به گزارش گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، شورای توسعه فرهنگ قرآنی کشور به نوعی عیال‌وارترین دستگاه قرآنی کشور است. شورایی که درباره ریز و درشت‌ترین فعالیت‌های قرآنی کشور نظر می‌دهد و تصمیم‌گیری می‌کند و بخش مهمی از تصمیم‌گیری درباره ریزترین طرح‌های قرآنی از مجرای این نهاد به دستگاه‌های دیگر حاکمیتی و غیر حاکمیتی منتقل می‌شود که اغلب اعضای آن نیز در سطح وزیران و مدیران ارشد نهاد‌ها و دستگاه‌های حاکمیتی هستند.
در اهداف ایجاد شورای توسعه آمده است: «ایجاد هماهنگی بین دستگاه‌های دولتی، موسسات و گروه‌های فعال غیردولتی در جهت هم‌افزایی و ارتقاء فعالیت‌های قرآنی در سطح ملی و بین‌المللی، همچنین تحقق فرهنگ قرآنی در نظام مدیریت، تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی کشور و تقویت و گسترش انس با قرآن کریم در اقشار مختلف جامعه».
با همه این‌ها عریض و طویل‌ترین، بلکه استراتژیک‌ترین شورای قرآنی در جمهوری اسلامی وضعیت مطلوبی ندارد. وضعیت نابسامان در اجرای طرح ملی حفظ، تحقق اهداف آموزش عمومی قرآن کشور، اجرای آیین‌نامه تشکیل هیأت رسیدگی به امور مؤسسات فرهنگی قرآن و عترت، ناکارآمدی در تامین بودجه قرآنی کشور، عدم برگزاری جلسات مدون و منظم شورا با اعضایی که شرح آن گفته شد و ده‌ها موضوع دیگر که از درد‌های مزمن این شورای قرآنی هستند. حالا اگر به همه این‌ها، اتفاقات و حواشی اخیر ادغام اتحادیه‌های قرآنی را هم اضافه کنید، به‌راحتی اعلام می‌شود که شورای توسعه حتی نتوانسته موضوعی که را که خودش ساعت‌ها برایش وقت گذاشته و جلسات متعددی را برای آن تشکیل داده را به سرانجام برساند.
فارغ از اینکه پیگیری شورای توسعه در اجرای فرآیند ادغام اتحادیه‌های قرآنی تا چه اندازه بوده است، امّا این نکته را با خود حمل می‌کند که اهمیت نگاه به عریض و طویل‌ترین پارلمان قرآنی کشور در حد یک نگاه دست‌چندم پایین آمده است؛ آن‌قدر پایین که نه در طرح‌های ملی و فراملی بلکه در موضوع ادغام اتحادیه‌ها که شاید به مراتب از طرح‌هایی همچون واگذاری مسئولیت پیگیری امور شورا در استان‌ها و شهرستان‌ها به شورای فرهنگ عمومی و یا نظام‌نامه تدوین اسناد راهبردی اجرای منشور توسعه فرهنگ قرآنی و ده‌ها مصوبه دیگر سهل‌تر و راحت‌تر باشد، به نهادی که گسترده‌ترین شبکه نیروی انسانی را تا دور افتاده‌ترین مناطق کشور گسترش داده به یک موضوع دست‌نیافتنی تبدیل شده است تا جایی که دبیر محترم شورای توسعه در برنامه رصد شبکه قرآن صراحتاً اعلام داشته که "شورای توسعه، بیش از وظایف خود در این موضوع ورود کرده است و ادامه فرآیند ادغام باید توسط خود دو اتحادیه قرآنی حل و فصل شود. "
در اهداف ایجاد شورای توسعه آمده است: «ایجاد هماهنگی بین دستگاه‌های دولتی، موسسات و گروه‌های فعال غیردولتی در جهت هم‌افزایی و ارتقاء فعالیت‌های قرآنی در سطح ملی و بین‌المللی، همچنین تحقق فرهنگ قرآنی در نظام مدیریت، تصمیم‌گیری و برنامه‌ریزی کشور و تقویت و گسترش انس با قرآن کریم در اقشار مختلف جامعه».
با همه این‌ها عریض و طویل‌ترین، بلکه استراتژیک‌ترین شورای قرآنی در جمهوری اسلامی وضعیت مطلوبی ندارد. وضعیت نابسامان در اجرای طرح ملی حفظ، تحقق اهداف آموزش عمومی قرآن کشور، اجرای آیین‌نامه تشکیل هیأت رسیدگی به امور مؤسسات فرهنگی قرآن و عترت، ناکارآمدی در تامین بودجه قرآنی کشور، عدم برگزاری جلسات مدون و منظم شورا با اعضایی که شرح آن گفته شد و ده‌ها موضوع دیگر که از درد‌های مزمن این شورای قرآنی هستند. حالا اگر به همه این‌ها، اتفاقات و حواشی اخیر ادغام اتحادیه‌های قرآنی را هم اضافه کنید، به‌راحتی اعلام می‌شود که شورای توسعه حتی نتوانسته موضوعی که را که خودش ساعت‌ها برایش وقت گذاشته و جلسات متعددی را برای آن تشکیل داده را به سرانجام برساند.
فارغ از اینکه پیگیری شورای توسعه در اجرای فرآیند ادغام اتحادیه‌های قرآنی تا چه اندازه بوده است، امّا این نکته را با خود حمل می‌کند که اهمیت نگاه به عریض و طویل‌ترین پارلمان قرآنی کشور در حد یک نگاه دست‌چندم پایین آمده است؛ آن‌قدر پایین که نه در طرح‌های ملی و فراملی بلکه در موضوع ادغام اتحادیه‌ها که شاید به مراتب از طرح‌هایی همچون واگذاری مسئولیت پیگیری امور شورا در استان‌ها و شهرستان‌ها به شورای فرهنگ عمومی و یا نظام‌نامه تدوین اسناد راهبردی اجرای منشور توسعه فرهنگ قرآنی و ده‌ها مصوبه دیگر سهل‌تر و راحت‌تر باشد، به نهادی که گسترده‌ترین شبکه نیروی انسانی را تا دور افتاده‌ترین مناطق کشور گسترش داده به یک موضوع دست‌نیافتنی تبدیل شده است تا جایی که دبیر محترم شورای توسعه در برنامه رصد شبکه قرآن صراحتاً اعلام داشته که "شورای توسعه، بیش از وظایف خود در این موضوع ورود کرده است و ادامه فرآیند ادغام باید توسط خود دو اتحادیه قرآنی حل و فصل شود. "
ارسال نظرات