بر اساس مطالعات جدید پژوهشگران؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، یک تئوری کلیدی نشان می‌دهد که تحولات آب و هوایی مرتبط با صخره‌های Himalayan ممکن است سرمایش طی ۱۵ میلیون سال گذشته را نتواند توجیه کند. این مطالعه می‌تواند دلایل بیشتر ایجاد تغییرات طولانی مدت آب و هوا را روشن کند. این مطالعه بر روی سرمایش طولانی مدتی تمرکز می‌کند که قبل از گرم شدن زمین با گازهای گلخانه‌ای رخ داده بود
یایر روزنتال از پروفسوران دانشگاه راجر می‌گوید: «یافته‌های ما اگر ثابت شود ابهامات بیشتری در پی خواهد داشت. اگر دلیل سرمایش هوازدگی صخره‌های Himalayan نباشد پس دلیل آن چیست؟»
دهه‌ها فرضیه این بود که برخورد صفحه هند و قاره آسیا باعث ایجاد صخره Himalayan در سطح زمین شده و آن‌ها را در برابر هوازدگی آسیب‌پذیر می‌کند. این هوازدگی باعث به دام انداخت کربن دی اکسید که یک گار گلخانه‌ای مهم است می‌شود. اما این فرضیه تایید نشده است.
بیش از میلیون‌ها سال، صخره‌های هوازده کربن دی اکسید را می‌گیرند و رودخانه‌ها آن‌ها را تا اقیانوس به عنوان کربن معدنی محلول با خود می‌برند. این کربن بوسیله جلبک‌ها برای ساختن پوسته‌های کلسیم کربناتی استفاده می‌شوند. وقتی جلبک می‌میرد اسکلت آن‌ها به کف اقیانوس‌ها رفته و کربن اتمسفر در رسوبات ته دریا دفن می‌شوند.
اگر هوازدگی افزایش پیداکند، انباشتگی کلسیم کربنات در کف اقیانوس نیز افزایش پیدا می‌کند. اما بعد از مطالعه ده‌ها هسته رسوبات ته دریا با استفاده از یک برنامه حفاری بین المللی اقیانوسی، محققان یافتند که میزان کلسیم کربنات پوسته‌ها به میزان قابل توجهی طی ۱۵ میلیون سال کاهش پیدا کرده است. این موضوع مشخص می‌کند که ممکن نیست فرسودگی صخره‌ها عامل سرمایش طولانی مدت باشد.
در ضمن، دانشمندان جلبکی به نام Coccolithophore یافتند که با کاهش کربن دی اکسید طی ۱۵ میلیون سال، این جلبک خود را وفق داده و تولید کلسیم کربناتش را کاهش داده. این موضوع ظاهرا در مطالعه قبلی در نظر گرفته نشده بوده است.
دانشمندان بسیاری معتقدند که اسیدیته بالای اقیانوس‌ها به علت سطح بالای کربن دی اکسید، کلسیم کربنات را در جلبک‌ها بویژه در آینده نزدیک کاهش خواهد داد.
آزمایشگاه Rosenthal اکنون با مطالعه تکامل کلسیم و سایر عناصر موجود در اقیانوس در تلاش است به این سؤالات پاسخ دهد.
ارسال نظرات