به گزارش گروه سیاسی خبرگزاری دانشجو، آقای روحانی اخیراً در دیدار سفرای خارجی گفت: در این سال‌ها ثابت کردیم در امضای تعهد بسیار دقیق هستیم، اما پای امضای خود می‌مانیم. برجام نماد تعهد ایران به توافقات بین‌المللی است؛ دقیق‌تر و بهتر از طرفین به تعهداتمان عمل کردیم. آمریکا با عهدشکنی در برجام، برای خود، ایران، منطقه و جهان مشکل آفرید.
وی افزود: اروپا در اجرای تعهداتش سست و ناکارآمد عمل کرد ولی ما بر مبنای اخلاق بر پیمان استوار بودیم.
روحانی همچنین گفت: اگر آمریکا از مسیر غلط خود برگردد، از مداخلات گذشته عذرخواهی کند و با احترام با ملت ما سخن بگوید، حاضریم توبه او را بپذیریم.
آقای روحانی قبلاً هم درباره پیشنهاد ترامپ برای مذاکرات جدید گفته بود کشورها مگر دیوانه‌اند که با شما مذاکره کنند. شما به تعهدی که داده‌اید عمل نمی‌کنید و می‌گوئید بیایید مذاکره کنیم!
اظهارات دیروز آقای روحانی در حالی است که وی سال ۹۲ در تبلیغات انتخاباتی گفته بود «اروپایی‌ها آقا اجازه هستند و آمریکا کدخداست؛ بستن با کدخدا راحت‌تر است». اما اردیبهشت - امسال در پی خروج آمریکا از توافق، تلقی خود را تغییر داده و گفت یک مزاحم از توافق - خارج شد.
از آن زمان اروپایی‌ها ۹ ماه را با وعده و پشت هم‌اندازی، فرصت‌سوزی کردند تا اینکه ابتدا مدعی راه‌اندازی کانال SPV و سپس INSTEX شدند که «تحقیقاً هیچ» بود و همین باعث شده تا آقای روحانی بگوید اروپا در اجرای تعهداتش سست و ناکارآمد عمل کرد.
با این توصیفات، آیا ما منتظر هستیم با وجود تداوم خسارت‌های ناشی از اجرای یکطرفه برجام، کاپ اخلاق به ما بدهند؟! یا قرار است سناریوی «توافق به هر قیمت» را که موجب تنظیم توافقی نامتوازن، فاقد ضمانت اجرایی و ساز و کار شکایت و ناهمزمان شد، به شکل «ماندن و اجرای توافق به هر قیمت (یکطرفه)» ادامه دهیم؟!