یاداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، نیما مهرجو؛*حرف دلشان نه رفع حصر بود، نه کنسرت بود، خانم‌های روستا نه ورزشگاه مایل بودند بروند و نه خزعبلات مسیح‌علینژاد و دارودسته اش را بازگو می‌کردند. اهالی روستای بورخیل را میگویم که گروه جهادی مان در روستایشان مشغول ساخت خانه‌ای برای یک خانواده نیازمند است.
پای صحبتشان که نشستیم، از گرانی می‌نالیدند. از اینکه جوانان روستا شغل ثابتی ندارند گلایه‌مند بودند. می گفتند اگر به کشاورز رسیدگی شود، اگر به مشاغل روستایی بها بدهند و اگر مسئولین بیشتر به ظرفیت روستا توجه کنند، مشکل اشتغالشان حل می‌شود و چندین اگر دیگر که قانوناً مخاطب اگر‌ها کسی جز دولت محترم و تیم اقتصادیش نیست.
جای تعجب بود برایمان که چقدر دور است خواسته مردم و برخی مسئولین؛ همان مسئولینی که همین مردم انتخابشان کردند. همان‌هایی که برای موضوعات انحرافی مانند کنسرت و حصر و ورزشگاه، انگشت شصت شان خوب حروف توئیت را کنارهم می گذارد و روانه فضای مجازی می‌کند؛ اما آنقدر از مردم فاصله گرفته اند که حاضر نیستند فریاد پشت تریبونشان را خرج خواسته های، ولی نعمت شان بکنند.
خوشحال بودند از اینکه ما کنارشان هستیم؛ می‌گفتند کاش مثل شما بچه بسیجی‌ها، مسئولین هم به ما سر بزنند و پای صحبتمان بنشینند و بدون توقع برایمان کار کنند. حرفهایشان را که با خود مرور می‌کردم دوقطبی «تفکر جهادی، غیرجهادی» برایم پررنگ‌تر از گذشته می‌شد.
چه می شد اگر تفکری که جوانِ مهندسِ مملکت را از بوشهر بلند می‌کند و می‌آورد مازندران برای رفع محرومیت از محرومان، در اقتصاد هم عملی می شد! آنوقت آیا اقتصاد لیبرال از روحانی سرخپوش دهه ۶۰ تا روحانی بنفش نمای دهه ۹۰ ادامه پیدا می‌کرد که دلار با روحانی تا۱۴۰۰۰ برسد؟
آیا زندگی یک ملت ۸۰ میلیونی، ۶ سال تمام به چهارعدد کاغذ تحت عنوان برجام‌چای گره میخورد که حال مدعیان تفکر سازش، بخاطر شکستشان، دست از پا درازتر، شرمنده مردم باشند؟
مسئولینی که رزومه تان تهی است از روحیه جهادی برای تغییر اوضاع فعلی و جیب تان پُر است برای تغذیه تیم‌های رسانه‌ای تان، تا الویت مردم را از معیشت شان به موضوعات انحرافی تغییر دهید، بدانید ما و مردم دیگر بریده ایم از این شیوه مدیریت فَشَل تان، و شما همه تا فکر و عملتان را برسر اولویت‌ها نگذارید و با روحیه جهادی نیایید پای کارِ ما مردم، کاری از پیش نخواهید برد چرا که چاره‌ی کار این است.
نیما مهرجو، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه نوشیروانی بابل
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
پای صحبتشان که نشستیم، از گرانی می‌نالیدند. از اینکه جوانان روستا شغل ثابتی ندارند گلایه‌مند بودند. می گفتند اگر به کشاورز رسیدگی شود، اگر به مشاغل روستایی بها بدهند و اگر مسئولین بیشتر به ظرفیت روستا توجه کنند، مشکل اشتغالشان حل می‌شود و چندین اگر دیگر که قانوناً مخاطب اگر‌ها کسی جز دولت محترم و تیم اقتصادیش نیست.
جای تعجب بود برایمان که چقدر دور است خواسته مردم و برخی مسئولین؛ همان مسئولینی که همین مردم انتخابشان کردند. همان‌هایی که برای موضوعات انحرافی مانند کنسرت و حصر و ورزشگاه، انگشت شصت شان خوب حروف توئیت را کنارهم می گذارد و روانه فضای مجازی می‌کند؛ اما آنقدر از مردم فاصله گرفته اند که حاضر نیستند فریاد پشت تریبونشان را خرج خواسته های، ولی نعمت شان بکنند.
خوشحال بودند از اینکه ما کنارشان هستیم؛ می‌گفتند کاش مثل شما بچه بسیجی‌ها، مسئولین هم به ما سر بزنند و پای صحبتمان بنشینند و بدون توقع برایمان کار کنند. حرفهایشان را که با خود مرور می‌کردم دوقطبی «تفکر جهادی، غیرجهادی» برایم پررنگ‌تر از گذشته می‌شد.
چه می شد اگر تفکری که جوانِ مهندسِ مملکت را از بوشهر بلند می‌کند و می‌آورد مازندران برای رفع محرومیت از محرومان، در اقتصاد هم عملی می شد! آنوقت آیا اقتصاد لیبرال از روحانی سرخپوش دهه ۶۰ تا روحانی بنفش نمای دهه ۹۰ ادامه پیدا می‌کرد که دلار با روحانی تا۱۴۰۰۰ برسد؟
آیا زندگی یک ملت ۸۰ میلیونی، ۶ سال تمام به چهارعدد کاغذ تحت عنوان برجام‌چای گره میخورد که حال مدعیان تفکر سازش، بخاطر شکستشان، دست از پا درازتر، شرمنده مردم باشند؟
مسئولینی که رزومه تان تهی است از روحیه جهادی برای تغییر اوضاع فعلی و جیب تان پُر است برای تغذیه تیم‌های رسانه‌ای تان، تا الویت مردم را از معیشت شان به موضوعات انحرافی تغییر دهید، بدانید ما و مردم دیگر بریده ایم از این شیوه مدیریت فَشَل تان، و شما همه تا فکر و عملتان را برسر اولویت‌ها نگذارید و با روحیه جهادی نیایید پای کارِ ما مردم، کاری از پیش نخواهید برد چرا که چاره‌ی کار این است.
نیما مهرجو، مسئول بسیج دانشجویی دانشگاه نوشیروانی بابل
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات