آقای روحانی شعار ندهید؛ معیار جیب مردم است

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- حسین اکبری؛ * حسن روحانی در اولین سفر استانی خود در سال ۹۸، خراسان شمالی را انتخاب کرد. انتخابی که برای این استان اگر سود نداشت، قطعا ضرری هم ندارد. سفر انجام شد؛ تصمیمات از قبل گرفته شده بود و رئیس دولت هیچ وعده خارج از برنامه‌ای ارائه نمی‌داد. کاملا حواسش بود که حتی یک قول مالی اضافه بر تصمیمات پیشین ندهد. حتی زمانی که در نشست خبری، خبرنگاری بابت ولادت حضرت رضا (ع) برای مردم خراسان شمالی عیدی خواست، روحانی بدون توجه به این خواسته مصوبات از پیش گفته شده را بازگو کرد.

در نهایت نزدیک به ۸۱۱ میلیارد تومان برای استان اعتبار در نظر گرفته شد. این درحالی است که در سفر سال ۹۴، حدود ۶۵۰ میلیارد تومان اعتبار مصوب شده بود. در واقع پس از ۴ سال و با این تورم عجیب و غریب، کمتر از ۲۰۰ میلیارد تومان بر مصوبات سفر قبلی افزوده شد.

استاندار خراسان شمالی نشان داده قدرت چانه زنی بالایی دارد. در جلسات متفاوت سعی داشته حجم اعتبار بیشتری را اخذ کند، اما بی تعارف باید گفت که به نظر می‌رسد نتوانسته از رئیسش آنطور که باید اعتبار بگیرد، زیرا یقینا ارزش مالی ۸۰۰ میلیارد تومان در سال ۹۸ بسیار کمتر از ۶۵۰ میلیارد در سال ۹۴ است. از استاندار توقع بیشتری می‌رفت.

اما بازگردیم به خود روحانی؛ در تمام جلسات طوری صحبت می‌کرد که انگار کشور به شکل منظم درحال اداره شدن است. روحانی به دستاورد‌های زیادی در حوزه خدمت رسانی داخلی و توافق خارجی اشاره کرد، اما اجازه دهید با زبان خود رئیس جمهور با او صحبت کنیم. آقای روحانی؛ معیار جیب مردم است. جیبی که روز به روز کوچک‌تر می‌شود. آقای روحانی؛ قیمت غذا‌هایی که بین اتوبوس‌هایی که از شهر‌های مجاور به شیروان برای استقبال از شما آمده بودند، پخش شد، نسبت به سال گذشته حداقل ۲ برابر شده است. رئیس دولت؛ لطفا از جیب مردم شعار ندهید.

شما در سخنرانی خود گفتید وضعیت رو به بهبود است و نرخ بیکاری کاهش یافته؛ همانجا از مردم سئوال کردید که آیا من شعار می‌دهم؟ آری شعار می‌دهید. چرا که کاهش نرخ بیکاری شاید صرفا در حد یک مزاح باشد. جناب رئیس؛ شعار ندهید. معیار جیب مردم است.

هرچند منکر فعالیت‌های متفاوت دولت نمی‌شویم؛ یقینا دولت شما در عمر ۶ ساله خود دستاورد‌هایی نیز داشته. شکی وجود ندارد، اما آنچه عیان است تنگ‌تر شدن زندگی بر مردم است. درحالی که زندگی مردم روز به روز سخت‌تر می‌شود، شما از مردم می‌خواهید مجانی نیز کار کنند. مردم نه تنها حاضرند مجانی کار کنند، بلکه برای وطنشان سرمایه خود را نیز تقدیم به کشور می‌کنند، اما قبلش باید کاخ‌های دوستان و آقازادگان تخریب شود؛ پیش از آن باید ماشین زیرپای خود را چند صد میلیونی انتخاب نکنید؛ باید ساده زیستی و دلسوزی خود را ثابت کنید. آیا مرد این کار هستید؟ اگر هستید مردم نیز برای کمک به دولت حاضرند ۲ برابر مالیات بدهند و مجانی کار کنند. به شرطی که ابتدا خود را با مردم بدانید و نه بر مردم.