رئیس دانشگاه شیراز:
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، حمید نادگران، رئیس دانشگاه شیراز در دومین کنفرانس بین المللی و سیزدهمین کنفرانس ملی ارزیابی کیفیت در نظام‌های دانشگاهی گفت: نظام آموزش عالی کشور جمهوری اسلامی ایران بعد از چند دهه توسعه کمّی، اینک نیازمند توجه جدی و پایدار به کیفیت است.
نادگران مطرح کرد: در راستای توسعه کمّی، راه‌های سعی و خطا کم نرفته ایم و گرچه پوشش عادلانه و گسترش همه گیر آموزش عالی از اهداف این مسیر بوده است؛ ولی عدم توجه به بعضی حداقل‌ها در نظام‌های دانشگاهی در حال حاضر ما را به چالش‌های بزرگی مواجه ساخته است.
رئیس دانشگاه شیراز اظهار داشت: به همین دلیل آمایش و سازماندهی مراکز آموزش عالی در کنار آمایش سرزمینی مورد توجه جدی وزارت علوم، تحقیقات و فناوری قرار گرفته است.
وی ادامه داد: گفتمان کیفیت گرچه در آغاز راه نیست، ولی مانند کودکی که محتاج نگهداری و مراقبت است؛ نیازمند همه جانبه نگری- برنامه محوری و سایستگذاری مدوّن، پویا و پایدار است.
نادگران خاطرنشان کرد: در مسیر کیفیت طلبی، ۴ ایستگاه شناخت و ایجاد کیفیت؛ توسعه، بهبود و ارتقای کیفیت؛ ارزیابی کیفیت؛ و پایداری و تضمین کیفیت در نظام‌های دانشگاهی، قابل تامل است.
رئیس دانشگاه شیراز افزود: از بین همه این‌ها به نظر می‌رسد دو ایستگاه ارزیابی کیفیت و پایداری مستمر کیفیت حائز اهمیت باشند.
نادگران تاکید کرد: ارزیابی کیفیت باید از مسیر درست، علمی و مبتنی بر شاخص‌های کلان و خرد مشخص صورت گیرد و شاخص‌های مزبور باید در درون خود منعکس کننده وضعیت موجود باشند.
رئیس دانشگاه شیراز با بیان اینکه ارزیابی در مقوله‌هایی مانند آموزشی، پژوهشی، دانشجویی و فرهنگی شاخص‌های خاص خود را می‌طلبد؛ بیان کرد: امروزه این ارزیابی‌ها باید شامل توان رصد فارغ التحصیلان، مسئولیت اجتماعی دانشگاه در هر سه حوزه آموزشی، پژوهشی و فرهنگی و چگونگی نوآوری و مهارت افزایی نیز باشد.
وی در ادامه افزود: خطا‌های گذشته در توسعه کمّی مراکز آموزش عالی به هیچ وجه نباید تکرار شود. فرصت سعی و خطا از دست رفته است و انتخاب مسیری درست مبتنی بر برنامه مشخص ارزیابی باید به صورت جدّی مدنظر قرار گیرد.
نادگران با تاکید مجدد بر پایداری کیفیت، تصریح کرد: کیفیت آموزش عالی باید به صورت پیوسته از یک پایداری نسبی برخوردار باشد و حوادث مختلف اقتصادی و اجتماعی نباید پایداری آنرا خدشه دار سازد.
رئیس دانشگاه شیراز ادامه داد: پایداری کیفیت آموزش عالی باید از یک زمینه و بنیاد مناسب مبنی بر استاندارد‌های قابل قبول، همیشه رصد شده و آسیب‌های آن بررسی و مسیر دائماً اصلاح شود.
وی گفت: هر واحد آموزش عالی باید در درون خود از یک حداقل پایداری کیفی که بر آن پای می‌فشرد برخوردار باشد.
نادگران با بیان اینکه پایداری کیفی و تضمین کیفی نیز دو مقوله جدا است که تفاوت‌های ظریفی با یکدیگر دارند؛ اظهار داشت: ضمانت کیفی با ایجاد ساز و کار‌های مشخص می‌تواند در اغلب موارد قابل حصول باشد؛ ولی اینکه این ضمانت همیشگی، پایدار و مستمر باشد مطلبی است که باید دلسوزانه و همدلانه با تکیه بر سازوکار علمی به آن پرداخته شود.
وی در پایان با قدردانی از دست اندرکاران برگزاری این همایش، اظهار امیدواری کرد دستاورد‌های این کنفرانس بین المللی مورد توجه و استفاده همه عوامل اجرایی مراکز آموزش عالی کشور قرار گیرد.
ارسال نظرات