استاد دانشگاهی که برای اولین بار در بجنورد خودرو کارتینگ تولید کرد/ از سوی مسئولان تحریم هستیم؛ نه دشمن

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حسین اکبری؛ مراکز رشد دانشگاهی تاثیر مهمی در نوآوری و افزایش خلاقیت جوانان و یا اساتید دارند. این مراکز می‌توانند با ایجاد ذهن‌های خلاق، تولیداتی را به سرانجام برسانند که علاوه بر ایجاد غرور ملی، باعث تسهیل در ارائه برخی امکانات نیز می‌شود.

مرکز رشد باقرالعلوم دانشگاه آزاد بجنورد که با همکاری بخش علمی بسیج استان فعالیت می‌کند، اینک در آستانه‌ی رونمایی از یک محصول خلاقانه است. در این مرکز اولین خودرو کارتینگ استان به همت یکی از اساتید دانشگاهی و برخی دانشجویان ساخته شده که دارای ویژگی‌های متمایزی می‌باشد.

طراحی این خودرو کاملا متفاوت از نمونه‌های مشابه است. اسکلت خودرو، افزایش فاصله خودرو از سطح پیست از سه سانتی متر به ده سانتی متر، بهبود مقاومت وزنی خودرو از هشتاد کیلو (خودرو‌های موجود در پیست کارتینگ بجنورد) به سیصد کیلو، کاهش چشم گیر وزن بدنه خودرو، استفاده از موتور شش و نیم اسب بخار لانسر با جعبه دنده اتومات سی وی تی، سیستم ترمز کاملا هیدرولیک، صندلی قابل تنظیم و اجرای طراحی جدید در جلو بندی که باعث افزایش فرمان پذیری و کاهش خوردگی و فرسایش لاستیک‌ها می‌شود از اصلی‌ترین ویژگی‌های این خودروی جذاب است. این خودرو پس از تکمیل شدن طراحی بدنه، قابل رقابت و یا حتی بهتر از خودرو‌های ساخته شده شرکت بیرل (birel) ایتالیا است.

از این جهت به سراغ داوود محمدی، استاد سازنده‌ این خودرو رفتیم و با او گفتگوی صمیمی را ترتیب دادیم که در ادامه این گفتگو را می‌خوانید.

دانشجو: خود را معرفی کنید و از سابقه خود بگویید.
داود محمدی هستم و قریب ۲ سال است به بجنورد نقل مکان کرده ام و هم اکنون ساکن بجنورد هستم. بنا به رشته تحصیلی و تخصص شغلی خود که عموما در سازمان‌های تحقیقاتی کسب نموده ام، بیشترین فعالیت تولیدی را در گرایش‌های مکانیک و مدیریتی سپری کرده بودم؛ به علت بعد مسافت با تهران از کلیه کار‌های تحقیقاتی و پروژه‌های خود انصراف داده و به منظور عینیت بخشیدن به تعهدات اخلاقی خود و فعل توانستن در تحقق اهداف عالیه رهبر معظم در سال تولید ملی، سعی کردم نسبت به ساخت و تولید در استان خراسان شمالی اقدام نمایم و هر آنچه اندوخته دانشی دارم صرف اعتلای علمی و مهارت فنی و مدیریتی در این استان کنم. طبیعتا این شرایط زمانی بیشتر نمود پیدا کرد که توفیق تدریس مبحث کارافرینی به عنوان استاد مدعو در دانشگاه دولتی بجنورد را پیدا کردم؛ لذا سعی داشتم یک الگو مناسب عملی از چگونگی ایجاد کسب و کار را ایجاد کنم.

دانشجو: چه شد که به فکر تولید این خودرو افتادید؟
این زمینه بعد از افتتاح اولین پیست کارتینگ در استان خراسان شمالی و دیدن شرایط ماشین‌ها به وجود آمد؛ لذا به منظور عینیت بخشیدن به ایجاد کسب و کار از فرصت بدست آمده استفاده کردم و بعد از یک پویش دقیق از ماشین‌های کارتینگ در دنیا و شرکت‌های سازنده در ایران، طی ۳ ماه موفق به طراحی پلتفروم سازه، بدون الگو برداری از هر نمونه‌ای شدم و شروع به اقدامات لازم برای ساخت اولین نمونه با برند این استان کردم.

دانشجو: برای ساخت این محصول، از کدام سازمان‌ها حمایت شدید؟
در این راستا به منظور حمایت و انتقال دانش به صورت رایگان به تمامی دانشگاه‌ها و موئسسات مرتبط در استان مراجعه کردم و ضمن ارائه رزومه خود، تقاضای همکاری نمودم و لیکن هیچ رغبتی از سوی مسئولان مشاهده نکردم. از جهتی که توفیق تالیف چندین کتاب فنی خاص در رشته مکانیک را دارم و با صرف نظر کردن از کمک سازمان ها، مستقلا و با هزینه شخصی تصمیم به ساخت این نوع خودرو را گرفتم. اما بر اساس آشنایی اولیه که با پژوهشکده علم و فناوری بسیج استان داشتم، توفیق پیدا کردم با ریاست این موسسه، جناب محمد زاده موضوع کاری خود را در میان بگذارم و خوشبختانه با روی گشاده از من پذیرایی کردند و به این ترتیب تجربه تنها همکاری و مساعدت سازمانی در این استان را پیدا کردم. ایشان ضمن اعلام حمایت خود، به منظور تسهیل در روند ساخت، کلیه امکانات کارگاهی مرکز رشد و نوآوری باقر العلوم مستقر در دانشگاه آزاد را در اختیار بنده قرار داده و موفق شدم در مدت ۲۰ روز به تنهایی مراحل اجرای پلتفروم را انجام دهم و اینک به لطف خداوند بیش از ۹۰ درصد کار‌های آن انجام شده و در حال حاضر مشغول ترمیم ظاهری و انجام اقدامات لازم در خصوص فایبر گلاس کردن بدنه آن هستم.

دانشجو: با چه مشکلاتی مواجه بودید؟
آنچه مسلم است هر کاری سختی‌های مربوط به خود را دارد. علی الخصوص برای اینجانب که بومی این استان نبوده و از اماکن و امکانات موجود در این استان اطلاعی نداشتم؛ لذا با مشکلات فراوان مواجه شدم؛ اما تنها عاملی که باعث رغبت بیشتر به اتمام این پروژه شد مقایسه سازه ساخته شده اینجانب با سایر ماشین‌های ساخته شده در شرکت‌های معتبر ایران بود. پس از این مقایسه فرایند طراحی و ساخت، مثبت ارزیابی شد و این موضوع من را مصمم‌تر به ادامه انجام فعالیت در این زمینه کرد.

دانشجو: هزینه‌ی تولید این خودرو چقدر است؟
بر خلاف تصور عامه مردم ماشین کارتینگ یک ماشین ۴ چرخ بوده که توسط یک موتور به حرکت در می‌آید. فارغ از آنکه به علت نداشتن سیستم تعلیق بایستی با تغییر زوایا و اعمال پارامتر‌های خاصی به پلتفروم، خصوصیات یک ماشین واقعی برای حرکت را تدارک دید، که یکی از مشکلات بسیار اساسی و سخت در طراحی و ساخت همین موضوع بود. اکثر شرکت‌های داخلی در دستیابی به این اصول هزینه‌های بالایی می‌کنند. امروزه شرکت‌های معتبر داخلی، ماشین‌های کارتینگ را با قیمتی معادل ۱۹ تا ۲۵ میلیون تومان به فروش می‌رسانند که امید دارم با حمایت و تدارک تجهیزات در تولید انبوه بتوانیم به عنوان یک برند خاص مطرح شویم و سپس نسبت به تولید این خودرو با قیمت نازل اقدام کنیم تا شاهد استفاده‌ی کلیه اقشار جامعه از این ورزش باشیم.

اکنون آمادگی خود در ارائه و انتقال دانش فنی در خصوص ساخت این نوع ماشین یا نمونه‌های دیگر را به مجموعه‌های دانشگاهی اعلام می‌کنم تا شاید زمینه ساز یک الگوی مناسب از ترکیب دانش و عمل باشیم و از این طریق زمینه ساز رشد و تعالی پیشرفت این مملکت شویم و به وظیفه شرعی خود عمل کرده باشیم.

دانشجو: وضعیت علمی و اشتغال استان خراسان شمالی را چه طور ارزیابی می‌کنید؟
در سفرهایم به تهران بسیار متاثر می‌شوم که شاهد جوانان با استعداد و تحصیل کرده این استان هستم که برای کسب در آمد، این استان را با داشتن تمامی امکانات ترک می‌کنند. خراسان شمالی با داشتن چندین شهرک صنعتی، فقط واژه شهرک‌های صنعتی را یدک می‌کشند و تولید و کاری از درون آن‌ها به جز موارد محدود دیده نمی‌شود. این فعالیت‌های محدود نیز نقش اساسی در توسعه ندارند.

در استان اکثرا شنونده کار‌های انجام پذیرفته شده و سیر صعودی پیشرفت توسط مسئولان هستند، ولی سیر بیکاری و عدم رشد را شاهد هستم. برایم جای سئوال است آیا نمی‌شود یک بار هم شده مسئولان با واژه‌های منفی فعالیت‌های خود را ارائه دهند؟ یک بار بگویند این کار را نکردیم؛ این را تولید نکردیم؛ اکنون شنونده کار‌های مثبت هستیم فارغ از آن که اگر کاری توسط مسئولی انجام پذیرفته یا وظیفه بوده یا نوآوری و یا تلاش. ما باید در گیر موضوعی نباشیم که انجام پذیرفته و ادامه روند بهبودی را تسریع کنیم.

روزانه شاهد تدوین چندین طرح توسعه این استان منطبق بر چندین کتب مدیریتی مانند آر دیوید و دستنامه دکتر اعرابی با چند ماتریس طرحی هستیم که تاثیری در توسعه‌ی خراسان شمالی ندارد و مسئولان در پاسخ تماما اشاره به بازدهی این طرح‌ها پس از حداقل ۵ سال می‌کنند. از سوی دیگر در گذر زمان اثر طرح توسعه از بین می‌رود. این طرح‌ها فقط درآمدی برای متولیان طرح فراهم می‌کند؛ فارغ از آن که این نوع نگرش تاثیری روی روند رشد کشور و استان ندارد.

دانشجو: آیا سیستم آموزشی کشور افراد نوآوری را تحویل جامعه می‌دهد؟
برایم جای سئوال بود که چرا حجم خروجی تحصیل کرده تئوریک زیاد است ولی دریغ از عملگرا بودن دانشجو! نمی‌دانم این فرمول‌ها و این تئوری‌ها کجا کاربرد دارد؟ و بعد از مدتی عدم استفاده، آن هم از ذهن دانشجویان خارج می‌شود. به این ترتیب به سخن رهبر معظم انقلاب می‌رسیم که تاکید بر بومی سازی کتب منابع انسانی دارند. اکنون چرا یک پایان نامه و تز دکترا قادر به رفع یک مشکل یا ارائه یک تئوری منطبق با فرهنگ و تمدن ایرانی نیست؟

آیا نمی‌توان تصور کرد که مسئولان از ترس درک و فهم بیشتر افراد جامعه، موانعی ایجاد می‌کنند که جایی برای شایسته محوری افراد باقی نمی‌گذارد؟ و این نکته استنباط می‌شود که ما بیشتر تحریم داخلی هستیم تا تحریم خارجی که در نتیجه زمینه‌های بد بینی به نظام مقدس اسلامی و مسئولان دلسوز را در جامعه فراهم می‌کند. در نهایت برای سرگرم کردن افراد جوان و تحصیل کرده، امکانات تفریحی، کافه و سرگرمی‌های غیر متعارف را بیشتر می‌کنند و انسان‌ها را از فکر کردن فارغ می‌نمایند؛ به این ترتیب در استان خراسان شمالی شاهد بیشترین امکانات مصرفی هستیم و نه مفهمومی از بعد کشاورزی می‌بینیم و نه صنعتی.

دانشجو: توصیه شما به جوانان نخبه چیست؟
تصورم بر آن است که اشاره به مشکلات بیش از حد جایگاهی ندارد و جوانان باید شروع به اقدام کنند. مطمنا خود من نیز این روند را ادامه خواهم داد و خوشحال خواهم شد در این استان این تفکر رشد کند. البته تمام ایران سرای من است.