پرونده ویژه «آمریکا بدون روتوش» | بخش اول
گروه بین‌الملل خبرگزاری دانشجو؛ اشکال و صورت‌های سرکوب، به معنی رفتار با افراد برخلاف آنچه که شایسته آن هستند، فراوان است، اما تقریباً همۀ آن‌ها ناشی از بی‌عدالتی است. البته دشوار می‌توان گفت: هر کسی شایستۀ چه رفتاری است، اما ما در جهان مدرن مایلیم چنین بیندیشیم که شایستگی به نحوی با آن چیزی مرتبط است که در کنترل افراد است. برای مثال رنگ پوست در اختیار شما نیست، در نتیجه رفتار ناپسند با شما بر این اساس ظالمانه خواهد بود.
جنسینگی و نژاد گسل‌های نسبتاً مشخص‌تری برای سرکوب هستند، تا طبقه یا جنسیت. اما اگر سرکوب به معنای رفتار با افراد برخلاف آنچه شایستهٔ آن هستند باشد، دسته دیگری نیز وجود دارد که شامل این سرکوب می‌شود، و آن سرکوب افراد زشت است.
ما شکل صورت خودمان را انتخاب نمی‌کنیم، درست همانطور که رنگ پوستمان را انتخاب نمی‌کنیم، با این همه افراد همیشه بر اساس ظاهرشان مورد تبعیض قرار می‌گیرند. همانطور که روانشناس، کامیلا شهانی‌دنینگ، با تلخیص پژوهشی دربارۀ این موضوع در مجله هافسترا هورایزن در سال ۲۰۰۳ می‌گوید: «سوگیری‌های بر اساس جذابیت در حوزه‌های بسیار متفاوتی خود را نشان داده است، مانند قضاوت معلم درباره دانش‌آموزان، ترجیح رای‌دهندگان نسبت به یک نامزد سیاسی و تصمیم‌گیری‌های هیئت منصفه در دادگاه‌های شبیه‌سازی شده ... جذابیت بر تصمیم‌گیری مصاحبه‌کنندگان درباره متقاضیان یک شغل نیز تأثیر می‌گذارد». از کودکی که به بزرگسالی خیره می‌شود، تا بزرگسالی که به یک کودک خیره می‌شود، بی‌رحمانه زیبایی را ترجیح می‌دهیم. رنگین‌پوست‌ها نابود می‌شوند.
آمریکا امروز به عنوان قبله آمال برخی در ایران، امروز به میزانی در این پدیده ضد بشر غرق شده است که پس از گذر قرن‌ها، نژادپرستی امروز به صورت ساختاری و قانونی در این کشور علیه رنگین‌پوستان و مهاجران اجرا می‌شود؛ چیزی که زنان سیاهپوست بیشترین آسیب را از آن در طول تاریخ دیده‌اند.
جنسینگی و نژاد گسل‌های نسبتاً مشخص‌تری برای سرکوب هستند، تا طبقه یا جنسیت. اما اگر سرکوب به معنای رفتار با افراد برخلاف آنچه شایستهٔ آن هستند باشد، دسته دیگری نیز وجود دارد که شامل این سرکوب می‌شود، و آن سرکوب افراد زشت است.
ما شکل صورت خودمان را انتخاب نمی‌کنیم، درست همانطور که رنگ پوستمان را انتخاب نمی‌کنیم، با این همه افراد همیشه بر اساس ظاهرشان مورد تبعیض قرار می‌گیرند. همانطور که روانشناس، کامیلا شهانی‌دنینگ، با تلخیص پژوهشی دربارۀ این موضوع در مجله هافسترا هورایزن در سال ۲۰۰۳ می‌گوید: «سوگیری‌های بر اساس جذابیت در حوزه‌های بسیار متفاوتی خود را نشان داده است، مانند قضاوت معلم درباره دانش‌آموزان، ترجیح رای‌دهندگان نسبت به یک نامزد سیاسی و تصمیم‌گیری‌های هیئت منصفه در دادگاه‌های شبیه‌سازی شده ... جذابیت بر تصمیم‌گیری مصاحبه‌کنندگان درباره متقاضیان یک شغل نیز تأثیر می‌گذارد». از کودکی که به بزرگسالی خیره می‌شود، تا بزرگسالی که به یک کودک خیره می‌شود، بی‌رحمانه زیبایی را ترجیح می‌دهیم. رنگین‌پوست‌ها نابود می‌شوند.
آمریکا امروز به عنوان قبله آمال برخی در ایران، امروز به میزانی در این پدیده ضد بشر غرق شده است که پس از گذر قرن‌ها، نژادپرستی امروز به صورت ساختاری و قانونی در این کشور علیه رنگین‌پوستان و مهاجران اجرا می‌شود؛ چیزی که زنان سیاهپوست بیشترین آسیب را از آن در طول تاریخ دیده‌اند.
از هر ۴ زن سیاهپوست یک نفر قربانی جنسی
سه مرکزِ «پروژه حقوق بشر برای دختران»، «مرکز حقوقی جورج تاون برای فقر و نابرابری» و «صندوق ام اس برای زنان» در یک همکاری مشترک گزارشی با عنوان «سوءاستفاده جنسی راهی به سوی زندان: داستان دختران» به انتشار رسانده اند که پرده از وضعیت اسف بار دختران سیاه پوست و رنگین پوست در بستر سیستم قضایی ایالات متحده امریکا بر می‌دارد.
در این گزارش توجه موشکافانه و عمیقی به مصائب و دشواری‌های دختران سیاه و رنگین پوست امریکایی شده که در پیچ و خم سیستم قضایی این کشور به جای مورد حمایت قرار گرفتن، قربانی می‌شوند.
در مقدمه این گزارش آمده است: «خشونت علیه دختران بخشی از حقیقت دردناک امریکا است. این بحران ابعاد ملی تبعیض نژادی، قومی و طبقه‌ای در ایالات متحده امریکا است.»
این حقیقت دردناک بیان می‌کند که از هر ۴ دختر ۱۸ ساله امریکایی، ۱ نفر، انواع خشونت جنسی را تجربه کرده است و ۱۵ درصد از قربانیان تجاوز و خشونت جنسی دختران کمتر از ۱۲ سال هستند. قریب به نیمی از قربانیان تجاوز تا پیش از ۱۸ سالگی به عنوان مجرم در زندان به سر می‌برده اند و دختران ۱۶ تا ۱۸ ساله چهار برابر بیشتر از سایر افراد در معرض خشونت جنسی و تجاوز قرار دارند.
علت شایع و اصلی قربانی بودن این زنان آن است که در دوران نوجوانی یا کودکی به جای مورد حمایت قرار گرفتن از سوی سیستم دادرسی ویژه نوجوانان، خود به عنوان مجرم قلمداد شده و به حبس محکوم شده اند. به بیان بهتر دخترانی که قربانی قاچاق انسان به منظور فساد و فحشاء واقع می‌شوند از سوی نظام قضایی ایالات متحده به عنوان روسپی شناخته شده و مجازات می‌شوند.
صاحب نظران معتقدند که این سیاست جنایی به جای حمایت از قربانیان، خود به ایجاد مجرمان جدید کمک می‌کند، چرا که دختران به حبس افتاده پس از آزادی از زندان برای بقای خود به اقدامات پیشین خود روی می‌آورند.
در این گزارش سه دسته از دختران سیاه و رنگین پوست مورد مطالعه قرار گرفته اند: دخترانی قربانی قاچاق جنسی، دخترانی که برای رهایی از سوءاستفاده جنسی و تجاوز از خانه گریخته و متواری اند و دخترانی که دوران کودکی خود را در محاکم دادرسی ویژه نوجوانان سپری کرده اند و هم اینک در پرورشگاه‌ها بزرگ می‌شوند.
در حقیقت این سه گروه از دختران به واسطه شرایط ویژه خود، قربانی جرم انگاری سیستم قضایی ایالات متحده امریکا می‌شوند. قوانین ملی امریکا گروه نخست را به عنوان روسپی دستگیر می‌کند، گروه دوم به دلیل فرار از محل زندگی خود مجرم شناخته شده و دستگیر می‌شوند و گروه سوم پس از سپری کردن تجربه گروه اول در وهله دوم به عنوان روسپی مجازات می‌گردند.
این مسئله در ایالات مختلف امریکا، متفاوت است که بیشترین آمار آن به سه ایالت کارولینای جنوبی، فلوریدا و اورگون باز می‌گردد. تصویر ذیل درصد قربانیان خشونت جنسی با تفکیک نوع خشونت در ایالات کارولینای جنوبی، فلوریدا و اورگون امریکا را نشان می‌دهد:
علت شایع و اصلی قربانی بودن این زنان آن است که در دوران نوجوانی یا کودکی به جای مورد حمایت قرار گرفتن از سوی سیستم دادرسی ویژه نوجوانان، خود به عنوان مجرم قلمداد شده و به حبس محکوم شده اند. به بیان بهتر دخترانی که قربانی قاچاق انسان به منظور فساد و فحشاء واقع می‌شوند از سوی نظام قضایی ایالات متحده به عنوان روسپی شناخته شده و مجازات می‌شوند.
صاحب نظران معتقدند که این سیاست جنایی به جای حمایت از قربانیان، خود به ایجاد مجرمان جدید کمک می‌کند، چرا که دختران به حبس افتاده پس از آزادی از زندان برای بقای خود به اقدامات پیشین خود روی می‌آورند.
در این گزارش سه دسته از دختران سیاه و رنگین پوست مورد مطالعه قرار گرفته اند: دخترانی قربانی قاچاق جنسی، دخترانی که برای رهایی از سوءاستفاده جنسی و تجاوز از خانه گریخته و متواری اند و دخترانی که دوران کودکی خود را در محاکم دادرسی ویژه نوجوانان سپری کرده اند و هم اینک در پرورشگاه‌ها بزرگ می‌شوند.
در حقیقت این سه گروه از دختران به واسطه شرایط ویژه خود، قربانی جرم انگاری سیستم قضایی ایالات متحده امریکا می‌شوند. قوانین ملی امریکا گروه نخست را به عنوان روسپی دستگیر می‌کند، گروه دوم به دلیل فرار از محل زندگی خود مجرم شناخته شده و دستگیر می‌شوند و گروه سوم پس از سپری کردن تجربه گروه اول در وهله دوم به عنوان روسپی مجازات می‌گردند.
این مسئله در ایالات مختلف امریکا، متفاوت است که بیشترین آمار آن به سه ایالت کارولینای جنوبی، فلوریدا و اورگون باز می‌گردد. تصویر ذیل درصد قربانیان خشونت جنسی با تفکیک نوع خشونت در ایالات کارولینای جنوبی، فلوریدا و اورگون امریکا را نشان می‌دهد:
همان گونه که ملاحظه می‌گردد، آمار خشونت و سوءاستفاده جنسی در هر سه ایالت بسیار بالا است و در این میان اورگون وضعیت خطرناک تری را تجربه می‌کند.
این دختران با صفاتی، چون رنج کشیده، تنها و خسته توصیف می‌شوند که توان بازگشت آن‌ها به جامعه تقریباً غیر ممکن است.
یکی از معضلات اصلی سیستم قضایی ایالات متحده امریکا آن است که به جرم انگاری اقدامی پرداخته که مرتکب آن اصلا به سن قانونی اعلام رضایت نرسیده است؛ به بیان بهتر دختران و دختربچه‌های کمتر از ۱۸ سال که به عنوان برده جنسی توسط قاچاقچیان انسان فروخته می‌شوند، اساساً به سن قانونی اعلام رضایت برای روابط جنسی نرسیده اند، پس چگونه مورد محاکمه و مجازات قرار می‌گیرند؟!.
بدترین تصویری که می‌توان در این مورد تصور نمود، کودکان فقیری هستند که پس از رای دادگاه به پرورشگاه سپرده می‌شوند و در آنجا به واسطه عدم برخورداری از فواید و منافع خانواده سالم، انواع آلام و ضعف‌های روحی و روانی را متحمل می‌شوند و در نهایت به طعمه مناسبی برای قاچاقچیان جنسی تبدیل می‌گردند.
بسیاری از گروه‌های قاچاقچی انسان با آگاهی از مشکلات روحی این کودکان، پرورشگاه‌ها را شناسایی کرده و اقدام به ربودن یا اغفال این دختران می‌کنند.
متاسفانه سیستم قضایی ایالات متحده امریکا به جای برخورد با این قاچاقچیان به طور روزافزونی کودکان قربانی را به عنوان مجرم دستگیر می‌کند و بر رنج و درد ایشان می‌افزاید.
اگرچه دختران آفریقایی- امریکایی تبار ۱۴ درصد از کل جمعیت دختران را به خود اختصاص داده اند، اما ۳۳.۲ درصد از قربانیان سوءاستفاده، خشونت جنسی و تجاوز همین گروه هستند. پس از این گروه، دختران بومی امریکایی (سرخپوستان) بالاترین آمار را به خود اختصاص داده اند.
این دختران با صفاتی، چون رنج کشیده، تنها و خسته توصیف می‌شوند که توان بازگشت آن‌ها به جامعه تقریباً غیر ممکن است.
یکی از معضلات اصلی سیستم قضایی ایالات متحده امریکا آن است که به جرم انگاری اقدامی پرداخته که مرتکب آن اصلا به سن قانونی اعلام رضایت نرسیده است؛ به بیان بهتر دختران و دختربچه‌های کمتر از ۱۸ سال که به عنوان برده جنسی توسط قاچاقچیان انسان فروخته می‌شوند، اساساً به سن قانونی اعلام رضایت برای روابط جنسی نرسیده اند، پس چگونه مورد محاکمه و مجازات قرار می‌گیرند؟!.
بدترین تصویری که می‌توان در این مورد تصور نمود، کودکان فقیری هستند که پس از رای دادگاه به پرورشگاه سپرده می‌شوند و در آنجا به واسطه عدم برخورداری از فواید و منافع خانواده سالم، انواع آلام و ضعف‌های روحی و روانی را متحمل می‌شوند و در نهایت به طعمه مناسبی برای قاچاقچیان جنسی تبدیل می‌گردند.
بسیاری از گروه‌های قاچاقچی انسان با آگاهی از مشکلات روحی این کودکان، پرورشگاه‌ها را شناسایی کرده و اقدام به ربودن یا اغفال این دختران می‌کنند.
متاسفانه سیستم قضایی ایالات متحده امریکا به جای برخورد با این قاچاقچیان به طور روزافزونی کودکان قربانی را به عنوان مجرم دستگیر می‌کند و بر رنج و درد ایشان می‌افزاید.
اگرچه دختران آفریقایی- امریکایی تبار ۱۴ درصد از کل جمعیت دختران را به خود اختصاص داده اند، اما ۳۳.۲ درصد از قربانیان سوءاستفاده، خشونت جنسی و تجاوز همین گروه هستند. پس از این گروه، دختران بومی امریکایی (سرخپوستان) بالاترین آمار را به خود اختصاص داده اند.
آمار رو به افزایش تجاوز جنسی به دختران رنگین پوست و سیاه پوست امریکایی در سال ۲۰۰۹ نشان می‌دهد که تنها در ایالت کارولینای جنوبی ۸۱ درصد از دختران، سابقه‌ای از خشونت جنسی را تجربه کرده اند، ۵۶ درصد یک تا چند شکل از اشکال سوءاستفاده جنسی را گزارش کرده و ۴۵ درصد اعلام کرده اند که حداقل یکبار مورد ضرب و شتم یا سوزاندن واقع شده اند.
به طور کلی درصد این دختران را در نمودار ذیل می‌توان مشاهده نمود:
به طور کلی درصد این دختران را در نمودار ذیل می‌توان مشاهده نمود:
این گزارش در پایان بیان می‌دارد: «آمار بالای سوءاستفاده جنسی از دختران و افزایش حضور ایشان در سیستم دادرسی ویژه نوجوانان دور روی یک سکه نیستند بلکه دو مسئله به هم پیوسته اند. تحقیقات نشان می‌دهد که افسرگی در دخترانی که به واسطه جرایم خرد در کودکی دستگیر می‌شوند بسیار زیاد است.»
اگرچه مطالعات فوق در شناسایی عوامل تبعیض آمیز علیه دختران رنگین و سیاه پوست امریکایی موثر است، اما همچنان مطالعات و تحقیقات گسترده تری در این خصوص لازم است.
ارسال نظرات