روزهای حضور در اردوی جهادی لذت‌بخش‌تر است/ روستائیان اطلاعات کافی درباره بهداشت دام ندارند

به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، بخش اعظم برگزاری اردو‌های جهادی، بر پایه سازندگی استوار شده است که این سازندگی از خودسازی درونی افراد آغاز و به سازندگی در مناطق محروم خلاصه می‌شود.

سعی در بسط و گسترش فرهنگ جهادی می‌تواند یکی از مهمترین ابعاد اردو‌های جهادی باشد؛ چراکه روحیه جهادی روحیه‌ای بر آمده از متن دین است و تلاش بر این است که هر کس در هر جا با هر امکاناتی سعی کند، اهداف مقدسی را پیگیری کند.

محسن جعفریان‌دهکرد، رئیس دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد چند سالی است که در اردو‌های جهادی شرکت می‌کند. وی دامپزشکی را در سال ۷۲ در دانشگاه آزاد شهرکرد خوانده و در سال ۷۸ در مقطع دکتری عمومی دامپزشکی فارغ التحصیل و در سال ۷۹ به عنوان عضو هیات علمی دانشگاه آزاد شهرکرد پذیرفته شد و در سال ۸۵ در دوره‌های تخصصی کلینیکال پاتولوژی شرکت کرد و در سال ۹۱ توانست فارغ التحصیل این رشته شود.

او مدیریت گروه امور درمانگاهی و مدیریت گروه علوم پایه دانشکده دامپزشکی دانشگاه آزاد شهرکرد را در رزومه کاری خود دارد. حضور وی در اردو‌های جهادی بهانه‌ای شد که در این رابطه با او گفت و گویی داشته باشیم.

دانشجو: لطفا از حضور خود در اردو‌های جهادی بگویید؟
تابستان امسال به مدت ۵ روز همراه با دانشجویان در ادو‌های جهادی دامپزشکی در روستای بازوفت و مناطق عشایر نشین چهارمحال و بختیاری شرکت کردم.

دانشجو: انگیزه شما از شرکت در اردو‌های جهادی چیست؟
همراهی کردن دانشجویان و اینکه آن‌ها احساس نزدیکی با استادان خود داشته باشند و از مسائل دیگری که باعث می‌شود من باز در این اردو‌ها شرکت کنم، بحث فرهنگ سازی است؛ البته سال‌های قبل هم در اردو‌های جهادی استادان شرکت کرده بودم؛ اما این اولین باری بود که با دانشجویان همیاری می‌کردم.

 

دانشجو: مشکل اصلی روستائیان در پرورش دام چیست؟
مشکلی اصلی آن‌ها نداشتن اطلاعات کافی در مورد بهداشت دام است. روستائیان اطلاع دقیقی از زمان زدن واکسن به دام و بیماری‌های آن‌ها ندارند. ما هرچقدر در حوزه بهداشت دام اطلاع رسانی کنیم، باعث سلامت بهداشت غذا و انسان می‌شود.

دانشجو: آیا بهداشت دام احتیاج به فرهنگ سازی دارد؟
یکی از کار‌هایی که می‌توان در رشته ما انجام داد، برگزاری دوره‌های بهداشت دام در مناطق محروم است؛ البته در این اردو سعی کردیم اموزش‌هایی را به مردمان روستا بدهیم؛ اما کمبود کلاس‌های آموزشی در این مناطق احساساس می‌شود.

دانشجو: آیا دانشجویان دامپزشکی الزامی برای گذارن طرح خود در مناطق محروم دارند؟
دامپزشکی مانند پزشکی طرح دارد؛ اما اختیاری است. دانشجویان می‌توانند با مراجعه به اداره دامپزشکی محل سکونت تقاضای طرح کنند و آن‌ها با توجه به نیاز مناطق اعزام می‌شوند. یکی از عواملی که در مناطق محروم بیماری دام مشاهد می‌شود، این است که دانشجویان بیشتر تمایل دارند طرح خود را در مرکز استان‌ها طی کنند.

دانشجو: آیا برای حضور دانشجویان در ادو‌های جهادی الزاماتی وجود دارد؟
برگزاری اردو‌های جهادی و شرکت دانشجویان کاملا اختیاری است و ما هیچ گونه اجباری دراین کار نداریم. تمام دانشجویان با تمایل خود در این اردوها شرکت می‌کنند.

 

دانشجو: آیا سال دیگر هم در اردو‌های جهادی شرکت می‌کنید؟
دوست دارم در اردو‌های جهادی بیشتری شرکت کنم و روز‌های بیشتری را در مناطق محروم سپری کنم، در سال‌های آینده حتما حضور خواهم داشتم، در مورد دانشجویان باید بگویم متفاوت است بعضی‌ها چند سال است در این اردو جهادی شرکت می‌کنند و بعضی از دانشجویان با شرایط سازگاری ندارند؛ اما در کل استقبال دانشجویان خوب است.

دانشجو: آیا مردم روستای بازفت از گروه‌های جهادی استقبال کردند؟
بله. با استقبال خوبی روبرو شدیم با توجه به اینکه خیلی از مناطقی که می‌رفتیم، روستا نبود و مسیر پیاده وری زیادی را باید طی می‌کردیم تا به چادر عشایر برسیم. طی چند ساعتی که دام‌ها را واکسیناسیون می‌کردیم، می دیدم که از چادر‌های دیگر دام خود را برای زدن واکسن می‌آوردند.

دانشجو: در روستا‌ها بیشتر در چه زمینه دامپزشکی فعالیت داشتید؟
ما در روستا‌ها بیشتر واکسیناسیون و انگل زدایی دام‌ها را انجام می دادیم؛ البته موارد هم بود که دامی احتیاج به عمل جراحی و درمان داشته باشد؛ به همین خاطر تجهیزات لازم با خودمان برده بودیم. مثلا گاوی دچار برگشتگی شیردان شده بود و تخلیه آبسه که با عمل جراحی بهبود پیدا کرد. مواردی که در دام‌ها بیشتر مشاهد می‌شد، بیماری پنومونی‌های باکتریایی است که به دلیل خشکی مراتع و وجود گرد و خاک خیلی از دام‌ها دچار آن شده بودند.

دانشجو: آیا در دام‌ها بیماری خاصی مشاهد می‌شد؟
بله. یکی از مواردی که در دام‌ها مشاهده می‌شد، بیماری طاعون نوشخوار کنندگان کوچک بود که تلفات زیاد در بین بره‌ها و بزغاله و همچنین باعث سقط دام شده بود. ما سعی کردیم آن‌ها را به دامپزشکی‌های آن منطقه معرفی کنیم و با واکسیناسیون کردن دام‌ها این بیماری از بین برود.

 

دانشجو: دام‌ها در سال باید چند بار واکسیناسیون شوند؟
عشایر‌ها به خاطر اینکه در یک منطقه ساکن نیستند و از لحاظ رفت و آمد به مراکز دامپزشکی مشکل دارند، دام‌های آن‌ها دچار بیمار‌هایی می‌شوند؛ اما در روستا‌ها تقریبا سالی یک بار دام‌های خود را واکسیناسیون می‌کنند. یکی از مشکلاتی که باعث می‌شود دام‌ها دچار بیماری شوند، نداشتن اطلاعات کافی دامداران است که باید سالانه به اداره دام پزشکی مراجعه کنند.

دانشجو: به نظر شما در حال حاضر وضعیت اشتغال در مناطق محروم چگونه است؟
بیکاری در این مناطق مشهود است؛ آمار رشد جمعیت در این مناطق زیاد است و همه آن‌ها به خاطر نبود منابعی مانند آب و زمین نمی‌توانند شغل اجداد خود که دامپروری و کشاورزی است را ادامه دهند و از لحاظ فرهنگی دچار کم کاستی هستند. ارگان‌های مربوطه باید خدمات خاصی به این مناطق ارائه دهند، همه ما دوست داریم در مرکز استان‌ها مشغول به کار شویم؛ اگر مسئولان امکانات لازم مانند دادن وام‌های کم بهره به مردم این مناطق را بدهند، باعث ایجاد اشتغال می‌شود.

دانشجو: ارتباط صنعت با دامپروری چگونه است؟
در بعضی از استان‌های بزرگ مانند تهران دامپروری صنعتی است؛ اما در استان‌های محروم به روش‌های سنتی انجام می‌شود. در مناطق محروم باتوجه به امار دام بالایی که دارد، باید کشتارگاه ایجاد شود و دام آن‌ها را با قیمت مناسب خریداری کنند و ذبح کاملا بهداشتی انجام شود. مشکلی که در این مناطق وجود دارد، این است که خیلی از آن‌ها مجبورند با قیمت پایین گوشت دام خود را بفروش برسانند و ذح بهداشتی انجام نمی‌شود؛ اما اگر بین پرورش سنتی با صنعت پلی زده شود، باعث پیشرفت می‌شود. به نظر من منطقه بازوفت به خاطر وجود پرورش دام، احتیاج به کشتارگاه دارد. در استان چهارمحال و بختیاری فقط یک کشتارگاه وجود دارد و به خاطر بعد مسافتی خیلی از دامپروران روستا‌ها نمی‌توانند به این مرکز مراجعه کنند.

 

دانشجو: در ایران چند درصد صنعت با دامپروری ادغام شده؟
آمار دقیقی در این مورد نمی‌توانم ارائه بدهم؛ اما اگر نظر شخصی بخواهم بگویم، تقریبا ۴۰ درصد دامپروری ما صنعتی است.

 

دانشجو: بیماری دام‌ها بیشتر در چه فصلی بیشتر است؟
فصل تابستان دام‌ها بیشتر دچار بیماری می‌شوند. برای درمان آن‌ها باید دو نوبت در سال واکسیناسون شوند.