنها به زورخانه ها خلاصه نشده است و در دل جامعه نیز کاملا آشکار است.
در ورزش ما کم نیستند ورزشکاران بزرگ و نام آوری که همواره در مشکلات و بلایای طبیعی در کنار آحاد مردم جامعه حضور یافته اند و به کمک همنوعان خود شتافته اند. حضور غلامرضا در زلزله بویین زهرا و جمع آوری کمک های مردی از سوی این پهلوان کشورمان شاید به یاد ماندنی ترین حضور ورزشکاران در بین مردم باشد اما نباید از حضور سایر ورزشکاران کشورمان در یاری رساندن به همنوعان غافل شد.
حضور علی دایی در مناطق زلزله آذربایجان شرقی و پخش مواد غذایی و وسائل مورد نیاز بین زلزله زدگان، کریم باقری جمع کردن کمک‌های نقدى از بازاريان تبريز، اهدای خون بهداد سلیمی به زلزله زدگان، کمک نقدی 21 میلیون تومانی و اهدای 17 سکه از جوایز المپیک به زلزله زدگان توسط حمید سوریان، حضور احسان حدادی در مناطق زلزله زده، اهدای مدال طلای المپیک به هموطنان آذری توسط قاسم رضایی و اهدای بخشی از قرارداد مهدوی کیا به زلزله زدگان از بخشی از اخبار زیبایی است که گره خوردن اخلاق و ورزش را به نمایش گذاشته است.
همچنین برگزاری گلریزان، برگزاری دیدار دوستانه و خیرخواهانه برای کمک به بیماران سرطانی، دیدار با جانبزان دفاع مقدس و ..و را نیز می توان به حضور ورزشکاران در کارهای خیر اضافه کرد.
باید به یاد داشت که این ورزشکاران الگوی نوجوانان و جوانان در جامعه به حساب می آیند حضور آنها در این برنامه ها می تواند یک فرهنگ سازی خوب را در جامعه داشته باشد.
ارسال نظرات