با تلاش یک تولید کننده داخلی؛
به گزارش گروه فناوری خبرگزاری دانشجو، یک شرکت ایرانی به‌عنوان یکی از نخستین شرکت‌های تولیدکننده گونی و کیسه‌های آرد، سیمان و گچ زیست‌تخریب‌پذیر نانویی موفق به صادرات ماهانه بیش از ۲٫۵ میلیون کیسه نانویی شده است.
بهزاد غفارزاده، مدیر گروه صنعتی یاران می‌گوید: «این محصولات نانویی به کشور‌های تاجیکستان، عمان، ترکمنستان، ارمنستان، آذربایجان، عراق، سوریه، قزاقستان، گرجستان و ازبکستان صادر شده است. در حال حاضر این شرکت ماهانه ۷ میلیون کیسه نانویی تولید می‌کند که از این میزان بیش از ۳۵ درصد آن صادر می‌شود. تلاش داریم تا ظرفیت ماهانه را به ده میلیون کیسه برسانیم.»
غفارزاده می‌افزاید: «تقاضای داخل رو به رشد است و بازار صادراتی نیز رو به گسترش است به طوری که تمام ظرفیت فعلی تولید ما به فروش می‌رسد و باید به سرعت ظرفیت خود را افزایش دهیم. از انجایی که نیاز بازار بسیار بیشتر از ظرفیت فعلی ما است درنظر داریم تا فناوری خود را در اختیار شرکت‌های دیگر قرار دهیم تا در قالب همکاری مشترک از زیرساخت‌های این شرکت‌ها برای تولید کیسه‌های نانویی استفاده کنیم.»
این شرکت توانسته با تولید انبوه و صنعتی کیسه‌های تخریب‌پذیر نانویی ویژه سیمان و گچ، گامی بزرگ در نجات محیط زیست از آلایندگی پلاستیک‌ها بردارد. استفاده از مواد زیست‌تخریب‌پذیر باعث افت فرآیندپذیری در تولید این نوع کیسه‌ها می‌شود در صورتی‌که با افزودن نانوذرات، فرآیندپذیری و تولید محصول آسان‌تر انجام می‌شود.
این محصول نسل جدیدی از نانوکامپوزیت‌ها با پایه پلی‌پروپیلن است که براساس فناوری نانو به تولید رسیده و از آن برای تولید نخ، پارچه و کیسه مخصوص سیمان، گچ و آرد استفاده می‌شود. تولید انبوه این محصول نیازمند هیچ تغییری در خط تولید و ماشین‌آلات نیست و هیچ هزینه‌ای به صنعت بسته‌بندی سیمان تحمیل نمی‌کند، بلکه با کاهش مصرف انرژی و افزایش سرعت تولید و کاهش فشار دستگاه‌ها و بالا بردن کیفیت محصول نهایی موجب ایجاد مزایای رقابتی و شده و به حل یک معضل جهانی کمک می‌کند.
مدیر این شرکت درباره این فناوری می‌گوید: «به دلیل عمر ۳۰۰ تا ۴۰۰ ساله پلی‌پروپیلن در طبیعت، استفاده از این پلیمر در کیسه‌های گچ و سیمان از اواخر سال ۲۰۱۹ ممنوع شده است. از آنجایی که سیمان، گچ و آرد با پلیمر کیسه‌ها آمیخته می‌شوند، جدا کردن آن‌ها از کیسه‌ها دشوار بوده و در عمل این کیسه‌های غیرقابل بازیافت می‌شوند؛ بنابراین این کیسه‌ها وارد طبیعت شده و اثرات جبران‌ناپذیری به محیط زیست وارد می‌کنند. از سوی دیگر استفاده از کیسه‌های کاغذی نیز مشکلاتی در پی دارد. برای مثال ماهانه ۱۰۰ میلیون کیسه سیمان در کشور تولید می‌شود که اگر قرار بر استفاده از کاغذ در این کیسه‌ها باشد، به سرعت جنگل‌ها برای تامین این حجم از کاغذ باید از بین بروند. از این رو ما سال گذشته از محصولی رونمایی کردیم که در آن از نانوکامپوزیت زیست‌تخریب‌پذیر برای تولید کیسه‌های سیمان، گچ و آرد استفاده شده است. با توسعه این فناوری ۲۵۰ فرصت شغلی ایجاد شده و طی یک سال گذشته این فناوری ۱۰۰ میلیارد تومان فروش داخلی و خارجی داشته است.»
در حال حاضر اکثر کارخانه‌های سیمان ایران به منظور حفظ محیط زیست و مزایای رقابتی کیسه‌های زیست‌تخریب‌پذیر، مشتری این محصول هستند. از جمله آن‌ها می‌توان به کارخانه‌های سیمان کاشان، صوفیان، ارومیه، خوی، فارس، خوزستان، تهران، اردستان، نایین، اردبیل، سپاهان و یاسوج اشاره کرد.
بهزاد غفارزاده، مدیر گروه صنعتی یاران می‌گوید: «این محصولات نانویی به کشور‌های تاجیکستان، عمان، ترکمنستان، ارمنستان، آذربایجان، عراق، سوریه، قزاقستان، گرجستان و ازبکستان صادر شده است. در حال حاضر این شرکت ماهانه ۷ میلیون کیسه نانویی تولید می‌کند که از این میزان بیش از ۳۵ درصد آن صادر می‌شود. تلاش داریم تا ظرفیت ماهانه را به ده میلیون کیسه برسانیم.»
غفارزاده می‌افزاید: «تقاضای داخل رو به رشد است و بازار صادراتی نیز رو به گسترش است به طوری که تمام ظرفیت فعلی تولید ما به فروش می‌رسد و باید به سرعت ظرفیت خود را افزایش دهیم. از انجایی که نیاز بازار بسیار بیشتر از ظرفیت فعلی ما است درنظر داریم تا فناوری خود را در اختیار شرکت‌های دیگر قرار دهیم تا در قالب همکاری مشترک از زیرساخت‌های این شرکت‌ها برای تولید کیسه‌های نانویی استفاده کنیم.»
این شرکت توانسته با تولید انبوه و صنعتی کیسه‌های تخریب‌پذیر نانویی ویژه سیمان و گچ، گامی بزرگ در نجات محیط زیست از آلایندگی پلاستیک‌ها بردارد. استفاده از مواد زیست‌تخریب‌پذیر باعث افت فرآیندپذیری در تولید این نوع کیسه‌ها می‌شود در صورتی‌که با افزودن نانوذرات، فرآیندپذیری و تولید محصول آسان‌تر انجام می‌شود.
این محصول نسل جدیدی از نانوکامپوزیت‌ها با پایه پلی‌پروپیلن است که براساس فناوری نانو به تولید رسیده و از آن برای تولید نخ، پارچه و کیسه مخصوص سیمان، گچ و آرد استفاده می‌شود. تولید انبوه این محصول نیازمند هیچ تغییری در خط تولید و ماشین‌آلات نیست و هیچ هزینه‌ای به صنعت بسته‌بندی سیمان تحمیل نمی‌کند، بلکه با کاهش مصرف انرژی و افزایش سرعت تولید و کاهش فشار دستگاه‌ها و بالا بردن کیفیت محصول نهایی موجب ایجاد مزایای رقابتی و شده و به حل یک معضل جهانی کمک می‌کند.
مدیر این شرکت درباره این فناوری می‌گوید: «به دلیل عمر ۳۰۰ تا ۴۰۰ ساله پلی‌پروپیلن در طبیعت، استفاده از این پلیمر در کیسه‌های گچ و سیمان از اواخر سال ۲۰۱۹ ممنوع شده است. از آنجایی که سیمان، گچ و آرد با پلیمر کیسه‌ها آمیخته می‌شوند، جدا کردن آن‌ها از کیسه‌ها دشوار بوده و در عمل این کیسه‌های غیرقابل بازیافت می‌شوند؛ بنابراین این کیسه‌ها وارد طبیعت شده و اثرات جبران‌ناپذیری به محیط زیست وارد می‌کنند. از سوی دیگر استفاده از کیسه‌های کاغذی نیز مشکلاتی در پی دارد. برای مثال ماهانه ۱۰۰ میلیون کیسه سیمان در کشور تولید می‌شود که اگر قرار بر استفاده از کاغذ در این کیسه‌ها باشد، به سرعت جنگل‌ها برای تامین این حجم از کاغذ باید از بین بروند. از این رو ما سال گذشته از محصولی رونمایی کردیم که در آن از نانوکامپوزیت زیست‌تخریب‌پذیر برای تولید کیسه‌های سیمان، گچ و آرد استفاده شده است. با توسعه این فناوری ۲۵۰ فرصت شغلی ایجاد شده و طی یک سال گذشته این فناوری ۱۰۰ میلیارد تومان فروش داخلی و خارجی داشته است.»
در حال حاضر اکثر کارخانه‌های سیمان ایران به منظور حفظ محیط زیست و مزایای رقابتی کیسه‌های زیست‌تخریب‌پذیر، مشتری این محصول هستند. از جمله آن‌ها می‌توان به کارخانه‌های سیمان کاشان، صوفیان، ارومیه، خوی، فارس، خوزستان، تهران، اردستان، نایین، اردبیل، سپاهان و یاسوج اشاره کرد.
ارسال نظرات