پرتابی نوین؛
به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، یک کاوشگر اروپایی-آمریکایی به منظور درک بهتر خورشید و چگونگی تاثیر آن بر زمین از فلوریدا پرتاب میشود. این ماموریت با همکاری آژانس فضایی اروپا و ناسا از مرکز فضایی کندی شروع شده و می‌تواند تا ۹ سال ادامه داشته باشد. دانشمندان پیش بینی می‌کنند که این ماموریت اطلاعات مفیدی از جو، وزش باد، میدان‌های مغناطیسی و چگونگی شکل گیری هلیوسفر را در اختیار بگذارد.
با سفر به خارج از ناحیه گرفتگی (کمربند فضایی که تقریبا برابر با استوا خورشیدی است) اولین تصاویر از مناطق قطبی ناشناخته ستاره نیز بدست می‌آید. با توجه به نیروی گرانش زمین و زهره، کاوشگر خود را به سمت قطب‌های خورشیدی کشیده و اولین تصاویر را از مناطقی که غیرقابل دسترس هستند، می‌گیرد.
دانیل مور از دانشمندان این پروژه گفت: این یک امر ناشناخته خواهد بود و یک کشف علمی واقعی است. ده دستگاه پیشرفته برای ثبت مشاهدات و پیدا کردن سر نخ‌هایی از علت ایجاد بادخورشیدی به دانشمندان کمک می‌کنند. این باد‌ها ذراتی با بار زیاد را ساطع می‌کنند که بر زمین تاثیر گذاشته و باعث ایجاد شفق‌های قطبی می‌شوند. این ذرات علاوه بر این پدیده زیبا باعث ایجاد اختلال در رادارها، ماهواره‌ها و شبکه‌های رادیویی نیز می‌شوند.
بزرگترین طوفان خورشیدی به سپتامبر ۱۸۵۹ در آمریکای شمالی برمی‌گردد که بسیاری از شبکه‌های تلگرافی در این دوره را از بین برده بود. تنها فضاپیمایی که قبلاً از روی قطب‌های خورشید پرواز کرده بود در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد.
ایتین پاراری، محقق در رصدخانه CNRS در پاریس، گفت: جامعه به طور فزاینده‌ای تحت تاثیر رخداد‌های فضایی است، بنابراین آنچه در خورشید اتفاق می‌افتد برای ما مهم است.
ماتیو برتهومیر، محقق آزمایشگاه فیزیک پلاسما مستقر در پاریس، افزود: تصور کنید که فقط نیمی از ماهواره‌های ما نابود شوند. این یک فاجعه بشری خواهد بود.
نزدیک‌ترین فاصله این کاوشگر به خورشید هر ۶ ماه یکبار رخ می‌دهد. این کاوشگر با یک سپر تیتانومی که سفارشی طراحی شده است می‌تواند تا ۵۰۰ درجه سیلسوس را تحمل کند. این ساختار مقاوم با یک لایه نازک و سیاه فسفات کلسیم، یک پودر شبیه به زغال که به رنگدانه‌های نقاشی‌های غار‌ها شبیه است، پوشیده شده است. این سپر از ذرات ناشی از انفجار‌های خورشیدی محافظت می‌کند. به جز یکی از تلسکوپ‌های فضاپیما، سایرسازه‌ها، زیر سپر که با دقت باز و بسته میشود، قرار دارند.
همانند زمین قطب‌های خورشیدی هم مناطق کاملا متفاوتی با دیگر نواحی هستند. این نواحی سوراخ‌های تاجی شکل و سردتر از نواحی دیگر بوده و سرچشمه بادهای خورشیدی‌اند. دانشمندان بر این باورند که این منطقه می‌توانند برای درک آنچه باعث تحریک فعالیت‌های مغناطیسی خورشید میشود، مهم باشد.
هر ۱۱ سال، قطب‌های خورشید می‌چرخند، قطب شمال به سمت جنوب می‌رود و برعکس. درست قبل از این رویداد، فعالیت خورشیدی افزایش می‌یابد، و باعث انفجار بخش‌های عظیمی از خورشید و آزاد شدن آن‌ها به فضا میشود. کاوشگر سطح خورشید را هنگامی که منفجر میشود مشاهده کرده و اندازه‌گیری‌ها را هنگامی که مواد به سمت فضاپیما حرکت می‌کنند، ثبت می‌کند.
این ماموریت از مرکز عملیات فضایی اروپا در آلمان کنترل میشود. بعد از پرتاب این کاوشگر، گروه ۳ ماه آنرا بررسی می‌کند تا پیش از روشن کردن قطعات اصلی، از درستی سیستم اطمینان حاصل کنند. سازه‌های سنجش از راه دور هنگام اولین دستیابی کاوشگر به خورشید در نوامبر ۲۰۱۰ فعال می‌شوند.
با سفر به خارج از ناحیه گرفتگی (کمربند فضایی که تقریبا برابر با استوا خورشیدی است) اولین تصاویر از مناطق قطبی ناشناخته ستاره نیز بدست می‌آید. با توجه به نیروی گرانش زمین و زهره، کاوشگر خود را به سمت قطب‌های خورشیدی کشیده و اولین تصاویر را از مناطقی که غیرقابل دسترس هستند، می‌گیرد.
دانیل مور از دانشمندان این پروژه گفت: این یک امر ناشناخته خواهد بود و یک کشف علمی واقعی است. ده دستگاه پیشرفته برای ثبت مشاهدات و پیدا کردن سر نخ‌هایی از علت ایجاد بادخورشیدی به دانشمندان کمک می‌کنند. این باد‌ها ذراتی با بار زیاد را ساطع می‌کنند که بر زمین تاثیر گذاشته و باعث ایجاد شفق‌های قطبی می‌شوند. این ذرات علاوه بر این پدیده زیبا باعث ایجاد اختلال در رادارها، ماهواره‌ها و شبکه‌های رادیویی نیز می‌شوند.
بزرگترین طوفان خورشیدی به سپتامبر ۱۸۵۹ در آمریکای شمالی برمی‌گردد که بسیاری از شبکه‌های تلگرافی در این دوره را از بین برده بود. تنها فضاپیمایی که قبلاً از روی قطب‌های خورشید پرواز کرده بود در سال ۱۹۹۰ به فضا پرتاب شد.
ایتین پاراری، محقق در رصدخانه CNRS در پاریس، گفت: جامعه به طور فزاینده‌ای تحت تاثیر رخداد‌های فضایی است، بنابراین آنچه در خورشید اتفاق می‌افتد برای ما مهم است.
ماتیو برتهومیر، محقق آزمایشگاه فیزیک پلاسما مستقر در پاریس، افزود: تصور کنید که فقط نیمی از ماهواره‌های ما نابود شوند. این یک فاجعه بشری خواهد بود.
نزدیک‌ترین فاصله این کاوشگر به خورشید هر ۶ ماه یکبار رخ می‌دهد. این کاوشگر با یک سپر تیتانومی که سفارشی طراحی شده است می‌تواند تا ۵۰۰ درجه سیلسوس را تحمل کند. این ساختار مقاوم با یک لایه نازک و سیاه فسفات کلسیم، یک پودر شبیه به زغال که به رنگدانه‌های نقاشی‌های غار‌ها شبیه است، پوشیده شده است. این سپر از ذرات ناشی از انفجار‌های خورشیدی محافظت می‌کند. به جز یکی از تلسکوپ‌های فضاپیما، سایرسازه‌ها، زیر سپر که با دقت باز و بسته میشود، قرار دارند.
همانند زمین قطب‌های خورشیدی هم مناطق کاملا متفاوتی با دیگر نواحی هستند. این نواحی سوراخ‌های تاجی شکل و سردتر از نواحی دیگر بوده و سرچشمه بادهای خورشیدی‌اند. دانشمندان بر این باورند که این منطقه می‌توانند برای درک آنچه باعث تحریک فعالیت‌های مغناطیسی خورشید میشود، مهم باشد.
هر ۱۱ سال، قطب‌های خورشید می‌چرخند، قطب شمال به سمت جنوب می‌رود و برعکس. درست قبل از این رویداد، فعالیت خورشیدی افزایش می‌یابد، و باعث انفجار بخش‌های عظیمی از خورشید و آزاد شدن آن‌ها به فضا میشود. کاوشگر سطح خورشید را هنگامی که منفجر میشود مشاهده کرده و اندازه‌گیری‌ها را هنگامی که مواد به سمت فضاپیما حرکت می‌کنند، ثبت می‌کند.
این ماموریت از مرکز عملیات فضایی اروپا در آلمان کنترل میشود. بعد از پرتاب این کاوشگر، گروه ۳ ماه آنرا بررسی می‌کند تا پیش از روشن کردن قطعات اصلی، از درستی سیستم اطمینان حاصل کنند. سازه‌های سنجش از راه دور هنگام اولین دستیابی کاوشگر به خورشید در نوامبر ۲۰۱۰ فعال می‌شوند.
ارسال نظرات