رییس کمیته سلامت شورای شهر تهران:
به گزارش گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو، ناهید خداکرمی – رییس کمیته سلامت شورای اسلامی شهر تهران در نطق پیش از دستور هفتادو پنجمین جلسه شورا به کمتر استفاده کردن از پلاستیک پرداخت.
خداکرمی گفت: همانطور که قبلاً ذکر شده، یکی از مهم‌ترین اهداف کمیسیون سلامت و محیط زیست بررسی لوایح، طرح‌ها و تکالیف اجرا نشده برنامه دوم شهرداری است. امروز صحبت ما در مورد مصوبه ایست که اگر طی ۹ سال گذشته بدان پرداخته بودند امروز من صحبتی نداشتم.
وی با اشاره به مصوبه شورای اسلامی شهر تهران در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ از الزام شهرداری تهران به تغییر الگو و کاهش مصرف کیسه ها، ظروف و محصولات یک بار مصرف پلاستیکی و جایگزین کردن مواد قابل بازیافت غیر پلاستیکی در کلیه مراکز وابسته به شهرداری تهران واجرای اقدامات علمی و اجرایی درباره کاهش و جایگزینی مواد تجدیدپذیر به جای کیسه‌های پلاستیکی و ظروف یک‌بار مصرف است سخن گفت.
رییس کمیته سلامت شورا ادامه داد: بدنبال آن و به منظور فرهنگ سازی و ارتقاء سطح دانش شهروندان در زمینه مضرات استفاده از مواد پلاستیکی، ۲۱ تیر ماه از سوی طرفداران محیط زیست روز بدون کیسه پلاستیک نامگذاری شده است. ارتقای سطح آگاهی مردم در زمینه زیان‌های رها سازی و استفاده بی رویه از کیسه‌های پلاستیکی، از جمله اهداف مهم نامگذاری روز بدون پلاستیک است، زیرا اگر حساس نباشیم پلاستیک ها، سرزمین ما را اشغال می‌کنند.
وی در ادامه تشریح کرد: کیسه‌های پلاستیکی پس از اختراع پلاستیک در سال ۱۸۵۶ میلادی توسط «الکساندر پارکس» مهمان خانه‌های ما شده‌اند و در همین مدت زمان نه چندان طولانی توانسته‌اند اثرات مخرب زیادی بر جای بگذارند. در واقع زندگی مدرن علاوه بر رفاهی که برای انسان به همراه دارد گاه ضرر‌های جبران ناپذیری را نصیب وی می‌کند.
خداکرمی اظهار داشت: هنگامی که کیسه‌های پلاستیکی به عنوان زباله دور ریخته می‌شوند، به علت ماندگاری بیش از ۵۰۰ سال در محیط، باعث آلودگی محیط زیست می‌شوند. این کیسه‌ها به همراه باد جابه جا شده و وارد رودخانه‌ها و کانال‌های آب می‌شوند؛ در نتیجه موجب گرفتگی آبراه‌ها شده و در بسیاری موارد به علت ساکن ماندن آب، زاد و ولد انواع حشرات افزایش می‌یابد. کیسه‌های پلاستیکی درصورت ورود به محیط زیست دریایی، وارد زنجیره غذایی جانوران دریایی شده و سالانه هزاران گونه از جانوران آبزی از قبیل: وال، دلفین، فک و لاک پشت و نیز پرندگان دریایی اشتباهاً بر اثر خوردن این کیسه‌ها و خفگی ناشی از آن می‌میرند. در یک سوم ماهی‌های صید شده در کشور انگلستان میکروپلاستیک‌ها وجود دارند.
وی بیان کرد: کیسه‌های بلعیده شده حتی پس از مرگ جانوران و تجزیه آن‌ها نیز سالم باقی می‌مانند، بنابراین دوباره پراکنده شده و زندگی جانداران از جمله انسان‌ها را تهدید می‌کنند. پلاستیک‌ها درصورتی که به عنوان زباله دفن شوند، به علت تجزیه آرام و کند در محل‌های دفن می‌توانند سبب تشکیل شیرابه و نفوذ آن به آب‌های زیرزمینی شوند. این شیرابه شامل ترکیباتی نظیر فلزات سنگین و سایر ترکیبات خطرناک است که برای محیط زیست بسیار زیان آورهستند.
وی با بیان اینکه مواد پلاستیکی و پلیمری به علت ساخته شدن از منابع نفتی نفتی و خاصیت تجزیه ناپذیری، در خاک باقی می‌مانند و مواد شیمیایی آن‌ها به تدریج از طریق خاک وارد زنجیره غذایی انسان می‌شود گفت: بنابراین علاوه بر اثرات کیسه‌ها و ظروف پلاستیکی روی محیط زیست، آنچه حائز اهمیت است، سلامت انسان هاست، به خصوص اینکه امروزه مصرف بیش از حد و نابجا از این مواد، خطرات جبران ناپذیری را برای سلامت انسان به همراه دارد.
خداکرمی افزود: رد پای مواد شیمیایی سمی میکرو پلاستیک در خون وهمه بافت‌های بدن یافت می‌شود و چنانچه ورود آن به بدن ادامه یابد می‌تواند سبب بروز سرطان، نقایص مادرزادی در نوزادان، اختلال در سیستم ایمنی، اختلال در عملکرد غدد اندوکرین در نتیجه ناباروری و سایر بیماری‌ها مرتبط است.
به گفته خداکرمی تحقیقات نشان می‌دهد که تمام پلاستیک‌ها ممکن است در صورت خراش یا گرم شدن، مواد شیمیایی مضر آزاد کنند. تحقیقات قوی نشان می‌دهد که در برخی موارد گرم شدن پلاستیک، سبب ازاد شدن برخی از مواد شیمیایی موجود در این محصولات می‌شود (مانند بسفنول A. (BPA)، که ممکن است موجب سرطان در افراد شود.
وی تاکید کرد: سوزاندن پلاستیک علاوه بر اینکه سبب آلودگی هوا می‌شود بلکه می‌توانذ سبب آزاد شدن مواد شیمیایی شده و نتیجه آن بیماری‌های تنفسی است.
ناهید خداکرمی یادآور شد: هر سال ۱۳ میلیون تن پلاستیک به اقیانوس‌ها ریخته می‌شود، مقدار آلودگی پلاستیکی در دریا‌ها از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۵ سه برابر خواهد شد و تحقیقات نشان داده که ۹۳ ٪ آب آشامیدنی (بطری) در ۹ کشور دنیا و ۸۳% آب شیر آلودگی‌های میکروپلاستیک دارد.
خداکرمی با بیان اینکه کشور ما با اینکه هفدهمین جمعیت جهان را دارد، تحقیقات نشان می‌دهد در ایران سالانه بیش از ۲ میلیون تن پلاستیک تولید می‌شود خاطر نشان ساخت: بیشتر این پلاستیک‌ها نیز بادوام هستند و صد‌ها سال طول می‌کشد تا به خودی خود تجزیه و نابود شوند.
وی بیان کرد: میزان مصرف پالستیک در سال ۹۴ بر اساس نتایج مطالعه‌ای در سازمان حفاظت محیط زیست به شرح زیر اعلام شد:در هرغرفه میوه و تره بار به طور میانگین ۵.۸ کیلوگرم در روز بوده است، در شمال تهران ۶.۱۳ کیلو و در شرق تهران ۱۳.۶ کیلو بنابراین روزانه ۲۱ تن و سالیانه ۵.۷ میلیون تن کیسه پلاستیک فقط در میوه و تره بار تهران مصرف می‌شود.
به گفته خداکرمی هر ایرانی به طور متوسط روزانه ۳ پلاستیک وارد چرخه محیط زیست می‌کند و در استفاده از ظروف پلاستیک یک بار مصرف جز ۱۰ کشور نخست جهان هستیم.
وی در ادامه افزود: سازمان بهداشت سازمان بهداشت جهانی پس از تجزیه و تحلیل جدیدی از برخی از محبوب‌ترین مارک‌های آب جهان، اعلام کرده است که بیش از ۹۰ درصد آب داخل بطری‌ها حاوی ذرات پلاستیک است بطوریکه آب داخل بطری‌های پلاستیک بیشتر از دو برابر آب شهری حاوی ذرات پلاستیک است.
عضو کمیسیون سلامت و محیط زیست شورا افزود: مناطق دفن زباله حاوی انواع مختلفی از پلاستیک هستند و این آلودگی وارد چرخه زندگی ما می‌شود. بخصوص که پسماند‌های تهران در کهریزک و آراد کوه دفن می‌شود و هوا، خاک و زندگی ما و نسل آینده را در معرض خطر جدی قرار می‌دهد.. پلاستیک می‌تواند مواد شیمیایی مضر را در خاک اطراف پخش کند، که پس از آن می‌تواند به آب‌های زیرزمینی یا سایر منابع آب در اطراف و همچنین اکوسیستم نفوذ کند. خاک که آلوده شد تمامی محصولات زراعی و آبزیان و حتی دام‌هایی که از آن آب می‌نوشند دچار آسیب جدی می‌شوند و این آسیب به انسان نیز منتقل می‌شود.
وی افزود: در دنیا تلاش‌هایی برای جلوگیری از آلودگی طبیعت به پلاستیک انجام گرفته است؛ سازمان ملل کنوانسیونی را وضع کرد که طی آن، تمام موادی که مستقیما به آب ریخته می‌شوند باید زیست تجزیه پذیر باشند. شاید بخشی از مصرف پلاستیک اجتناب ناپذیر باشد، اما این روند نگران کننده است و بخشی از مصرف بی رویه پلاستیک به هزینه‌های مصرف و خرید پلاستیک ارزان‌تر از متوسط جهانی بر می‌گردد.
وی ادامه داد: در بسیاری از کشور‌ها برای کاهش مصرف، برای کیسه‌های پلاستیکی در سوپر مارکت‌ها هزینه‌ای دریافت می‌شود، بهمین دلیل مشتریان ترجیح می‌دهند از کیسه‌های با دوام پلاستیکی یا پارچه‌ای استفاده کنند. بالعکس بدلیل رایگان بودن کیسه‌های پلاستیکی در ایران مشتریان ترجیح می‌دهند تعداد بیشتری کیسه دریافت کنند. قطعاً امکان حذف پلاستیک از زندگی روزمره غیر قابل امکان است، زیرا کاربرد‌های بسیاری دارد و حتی مصرف آن در برخی شرایط اجتناب ناپذیر است.
وی تاکید کرد:، اما می‌توان ماهیت پلاستیک را به‌نحوی تغییر داد که از یک عنصر آلاینده و مخرب محیط زیستی به یک عنصر دوستدار محیط زیست تبدیل شود.
خداکرمی گفت: امروزه استارت آپ‌ها و استعداد‌های خلاق بدنبال باز یافت و دوباره مصرف کردن مواد پلاستیکی هستند و دوستداران محیط زیست نیز تلاش می‌کنند تا ضمن آگاهی بخشی به مردم برای عدم رها سازی کیسه‌های پلاستیکی در طبیعت راهکاری برای کاربرد دوباره آن کشف کنند. دولت‌ها نیز از سرمایه‌گذاری در پلاستیک‌های تجزیه پذیر با پایه گیاهی استقبال می‌کنند. حمایت از تولید پلاستیک‌های تجزیه پذیر، استفاده نکردن از مواد پلاستیکی یک‌بار مصرف و اراده مردم برای استفاده از کیسه‌های پارچه‌ای از جمله اقداماتی است که می‌توان برای کاهش مصرف پلاستیک انجام داد.
وی با این سوال که با پلاستیک چه می‌توان کرد؟ به اقداماتی که سایر کشور‌ها در عدم استفاده از پلاستیک انجام داده اند اشاره کرد و گفت: نمایشگاه بین المللی بازیافت مواد پلاستیکی در سال ۲۰۱۹ در اوهایو برگزار خواهد شد. در اروپا قرار است بازیافت پلاستیک تا سال ۲۰۳۰ به ۵۵ %برسد.
وی بیان کرد: برای سرمایه گذاری در تحقیقات بازیافت زباله‌های پلاستیکی در اروپا ۱۰۰ میلیون یورو تخصیص داده است.
وی سپس به تشریح چه باید کرد پرداخت و گفت: بازیافت چاره نیست بلکه کاهش مصرف چاره است، چون بازیافت پلاستیک بسیار مشکل است. اما کارآفرینان، سازمان‌های مردم نهاد، استارت آپ ها، شرکت‌های بازیافت همه با هم فکر کنیم و ببینیم چگونه می‌شود پلاستیک را در چرخه مصرف دوباره بیندازیم و محیط و طبیعت را از این شر پنهان و آشکار آن نجات دهیم تا مورد سرزنش آیندگان قرار نگیریم. امروزه در آلمان، استرالیا، انگلیس و هند از بازیافت مواد و کیسه‌های پلاستیکی برای آسفالت خیابان‌ها استفاده می‌شود کمیسیون محیط زیست از کارآفرینان و استارت‌ها در این حوزه حمایت خواهد کرد.
رییس کمیته سلامت شورا با بیان اینکه بیایید همه با هم فکر کنیم که امروزهمان فردا است اظهار داشت: آنهم فردایی که با مشارکت اجتماعی و مدیریت تک تک شهروندان به خاطر صرفه جویی در مصرف آب، کمبود آب ندارد، هرگز دربیابان، جنگل، پارک یا کانال‌های آب، بطری و کیسه پلاستیکی به چشم نمی‌خورد، نرخ باروری بالاتر از سطح جانشینی است و بیماری‌هایی نظیر سرطان همچنان کمتر از جهان است و روکش آسفالت کوچه‌های تهران با تکیه بر فن آوری نوین بازیافت مواد پلاستیکی می‌درخشد. این رویا‌ها حقیقی است اگر دست به دست هم دهیم و بخاطر نسل آینده که مهمانان فردای ما هستند، شهرمان و پایتخت کشورمان را از هر نوع آلودگی، بالاخص پلاستیک دور نگهداریم و برای بازگشت کیسه‌های پلاستیکی به چرخه مصرف دوباره تلاش کنیم.
خداکرمی سه گام کمتر مصرف کنیم، در طبیعیت رها نکنیم و دوباره از آن استفاده کنیم را یکی از گام‌های موثر در این خصوص دانست و افزود: اگر کیسه پلاستیکی در معابرعمومی و طبیعت مشاهده شد، من- تو- ما خم شویم، آن را برداریم و در سطل زباله بیندازیم. بهمین سادگی می‌شود تهرانشهربدون_پلاستیک
خداکرمی گفت: همانطور که قبلاً ذکر شده، یکی از مهم‌ترین اهداف کمیسیون سلامت و محیط زیست بررسی لوایح، طرح‌ها و تکالیف اجرا نشده برنامه دوم شهرداری است. امروز صحبت ما در مورد مصوبه ایست که اگر طی ۹ سال گذشته بدان پرداخته بودند امروز من صحبتی نداشتم.
وی با اشاره به مصوبه شورای اسلامی شهر تهران در تاریخ ۱۵ اردیبهشت ۱۳۸۸ از الزام شهرداری تهران به تغییر الگو و کاهش مصرف کیسه ها، ظروف و محصولات یک بار مصرف پلاستیکی و جایگزین کردن مواد قابل بازیافت غیر پلاستیکی در کلیه مراکز وابسته به شهرداری تهران واجرای اقدامات علمی و اجرایی درباره کاهش و جایگزینی مواد تجدیدپذیر به جای کیسه‌های پلاستیکی و ظروف یک‌بار مصرف است سخن گفت.
رییس کمیته سلامت شورا ادامه داد: بدنبال آن و به منظور فرهنگ سازی و ارتقاء سطح دانش شهروندان در زمینه مضرات استفاده از مواد پلاستیکی، ۲۱ تیر ماه از سوی طرفداران محیط زیست روز بدون کیسه پلاستیک نامگذاری شده است. ارتقای سطح آگاهی مردم در زمینه زیان‌های رها سازی و استفاده بی رویه از کیسه‌های پلاستیکی، از جمله اهداف مهم نامگذاری روز بدون پلاستیک است، زیرا اگر حساس نباشیم پلاستیک ها، سرزمین ما را اشغال می‌کنند.
وی در ادامه تشریح کرد: کیسه‌های پلاستیکی پس از اختراع پلاستیک در سال ۱۸۵۶ میلادی توسط «الکساندر پارکس» مهمان خانه‌های ما شده‌اند و در همین مدت زمان نه چندان طولانی توانسته‌اند اثرات مخرب زیادی بر جای بگذارند. در واقع زندگی مدرن علاوه بر رفاهی که برای انسان به همراه دارد گاه ضرر‌های جبران ناپذیری را نصیب وی می‌کند.
خداکرمی اظهار داشت: هنگامی که کیسه‌های پلاستیکی به عنوان زباله دور ریخته می‌شوند، به علت ماندگاری بیش از ۵۰۰ سال در محیط، باعث آلودگی محیط زیست می‌شوند. این کیسه‌ها به همراه باد جابه جا شده و وارد رودخانه‌ها و کانال‌های آب می‌شوند؛ در نتیجه موجب گرفتگی آبراه‌ها شده و در بسیاری موارد به علت ساکن ماندن آب، زاد و ولد انواع حشرات افزایش می‌یابد. کیسه‌های پلاستیکی درصورت ورود به محیط زیست دریایی، وارد زنجیره غذایی جانوران دریایی شده و سالانه هزاران گونه از جانوران آبزی از قبیل: وال، دلفین، فک و لاک پشت و نیز پرندگان دریایی اشتباهاً بر اثر خوردن این کیسه‌ها و خفگی ناشی از آن می‌میرند. در یک سوم ماهی‌های صید شده در کشور انگلستان میکروپلاستیک‌ها وجود دارند.
وی بیان کرد: کیسه‌های بلعیده شده حتی پس از مرگ جانوران و تجزیه آن‌ها نیز سالم باقی می‌مانند، بنابراین دوباره پراکنده شده و زندگی جانداران از جمله انسان‌ها را تهدید می‌کنند. پلاستیک‌ها درصورتی که به عنوان زباله دفن شوند، به علت تجزیه آرام و کند در محل‌های دفن می‌توانند سبب تشکیل شیرابه و نفوذ آن به آب‌های زیرزمینی شوند. این شیرابه شامل ترکیباتی نظیر فلزات سنگین و سایر ترکیبات خطرناک است که برای محیط زیست بسیار زیان آورهستند.
وی با بیان اینکه مواد پلاستیکی و پلیمری به علت ساخته شدن از منابع نفتی نفتی و خاصیت تجزیه ناپذیری، در خاک باقی می‌مانند و مواد شیمیایی آن‌ها به تدریج از طریق خاک وارد زنجیره غذایی انسان می‌شود گفت: بنابراین علاوه بر اثرات کیسه‌ها و ظروف پلاستیکی روی محیط زیست، آنچه حائز اهمیت است، سلامت انسان هاست، به خصوص اینکه امروزه مصرف بیش از حد و نابجا از این مواد، خطرات جبران ناپذیری را برای سلامت انسان به همراه دارد.
خداکرمی افزود: رد پای مواد شیمیایی سمی میکرو پلاستیک در خون وهمه بافت‌های بدن یافت می‌شود و چنانچه ورود آن به بدن ادامه یابد می‌تواند سبب بروز سرطان، نقایص مادرزادی در نوزادان، اختلال در سیستم ایمنی، اختلال در عملکرد غدد اندوکرین در نتیجه ناباروری و سایر بیماری‌ها مرتبط است.
به گفته خداکرمی تحقیقات نشان می‌دهد که تمام پلاستیک‌ها ممکن است در صورت خراش یا گرم شدن، مواد شیمیایی مضر آزاد کنند. تحقیقات قوی نشان می‌دهد که در برخی موارد گرم شدن پلاستیک، سبب ازاد شدن برخی از مواد شیمیایی موجود در این محصولات می‌شود (مانند بسفنول A. (BPA)، که ممکن است موجب سرطان در افراد شود.
وی تاکید کرد: سوزاندن پلاستیک علاوه بر اینکه سبب آلودگی هوا می‌شود بلکه می‌توانذ سبب آزاد شدن مواد شیمیایی شده و نتیجه آن بیماری‌های تنفسی است.
ناهید خداکرمی یادآور شد: هر سال ۱۳ میلیون تن پلاستیک به اقیانوس‌ها ریخته می‌شود، مقدار آلودگی پلاستیکی در دریا‌ها از سال ۲۰۱۵ تا ۲۰۲۵ سه برابر خواهد شد و تحقیقات نشان داده که ۹۳ ٪ آب آشامیدنی (بطری) در ۹ کشور دنیا و ۸۳% آب شیر آلودگی‌های میکروپلاستیک دارد.
خداکرمی با بیان اینکه کشور ما با اینکه هفدهمین جمعیت جهان را دارد، تحقیقات نشان می‌دهد در ایران سالانه بیش از ۲ میلیون تن پلاستیک تولید می‌شود خاطر نشان ساخت: بیشتر این پلاستیک‌ها نیز بادوام هستند و صد‌ها سال طول می‌کشد تا به خودی خود تجزیه و نابود شوند.
وی بیان کرد: میزان مصرف پالستیک در سال ۹۴ بر اساس نتایج مطالعه‌ای در سازمان حفاظت محیط زیست به شرح زیر اعلام شد:در هرغرفه میوه و تره بار به طور میانگین ۵.۸ کیلوگرم در روز بوده است، در شمال تهران ۶.۱۳ کیلو و در شرق تهران ۱۳.۶ کیلو بنابراین روزانه ۲۱ تن و سالیانه ۵.۷ میلیون تن کیسه پلاستیک فقط در میوه و تره بار تهران مصرف می‌شود.
به گفته خداکرمی هر ایرانی به طور متوسط روزانه ۳ پلاستیک وارد چرخه محیط زیست می‌کند و در استفاده از ظروف پلاستیک یک بار مصرف جز ۱۰ کشور نخست جهان هستیم.
وی در ادامه افزود: سازمان بهداشت سازمان بهداشت جهانی پس از تجزیه و تحلیل جدیدی از برخی از محبوب‌ترین مارک‌های آب جهان، اعلام کرده است که بیش از ۹۰ درصد آب داخل بطری‌ها حاوی ذرات پلاستیک است بطوریکه آب داخل بطری‌های پلاستیک بیشتر از دو برابر آب شهری حاوی ذرات پلاستیک است.
عضو کمیسیون سلامت و محیط زیست شورا افزود: مناطق دفن زباله حاوی انواع مختلفی از پلاستیک هستند و این آلودگی وارد چرخه زندگی ما می‌شود. بخصوص که پسماند‌های تهران در کهریزک و آراد کوه دفن می‌شود و هوا، خاک و زندگی ما و نسل آینده را در معرض خطر جدی قرار می‌دهد.. پلاستیک می‌تواند مواد شیمیایی مضر را در خاک اطراف پخش کند، که پس از آن می‌تواند به آب‌های زیرزمینی یا سایر منابع آب در اطراف و همچنین اکوسیستم نفوذ کند. خاک که آلوده شد تمامی محصولات زراعی و آبزیان و حتی دام‌هایی که از آن آب می‌نوشند دچار آسیب جدی می‌شوند و این آسیب به انسان نیز منتقل می‌شود.
وی افزود: در دنیا تلاش‌هایی برای جلوگیری از آلودگی طبیعت به پلاستیک انجام گرفته است؛ سازمان ملل کنوانسیونی را وضع کرد که طی آن، تمام موادی که مستقیما به آب ریخته می‌شوند باید زیست تجزیه پذیر باشند. شاید بخشی از مصرف پلاستیک اجتناب ناپذیر باشد، اما این روند نگران کننده است و بخشی از مصرف بی رویه پلاستیک به هزینه‌های مصرف و خرید پلاستیک ارزان‌تر از متوسط جهانی بر می‌گردد.
وی ادامه داد: در بسیاری از کشور‌ها برای کاهش مصرف، برای کیسه‌های پلاستیکی در سوپر مارکت‌ها هزینه‌ای دریافت می‌شود، بهمین دلیل مشتریان ترجیح می‌دهند از کیسه‌های با دوام پلاستیکی یا پارچه‌ای استفاده کنند. بالعکس بدلیل رایگان بودن کیسه‌های پلاستیکی در ایران مشتریان ترجیح می‌دهند تعداد بیشتری کیسه دریافت کنند. قطعاً امکان حذف پلاستیک از زندگی روزمره غیر قابل امکان است، زیرا کاربرد‌های بسیاری دارد و حتی مصرف آن در برخی شرایط اجتناب ناپذیر است.
وی تاکید کرد:، اما می‌توان ماهیت پلاستیک را به‌نحوی تغییر داد که از یک عنصر آلاینده و مخرب محیط زیستی به یک عنصر دوستدار محیط زیست تبدیل شود.
خداکرمی گفت: امروزه استارت آپ‌ها و استعداد‌های خلاق بدنبال باز یافت و دوباره مصرف کردن مواد پلاستیکی هستند و دوستداران محیط زیست نیز تلاش می‌کنند تا ضمن آگاهی بخشی به مردم برای عدم رها سازی کیسه‌های پلاستیکی در طبیعت راهکاری برای کاربرد دوباره آن کشف کنند. دولت‌ها نیز از سرمایه‌گذاری در پلاستیک‌های تجزیه پذیر با پایه گیاهی استقبال می‌کنند. حمایت از تولید پلاستیک‌های تجزیه پذیر، استفاده نکردن از مواد پلاستیکی یک‌بار مصرف و اراده مردم برای استفاده از کیسه‌های پارچه‌ای از جمله اقداماتی است که می‌توان برای کاهش مصرف پلاستیک انجام داد.
وی با این سوال که با پلاستیک چه می‌توان کرد؟ به اقداماتی که سایر کشور‌ها در عدم استفاده از پلاستیک انجام داده اند اشاره کرد و گفت: نمایشگاه بین المللی بازیافت مواد پلاستیکی در سال ۲۰۱۹ در اوهایو برگزار خواهد شد. در اروپا قرار است بازیافت پلاستیک تا سال ۲۰۳۰ به ۵۵ %برسد.
وی بیان کرد: برای سرمایه گذاری در تحقیقات بازیافت زباله‌های پلاستیکی در اروپا ۱۰۰ میلیون یورو تخصیص داده است.
وی سپس به تشریح چه باید کرد پرداخت و گفت: بازیافت چاره نیست بلکه کاهش مصرف چاره است، چون بازیافت پلاستیک بسیار مشکل است. اما کارآفرینان، سازمان‌های مردم نهاد، استارت آپ ها، شرکت‌های بازیافت همه با هم فکر کنیم و ببینیم چگونه می‌شود پلاستیک را در چرخه مصرف دوباره بیندازیم و محیط و طبیعت را از این شر پنهان و آشکار آن نجات دهیم تا مورد سرزنش آیندگان قرار نگیریم. امروزه در آلمان، استرالیا، انگلیس و هند از بازیافت مواد و کیسه‌های پلاستیکی برای آسفالت خیابان‌ها استفاده می‌شود کمیسیون محیط زیست از کارآفرینان و استارت‌ها در این حوزه حمایت خواهد کرد.
رییس کمیته سلامت شورا با بیان اینکه بیایید همه با هم فکر کنیم که امروزهمان فردا است اظهار داشت: آنهم فردایی که با مشارکت اجتماعی و مدیریت تک تک شهروندان به خاطر صرفه جویی در مصرف آب، کمبود آب ندارد، هرگز دربیابان، جنگل، پارک یا کانال‌های آب، بطری و کیسه پلاستیکی به چشم نمی‌خورد، نرخ باروری بالاتر از سطح جانشینی است و بیماری‌هایی نظیر سرطان همچنان کمتر از جهان است و روکش آسفالت کوچه‌های تهران با تکیه بر فن آوری نوین بازیافت مواد پلاستیکی می‌درخشد. این رویا‌ها حقیقی است اگر دست به دست هم دهیم و بخاطر نسل آینده که مهمانان فردای ما هستند، شهرمان و پایتخت کشورمان را از هر نوع آلودگی، بالاخص پلاستیک دور نگهداریم و برای بازگشت کیسه‌های پلاستیکی به چرخه مصرف دوباره تلاش کنیم.
خداکرمی سه گام کمتر مصرف کنیم، در طبیعیت رها نکنیم و دوباره از آن استفاده کنیم را یکی از گام‌های موثر در این خصوص دانست و افزود: اگر کیسه پلاستیکی در معابرعمومی و طبیعت مشاهده شد، من- تو- ما خم شویم، آن را برداریم و در سطل زباله بیندازیم. بهمین سادگی می‌شود تهرانشهربدون_پلاستیک
ارسال نظرات