دانشمندان برای درمان سرطان لوزالمعده «ماشین زمان» ساختند

به گزارش خبرنگار فناوری خبرگزاری دانشجو، اگر زمان را به موقعی برگردانیم تا چگونگی تعامل سلول‌های جهش یافته ژنتیکی و تبدیل شدن آن‌ها به سلول‌های تهاجمی را بررسی کنیم، این امر کمک شایانی به محققان خواهد کرد تا چگونگی شروع سرطان را شناسایی کنند و این بیماری را زودتر از معمول تشخیص دهند. در همین راستا، محققان دانشگاه پردو در آمریکا یک ماشین زمان سرطان لوزالمعده طراحی کرده‌اند که این بیماری را بسیار سریع‌تر از آنچه تاکنون تصور می‌شد، تشخیص دهند؛ یعنی زمانی که سلول‌های سرطانی شروع به رشد و نمو می‌کنند و سلول‌های دیگر را مورد تهاجم قرار می‌دهند.

این تحقیق فقط پیش‌درآمدی از یک اکتشاف جدید در مورد چگونگی تکامل سرطان لوزالمعده است. محققان همچنین مقاومت دارویی را در انواع سلول‌های سرطانی ناشی از دو نوع حساس به دارو یافتند. این دستگاه زمان یک لوله توخالی از جنس کلاژن است که به طور واقعی میکروآناتومی مجرای لوزالمعده را تقلید می‌کند. محققان رده‌های سلول سرطانی را در کانال‌های میکروسیالی مجاری مصنوعی تزریق می‌کنند تا از این سیستم به عنوان الگویی برای مشاهده نحوه رفتار سرطان لوزالمعده به مرور زمان استفاده کنند.

به طور معمول ۱۰ تا ۲۰ سال طول می‌کشد تا سرطان لوزالمعده در یک بیمار ایجاد شود. این پروسه در یک مدل حیوان چندین ماه طول می‌کشد. دانشمندان مدلی از تومور لوزالمعده را تولید کردند که فرآیند تکامل آن دو هفته طول می‌کشد.

بامسو هان، استاد مهندسی مکانیک دانشگاه پردو که روی نحوه حرکت سلول‌های سرطانی در سیستم‌های بیولوژیکی مطالعه می‌کند، می‌گوید: هم‌اکنون می‌توانیم تمامی اتفاقاتی را که در طی یک دوره زمانی طولانی اتفاق می‌افتد، در چند دقیقه مشاهده کنیم. این امر به ما کمک می‌کند روند‌هایی را ببینیم که معمولا شاهد آن نبودیم.

این مدل تومور زمان را سرعت می‌بخشد، زیرا محققان می‌توانند خطوط سلولی را در یک مدل حیوان یا بیمار وارد کنند؛ بدون اینکه منتظر باشند در ابتدا جهش ژنی اتفاق بیفتد. ساختار زندگی مانند این مدل تومور به محققان امکان می‌دهد که جهش را همانطور که در بدن رخ می‌دهد، بازسازی کنند.

محققان برای اینکه زمان را به عقب برگردانند، فیلم‌های گرفته شده با تجهیزات تصویربرداری از مجرای مصنوعی به عقب برگردانند. برای این کار، خط سلولی لوزالمعده را در یک مدل موش توسعه دادند. آن‌ها سپس خط سلولی را از طریق کانال‌های میکروسیالی مجرای لوزالمعده مصنوعی بارگذاری کردند. هنگامی که این خط سلولی داخل مجرا قرار گرفت، شروع به رشد کرد. آنچه مدل تومور را واقعی می‌کند شکل آن است.

محققان می‌گویند: انحنای مجرای لوزالمعده روی رفتار سلول‌ها تاثیر می‌گذارد. ما می‌توانیم این سلول‌های سرطانی را روی یک ظرف پتری (ظرفی بشقاب مانند از جنس شیشه یا پلاستیک با عمق کم و دردار که زیست‌شناسان از آن برای کشت سلول استفاده می‌کنند) کشت کنیم، اما به دلیل اینکه ظرف صاف است، همان رفتار را نمی‌بینیم.

محققان تحقیقات خود را بسط دادند و دریافتند که بعد از ادغام دو نوع سلول مختلف سرطانی در دستگاه مدل تومور لوزالمعده، این سلول‌ها تهاجمی‌تر شده و از مجرای لوزالمعده عبور کردند تا تومور‌هایی در خارج از آن تشکیل دهند.

از آنجا که سرطان از نظر فنی گروهی از بیماری‌ها به شمار می‌رود و سرطان لوزالمعده چهار جهش عمده را درگیر می‌کند، محققان در نظر دارند دریابند که چگونه هر یک از این جهش‌ها با یکدیگر ارتباط برقرار کند. محققان ادعا می‌کنند که این مدل تومور همچنین می‌تواند به عنوان ابزاری برای محافظت از دارو برای کشف دارو‌های جدید با درمان بهتر استفاده شود.