چهل روز بدون حاج قاسم / هرگز از یاد من آن سرو خرامان نرود

گروه دانشگاه خبرگزاری دانشجو؛ می‌گویند خاک سرد است. وقتی کس‌وکار آدم پر می‌کشد به دیار باقی و جسمش را به خاک می‌سپارند، اگر از نزدیکان داغ‌دیده بی‌تابی کنند، می‌نشینند کنارش، و وقتی دارد ضجه می‌زند که: من بدون او دیگر نمی‌توانم زندگی کنم، می‌گویند (یا اگر شرایطش نباشد، از ذهنشان می‌گذرد که): خاک، سرد است! و این یعنی هرچقدر داغ‌داری و هرچقدر داغ هستی، می‌گذرد... شب اول دفن می‌گذرد، ختم گرفته می‌شود، سوم و هفتم هم. بازماندگان به خانه برمی‌گردند، جای خالی متوفی را می‌بینند و باز گریه، و این ماجرا تا چهلم آن‌قدر تکرار می‌شود که... سرد می‌شود. چهلم، زمان بدرآوردن لباس‌های عزاست؛ زمان کنارآمدن با آن جای خالی.

چهل روز گذشت. از آن سحر جمعه بهت‌آور که خبر شهادتت آمد و شوربختانه تکذیب هم نشد: «شهادت فرمانده مجاهد سپاه قدس، سرلشگر قاسم سلیمانی، در بمباران تروریست‌های آمریکایی» خیلی سریع پنتاگون مسئولیتش را برعهده گرفت و ترامپ عکس پرچم امریکا را توئیت کرد. این شروع انفجاری در جهان بود.

عکس دست و انگشترت خیلی زود منتشر می‌شود و می‌چرخد و از آن گریز‌ها می‌زنند. همه چیز فقط سیاه است، تا پیام رهبر انقلاب پیش از ۸ صبح می‌رسد و حامل یک کلمه سرخ است: انتقام! سپاه بیانیه می‌دهد. وزیر خارجه واکنش نشان می‌دهد. سفیر سوئیس در ایران احضار می‌شود. فوج تسلیت‌ها از داخل و خارج روانه است: وزیر دفاع، رئیس جمهور، رئیس مجلس، رئیس قوه قضائیه، فرمانده ارتش، آیت الله جنتی، علی اکبر ولایتی، سیدحسن خمینی، محمدرضا عارف، انجمن کلیمیان تهران، فراکسیون امید، سخنگوی دولت، سخنگوی سپاه، مقتدی صدر، آیت الله نوری همدانی، ستاد کل نیرو‌های مسلح، سیدحسن نصرالله، سید محمد خاتمی، محمدباقر نوبخت، فرمانده نیروی انتظامی، دبیر شورای عالی انقلاب فرهنگی، رئیس دفتر رئیس جمهور، معاون هماهنگ‌کننده ارتش، محسن هاشمی، دبیر شورای عالی مناطق آزاد و ویژه اقتصادی، آیت الله سیستانی، سیدحسن خمینی و آیت الله وحید به ترتیب تسلیت گفتند و به لحن و زبان خودشان بر انتقام تأکید کردند. خیلی زود هماهنگ می‌شود که پس از نماز جمعه تظاهرات در سراسر کشور انجام شود. قهرمان ملی بودی و فقدانت برای همه سخت است.

اکانت توئیتر رهبر انقلاب می‌نویسد:
“In the Name of God, the Beneficent, the Merciful”

 

جنبش جهاد اسلامی فلسطین، جنبش مقاومت «عصائب اهل الحق»‌عراق، جبهه آزادی‌بخش فلسطین، شاخه نظامی حماس، گردان‌های «عزالدین القسام»، جنبش انصارالله یمن، جنبش نجباء عراق، حزب الله لبنان و حزب الله حجاز ترورت را محکوم کردند و برای انتقام خون شهدا اعلام آمادگی کردند. تو محدود به خط‌کشی‌های مرز نبودی و جهان منتقمت خواهد بود.

پرچم گنبد مطهر امام رضا علیه‌السلام و حضرت معصومه سلام الله علی‌ها و مسجد مقدس جمکران تعویض می‌شود، سیاه و سرخ! حال و هوای ایران انقلابی است و عطر و بوی همه ارزش‌هایی که تو و همرزمانت برایشان جنگیده بودید، به سرعت همه‌جا را پر می‌کند و انگار انداخته شده‌ایم در دهه اول انقلاب.

هر کس تو را دیده بود، حالا نمی‌تواند ساکت بماند و تسلیت‌ها و دلنوشته‌ها و تحلیل‌ها و رجز‌های مردمی هم شروع می‌شود. کمی بعد، تیغ فیلتر اینستاگرام هم تیز می‌شود تا پست‌ها و اکانت‌ها یکی پس از دیگری حذف شوند. اما خیابان‌ها و شهر‌ها در همین چند روز و به نوبت عزادارت می‌شوند. گرافیست‌ها و نقاشان و طراح‌ها دست به‌کار می‌شوند و همان روز طرح‌ها و عکس‌های متنوعی از تو و شهدای دیگر رسم و منتشر می‌شود.

---

طرح‌های گرافیکی جدید از شهید حاج قاسم

---

بسیاری از کشور‌ها تسلیت می‌گویند و بسیاری محکوم می‌کنند و بسیاری خواستار ثبات و صلح و آرامش در خاورمیانه می‌شوند. خون تو معیار شرافت دولت‌هاست.

سردار قاآنی جایگزین تو می‌شود تا سپاه قدس یک روز هم بدون فرمانده نماند.

 

تصاویر و فیلم‌ها و خاطرات آرشیوی یا دیده‌نشده و کمتردیده‌شده‌ها حالا پخش می‌شوند تا شاید بغضمان بشکند و باورمان شود که دیگر نیستی.

عراقی‌ها دارند متوجه می‌شوند که امریکا در کشورشان چه می‌کند و اظهارنظر‌ها درمورد خروج امریکایی‌ها از عراق شروع می‌شود. در نمازجمعه کربلا «الموت لأمریکا» طنین‌انداز است. اخراج امریکا در پارلمان عراق تصویب می‌شود.

سطوح امنیتی در خاورمیانه افزایش می‌یابد و پایگاه‌های نظامی آماده‌باش می‌شوند و بسیاری از کشورها، مسافران و تبعه‌شان را به خروج از خاورمیانه دعوت می‌کنند. انگار همه از آتش‌بازی باخبرند.

توییت بعدی ترامپ گویای همه چیز از خیال خام امریکایی‌هاست: «ایران هیچوقت جنگی را نبرده، اما مذاکره‌ای را هم نباخته است!»

مسئولین در حال رفت‌وآمد به خانه‌ات هستند و به نوبت تسلیت می‌برند.

تیتر فردای روزنامه‌ها، همه تو بودی!

تو معمار شکست‌های امریکا در دهه‌های گذشته بودی، پس حق دارند که با گستاخی از تصمیمشان دفاع کنند و این به آتش خشم ما برای انتقام شعله می‌دهد. آن‌ها از همان توجیه بمباران اتمی ژاپن استفاده می‌کنند: توقف جنگ! اما این بار این حمله به معنی شروع جنگ بود؛ و چقدر جگرمان حال می‌آید هربار که دیپلمات‌هایمان با صراحت و شجاعت بر انتقام نظامی تاکید می‌کنند. از رد کردن پیام‌ها و واسطه‌گری‌های ۱۶ کشور می‌گویند! این روز‌ها همه گرمیم. با صدای بلند اعلام می‌کنیم که اهل تن‌دادن به هیچ قانون بشرساخته یا رفتن زیربار هیچ معاهده و مذاکره‌ای نیستیم و برای انتقام سردار عزیزمان اگر لازم باشد آسمان را می‌شکافیم  و کوه‌ها را می‌شکنیم. این روز‌ها نهضت شده‌ایم، امت هستیم، و دیگر قلب‌هایمان را سیاستمداران جهت نمی‌دهند، این روز‌ها قلب‌هایمان برای تو می‌تپید، برای سردار دل‌ها.

 

تشییع‌ها شروع می‌شود. کربلا. حرم سیدالشهدا. تابوت سه رنگ شهید. روی دستان عراقی‌ها. بعد هم نجف و حرم امیرالمؤمنین. برنامه تشییع در شهر‌های ایران می‌آید. تصاویر سرداران شهید بر ایوان طلای حرم امام رضا نصب می‌شود و ما لبریز از شوق دیدار آخر.

 

بزرگداشت شهید در کشور‌های مختلف از لبنان و فلسطین و عراق و یمن و کشمیر و پاکستان و افغانستان و نیجریه و سوریه و روسیه و بحرین تا ترکیه و انگلستان و هند و بلاروس و بوسنی و کانادا و اتریش و آلمان و مالزی برگزار می‌شود. محور مقاومت حالا دارد خودش را پیدا می‌کند.

 

بخشی از وصیت‌نامه‌ات را اعلام می‌کنند: «همسرم من جای قبرم را در مزار شهدای کرمان مشخص کرده‌ام. محمود می‌داند. قبر من ساده باشد مثل دوستان شهیدم. بر آن کلمه سرباز قاسم سلیمانی بنویسید نه عبارت‌های عنوان‌دار.»

تشییع در ایران هم شروع می‌شود و این‌جا هم شگفت‌آورتر از عراق، اما نه چندان دور از انتظار. نماز رهبر انقلاب در دانشگاه و تشییع هشت ساعته در تهران. در قم هم حضرات آیات مکارم شیرازی، علوی گرگانی، سبحانی، یزدی، حسینی بوشهری، امینی، فاضل لنکرانی، و حسینی اشکوری در حرم کریمه اهل‌بیت برای استقبال از پیکر‌های پاک شهدا حاضر می‌شوند. در شهر‌هایی هم که تشییع نیست، تجمعات مختلف برای عزاداری و انتقام‌جویی برپاست. برخی هم ترجیح می‌دهند تا استان‌های مجاور بروند برای تشییع و در این بین مردم استان ساکن هم کم نمی‌گذارند و محل اسکان صلواتی برای مسافران مهیا می‌کنند.

---

---

امروز آخرین دست‌نوشت‌هایت هم آمد:
«الهی لا تکلنی
خداوندا مرا بپذیر
خداوندا عاشق دیدارتم
همان دیداری که موسی را ناتوان از ایستادن و نفس کشیدن نموند.
خداوندا مرا پاکیزه بپذیر»

 

ترامپ تهدید می‌کند که ۵۲ نقطه ایران را خواهد زد و با این توئیت اوضاع برای خودش بدتر شد.

سردار «حسین دهقان» در مصاحبه با CNN با لباس رزم حاضر می‌شود و با نشان دادن تصویر شهید حاج قاسم سلیمانی خطاب به ترامپ می‌گوید: «این تصویر را به خاطر بسپار، این تصویر کسی است که تا پایان عمرت تو را رها نخواهد کرد»!

 

شناور‌های امریکایی هزار کیلومتر از ایران عقب کشیده می‌شوند. حالا حمله به همین اطراف برای ما جذابیتی ندارد و احتمال عملیات داخل امریکا هم می‌رود. پایگاه‌های نظامی در داخل آمریکا هم آماده‌باش هستند. کشور‌های دیگر هم در حال خروج از عراق هستند. به‌نظر می‌رسد ترامپ این ترور روشن را برای انداختن ترس در دل محور مقاومت انجام داده بود، اما حالا نتیجه برعکس شده است.

اسماعیل هنیه، رئیس دفتر سیاسی حماس، با سردار اسماعیل قاآنی، فرمانده جدید نیروی قدس سپاه پاسداران، دیدار و گفتگو می‌کند. این به ما می‌گوید که انتقام فراملی و در کل جبهه مقاومت است؟

سردار سلامی در پایان مراسم تشییعت در میان پرچم‌های سیاه و سرخ، از انتقام سخت می‌گوید.

 

امیرعبداللهیان می‌گوید: «ما قاعده بازی را رعایت کردیم، اما ترامپ رعایت نکرد.  پاسخ ایران با همین روش خواهد بود.» انگار این نوید یک انتقام سخت و خارج از چارچوب‌های دست‌وپاگیر فعلی است. ما داشتیم می‌فهمیدیم که زبان مشترک دنیا زور است و حالا باید زورمان را نشان دهیم و از این امر به هیچ وجه ناراحت نبودیم. بله این‌جا قرن ۲۱ است و اگر فکر می‌کردیم قوانین دیگری در دنیا حکم‌فرماست، اشتباه می‌کردیم. حالا با زور سردارمان را شهید کرده‌اند، یا با زورمان انتقام می‌گیریم و یا باید منتظر از دست رفتن بقیه ملتمان هم باشیم.

نمایندگان مجلس شورای اسلامی در جلسه صبح سه‌شنبه کلیات و جزییات طرح سه‌فوریتی اقدام متقابل علیه امریکا را به تصویب می‌رسانند. بر اساس این مصوبه مجلس، «کلیه اعضای پنتاگون و شرکت‌ها و مؤسسات وابسته و فرماندهان و آمران شهادت سردار سپهبد شهید حاج قاسم سلیمانی» تروریست معرفی می‌شوند.

ایران از محدودیت‌های هسته‌ای برجام خارج می‌شود و از این روح انقلابی دمیده‌شده در جمهوری اسلامی خوشحالیم. انگار همه چیز دارد خوب پیش می‌رود و حتی مجلس و دولت هم این‌بار کوتاهی ندارند. این روز‌ها از فکر کردن به سناریو‌های انتقام و صحبت کردن درمورد آن با دوستانمان حظ می‌آییم. دیگر دوره شعار‌های صلح‌طلبانه و بزدلانه گذشته است و ما به بستن تنگه هرمز و انفجار در کاخ سفید و ترور دونالد ترامپ فکر می‌کنیم، و شاید هیچ کدام را هم آن‌قدر بعید نمی‌دانیم. انتقام سخت نزدیک است؟

پیکر حاج قاسم به علت ازدحام با تاخیر در سحرگاه چهارشنبه ۱۸ دی در گلزار شهدای کرمان به خاک سپرده می‌شود. همان لحظات در گوشه دیگری از کشور اتفاقات دیگری می‌افتاد.

 

جمهوری اسلامی، و بالستیک‌هایش. هنوز پیکر شهید سلیمانی دفن نشده است که موشک‌ها شلیک می‌شوند. ۶ صبح است و صداوسیما می‌رود به میدان انقلاب برای گزارش مردمی. همه خوشحالند و تشکر می‌کنند. تحسین‌ها و تعجب‌ها شروع شد. گفتند و نوشتند ایران ابرقدرت موشکی دنیاست. هیچ موشکی رفاع نشده بود. ترامپ عقب کشید و گفت: تلفاتی نداشته، ادعایی که بعد‌ها چندباره زیرسوال رفت. گفته شد در صورت واکنش امریکا پاسخ کوبنده‌تری می‌دهیم.

رهبر انقلاب از تو می‌گوید، از رفیق خوشبختش:
«شهید سلیمانی هم شجاع بود و هم با تدبیر بود. هم دل و جگر داشت و به دهان خطر می‌رفت و ابایی نداشت و هم با تدبیر بود و منطق داشت برای کارهایش. این تدبیر فقط در میدان نظامی نبود. در میدان سیاست هم بود. در عرصه سیاست هم شجاع بود و هم با تدبیر بود. سخنش تاثیرگذار بود.
از همه این‌ها بالاتر اخلاص او بود. اهل ریا نبود. هم یک فرمانده جنگاور مسلط نظامی بود و هم معتقد به حدود شرعی بود. مراقب بود به کسی تعدی و ظلم نشود. به دهان خطر می‌رفت، اما جان دیگران را حفظ می‌کرد.
در مسائل داخل کشور اهل حزب و جناح نبود، اما به شدت انقلابی بود و انقلابی‌گری خط قرمز او بود.
یک نمونه از شجاعت او این بود که توانست به کمک ملت‌های منطقه، همه نقشه‌های نامشروع آمریکا در غرب آسیا را خنثی کند. آمریکایی‌ها در موضوع فلسطین نقشه‌شان این بود که فلسطینی‌ها را در موضع ضعف نگه دارد تا نتوانند کاری بکنند، اما این مرد دست آن‌ها را پر کرد.
وحدتی که در زیر تابوت شهید سلیمانی و شهدای همراهش حاصل شد، باید محفوظ بماند»

فرمانده نیروی هوافضای سپاه (غافل از دستی که سرنوشت دارد برایش می‌چرخاند) می‌گوید: «ضربات موشکی به یکی از مهم‌ترین پایگاه‌های امریکا در قالب عملیات شهید سلیمانی، آغاز یک عملیات بزرگ بود که در کل منطقه ادامه پیدا خواهد کرد.»

قیس خزعلی دبیرکل عصائب اهل الحق نیز اعلام می‌کند: «پاسخ ما به ترور سردار شهید قاسم سلیمانی کمتر از پاسخ ایران نخواهد بود.»

سخنگوی قوه قضائیه می‌گوید: «دادگاه‌های ایران و عراق و همچنین دیوان بین‌المللی کیفری صلاحیت بررسی اقدام تروریستی آمریکا علیه سردار سلیمانی را دارند و ما می‌خواهیم در این محاکم قضایی علیه دولت و ارتش آمریکا و شخص ترامپ تشکیل پرونده دهیم. حتی اگر روند کار طولانی شود دست برنمی‌داریم و چه بسا بتوانیم ترامپ را بعد ریاست جمهوری‌اش برای محاکمه به ایران بیاوریم.»

مجلس آمریکا اختیارات ترامپ برای جنگ با ایران را محدود می‌کند.

سردار وحید، رییس کمیسیون سیاسی دفاعی امنیتی مجمع تشخیص مصلحت نظام می‌گوید: «مبارزه‌ای که امروز شروع شده است، ورق تازه‌ای در تاریخ است و از این به بعد تاریخ، وقایع را به قبل از شهادت سردار سلیمانی و بعد از آن، تقسیم می‌کند.»

این‌جا، احتمالاً اوج ماجراست. همان جایی که تعلیق به حداکثر خود می‌رسد و ضرباهنگ داستان تند می‌شود. این‌جا امیدوارکننده‌ترین روز‌هایی است که در دهه اخیر دیده‌ایم. این‌جا قصه فتح خرمشهر و مهران است. این‌جا نهایت وزش بوی انقلاب در کشور است. این روز‌ها از جهانی دیگرند انگار. اما از این به بعد، فواره به پایین می‌ریزد. صفحات آخر فصل جادویی کتاب. از این‌جا به بعد موسیقی حزین و کشدار نواخته می‌شود، برای بازگشت به آن‌چه بودیم، و از آن می‌گریختیم. برای واقعیت‌هایی که منتظر ما آرمان‌خواه‌ها بود. از این‌جا به بعد ماجرا بوی ترس و محافظه‌کاری می‌دهد، بوی قطعنامه!

شنبه است. همان شنبه که آن بیانیه عجیب از ستاد کل نیرو‌های مسلح منتشر شد.

دیگر حواس‌ها جای دیگری است. با این حال سفیر یمن به منزل شهید سلیمانی می‌رود و به خانواده او خنجر یمنی که نماد ایستادگی و مقاومت این ملت است را هدیه می‌دهد.

سی‌ان‌ان می‌نویسد: «پایان خجالت‌آور حضور نظامی آمریکا در عراق. ایالات متحده آمریکا پس از ترور سردار قاسم سلیمانی در عراق، با احتمال اخراج نیروهایش از این کشور روبرو شده است و این یک پیروزی بزرگ برای ایران خواهد بود.»

هفته‌نامه «اشپیگل» با تیتر «چشم در برابر چشم» و تصویری از سردار قاسم‌سلیمانی به تقابل ایران و آمریکا می‌پردازد.

نماز جمعه تهران پس از سال‌ها توسط رهبر انقلاب اقامه می‌شود: «وَلَقَدْ أَرْسَلْنَا مُوسَىٰ بِآیَاتِنَا أَنْ أَخْرِجْ قَوْمَکَ مِنَ الظُّلُمَاتِ إِلَى النُّورِ وَذَکِّرْهُمْ بِأَیَّامِ اللَّهِ»

مقتدی صدر، هادی العامری، قیس الخزعلی، شیخ اکرم الکعبی و الکلدانی از مسئولان عراق و رهبران گروه‌های مقاومت عراق، در فراخوانی از مردم این کشور می‌خواهند در تظاهرات میلیونی ضدآمریکائی که به‌زودی برگزار خواهد شد، شرکت کنند.

جواد ظریف در مصاحبه با اشپیگل حرف‌هایی می‌زند که واکنش‌های زیادی دریافت می‌کند. او در پاسخ به سوال خبرنگار این رسانه درمورد احتمال بازگشت به میز مذاکره می‌گوید.

نمایندگان مجلس طرح الزام دولت در تعیین سرفصل جنایات نظام استکباری به ویژه آمریکا در کتب درسی مدارس و دانشگاه‌ها را تصویب می‌کنند.

نامگذاری مجتمع‌های آموزشی و اتوبان و نصب سردیس‌ها هم شروع شد. اتوبان پاسداران اهواز، بزرگراه رسالت تهران، فرودگاه اهواز، ساختمان مطالعات سیاسی و بین‌الملل وزارت خارجه و ایستگاه متروی هشتگرد مزین به نام سردار سپهبد قاسم سلیمانی شدند. خانه پدری او نیز جزء میراث فرهنگی قرار گرفت و تبدیل به موزه شد.

واعظی می‌گوید: باید با حمایت مردمی که انجام شد، نشان دهیم قوی‌تر شده‌ایم  و راه و هدف سردار سلیمانی  را با قوت ادامه دهیم. دولت و مسئولان در همین خط هستند.

همتی، رئیس بانک مرکزی نیز اظهار می‌کند: در راه سردار سلیمانی اقتصاد مقاومتی را تقویت می‌کنیم.

دبیر شورای فرهنگ عمومی کشور هم می‌گوید: سیزدهم دی‌ماه مصادف با روز شهادت سپهبد سلیمانی به عنوان روز جهانی مقاومت نامگذاری شد که در تقویم کشور ثبت خواهد شد.

جمهوری اسلامی در راه است! دیگر همه مسئولان در حال اجرایی کردن تکالیف و ادای دین به سردار شهید هستند تا زودتر این قسمت هم تمام بشود و همه برویم سر کار‌های اصلی‌مان. شاید برای دعوت از مردم به راهپیمایی ۲۲ بهمن هم بشود از تو استفاده کرد. اوضاع به آرامی در حال بازگشت به پیش از این روز‌های انقلابی است، با این تفاوت که دیگر حاج قاسم هم بینمان نیست. تو نیستی و هنوز کفنت (و نه خونت) خشک (و نه سرد) نشده که ترامپ به تو اهانت می‌کند و طرح معامله قرن را می‌گذارند روی میز. حالا از تو تنها همین عکس‌ها و فیلم‌ها در حالت‌های مختلف مانده که هرازگاهی یک خاطره یا کلیپ جدید هم منتشر می‌شود و دلمان خوش است به این دلتنگی‌ها. قرار است چهلم، وصیت‌نامه‌ات باز شود. در مدتی که نبودی، خان‌طومان آزاد شد و جای تو خالی بود. «آقای اصغر» هم نتوانست دور بماند و آمد پیش تو. ما از بغض و بهت به گریه و اشک رسیدیم و بعد از آن دست‌هایمان را گره کردیم، اما آن‌ها را در جیب‌هایمان بردیم و دیگر یادمان رفت قرار بود با آن‌ها چه کنیم. روزمرگی بر ما هجوم آورد و در مدتی که نبودی، از آن روح شهادت‌طلبی تنها یک لقب بر نام تو نشست و برای ما خاطره‌ای ماند و عذاب وجدانی. این چهل روز، بر ما این‌گونه گذشت. پارسال این ایام، چهل سال از انقلابمان می‌گذشت و حالا چهل روز از شهادتت. تو رفته‌ای، مانند لبخند‌ها و سکوتت از فضای سیاسی ایران، مانند محبتت با بچه‌های شهدا در یادواره‌ها و غضبت با دشمن در میدان جنگ، مانند «درود بر رزمندگان اسلام، سلام بر شهیدان» در تکبیرهایمان، و مانند «ابد والله ما ننسی حسینا»، در هر اربعین، که می‌رود تا اربعین بعد...