به گزارش گروه بین الملل خبرگزاری دانشجو، شهر درعا یکی از قدیمی‌ترین شهرهای جهان عرب است که در جنوب سوریه و در نزدیکی مرز مشترک با اردن واقع شده است.
این شهر در گذشته مرکز منطقه «حوران» بوده است؛ منطقه‌ای که از جنوب سوریه تا شمال اردن امتداد دارد.
از زمان آغاز اعتراضات علیه دولت سوریه تحت لوای «انقلاب سوریه» در سال 2011، بیشتر این استان از هفت سال پیش تا کنون در اشغال گروههای مسلح قرار داشت.
در واقع درعا نخستین مکانی بود که جرقه جنگ علیه دولت سوریه در آن زده شد؛ منطقه‌ای که این روزها شاهد عملیات‌های موفق ارتش سوریه از یک سو و حصول توافق‌های مصالحه از سوی دیگر است و از آن تحت عنوان «مهد انقلاب» سوریه یاد می‌شد.
ارتش سوریه پس از اینکه منطقه غوطه شرقی دمشق را آزاد کرد، نوک پیکان حملات خود را به سمت جنوب و به ویژه درعا نشانه رفت تا بتواند کنترل مرزهای خود با اردن و اراضی اشغالی فلسطین را به دست گیرد.
جمعه گذشته بود که گروههای مسلح حاضر در درعا که چاره‌ای جز تسلیم شدن پیش روی خود نمی‌دیدند و با کمک روسیه به آتش بس تن دادند که به موجب آن حکومت سوریه کنترل درعا را به دست می‌گیرد و در عوض به افراد مسلح اجازه داده خواهد شد که پس از تحویل سلاح خود به ارتش، به ادلب در شمال غرب سوریه منتقل شوند.
بر اساس این توافق، نیروهای پلیس نظامی روسیه در نزدیکی مرزهای اردن مستقر شده، امنیت مسیر بازگشت آوارگان به محل سکونت خود تأمین و به همه ساکنانی که از شهر و روستای خود خارج شدند، اجازه داده شد که به منازل خود بازگردند.
نقشه آرشیوی؛ اندازه واقعی
با وجود اعلام این توافق، 11 گروه از تروریستهای حاضر در این منطقه شنبه گذشته ضمن اعلام اتحاد، گروهی به نام «ارتش جنوب» را تشکیل دادند و مدعی شدند که قصد دارند به جنگ علیه ارتش سوریه ادامه دهند.
اهمیت درعا برای رژیم صهیونیستی و آمریکا
در خصوص اهمیت درعا، هفته نامه مصری «الاسبوع» گزارش داد، اهمیت آزادسازی درعا از سایر مناطق سوریه کمتر نبود؛ زیرا دولت سوریه از طرح و سناریویی که برای تجزیه این کشور تدارک دیده شده بود، آگاه بود. بر اساس این سناریو، قرار بود برای تضمین اشغال کامل منطقه «حوض الیرموک» توسط رژیم صهیونیستی، درعا نیز الحاق شود و بدین ترتیب پرونده جولان اشغالی تا ابد بسته بماند.
بر اساس این گزارش، دشمن صهیونیستی در تلاش بود که این منطقه مرزی را ببندد تا این منطقه و بازارهای آن را به بندرگاه «حیفا» به عنوان یک گذرگاه اجباری برای تجارت بین الملل تبدیل کند.
پیتشر سناریوهای آمریکا و اسرائیل برای جدا کردن درعا از سوریه و ایجاد مناطق موسوم به «مناطق انسان‌دوستانه» در آن شکست خورده بود. به همین دلیل بود که شاهد هشدارها و تهدیدهای آمریکا و مزدورانش در خصوص عملیات ارتش سوریه در درعا بودیم.
دولت سوریه نیز که از این توطئه‌ها آگاه بود، به صورت فراگیر این عملیات را کلید زد و تسلیم فشارهای آمریکا و همپیمانانش نشد و این استان را از اشغال گروههای تروریستی خارج کرد.
لذا اهمیت آزادسازی درعا برای دولت سوریه از نظر سیاسی و راهبردی بود؛ به گونه‌ای که با آزادی این استان دایره امنیت دمشق گسترش پیدا کرد، اسرائیل نمی‌تواند به حمایت از تروریستها ادامه دهد و پروژه‌های مربوط به «امارت حوران» که آمریکا و اسرائیل برای آن برنامه‌ریزی داشتند، شکست خورد.
گذشته از این مسائل، ارتش سوریه اصرار دارد پایگاه «التنف» را از آمریکایی‌ها پس بگیرد؛ پایگاهی که به مرکز آموزش تروریستها توسط افسران انگلیسی و آمریکایی بدل شده است.
بدین ترتیب، آزادسازی درعا به معنای استقرار مجدد ارتش سوریه در جولان و بازگشت وضعیت پیش از سال 2011 است؛ یعنی بازگشت به توافق‌های آتش‌بس با رژیم صهیونیستی در سال 1974 و درخواست برای بازپس‌گیری جولان اشغالی.
کما اینکه با تلسط ارتش سوریه بر درعا، جاده دمشق-امان نیز باز و صادرات سوریه به اردن از سر گرفته خواهد شد.
افزون بر همه مسائلی که گفته شد، استان قنیطره در غرب آن واقع شده است؛ استانی که بسیاری از تروریستها در آن حضور دارند و ارتفاعات جولان که در اشغال رژیم صهیونیستی قرار دارد هم در غرب آن واقع شده است.
پرچم سوریه بر بالای مسجدی به اهتزاز در آمد که معارضان می‌گویند اعتراضات خود به دولت را در سال 2011 از آنجا آغاز کرده‌اند و بدین ترتیب آخرین میخ بر تابوت «مهد انقلاب» تروریستها در سوریه کوبیده شد.