میدان های ناشناخته انقلاب

گروه فرهنگی خبرگزاری دانشجو، حسن رضایی: به سختی می توان از اتمام و بسته شدن پرونده وقایع تاریخی سخن گفت. خصوص اگر آن واقعه تاریخی وابسته به نوعی تفکر باشد؛ ولو مخرب و پلشت ترین تفکرات. وقایع تاریخی از این منظر هرگز به تاریخ نمی پیوندند، بلکه جایی در گوشه تاریخ منتظر می مانند تا به فراخور حادثه ای در زمان حال، فراخوان شوند. تفکرات مرده پس از فراخوان شدن نیز قرار نیست جنبشی در جایی ایجاد کنند، خلق سوالات ظاهرا نو برای نسل جدید اما کارکردی است که در هر فراخوانی از این دست اجبارا رخ می دهد. مسئله مجاهدین خلق و حواشی مربوط به آنها در زمره وقایع تلخ تاریخ معاصر ایران است که با جامعه ما چنین نسبتی دارد. نسل جدید احتمالا با اسامی مختلفی روایت این مرده ریگ سیاه تاریخ معاصر ایران را شنیده است، و احتمال دوم اینکه به سختی تفاوت یا شباهت میان منافقین، مجاهدین خلق، چریک های فدایی خلق و برخی اسامی شبیه به اینها در همین موضوع را بداند!
ما نه برای آنکه سازمان مجاهدین خلق قدرتی دارد یا ندارد، بلکه برای سوالاتی که هر بار در فراخوان این مسئله تلخ تاریخی متولد می شوند، واجب است تا به آن بپردازیم. حسن روحانی در جریان تبلیغات ریاست جمهوری سال 96 شاید رساترین فراخوان ممکن از این دست را به تروریست های فرتوت سازمان داد؛ وقتی همزمان با هجمه رسانه ای دشمن درباره اعدام منافقین شورشی در سال 67، تنها برای تخریب رقیب خود، کلیت نظام جمهوری اسلامی را به 38 سال زندان و اعدام متهم کرد! در چنین فضایی، بحث و درس راجع به سازمان مجاهدین خلق یا همان منافقین، دیگر یک گزینه قابل انتخاب نیست، بلکه به یک اجبار تاریخی تبدل شده است. دانستن تاریخ همیشه واجب است و گفته اند ملتی که تاریخ خود را نداند، مجبور به تکرار آن خواهد شد، در مورد تاریخ معاصر کشور اما این مسئله با ضریب اهمیتی دوچندان مطرح است.
بر این اساس، از طرح موضوع منافقین در قاب تلویزیون به عنوان فراگیرترین رسانه رسمی کشور در هر شرایطی باید استقبال کرد. برنامه تلویزیونی «میدان انقلاب» در قسمت اخیر خود با حضور محمد عطریانفر و فرشاد توماج به بررسی این موضوع پرداخته است. در نگاهی که به رسانه های مجازی و مکتوب داشتم، برخی فعالان سیاسی اجتماعی به سخنان آقای عطریانفر- که بیشتر ناظر به بعد تاریخی مسئله بود-، ان قلت هایی وارد کرده بودند. حرف من اکنون درست یا غلط بودن سخنان عطریانفر یا منتقدانش نیست. نفس طرح موضوع گروه تروریستی مجاهدین خلق به عنوان لاشه ای که طی 40 سال گذشته غربی های متمدن! مدام با بستن دلار، پوند و یورو به شکنبه اش سعی در زنده نگه داشتن آن داشته اند اما یک غنیمت رسانه ای است.
حُسن دیگر برنامه اخیر، رونمایی از یک کارشناس جدید بود که حداقل من تا حالا ندیده و نمی شناختم. مخاطب تلویزیون از اینکه مدام آقایان عابدینی، رویوران و دو سه نفر دیگر را در تحلیل شیر مرغ تا جان آدمیزاد روی آنتن زنده ببیند، خسته است. عجیب است اما اینکه برخی مدیران تلویزیون این واقعیت ساده و بسیط را نمی دانند!؟ در روزگاری که سوالات جدید با سرعت برق و باد و نه روزانه، که به ثانیه تولید می شوند، ابزار پاسخگویی هم باید حداقل در ظاهر خود را نوسازی کند! برنامه «میدان انقلاب» مانند چند برنامه دیگری که اجرای آن با وحید یامین پور بوده است، این جسارت را داشته تا این کلیشه آزاردهنده را در برنامه های سیاسی تلویزیون بشکند.
موضوع و مسئله مجاهدین خلق را اما طبعا نمی توان با یک برنامه جمع کرد و کنار گذاشت. نام های بزرگ دیگری وجود دارد که هر کدام در حکم یک گنجینه تاریخی برای شناخت موضوع هستند، تلویزیون و رسانه اما اساسا جز همان کارشناسان کلیشه شده تمایلی به استفاده از نظرات این بزرگان نشان نمی دهد! «میدان انقلاب» خوب است در این زمینه بیشتر وسط میدان بیاید و پای افرادی چون عزت الله مطهری(عزت شاهی) و امثال این اشخاص را پیش از آنکه خیلی دیر شود برای تحلیل مسائل تاریخ انقلاب به تلویزیون باز کند. خرداد ماه گذشته که خبر درگذشت غریبانه حجت الاسلام شیخ غلامرضا حسنی از نوادر تاریخ انقلاب را شنیدم، تا چند روز حالم خوب نبود. ظاهرا هیچ اثر رسانه ای یا مصاحبه ویدئویی -ولو در یک موضوع- هم از ایشان موجود نیست و تولید نشده است!
حدس می زنم درصد مهمی از شما خوانندگان فرهیخته این متن هم نام این مرد را نشنیده باشید، رهبر انقلاب ولی در متن پیام تسلیت خود، ایشان را «روحانی شجاع، فداکار و مجاهد»ی که مجاهدت های مستمر و همه جانبه اش برگ های ماندگار و «بی تکرار»ی از دفتر زندگی یک روحانی انقلابی و مبارز است، توصیف کرده اند. «میدان انقلاب» اگر می خواهد متفاوت باشد و دیده شود و در جلب اعتماد نسل جوات موفق باشد، باید پا در این میدان های ناشناخته بگذارد. روایت تاریخ از زبان مردان تاریخی حلاوتی خاص دارد و پذیرش آن برای مخاطب هم آسانتر است. و کلام آخر اینکه برنامه ریزی برای یک برنامه دیگر با حضور منتقدان و موافقین سخنان عطریانفر فعلا شاید پیشنهاد خوبی برای تداوم راه باشد.