گروه اجتماعی خبرگزاری دانشجو_ سیده زهرا حسینی؛ روابط اجتماعی در فرهنگ اصیل ایرانی_اسلامی قطعا شرایط و ویژگی های مخصوص به خود را دارد و حتی اگر علوم ارتباطات پیشرفت کند و گردش اطلاعات در اینستاگرام، تلگرام فیلترشده و اپلیکیشن ها زیاد شود باز هم بعضی رفتار‌ها ناهنجاری و ضد ارزش به حساب می‌آید و خانواده های مسلمان ایرانی قطعا نسبت به این هجمه‌های غیر فرهنگی و خارج از عرف جامعه ایرانی_اسلامی، واکنش نشان خواهند داد حتی اگر برای عده‌ای صحبت کردن از ارزش‌ها مضحک باشد.
یکی از این ناهنجاری‌ها آگهی‌های وقیحانه‌ای است که در پربازدید ترین سایت‌ها و اپلیکیشن های کشور منتشر می‌شود، آگهی هایی که گاهی پر از شرط و اما و اگر هستند و گاهی شرایط ساده تری دارند و اگر بر روی آنها چشم بسته شود در آینده‌ای نه خیلی دور، تبعات سنگینی را برای جامعه خواهند داشت.
در این آگهی ها عده‌ای مستقیم و یا غیر مستقیم با انتشار عکس و شماره تلفن خود، درخواست هم خانگی با دانشجو و یا افراد مجرد را دارند که البته با یک تماس تلفنی ساده می‌توان فهمید که به هم‌خانگی با جنس مخالف بیشتر تمایل دارند و حاضرند برای این هم‌خانگی بخش زیادی از سهم اجاره هم خانه خود و یا تمام آن را پرداخت کنند، اما با یک نفر بدون تعهد به زندگی مشترک، زندگی کنند.
پیشتر این آگهی ها بر روی دیوارها و در سطح شهر به چشم می‌خورد و این وقایع هم‌خانگی، ازدواج سفید و دانشجویانی که برای تحصیل به تهران بزرگ می‌آیند اما مشکل خوابگاه و سرپناه دارند با عنوان "زیر پوست شهر" منتشر می‌شد؛ اما با گذر زمان و رواج فضای مجازی، گوشی‌های هوشمند، پای این آگهی‌ها به سایت ها و اپلیکیشن‌ها باز شد و دیگر نه زیر پوست شهر که در "سطح شهر" در حال وقوع است و بالا رفتن افزایش سن ازدواج، بی میلی جوانان برای قبول تعهدات زندگی مشترک و البته عدم تمایل به زندگی با خانواده، می‌تواند به راحتی از تبعات سنگین رواج ازدواج سفید و این دست هم خانگی ها باشد.
کمبود خوابگاه های دانشجویی و یا عدم موقعیت و شرایط مناسب در این خوابگاه ها و گاهی اختلافات میان جوانان و خانواده‌هایشان باعث می‌شود تا افراد نیاز سکونت خود را به نوعی دیگر رفع کنند و در این میان بخاطر گرانی مسکن و ناتوانی در تهیه یک واحد آپارتمان، سعی می‌کنند تا با پیدا کردن یک همخانه و تقسیم پول پیش و اجاره، نیاز و مشکل خود را برطرف کنند و گاهی مجبورند به زندگی در هر خانه با هر همخانه ای را با هر شرطی تحمل کنند، نیازی که در شهر بزرگی چون تهران اغلب برای دانشجویان غیر بومی و کسانی که در شهر دیگری مشغول به کار هستند، ایجاد می‌شود و در نهایت آن ها را به سمت آگهی های روی دیوارها، پل های هوایی و گاهی حتی شماره تلفن های موجود در فضای مجازی و اپلیکیشن ها می‌کشاند که گاهی عواقب سنگین و جبران ناپذیری را برایشان رقم می‌زند.
خانه هایی که بدون هیچ نظارتی اجاره داده می‌شوند و در نهایت با سودجویی افراد تبهکار، ساکنان و مالکان آن با چالش های گوناگونی مواجه می‌شوند، سوال های زیادی را در ذهن ایجاد می‌کنند؛ آیا شماره هایی که در فضای مجازی و یا بر روی دیوار های شهر پخش شده اند، معتبر هستند؟
آیا شهرداری، وزارت ارتباطات و پلیس فتا بر این شماره ها نظارت دارند؟ و یا بدون نظارت زمینه انحراف و بستر بزهکاری افراد را فراهم می‌کنند، و از همه مهم‌تر چه کسی باید امنیت این خانه ها و آگهی را فراهم کند؟
افزایش این تبلیغات و آگهی ها در سایت های معتبر و غیر معتبر و در سطح شهر نشان از این دارد که تعداد متقاضیان زندگی در چنین شرایطی، رو به افزایش است و این باید زنگ خطری برای مسئولین مربوطه باشد که باید کمبود خوابگاه ها و مشکلات موجود در خوابگاه ها را برطرف کنند تا دختران و پسرانی خام و ناپخته صرفا برای داشتن یک مأمن به سراغ این اطلاعیه های نا امن آن هم به اعتبار معتبر بودن سایت انتشار دهنده، نروند و چرخه سلامت رفتاری شهروندان به خطر نیافتد.
البته این موضوع فقط هشدار برای مسئولین تامین کننده فضای اسکان دانشجویان و دیگر افراد چون کارمندان غیر بومی نیست بلکه برای نهاد های نظارتی چون پلیس فتا، وزارت ارتباطات و دیگر ناظران بر فضای مجازی نیز زنگ خطری است تا نظارت برآگهی ها و تبلیغات منتشر شده در فضای مجازی را جدی تر پیگیری کنند و از نفوذ فرهنگ متناقض با فرهنگ ایرانی جلوگیری کنند.
یکی از این ناهنجاری‌ها آگهی‌های وقیحانه‌ای است که در پربازدید ترین سایت‌ها و اپلیکیشن های کشور منتشر می‌شود، آگهی هایی که گاهی پر از شرط و اما و اگر هستند و گاهی شرایط ساده تری دارند و اگر بر روی آنها چشم بسته شود در آینده‌ای نه خیلی دور، تبعات سنگینی را برای جامعه خواهند داشت.
در این آگهی ها عده‌ای مستقیم و یا غیر مستقیم با انتشار عکس و شماره تلفن خود، درخواست هم خانگی با دانشجو و یا افراد مجرد را دارند که البته با یک تماس تلفنی ساده می‌توان فهمید که به هم‌خانگی با جنس مخالف بیشتر تمایل دارند و حاضرند برای این هم‌خانگی بخش زیادی از سهم اجاره هم خانه خود و یا تمام آن را پرداخت کنند، اما با یک نفر بدون تعهد به زندگی مشترک، زندگی کنند.
پیشتر این آگهی ها بر روی دیوارها و در سطح شهر به چشم می‌خورد و این وقایع هم‌خانگی، ازدواج سفید و دانشجویانی که برای تحصیل به تهران بزرگ می‌آیند اما مشکل خوابگاه و سرپناه دارند با عنوان "زیر پوست شهر" منتشر می‌شد؛ اما با گذر زمان و رواج فضای مجازی، گوشی‌های هوشمند، پای این آگهی‌ها به سایت ها و اپلیکیشن‌ها باز شد و دیگر نه زیر پوست شهر که در "سطح شهر" در حال وقوع است و بالا رفتن افزایش سن ازدواج، بی میلی جوانان برای قبول تعهدات زندگی مشترک و البته عدم تمایل به زندگی با خانواده، می‌تواند به راحتی از تبعات سنگین رواج ازدواج سفید و این دست هم خانگی ها باشد.
کمبود خوابگاه های دانشجویی و یا عدم موقعیت و شرایط مناسب در این خوابگاه ها و گاهی اختلافات میان جوانان و خانواده‌هایشان باعث می‌شود تا افراد نیاز سکونت خود را به نوعی دیگر رفع کنند و در این میان بخاطر گرانی مسکن و ناتوانی در تهیه یک واحد آپارتمان، سعی می‌کنند تا با پیدا کردن یک همخانه و تقسیم پول پیش و اجاره، نیاز و مشکل خود را برطرف کنند و گاهی مجبورند به زندگی در هر خانه با هر همخانه ای را با هر شرطی تحمل کنند، نیازی که در شهر بزرگی چون تهران اغلب برای دانشجویان غیر بومی و کسانی که در شهر دیگری مشغول به کار هستند، ایجاد می‌شود و در نهایت آن ها را به سمت آگهی های روی دیوارها، پل های هوایی و گاهی حتی شماره تلفن های موجود در فضای مجازی و اپلیکیشن ها می‌کشاند که گاهی عواقب سنگین و جبران ناپذیری را برایشان رقم می‌زند.
خانه هایی که بدون هیچ نظارتی اجاره داده می‌شوند و در نهایت با سودجویی افراد تبهکار، ساکنان و مالکان آن با چالش های گوناگونی مواجه می‌شوند، سوال های زیادی را در ذهن ایجاد می‌کنند؛ آیا شماره هایی که در فضای مجازی و یا بر روی دیوار های شهر پخش شده اند، معتبر هستند؟
آیا شهرداری، وزارت ارتباطات و پلیس فتا بر این شماره ها نظارت دارند؟ و یا بدون نظارت زمینه انحراف و بستر بزهکاری افراد را فراهم می‌کنند، و از همه مهم‌تر چه کسی باید امنیت این خانه ها و آگهی را فراهم کند؟
افزایش این تبلیغات و آگهی ها در سایت های معتبر و غیر معتبر و در سطح شهر نشان از این دارد که تعداد متقاضیان زندگی در چنین شرایطی، رو به افزایش است و این باید زنگ خطری برای مسئولین مربوطه باشد که باید کمبود خوابگاه ها و مشکلات موجود در خوابگاه ها را برطرف کنند تا دختران و پسرانی خام و ناپخته صرفا برای داشتن یک مأمن به سراغ این اطلاعیه های نا امن آن هم به اعتبار معتبر بودن سایت انتشار دهنده، نروند و چرخه سلامت رفتاری شهروندان به خطر نیافتد.
البته این موضوع فقط هشدار برای مسئولین تامین کننده فضای اسکان دانشجویان و دیگر افراد چون کارمندان غیر بومی نیست بلکه برای نهاد های نظارتی چون پلیس فتا، وزارت ارتباطات و دیگر ناظران بر فضای مجازی نیز زنگ خطری است تا نظارت برآگهی ها و تبلیغات منتشر شده در فضای مجازی را جدی تر پیگیری کنند و از نفوذ فرهنگ متناقض با فرهنگ ایرانی جلوگیری کنند.
مدتی است انتشار آگهی‌های جنجالی در سایت دیوار حاشیه‌ساز شده است؛ در این آگهی‌ها افراد نامعلومی عمدتا به صورت رایگان یا مبالغ خیلی پایین کمتر از ۱۰۰ هزار تومان درخواست همخانه خانم مجرد یا مطلقه می‌کنند.
خبرگزاری دانشجو در تماس با برخی از این افراد اقدام به تهیه گزارشی در این خصوص و چیزی که در پس ظاهر فریبنده این گزارش‌ها در کمین دختران و زنان ایرانی نشسته، پرده از واقعیت قصه برمی‌دارد.
ارسال نظرات