یادداشت دانشجویی/
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، محمد علی عسکری؛* بیش از ۶ سال از اولین یکم مهرماه‌ای که به عنوان دانشجو وارد دانشگاه شهید باهنر کرمان شده‌ام می‌گذرد؛ برای آنکه بهتر مشخص باشد چه قدر از آن روز گذشته کافیست بگویم مرز ۲۲۰۰ روز دانشجو بودن را رد کرده‌ام. خوب به خاطر دارم اولین روزی را که برای سردرآوردن از برنامه کلاسی سه بار مسیر آموزش تا دانشکده ادبیات را پیاده طی کردم. روز‌هایی که آموزش جایی آن طرف‌تر از معاونت دانشجویی بود و ما حقوقی‌ها دانشکده مستقل نداشتیم و مهمان بچه‌های دانشکده ادبیات بودیم کار هرکسی نبود رفتن این همه راه.
در همه این سال‌ها کم پیش نیامد که برداشت‌های غلط و سلیقه‌ای از حوزه‌های مختلف حقوقی یا فقهی توسط برخی دانشجویان و بعضا مسئولین برایم تعجب برانگیز می‌شد؛ البته ناگفته نماند که این تفسیر‌های سطحی و عامیانه در ترم‌های اول حتی خودم را هم دچار شبهه می‌کرد. از گره‌های فکری که در این سال‌ها برای فراری دادن متخلفین پر کاربرد بود و ظاهرا هنوز هم هست مربوط به وقتی است که فردی یا مجموعه‌ای جرمی یا تخلفی انجام می‌دهد و بعد که گندش در می‌آید بلافاصله از اسلام رحمانی و ثواب چشم‌پوشی از گناه دیگران و شیوه رسول خدا و حضرت امیر المومنان در برخورد با گنهکاران سخن به میان می‌آید.
به‌خوبی در یاد دارم که عده‌ای تالار وحدت را با جای دیگری اشتباه گرفته و زده بودند و رقصیده بودند و بعد که اعتراض شده بود با کمال وقاحت نشریه‌ای هم به رشته تحریر درآمد که آقا! این چه روش ناصوابی‌ست. چرا عیب مردم برملا می‌کنید. مگر نه آنکه که حضرت علی (ع)، چون شنیدند مرد و زنی عمل خلاف عفت می‌کنند چشم بسته وارد اتاق شدند و گفتند من چیزی ندیدم... شما چگونه فسق مردم را افشاء می‌کنید! یا پس از خبر شوکه کننده فروش پیکسل‌هایی با نماد‌های گروه‌هایی که نامشان را با شرم می‌نویسم و شما هم با صدای آهسته بخوانید (همجنس گرایان)؛ می‌بینم که عده‌ای آیه و حدیث‌خوان شده اند که وای! بر مسلمین چه رفته که عده‌ای در میانشان نشر کار‌های بد (بلکه بخوانید خیلی بد و خیلی خیلی بد) می‌کنند یا عیب مردم را افشاء می‌کنند.
اولین چیزی که در رد این منطق کودکانه باید گفت: آن است که مگر همین حضرت امیر (ع ) که چشم بستند تا بتوانند بگویند چیزی ندیده‌اند خودشان در شهر کوفه بر مجرمین حدود الهی را جاری نمی‌کردند و متخلفین را تعزیر نمی‌نمودند؟! اما گیر مسئله برای دوستان کجاست؟ مشکل از آنجا شروع می‌شود که یادمان رفته که هرچیز گردی گردو نیست اگرچه گردو‌ها همه گرد باشند.
دانشجو گرامی و مسئول محترم دقت بفرمایید! جرایم و به تعبیری گناهان لزوما شبیه به هم نیستند و ممکن است فقط از جهت اینکه برای آن‌ها یک لفظ به کار برده می‌شود بتوان آن‌ها در یک گروه جای داد و هیچ وجه مشترک دیگری نداشته باشند. این که باید در خصوص گناه مردم چشم پوشی کرد یا دنبال کشف آن نبود، مربوط است به جایی که فردی در خفا مرتکب گناهی شده که دیگران از آن بی اطلاع هستند و صد البته با این جرم متعرض حقوق سایرین نشده باشد و حد زدن کسی که مشروب خورده آن هم در جلوی دیدگان مردم مربوط به جایی می‌شود که فرد علنا مشروب خورده است والا اگر همان فرد در خفا مشروب خورده بود و پس از هوشیاری در بین مردم حاضر می‌شد کسی در خصوص احوالاتش در خفا تحقیق نمی‌کرد.
لبته روشن است که اگر جرم در میان مردم صورت گرفت دیگر چیز پنهانی وجود ندارد که کسی آن را علنی کند، چون مجرم خودش آن را به نمایش گذاشته و اتفاقا در این وضعیت باید مجازات هم علنی و در میان مردم باشد تا دیگران بر ارتکاب جرم جرات پیدا نکنند. نمونه‌ای از این سیاست جنایی در ماده ۱۰۲ قانون آیین دادرسی کیفری بازتاب یافته است.
دوستان خوب است از کارشناسان ادبیات که بحمدالله در دسترس هم هستند معنی لفظ نشر را بپرسند که به معنی ترویج یک امر یا شیء است نه به معنی مقابله با مروجان چیزی که علنی شده است. طبق این منطق با هیچ مجرم یا متخلفی آن هم کسی که اشتباهش را علنی انجام داده نباید برخورد کرد، زیرا برخورد علنی با جرم علنی به معنی "نشر" آن خواهد بود. یا للعجب! پس بفرمایید تذکرات امیرالمومنین (ع ) به مردم کوفه که به صورت علنی و بر روی منبر صورت می‌گرفت. در خصوص کار زشت تخلف علنی از فرمان امام جامعه خود نوعی نشر کار زشت بوده است. نعوذ بالله! البته که منظور آقایان و خانم‌ها این نبوده...
به هرحال در این سال‌ها کم ندیده‌ام که مثلا کارشناس ادبیات در امور فنی دخالت کرده یا مهندس مواد در امور حقوقی یا فقهی نظرات کارشناسانه ارائه نموده است و همین است که اوضاع مملکت این شده که می‌بینیم. فردی نماد گروه‌های ضد بشری را آورده به نماش گذاشته و حتی به فروش رسانده و در جواب تذکر دیگران با تساهل و تسامح از کنار موضوع عبور کرده با علم به اینکه پیکسل‌ها نماد چه گروهی‌ست فروش را ادامه داده و حالا مدعیست که نشر کار بد داده‌اید و شما چه آدم‌های بدی هستید!
محمد علی عسکری- فعال دانشجویی دانشگاه شهید باهنر کرمان
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات