با بررسی ردپای مغناطیسی نانوذرات؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، اگرچه نانوذرات مغناطیسی بیش از پیش در تصویربرداری سلولی و مهندسی زیستی بافتی مورد استفاده قرار می‌گیرد، اما هنوز اتفاقی که در سلول‌های بنیادی در درازمدت رخ می‌دهد، از نظر علمی مشخص نشده است. محققان بخشی از این نانوذرات را به طور قابل توجهی تخریب کرده‌اند که در مواردی خاص با سلول‌های دوباره مغناطیسی شده همراه‌اند.
این پدیده نشانه بیوسنتز نانوذرات مغناطیسی جدید آهن است که ازطریق تخریب نانوذرات اولیه در محیط سلولی آزاد می‌شوند. این تحقیقات، حضور مغناطیس طبیعی را در سلول‌های انسان نشان می‌دهد و به بروز ابزار‌های جدید نانومواد کمک می‌کند.
نانوذرات مغناطیسی امروزه در مرکز علم نانومواد قرار دارد به طوری که از آن به عنوان عوامل تصویربرداری تشخیصی، عوامل حرارتی ضد سرطان، عوامل دارویی هدف و عوامل مهندسی بافت کاربرد دارد. تاکنون سرنوشت نانوذرات در سلول‌ها بعد از اتمام مأموریت درمانی، نامشخص بود.
محققان برای ردیابی این نانوذرات در سلول‌ها روشی را برای نانومغناطیس کردن در سیستم‌های زنده ابداع کرده‌اند. سپس به آن‌ها اجازه تمایز دادند تا به مدت یک ماه رشد و نمو کنند تا بدر نهایت توانند آن‌ها را در درازمدت در محیط داخل سلولی بررسی و تحولات رخ داده در آن‌ها را کنترل کنند.
محققان با بررسی مداوم ردپای مغناطیسی نانوذرات در سلول‌ها نشان داده‌اند که آن‌ها ابتدا نابود شدند و آهن را به محیط داخل سلولی آزاد کردند. سپس، این آهن آزاد به شکل فریتینین در شکل غیرمغناطیسی ذخیره می‌شود. این پروتئین مسئول ذخیره آهن بوده یا به عنوان اساس بیوسنتز نانوذرات مغناطیسی جدید در سلول وجود دارد.
این پدیده معمولا در برخی باکتری‌ها هم رخ می‌دهد، اما بیوسنتزی شبیه این مورد، هرگز در سلول‌های بدن پستانداران دیده نشده است. این بدان معناست که حضور کریستال‌های مغناطیسی در بدن انسان در سلول‌های اندام‌های مختلف به ویژه مغز مشاهده می‌شود. آنچه بیشتر جلب توجه می‌کند، این است که این ذخیره آهن در شکل مغناطیس نیز می‌تواند راهی برای سلول باشد تا در درازمدت به خاطر قرار گرفتن در معرض آهن بالا دچار مسمومیت نشوند. از دیدگاه علم نانومواد، این بیوسنتز مسیر تازه‌ای را پیش روی مغناطیس بیولوژیکی مشخص در سلول‌ها قرار می‌دهد.
ارسال نظرات