انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه امیرکبیر خطاب به نمایندگان:
به گزارش گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، انجمن اسلامی دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر در نامه‌ای خطاب به نمایندگان نوشت: مجلس به سادگی از کنار تمام بی مسئولیتی‌ها و عملکرد بد دولت می‌گذرد.
متن این نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
در روز‌های منتهی به سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران، بر آن شدیم تا مواضع رئیس جمهور کشورمان را در خصوص این حادثه عظیم تحلیل و بررسی کنیم. در این رابطه با سخنان ایشان در حرم حضرت امام خمینی (ره) مواجه شدیم و آنچه یافتیم سخنانی بود، چون همیشه دور از انتظار و متفاوت از شان ریاست جمهوری؛ چنان که گویی این جملات از زبان یکی مسئول ارشد نظام نمی‌باشند.
همگان بر این نکته واقف هستند که مردم، حکومت پهلوی را خائن به اسلام و مسلمین می‌دانستند و نه صرف مخالف آزادی بیان و از همین رو بود که صدای اعتراضشان طنین انداز ایران و جهان شد.
از آن گذشته سخنان آقای روحانی مانند همیشه و متاسفانه سرشار بود از کلمات و واژه‌های مطالبه گری و نه پاسخ گویی؛ ادبیاتی مملو از آنچه باید بشود و نه آنچه که باید تا امروز محقق میکردند.
ایشان سخن از بی توجهی به صدای اعتراض مردم می‌زنند و عقیده دارند برای بقای حکومت باید صدای نقد ناصحان و علماء و بزرگان و... را شنید. حال آنکه ۵ سال است که در راس هرم مدیریت اجرایی کشور قرار دارند و سرانجام پس از آنکه ظاهرا متوجه لزوم شنیدن صدای اعتراض مردم شدند، اعتراض‌ها را به حکومت ارجاع می‌دهند، نه دولت!
نمایندگان خانه ملت.
چگونه است که رئیس دولت، سخن از توجه به اعتراض مردم و نقد‌های آن‌ها به دولت نمی‌زنند؟
آیا نباید ایشان در مقام ریاست جمهوری در عوض شعار دادن جهت نقد پذیری حکومت، نقد‌های بیشمار ناصحان و علما و بزرگان و... به دولت تدبیرشان را پذیرا بوده و در عمل به آن‌ها اهتمام می‌داشتند؟
قطعا ایشان باید واقف باشند که دولت از دایره حکومت و نظام خارج نیست و اولین انگشت اتهام به سمت خود ایشان خواهد بود و همچنین نقاط ضعفی که گاه در حکومت مشاهده می‌شود ناشی از عملکرد‌های ضعیف و بعضا خیانت بار دولت‌های گذشته است. از این گذشته تا به کی قرار است سخنان دو پهلو و غیرشفاف رئیس دولت ادامه یابد؟ رئیس جمهور حافظ منافع ملی است یا نافی منافع ملی که این گونه زمینه سواستفاده و مانور دشمنان این انقلاب را فراهم می‌کند؟
وکلای ملت شریف ایران.
در هردوره، دولت‌های جمهوری اسلامی با امتحاناتی سرنوشت ساز رو به رو می‌شوند که اعتقاد مسئولین آن را به واژه مقدس مردم و همچنین اعتقاد به آرمان‌های انقلاب اسلامی مشخص می‌نماید؛ دولت یازدهم و دوازدهم نیز از این مساله مستثنی نبوده و با نقاط عطفی، چون زلزله کرمانشاه مواجه شد که از دیدگاه عامه مردم دولت از این امتحان نیز سربلند بیرون نیامد.
در چند روز اخیر شاهد حضور کم سابقه ایشان در میان زلزله زدگان بودیم، اما چه قدر دیر! چه قدر دیر و در چه زمان ویژه‌ای ایشان یاد مردم مستضعف افتادند؛ این عمل ایشان ناخودآگاه ما را یاد وعده‌های پر زرق و برق و دیدار‌های مردمی ایشان نزدیک بازه انتخابات اخیر انداخت.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی.
ما دانشجویان حق طلب از شما به عنوان وکلای مردم انتظار داشتیم تاکنون انقلابی عمل نموده و وظیفه نظارت بر عملکرد دولت را به دور از بازی‌های جناحی انجام دهید.
اما آن طور که به نظر می‌رسد، مجلس به جای وکیل الرعایا بودن تبدیل به وکیل الدوله شده و به سادگی از کنار تمامی بی مسئولیتی‌ها و عملکرد بد دولت می‌گذرد.
البته این نوع موضع گیری مجلس غیرقابل پیش بینی هم نبود؛ از مجلسی که در آن نمایندگان به فکر افزایش حقوق خود هستند تا پس گیری و دفاع از حقوق ملت، مجلسی که گرد اشرافی گری بر آن حاکم شده و نمایندگان آن از مرفه‌ترین قشر جامعه هستند، جز این نیز بر نمی‌آمد. بدانید اگر روزی مردم شما را کنار گذاشته و افراد و افکاری متفاوت را به نمایندگی برگزیدند دردشان این گونه کوتاهی‌ها بوده است.
شاید اکنون نیز برای نظارت انقلابی مجلس و بازگرداندن اعتماد از دست رفته ملت شریف ایران به قوه مققنه دیر نباشد. باشد که نصیحت ما کارگر افتد و روزی نرسد که در حق این ملت کوتاهی کرده باشیم.
متن این نامه به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
در روز‌های منتهی به سالگرد پیروزی شکوهمند انقلاب اسلامی ایران، بر آن شدیم تا مواضع رئیس جمهور کشورمان را در خصوص این حادثه عظیم تحلیل و بررسی کنیم. در این رابطه با سخنان ایشان در حرم حضرت امام خمینی (ره) مواجه شدیم و آنچه یافتیم سخنانی بود، چون همیشه دور از انتظار و متفاوت از شان ریاست جمهوری؛ چنان که گویی این جملات از زبان یکی مسئول ارشد نظام نمی‌باشند.
همگان بر این نکته واقف هستند که مردم، حکومت پهلوی را خائن به اسلام و مسلمین می‌دانستند و نه صرف مخالف آزادی بیان و از همین رو بود که صدای اعتراضشان طنین انداز ایران و جهان شد.
از آن گذشته سخنان آقای روحانی مانند همیشه و متاسفانه سرشار بود از کلمات و واژه‌های مطالبه گری و نه پاسخ گویی؛ ادبیاتی مملو از آنچه باید بشود و نه آنچه که باید تا امروز محقق میکردند.
ایشان سخن از بی توجهی به صدای اعتراض مردم می‌زنند و عقیده دارند برای بقای حکومت باید صدای نقد ناصحان و علماء و بزرگان و... را شنید. حال آنکه ۵ سال است که در راس هرم مدیریت اجرایی کشور قرار دارند و سرانجام پس از آنکه ظاهرا متوجه لزوم شنیدن صدای اعتراض مردم شدند، اعتراض‌ها را به حکومت ارجاع می‌دهند، نه دولت!
نمایندگان خانه ملت.
چگونه است که رئیس دولت، سخن از توجه به اعتراض مردم و نقد‌های آن‌ها به دولت نمی‌زنند؟
آیا نباید ایشان در مقام ریاست جمهوری در عوض شعار دادن جهت نقد پذیری حکومت، نقد‌های بیشمار ناصحان و علما و بزرگان و... به دولت تدبیرشان را پذیرا بوده و در عمل به آن‌ها اهتمام می‌داشتند؟
قطعا ایشان باید واقف باشند که دولت از دایره حکومت و نظام خارج نیست و اولین انگشت اتهام به سمت خود ایشان خواهد بود و همچنین نقاط ضعفی که گاه در حکومت مشاهده می‌شود ناشی از عملکرد‌های ضعیف و بعضا خیانت بار دولت‌های گذشته است. از این گذشته تا به کی قرار است سخنان دو پهلو و غیرشفاف رئیس دولت ادامه یابد؟ رئیس جمهور حافظ منافع ملی است یا نافی منافع ملی که این گونه زمینه سواستفاده و مانور دشمنان این انقلاب را فراهم می‌کند؟
وکلای ملت شریف ایران.
در هردوره، دولت‌های جمهوری اسلامی با امتحاناتی سرنوشت ساز رو به رو می‌شوند که اعتقاد مسئولین آن را به واژه مقدس مردم و همچنین اعتقاد به آرمان‌های انقلاب اسلامی مشخص می‌نماید؛ دولت یازدهم و دوازدهم نیز از این مساله مستثنی نبوده و با نقاط عطفی، چون زلزله کرمانشاه مواجه شد که از دیدگاه عامه مردم دولت از این امتحان نیز سربلند بیرون نیامد.
در چند روز اخیر شاهد حضور کم سابقه ایشان در میان زلزله زدگان بودیم، اما چه قدر دیر! چه قدر دیر و در چه زمان ویژه‌ای ایشان یاد مردم مستضعف افتادند؛ این عمل ایشان ناخودآگاه ما را یاد وعده‌های پر زرق و برق و دیدار‌های مردمی ایشان نزدیک بازه انتخابات اخیر انداخت.
نمایندگان مجلس شورای اسلامی.
ما دانشجویان حق طلب از شما به عنوان وکلای مردم انتظار داشتیم تاکنون انقلابی عمل نموده و وظیفه نظارت بر عملکرد دولت را به دور از بازی‌های جناحی انجام دهید.
اما آن طور که به نظر می‌رسد، مجلس به جای وکیل الرعایا بودن تبدیل به وکیل الدوله شده و به سادگی از کنار تمامی بی مسئولیتی‌ها و عملکرد بد دولت می‌گذرد.
البته این نوع موضع گیری مجلس غیرقابل پیش بینی هم نبود؛ از مجلسی که در آن نمایندگان به فکر افزایش حقوق خود هستند تا پس گیری و دفاع از حقوق ملت، مجلسی که گرد اشرافی گری بر آن حاکم شده و نمایندگان آن از مرفه‌ترین قشر جامعه هستند، جز این نیز بر نمی‌آمد. بدانید اگر روزی مردم شما را کنار گذاشته و افراد و افکاری متفاوت را به نمایندگی برگزیدند دردشان این گونه کوتاهی‌ها بوده است.
شاید اکنون نیز برای نظارت انقلابی مجلس و بازگرداندن اعتماد از دست رفته ملت شریف ایران به قوه مققنه دیر نباشد. باشد که نصیحت ما کارگر افتد و روزی نرسد که در حق این ملت کوتاهی کرده باشیم.
ارسال نظرات