شما در مقابل دوربین آدم فضایی‌ها هستید، لطفا لبخند بزنید!

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، تصور کنید صد‌ها سال پیش، یک تمدن پیشرفته نشانه‌های عجیبی در سیاره سبزآبی (زمین) که خیلی از خانه‌شان دور نبود، در راه شیری، شناسایی کردند. آن‌ها سعی کردند که سیگنال‌هایی بفرستند، اما هیچ جوابی از دنیای ناشناخته اطراف نگرفتند؛ بنابراین آن‌ها تصمیم گرفتند تا روش دیگری را امتحان کنند. کنجکاوی آن‌ها باعث شد تا یک کاوشگر روباتیک را به مدار سنگی کوچک و ساکن نزدیک سیاره حیات بفرستند و از آنجا همه چیز را ببینند.

اگر این داستان در هر لحظه از تاریخ ۴.۵ میلیارد ساله زمین اتفاق می‌افتاد ممکن بود امروز یک سابقه باستانی باشد. اما این امید وجود دارد تا با این طرح جدید مدار‌های همسانگرد را بررسی و نشانه‌هایی از فناوری پیشرفته بیگانگان پیدا شود. مدار‌های همسانگرد اجرام فضایی هستند که در فاصله‌ای تقریبا مشابه زمین به دور خورشید حرکت می‌کنند.

جمیز بنفورد فیزیکدانی که نظریه جاسوسی بیگانگان را بیان کرد؛ گفت: «آن‌ها تقریبا سرعتی مشابه زمین دارند و نزدیک به زمین اند.» اگر او درست گفته باشد، مدار‌های همسانگرد راهی برای تشخیص فعالیت‌های بیگانگان است که پیش از تکامل انسان‌ها اتفاق افتاده است. اما حتی محققانی (SETI) که طرفدار ایده بررسی مدار‌ها هستند نیز اعتراف کردند که این عکس برداری زمان‌بر است.

پاول دیویس فیزیکدان و اخترشناس دانشگاه ایالات اریزونا گفت: «بدیهی است که احتمال وجود کاوشگر در یکی از مدار‌های همسانگرد بسیار بعید باشد. اما اگر این سفر هزینه کمی داشته باشد، چرا که نه؟ حتی اگر چیزی پیدا نکنیم مطمئنا اطاعات دیگری بدست خواهیم آورد.»

 

در دهه ۱۹۵۰ وقتی انسان‌ها به طور جدی درباره یافتن موجودات فرازمینی اندیشیدند، تصمیم گرفتند تا فعالیت خود را با گوش دادن‌های ساده شروع کنند. متاسفانه پویش پنج ساله آن‌ها در آسمان‌ها بوسیله رادیو و فرستنده‌ها، ثمره‌ای جز«سکوت وهم انگیز» نداشت.

اخیرا دیویس در یک مصاحبه گفت که SETI به «فناوری آوری» یا هر نشانه‌ای از فناوری در جهان که توسط انسان‌ها ایجاد نشده، علاقه‌مند شده است.

تحقیقات مربوط به مدار‌های همسانگرد یک نمونه اصلی خواهد بود. بخشی از این شناخت در سال ۱۹۹۷ کشف شد. ۱۵ مدار یا بیشتر نیز در سال ۲۰۱۰ پیدا شد. آن‌ها در پیکربندی‌های عجیب و غریب دور زمین‌ بوده، بعضی از آن‌ها هنگامی که به دور خورشید می‌چرخند، شبیه به نعل اسب یا نوزاد قورباغه هستند.

به گفته ناسا نزدیکترین آن‌ها «همراه نزدیک زمین» نام دارد و تقریبا به اندازه ۳۸ برابر فاصله ماه، از زمین دور است و به نظر می‌رسد در شکل پایداری با زمین که قرن‌ها به طور می‌انجامد، مانده است. بنفور معتقد است اگر مدار‌های همسانگرد برای مدت طولانی به زمین بچسبند می‌توانند مکانی عالی برای دستگاه‌های نظارت بیگانه باشند.

در حال حاضر نزدیکترین ستاره به زمین به غیر از خورشید Alpha Centauri است که ۴.۳۷ سال نوری از آن فاصله دارد. هر نیم میلیون سال یا بیشتر ستاره‌ها به اندازه یک سال نوری به زمین نزدیک می‌شوند. به این معنی که صد‌ها یا هزاران ستاره به اندازه کافی در طی تاریخ بلند زمین به ما نزدیک شده‌اند تا بتوان از طریق آن‌ها ارتباط برقرار کرد. پس خیلی وقت پیش بیگانگان ممکن است چیزی جز باکتری‌های فتوسنتز کننده یا در حالت خوشبینانه دایناسور‌ها را ندیده باشند. اما کاوشگر‌های آن‌ها می‌تواند همچنان روی مدار‌های همسانگرد وجود داشته باشد.

 

ماه نسبت به سنگ‌های فضایی کوچک می‌تواند یک گزینه مناسب برای جاسوسی باشد. اما هر نقطه ماه به مدت دو هفته تاریک است پس کاوشگر بیگانه باید بتواند انرژی لازم را تا زمان روشن شدن ماه ذخیره داشته باشد.

بنفورد پیشنهاد می‌کند که مدار‌های زمین را با تلسکوپ‌های نوری و رادیویی مشاهده کرده و آن را با رادار‌های سیاره‌ای که به طور بالقوه می‌تواند سیگنال را به تمدن‌های فرازمینی ارسال کند متوقف کنید. او گفت، ارسال فضاپیمای کوچک به مدار‌های همسانگرد نیز بسیار ارزان و آسان خواهد بود. آژانس فضایی چین در ماه آوریل برنامه‌هایی را برای ارسال یک کاوشگر به نزدیکترین مدار همسانگرد زمین اعلام کرد.

بنفورد گفت: «اگر چیزی پیدا نکنیم، به این معناست که هیچ کس نتوانسته است بیش از میلیارد‌ها سال زندگی زمین را بررسی کند. این یک شگفتی بزرگ و خیره کننده است.»