یادداشت دانشجویی |
گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو- روح الله سرباز علوی؛* بیان این که وزارت خارجه باید چه موضعی در قبال کشمیر بگیرد وظیفه من نیست و آن واقعیتی که من بدان اشاره کردم تشابه خط به خط موضع وزارت خارجه ایران و ایالات متحده بود، اما با این وجود توجه عزیزان را به این نکات جلب می‌کنم:
الف) دولت مودی کاری که نباید را کرد و کل هندوستان را در بهت و حیرت فرو برد. محکومیت، ابراز تاسف، ابراز نگرانی یا هر تعبیر زرورقی دیگری که آقایان وزارت خارجه می‌دانند باید در قبال این اقدام رخ می‌داد و ماجرای بررسی و پیگیری مسائل به ما بعد از این اقدام باز می‌گردد.
پرونده‌ی ماده‌ی ۳۷۰ قانون اساسی هند از دو سال پیش خیلی پر رنگ در فضای سیاسی هندوستان مطرح بوده و جای سوال از وزارت محترم خارجه ایران هست که در این دوسال چرا موضوع را مورد بررسی قرار نداده که حالا سر بزنگاه نداند چه موضعی باید بگیرد؟ بگذریم آنچه هند کرد خیلی وقیح‌تر از لغو ۳۷۰ بود و کشمیر را به یک منطقه تحت کنترل دهلی تبدیل کرد.
ب) از منظر مبنایی وزارت خارجه جمهوری اسلامی با تاکید بر اینکه کشمیر بایستی میان اطراف سه‌گانه هند و پاکستان و کشمیر و از طریق گفتگو حل شود ضمنا پذیرفته که کشمیر بحث داخلی هندوستان نبوده و یک منازعه بین‌المللی است. این مبنا اساسی است که باعث می‌شود وزارت خارجه نتواند در قبال این اقدام هند سکوت اختیار کند.
ج) دولت هند فارغ از نقض آشکار حقوق مردم کشمیر، طی اقدامی بی‌سابقه در عرصه‌ی بین‌المللی، اقلا ۸ میلیون انسان ساکن در بخش کشمیر ایالت جامو و کشمیر را از حق ارتباط با دنیای بیرون محروم داشته و این به خودی خود جای ابراز محکومیت داشت که وزارت خارجه از آن سر باز زد.
دردناک نیست که جناب آقای ظریف در همین اثنا، نسبت به خبر مرگ همتای سابق هندی خود پیام تسلیت می‌دهد، اما حتی سخنگوی وزارت خارجه هم هیچ ابراز نگرانی نسبت به وضعیت نا معلوم ۸ میلیون مسلمان کشمیری در حبس و منقطع از دنیای بیرون نمی‌کند؟
د) بی‌تفاوتی وزارت خارجه به مساله کشمیر همینجا هم ختم نمی‌شود و مسئولین مذکور کمترین توجهی به ظرفیت دیپلماسی بین دول اسلامی در باب کشمیر نمی‌کنند. آیا مثلا گفتگوی تلفنی با همتایان پاکستانی و ترکیه‌ای با موضوع کشمیر برای ایشان مقدور نبود؟
کسی از جمهوری اسلامی ایران توقع احضار و اخراج سفیر هند را ندارد. آنچه از وزارت خارجه‌ی ایران توقع می‌رود هر گونه اقدامی است که نشان دهد جمهوری اسلامی نسبت به چنین ظلم آشکاری در قبال کشمیر بی‌تفاوت نیست، اما شواهد حاکیست که برای وزارت خارجه کنونی ایران، کشمیر هیچ اهمیتی ندارد.
*سرباز روح‌الله رضوی- فعال سابق دانشجویی دانشگاه علم و صنعت ایران
الف) دولت مودی کاری که نباید را کرد و کل هندوستان را در بهت و حیرت فرو برد. محکومیت، ابراز تاسف، ابراز نگرانی یا هر تعبیر زرورقی دیگری که آقایان وزارت خارجه می‌دانند باید در قبال این اقدام رخ می‌داد و ماجرای بررسی و پیگیری مسائل به ما بعد از این اقدام باز می‌گردد.
پرونده‌ی ماده‌ی ۳۷۰ قانون اساسی هند از دو سال پیش خیلی پر رنگ در فضای سیاسی هندوستان مطرح بوده و جای سوال از وزارت محترم خارجه ایران هست که در این دوسال چرا موضوع را مورد بررسی قرار نداده که حالا سر بزنگاه نداند چه موضعی باید بگیرد؟ بگذریم آنچه هند کرد خیلی وقیح‌تر از لغو ۳۷۰ بود و کشمیر را به یک منطقه تحت کنترل دهلی تبدیل کرد.
ب) از منظر مبنایی وزارت خارجه جمهوری اسلامی با تاکید بر اینکه کشمیر بایستی میان اطراف سه‌گانه هند و پاکستان و کشمیر و از طریق گفتگو حل شود ضمنا پذیرفته که کشمیر بحث داخلی هندوستان نبوده و یک منازعه بین‌المللی است. این مبنا اساسی است که باعث می‌شود وزارت خارجه نتواند در قبال این اقدام هند سکوت اختیار کند.
ج) دولت هند فارغ از نقض آشکار حقوق مردم کشمیر، طی اقدامی بی‌سابقه در عرصه‌ی بین‌المللی، اقلا ۸ میلیون انسان ساکن در بخش کشمیر ایالت جامو و کشمیر را از حق ارتباط با دنیای بیرون محروم داشته و این به خودی خود جای ابراز محکومیت داشت که وزارت خارجه از آن سر باز زد.
دردناک نیست که جناب آقای ظریف در همین اثنا، نسبت به خبر مرگ همتای سابق هندی خود پیام تسلیت می‌دهد، اما حتی سخنگوی وزارت خارجه هم هیچ ابراز نگرانی نسبت به وضعیت نا معلوم ۸ میلیون مسلمان کشمیری در حبس و منقطع از دنیای بیرون نمی‌کند؟
د) بی‌تفاوتی وزارت خارجه به مساله کشمیر همینجا هم ختم نمی‌شود و مسئولین مذکور کمترین توجهی به ظرفیت دیپلماسی بین دول اسلامی در باب کشمیر نمی‌کنند. آیا مثلا گفتگوی تلفنی با همتایان پاکستانی و ترکیه‌ای با موضوع کشمیر برای ایشان مقدور نبود؟
کسی از جمهوری اسلامی ایران توقع احضار و اخراج سفیر هند را ندارد. آنچه از وزارت خارجه‌ی ایران توقع می‌رود هر گونه اقدامی است که نشان دهد جمهوری اسلامی نسبت به چنین ظلم آشکاری در قبال کشمیر بی‌تفاوت نیست، اما شواهد حاکیست که برای وزارت خارجه کنونی ایران، کشمیر هیچ اهمیتی ندارد.
*سرباز روح‌الله رضوی- فعال سابق دانشجویی دانشگاه علم و صنعت ایران
انتشار یادداشت‌های دانشجویی به معنای تأیید تمامی محتوای آن توسط «خبرگزاری دانشجو» نیست و صرفاً منعکس کننده نظرات گروه‌ها و فعالین دانشجویی است.
ارسال نظرات