نامه دانشجویان اصفهان به مسئولان:
به گزارش خبرنگار دانشگاه خبرگزاری دانشجو، تشکل آرمان دانشگاه صنعتی اصفهان در حمایت از اعتراضات کارگران هپکو بیانیه‌ای صادر کرد و در آن خطاب به مسئولان استان مرکزی، پیگیری مشکلات کارگران هپکو و دیگر صنایع اراک را خواستار شدند.
متن کامل بیانیه به شرح زیر است:
«نگذارید در پشت در‌های بسته‌ی حکومت، قوی‌ها، ضعیفان را پاره‌پاره کنند. نگذارید پشت در‌های بسته‌ی دولت، سرمایه‌داران و اغنیاء، فقرا را له کنند.» پیامبر اکرم (ص)
این روز‌ها چشمان مردم، وقایع هپکو را متحیرانه دنبال می‌کند. کارخانه‌ای که فخر صنعت کشور به شمار می‌رفت اکنون به این وضع دچار شده‌است که حتی نمی‌تواندحقوق معوقه کارگرانش را پرداخت کند و اگر اعتراضی هم صورت گیرد با باتوم و گاز اشک آور متفرقشان می‌کنند!
بیش از چهل سال از انقلاب اسلامی گذشته است. انقلابی که قرار بود هر فردی در آن بتواند با صدای بلند و رسا حقوق خویش را در مقابل بالاترین قدرت‌ها بدون لکنت زبان مطالبه کند. حال بعد از چهل سال چه بر سر این انقلاب آمده؛ که حاکمانش نه تنها پیشتاز و سینه‌چاک استیفای حقوق مستضعفان نیستند، بلکه با باتوم‌های آخته جان مستضعفان را می‌نوازند؟ این همان انقلابی است که بنیان‌گذارش مردم مستضعف را، ولی نعمت و صاحب حکومت می‌خواند؛ اکنون چه بر سرش آمده که این، ولی نعمتان را طوری کتک میزنند که راهی بیمارستان‌ها شوند؟ بعد از ۴۰ سال به کجا رسیده‌ایم که به جای تلاش برای تحقق آرمان‌های انقلاب‌مان، باید بدیهیات را فریاد زد که کارگران را شلاق نزنید، بر صورت هایشان عِطر گاز شک آور نپاشید!
امام جمعه اراک! آقای قربانعلی دری نجف آبادی
چرا ساکت نشسته‌اید؟ اصلاً خبر دارید چه به روز این مردم رنج‌دیده می‌آید؟ مگر به اسم دین، آبرو پیدا نکرده‌اید؟ مگر به نام دین در میان امت، عزت و احترام به دست نیاورده‌اید؟ صدای هل من ناصر ایشان را نمی‌شنوید؟ دیگر با چه زبانی بگویند! اشک‌های پدرانِ ۸ ماه حقوق نگرفته در برابر زنان و فرزندان‌شان را نمی‌بینید؟ مگر پیامبر نفرمود: آن کس که صدای فریاد مسلمانی را بشنود و او را یاری نکند، مسلمان نیست؟ پس کجای این صحنه ایستاده‌ای؟
فرمانده نیروی انتظامی اراک! آقای حسن شهرستانی
دست مریزاد به نیروی انتظامی که برای برای یک مشت مستضعف، ماشین و مأمور پشت سر هم ردیف می‌کند. چند نفر مأمور نیروی انتظامی برای شدیدترین برخوردها؛ با اعتراض مستضعفان نیاز است تا چهره‌ی کریهی از انقلاب اسلامی را به نمایش بگذارد!
نمایندگان مجلس! آقایان مهدی مقدسی و علی اکبر کریمی
مگر دربرابر کلام خدا و با تکیه بر شرف انسانی خود متعهد به پاسداری از حریم اسلام و حفظ حقوق ملت نشده‌اید تا ودیعه‌ای را که ملت به شما سپرده‌اند پاسداری کنید! کلاه خود را قاضی کنید که در همین مصداق کوچک؛ که به‌جاست مسلمانی از شدت اندوه آن بمیرد از حریم اسلام و انقلاب و، ولی نعمتان آن پاسداری کرده‌اید؟
ریاست قوه قضائیه! آقای رییسی سید محرومان!
کجایید؟ شاید کارگران به حق کاخ عدلیه‌تان را دق الباب نمی‌کنند! چرا که طعم شیرینِ عدالت دستگاه عریض و طویلتان سال‌ها است که دل‌هایشان را زده است؛ گویی هنوز تصویر بدن‌های شلاق خورده کارگران آق‌دره را در خاطر دارند!
فرمانده سپاه روح‌الله! آقای کریمی
یک ماه بیشتر از این سخنانتان نگذشته است که آرمان‌های بزرگ برای مردم و امت اسلامی را از عوامل اقتدار کشور خواندید و تصریح کردید که آرمان‌های بزرگ را اکنون ایران اسلامی دنبال می‌کند.
متن کامل بیانیه به شرح زیر است:
«نگذارید در پشت در‌های بسته‌ی حکومت، قوی‌ها، ضعیفان را پاره‌پاره کنند. نگذارید پشت در‌های بسته‌ی دولت، سرمایه‌داران و اغنیاء، فقرا را له کنند.» پیامبر اکرم (ص)
این روز‌ها چشمان مردم، وقایع هپکو را متحیرانه دنبال می‌کند. کارخانه‌ای که فخر صنعت کشور به شمار می‌رفت اکنون به این وضع دچار شده‌است که حتی نمی‌تواندحقوق معوقه کارگرانش را پرداخت کند و اگر اعتراضی هم صورت گیرد با باتوم و گاز اشک آور متفرقشان می‌کنند!
بیش از چهل سال از انقلاب اسلامی گذشته است. انقلابی که قرار بود هر فردی در آن بتواند با صدای بلند و رسا حقوق خویش را در مقابل بالاترین قدرت‌ها بدون لکنت زبان مطالبه کند. حال بعد از چهل سال چه بر سر این انقلاب آمده؛ که حاکمانش نه تنها پیشتاز و سینه‌چاک استیفای حقوق مستضعفان نیستند، بلکه با باتوم‌های آخته جان مستضعفان را می‌نوازند؟ این همان انقلابی است که بنیان‌گذارش مردم مستضعف را، ولی نعمت و صاحب حکومت می‌خواند؛ اکنون چه بر سرش آمده که این، ولی نعمتان را طوری کتک میزنند که راهی بیمارستان‌ها شوند؟ بعد از ۴۰ سال به کجا رسیده‌ایم که به جای تلاش برای تحقق آرمان‌های انقلاب‌مان، باید بدیهیات را فریاد زد که کارگران را شلاق نزنید، بر صورت هایشان عِطر گاز شک آور نپاشید!
امام جمعه اراک! آقای قربانعلی دری نجف آبادی
چرا ساکت نشسته‌اید؟ اصلاً خبر دارید چه به روز این مردم رنج‌دیده می‌آید؟ مگر به اسم دین، آبرو پیدا نکرده‌اید؟ مگر به نام دین در میان امت، عزت و احترام به دست نیاورده‌اید؟ صدای هل من ناصر ایشان را نمی‌شنوید؟ دیگر با چه زبانی بگویند! اشک‌های پدرانِ ۸ ماه حقوق نگرفته در برابر زنان و فرزندان‌شان را نمی‌بینید؟ مگر پیامبر نفرمود: آن کس که صدای فریاد مسلمانی را بشنود و او را یاری نکند، مسلمان نیست؟ پس کجای این صحنه ایستاده‌ای؟
فرمانده نیروی انتظامی اراک! آقای حسن شهرستانی
دست مریزاد به نیروی انتظامی که برای برای یک مشت مستضعف، ماشین و مأمور پشت سر هم ردیف می‌کند. چند نفر مأمور نیروی انتظامی برای شدیدترین برخوردها؛ با اعتراض مستضعفان نیاز است تا چهره‌ی کریهی از انقلاب اسلامی را به نمایش بگذارد!
نمایندگان مجلس! آقایان مهدی مقدسی و علی اکبر کریمی
مگر دربرابر کلام خدا و با تکیه بر شرف انسانی خود متعهد به پاسداری از حریم اسلام و حفظ حقوق ملت نشده‌اید تا ودیعه‌ای را که ملت به شما سپرده‌اند پاسداری کنید! کلاه خود را قاضی کنید که در همین مصداق کوچک؛ که به‌جاست مسلمانی از شدت اندوه آن بمیرد از حریم اسلام و انقلاب و، ولی نعمتان آن پاسداری کرده‌اید؟
ریاست قوه قضائیه! آقای رییسی سید محرومان!
کجایید؟ شاید کارگران به حق کاخ عدلیه‌تان را دق الباب نمی‌کنند! چرا که طعم شیرینِ عدالت دستگاه عریض و طویلتان سال‌ها است که دل‌هایشان را زده است؛ گویی هنوز تصویر بدن‌های شلاق خورده کارگران آق‌دره را در خاطر دارند!
فرمانده سپاه روح‌الله! آقای کریمی
یک ماه بیشتر از این سخنانتان نگذشته است که آرمان‌های بزرگ برای مردم و امت اسلامی را از عوامل اقتدار کشور خواندید و تصریح کردید که آرمان‌های بزرگ را اکنون ایران اسلامی دنبال می‌کند.
آقای کریمی! پیگیری آرمان‌های بزرگ و حتی کوچک پیش‌کشتان، حق را ادا کنید مگر پسوند نامتان پاسداری از حریم انقلاب نیست؟ نمی‌بیند که اگر در جامعه‌ای عدالت نباشد، امنیت هم نخواهد بود!
ریاست صداوسیما! آقای علی عسگری
توجه دارید که مستضعفان هنوز بعد از گذشت چهل سال کرامت انسانیشان پای مال میشود و در زیر سیاست‌های خصوصی سازی له می‌شوند و شما سکوت می‌کنید! انقلاب را به جای آنکه در قلوب مردم و مستضعفان ببینید و رسانه آنان باشید، با چه وقاحتی حتی یک خبر کوتاه هم کار نمی‌کنید! واقعاً چه دوگانه‌ی غریبی است: با قدرتمندان ملیجک و با مردم میرغضب! بترسید از روزی که مردم بفهمند در باطن شما چه می‌گذرد! بترسید از یوم‌اللهی که نزدیک است!
آقایان بدانید که این انقلاب به راحتی بدست نیامده است، هنوز جوانان پاک این آب و خاک بر سر آرمان‌های این ملت غیرت دارند، بترسید از روزی که ناامیدی از اصلاح کشور توسط این نهاد‌ها و ساختار‌های حکمرانی کشور به حد اعلای خود برسد و آن روز جوانانی به صحنه بیایند که خود وارد عمل شوند و چه روز شیرینی است برای دوستداران انقلاب و چه عاقبت سختی است برای ستمگران!
ما دانشجویان و دلبستگان آرمان‌های انقلاب اسلامی به شما تذکار می‌دهیم که فرصت‌ها، چون ابر در گذارند. مصداق کارخانه هپکو و معضلات آن جزو آخرین ریسمان‌هایی هستند که شما مسئولان حکومتی با تغییر رویه‌هایتان می‌توانید از چاه ویل وضعیت موجود بیرون بیایید، این مصادیق، واپسین چراغ‌های خطر سقوط هستند پس آن‌ها را دریابید!
السلام علی من اتبع الهدی
ارسال نظرات